อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novel00.com
ถึงแม้ว่าตอนนั้นเธอจะไม่ได้เห็นหน้าชัด แต่พอเห็นเงาจะข้างหลังหรือรูปร่างแล้ว ดูยังไงก็คือเจียงโม่หาน อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novel00.com
จวงเจียเหวินขมวดคิ้ว ” คุณแน่ใจเหรอ? ”
เสิ่นซินเหยาส่ายหัว ” มองไม่เห็นหน้า ฉันก็ไม่ได้แน่ใจขนาดนั้น แต่ถ้าเป็นเขาจริง คุณคิดว่าเขามาทำอะไรที่ เมืองC?”
” เขายังจะกล้ามาอีกเหรอ ” สีหน้าจวงเจียเหวินเปลี่ยนเป็นดุดันทันที เสิ่นซินเหยาก็รีบจับมือของเขาไว้ กลัวว่าเขาจะทำอะไรโดยไม่คิด ” แม่พูดแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าไม่ให้พวกเรา
ไปเกี่ยวพันกับเขาอีก? คุณอย่าหุนหันพลันแล่นไปหาเขาเลย ถ้าแม่รู้ล่ะก็ จะโกรธหรือเปล่าก็ไม่รู้ ที่จริงปล่อยให้เป็นแบบนี้มันก็ดีอยู่แล้ว”
ตอนแรกคนที่ทำให้จงเหยียนซีเกือบตายไม่ใช่เจียงโม่หานสักหน่อย ดังนั้นเขาก็ไม่ถึงก็ต้องชดใช้ด้วยชีวิตหรอก แต่จริงๆ มันเป็นเพราะเขาที่เป็นสาเหตุให้ต้องหย่าร้างกับจง
เหยียนซี มันไม่ได้เกี่ยวกับเขาโดยตรง แต่เขาเป็นตัวกลางของเรื่องนี้
ตอนนี้ไม่เกี่ยวข้องกันเห็นจะดีที่สุด การที่ต้องพบเจอเขาอาจจะทำให้คนอื่นนึกถึงเรื่องแย่ๆ ที่ผ่านไปแล้ว
ทำให้เขากลายเป็นคนแปลกหน้า นี่คือสิ่งที่ดีที่สุด
เธอรู้สึกแบบนั้น
จวงเจียเหวินพูด” ผมรู้ ”
เขาตีเสิ่นซินเหยาเบาๆ ” คุณรีบนอนเถอะ ผมจะกลับห้องแล้ว ”
พูดแล้วเขาก็ลุกขึ้น เสิ่นซินเหยารั้งเขาเอาไว้ แล้วเงยหน้ามอง ” จะทำอะไรก็แอบให้ดีๆ อย่าให้คนอื่นรู้ ”
จวงเจียเหวินถลึงตามอง จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดว่า ” คุณรู้ได้ไงว่าผมจะทำอะไร? ”
” แน่นอนว่าฉันต้องรู้อยู่แล้ว ในมือของคุณมีเส้นสายที่คุณปู่ช่าวทิ้งเอาไว้มากมาย ฉันคิดว่าคุณต้องให้คนไปสั่งสอนเจียงโม่หานหนักๆ แน่ แต่คุณคงไม่ออกหน้าไป และคงทำ
ผิดกฎที่แม่ตั้งไว้ คุณคิดว่าฉันพูดถูกไหมล่ะ?”
