ชลธียืนอยู่ที่ประตูห้องผู้ป่วย เขาบังเอิญเห็นภาพชุติภาพจากโลกใบนี้ไปพอดี วรกัญญาเองก็ตกตะลึง ทำไมชุติภาพเห็นตนเอง กลับมีท่าทางแบบนั้น และตอนนี้ยังทำคอเกร็ง ชุติภาพก็ไม่พูดอะไรอีกนี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ชลธีถลันเข้ามา เขาผลักวรกัญญาออกไปด้านข้างอย่างแรง และรีบเรียกคุณหมอ วรกัญญาถูกชลธีผลักไป กระแทกกับโต๊ะข้างเตียง ศีรษะของเธอแตกเลือดไหล กลับไม่มีคนสนใจเธอ
ประวีร์อยู่ด้านนอกเห็นคุณหมอรีบวิ่งเข้าไปในห้องผู้ป่วย เขาก็รีบวิ่งตามเข้าไป เห็นชุติภาสหน้าเปลี่ยนสี ส่วนวรกัญญากุมศีรษะของตนเองอยู่ บนใบหน้ายังมีรอยเลือดไหลออกมา
ด้านในเกิดอะไรขึ้น? สีหน้าของชุติภาสผิดปกติอย่างเห็นได้ชัด
ประวีร์คิดจะเข้าไปช่วยตรวจดู กลับถูกชลธีขวางเอาไว้ คุณหมอดำเนินการช่วยชีวิตชุติภาสอย่างเป็นขั้นตอน แต่กลับไม่ได้ผล เขาเสียชีวิตแล้ว
“ขอโทษครับ พวกเราพยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียของพวกคุณ” คุณหมอทำการวินิจฉัยครั้งสุดท้าย
“ไม่ ไม่ ชุติภาส ชุติภาส คุณจะตายไม่ได้นะ คุณบอกว่าจะตายหลังฉันไม่ใช่เหรอ? คุณจะปกป้องฉันไปตลอดชีวิต ฮือๆ ฮือๆ” เมื่อนีรชาเห็นชุติภาสกำลังจะถูกคลุมใบหน้า เธอก็สติแตกโดยสิ้นเชิง จับมือของชุติภาสเอาไว้แน่น ไม่ยอมให้คุณหมอคลุมใบหน้าของเขา
“แม่ครับ แม่ลุกขึ้นมาเถอะ” ชลธีไม่มองวรกัญญาอีก เขาต้องจัดการงานศพของพ่อ
ประวีร์ประคองวรกัญญาขึ้นมา วรกัญญาก็ช็อกกับเหตุการณ์ทั้งหมดตรงหน้า ถ้ารู้ว่าการมาของตนเองจะทำให้ชุติภาสมีอันเป็นไป หัวเด็ดตีนขาดเธอจะไม่ยอมมา
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” วรกัญญาส่ายหน้า เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
“เชิญคุณออกไปซะ ประธานวรกัญญา พวกเราที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ประวีร์ กรุณาพาประธานวรกัญญาออกไป เร็วเข้า ผมไม่อยากเห็นหน้าเธออีก!” ชลธีหันไปพูดกับวรกัญญา เขาให้ประวีร์รีบพาวรกัญญาออกไป ถ้ายังไม่ออกไปอีกสักพักคนตระกูลสุวรรณเลิศมา วรกัญญาจะยิ่งลำบาก
“แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันนะ ชลธี ชลธี” วรกัญญาคิดจะพูดอะไร แต่ประวีร์เข้าใจความหมายของชลธี เขาลากวรกัญญาออกไป
“พี่ประวีร์ ฉันไม่ได้ฆ่าพ่อของเขานะ ไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่ฉันจริงๆ” ในเวลานี้วรกัญญาก็ลุกลี้ลุกลน ปีนั้นการตายของพ่อคนเองก็เกี่ยวข้องกับเธอ ตอนนี้พ่อสามีตายก็มีความเกี่ยวข้องกับเธออีก แต่เธอกลับไม่อยากให้ชลธีเข้าใจตนเองผิด
“ไปเถอะ หลังจากนี้ถ้ามีโอกาสค่อยอธิบาย” ประวีร์เห็นวรกัญญาไม่อยากไป เขาก็ไม่สนใจการต่อต้านของเธอ อุ้มวรกัญญาออกไปจากโรงพยาบาล
ในไม่ช้าคนตระกูลสุวรรณเลิศก็มาถึง ทั้งครอบครัวของครอบครัวลูกชายคนที่สองตระกูลสุวรรณเลิศ และยังมีนิตย์รวีร์ วรรณวิมล สิริกร ต่างหน้าดำคร่ำเครียดเข้ามาในห้องผู้ป่วย
นอกจากธีร์ธวัชที่หนีไปและโธรณีที่เที่ยวเล่นอยู่ข้างนอก และย่านิ่มที่นอนอยู่บนเตียง คนอื่นต่างมากันพร้อมหน้า
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไหนบอกว่าแค่เป็นลมไป? ทำไมถึงตายได้?” น้องชายคนที่สองของชุติภาสในเวลานี้เขาเองก็ไม่ค่อยอยากเชื่อ พี่ใหญ่ของตนเองไม่อยู่แล้ว
“จริงด้วย ไหนบอกว่าชุติภาสไม่เป็นอะไร ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?” วรรณวิมลกับสิริกรซักถามนีรชา
นีรชาร้องไห้จนพูดไม่ได้แล้ว สามีของเธอจากไป เธอน่าจะเสียใจยิ่งกว่าใคร? แต่คนเหล่านี้กลับมาซักถามตนเอง ยิ่งทำให้เธอรู้สึกได้รับความไม่เป็นธรรมเข้าไปอีก
“คุณหมอวินิจฉัยว่าเส้นเลือดในสมองแตก ทำให้เลือดออกในสมองจนเสียชีวิต” ชลธีเล่าให้ทุกคนฟังอย่างใจเย็น
“เส้นเลือดในสมองแตก? นี่ต้องได้รับเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจน่ะสิ แต่คุณพ่อไม่ฟื้นตลอด เขาจะเส้นเลือดในสมองแตกโดยไม่มีเหตุผลได้ยังไง วันนี้มีใครทำให้คุณพ่อกระทบกระเทือนจิตใจ?” วรรณวิมลเกิดความคิดชั่วร้าย เธอฟังออกว่าชลธีคิดจะปกป้องวรกัญญา
“เมื่อกี้ฉันออกไปกดน้ำ เหมือนจะเห็นประธานวรกัญญาของโจนส์กรุ๊ป เธอออกไปจากห้องพ่อของคุณ” สิริกรลุกขึ้น เธอทำตัวเป็นพยานบุคคลที่น่าเชื่อถือ
“อะไรนะ ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว? เธอคิดจะทำอะไร? อยากจะกำจัดให้บริษัทฮอนดากรุ๊ปของพวกเราให้สิ้นซากเหรอ? ปีนั้นแกตาบอดหรือไง? ชลธี ทำไมแกถึงได้แต่งผู้หญิงแบบนี้เข้ามา?” นิตย์รวีร์ได้ฟัง ก็เกิดอารมณ์ทันที เขาด่าวรกัญญาอย่างรุนแรง
“พวกเราควรจะฟ้องร้องเธอไหม ในโรงพยาบาลมีกล้องวงจรปิด ดูว่าเธอออกมาจากห้องผู้ป่วยของพ่อหรือเปล่า ถ้าเป็นเธอ พวกเราก็ฟ้องเธอ เธอมีเจตนาฆ่าคนตาย” ทุกคนยอมรับโดยนัยกับคำพูดของนิตย์รวีร์
“แม่ครับ เป็นแบบนี้หรือเปล่า? แม่พูดอะไรหน่อยสิ ตอนนั้นแม่ก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วยใช่ไหม?” นิตย์รวีร์กับวรรณวิมลบังคับให้นีรชาพูดออกมา
“ใช่ มุกมาที่นี่” นีรชาพยักหน้ายอมรับ เธอไม่อาจโกหก ตอนนั้นวรกัญญาอยู่ที่นี่จริงๆ เธอไม่คิดว่ามีอะไรไม่เหมาะสม วรกัญญาคือสะใภ้ของตระกูลสุวรรณเลิศ การมาเยี่ยมพ่อสามีของตนเองเป็นเรื่องปกติมาก
ชลธีคิดจะห้ามนีรชา แต่ก็ไม่ทันการ
“เป็นเธอแน่ ฉันได้ยินว่าเรื่องวุ่นวายช่วงนี้ในบริษัทฮอนดากรุ๊ปของตระกูลสุวรรณเลิศของพวกเราเธอเป็นคนก่อขึ้น ผู้หญิงคนนี้ใจดำอำมหิตเสียจริง อย่างน้อยที่สุดตระกูลสุวรรณเลิศของพวกเราก็คือบ้านสามีของเธอ วางแผนใส่บ้านสามี ใจร้ายจริงๆ” ในเวลานี้นิตย์รวีร์เหมือนกับนักพูด แต่คำพูดของเขาทำให้คุณคนรู้สึกว่ามีเหตุผลมาก
“ชล แกยังจะอดทนกับเธออีกเหรอ? เธอทำลายบริษัทฮอนดากรุ๊ปของพวกเราจนตกอยู่ในวิกฤต และยังฆ่าพ่อของพวกเราอีก ถ้าแกไม่แก้แค้น งั้นก็ให้พวกเราแก้แค้นซะ ชลธี พ่อรักและเอ็นดูแกมาเสียเปล่าจริงๆ” นิตย์รวีร์พูดออกมา คนของครอบครัวลูกคนที่สองต่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง แต่ก่อนมีชุติภาสอยู่สามารถช่วยพวกเขาพูดได้ ชุติภาสไม่อยู่แล้ว ต่อจากนี้ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเราอาจจะลำบากดังนั้นวรกัญญาที่เป็นคนผิดควรจะได้รับการลงโทษ และเป็นการเตือนชลธี ว่าอย่าเห็นคนของครอบครัวลูกคนที่สองไม่เอาจริงเอาจัง
“พวกคุณสงบสติหน่อย แน่นอนว่าต้องแก้แค้น แค่ต้องดูว่าจะแก้แค้นยังไง พวกคุณต้องให้ชลธีคิดให้รอบคอบสักหน่อย ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือการจัดงานศพให้ชุติภาส” ในตอนนี้ สิริกรกลับลุกขึ้น ช่วยชลธีพูด
“ชล พวกเราคนตระกูลสุวรรณเลิศฝากความหวังไว้กับแก แกคือประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ป และเป็นผู้นำตระกูลสุวรรณเลิศของพวกเรา” ลูกชายคนที่สองของตระกูลสุวรรณเลิศมองชลธีด้วยความหวังเต็มเปี่ยม
“จัดการเรื่องงานศพของคุณพ่อก่อน เรื่องอื่นรอจัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จ พวกเราค่อยมาปรึกษาหารือกัน” ชลธีพูดอย่างเหนื่อยล้า
การตายของพ่อกระทบกระเทือนเขามาก ตอนนี้ในสมองเขามีเพียงความว่างเปล่า
การเสียชีวิตของพ่อ ความเสียใจของแม่ และยังมีการบีบบังคับของคนในครอบครัว ความเลือดเย็นของวรกัญญา ทั้งหมดนี้ทำให้ชลธีไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร พระเจ้า นี่มันเรื่องอะไรกัน ตนเองควรทำอย่างไร?