” ทำไมคุณถึงได้รู้จักผมขนาดนี้? ” จวงเจียเหวินในใจก็คิดแบบนั้น
” แน่นอน ถ้าไม่รู้จักคุณดี ฉันจะกล้าแต่งงานกับคุณได้ยังไง? อีกอย่าง…… ”
เธอคุกเข่าลงบนโซฟา จากนั้นก็เอาแขนสองข้างคล้องคอของจวงเจียเหวินไว้ ” ฉันเห็นด้วยที่คุณทำแบบนี้ อีกนิดเดียวเขาก็จะฆ่าพี่ไปแล้ว คุณปล่อยเขาทีเดียวมันยังเบาไป เรื่อง
นี้ฉันจะช่วยคุณเก็บเป็นความลับเอง ”
จวงเจียเหวินรู้สึกเบาใจ เขาโอบรอบเอเธอแล้วอุ้มขึ้มา ทำให้เสื้อนอนของเธอปลื้นขึ้นครึ่หนึ่ง เผยให้เห็นเอวขาวบาง จวงเจียเหวินอุ้มเธอไปวางไว้บนเตียง จากนั้นก็ดึงเสื้อที่
ปลิ้นลง แล้วห่มผ้าให้เธอ ” รีบนอนเถอะ รอข่าวดีจากผมนะ”
เสิ่นซินเหยาพยักหน้า
ท่าทีที่ดูเร่งรีบของจวงเจียเหวินดูเฉื่อยชาลง แววตานิ่งสนิท เขาอยากแต่งงานกับเธอให้เรียบร้อยเร็วๆ เพราะเขาอยากจะกอดเธอแล้วนอนไปด้วยกัน แต่ตอนนี้จะทำไม่ได้ เขาจึง
ออกไปจากห้อง เมื่อกลับถึงห้องตัวเองแล้วก็คว้กโทรศัพท์ออกมา แล้วโทรอกไปที่สายๆ หนึ่ง เขาให้คนสึบหาตามโรงแรม เขาต้องแน่ใจก่อนว่า เจียงโม่หานอยู่เมืองCหรือไม่
ขณะที่กินมื้อเช้า จงจิ่งห้าวบอกว่าจะไปเมืองB
“มีเรื่องสำคัญะไรหรือเปล่า? ” ซูจ้านถาม
“พอดีว่าจะกลับไปเยี่ยมเสี่ยวจี้น่ะ “หลินซินเหยียนตอบไป
ทุกคนต่างรู้ถึงความสัมพันธ์ของเหวินเสี่ยวจี้กับหลินซินเหยียนเป็นอย่างดี
ซูจ้านจึงไม่ได้ถามอะไรอีก
” ถ้างั้นเดี๋ยวผมจองตัวเครื่องบินให้นะครับ ” จวงเจียเหวินพูดแล้วก็เตรียมจะไปหยิบโทรศัพท์ หลินซินเหยียนก็รั้งไว้ก่อน ” พ่อแกจองเรียบร้อยแล้วล่ะ”
จวงเจียเหวินกลับไปนั่งที่เดิม ” ถ้าพ่อแม่บอกเร็วกว่านี้ ผมคงจัดการให้เรียบร้อยแล้ว ”
หลินซินเหยียนเทนมให้ลูกชายหนึ่งแก้ว ในใจก็รู้สึกผิดและรู้สึกว่าที่ผ่านมาตนลำเอียงต่อลูกชาย
จวงเจียเหวินคือลูกที่ต้องไกลจากเธอตั้งแต่ยังเล็ก เธอมักจะรู้สึกว่าตัวเองไร้ซึ่งความรับผิดชอบต่อลูก
” ลูกงานยุ่งขนาดนั้น เรื่องเล็กๆ พวกนี้พ่อกับแม่ทำองได้จ้ะ ” แล้วเธอก็เบนสายตาไปที่เสิ่นซินเหยาแล้วถามขึ้นมาว่า ” มีอะไรที่อยากได้ไหม? เผื่อแม่จะได้ซื้อกลับมาให้”
เสิ่นซินเหยาส่ายหน้า ” ไม่มีเหรอค่ะ หนูไม่ขาดอะไรเลย”
จงเหยียนซีนี่เงียบไม่พูดอะไรออกมาเลย เมื่อพูดถึง เมืองBแล้ว ก็มักจะนึกถึงเรื่องที่ทุกข์ใจในอดีต
หลังจากกินข้าวไม่นานจวงเจียเหวินก็ไปส่งพวกเขาที่สนามบิน
เที่ยวบินรอบนี้คือตอนเก้าโมง
เมื่อวานเขาลงจากเครื่องแล้วเหวินเสี่ยวจี้ก็มารับถึงที่
ว่าเขาไม่ได้วางแผนว่าจะมานานเท่าไหร่ ไม่มีสัมภาระอะไร แค่ถือกระเป๋าสะพายธรรมดาๆ ใลูกเท่านั้น ข้างในก็มีแค่เสื้อผ้าที่ใช้เปลี่ยนนิดหน่อย
เหวินเสี่ยวจี้รับกระเป๋าไป ยิ้แล้วก็พูดต่อ ” พอรู้ว่าพวกคุณจะมา เมื่อวานก็นอนไม่หลับเลยทั้งคืน รถอยู่ข้างนอกน่ะ ”
จากนั้นเขาก็เดินนำหน้าไป
หลินซินเหยียนมองไปรอบๆ ให้ความรู้สึกที่ไม่ได้พบเจอที่นี่มานาน เธอก็มีช่วงหนึ่งที่ไม่ได้กลับมาที่นี่
ด้านนอกมีรถจี๊ปที่ทหารใช้คันหนึ่งจอดอยู่ ในนั้นก็มีคนขับรถ
ตอนนี้ลำดับขั้นของเหวินเสี่ยวจี้ก็ไม่ใช่ธรรมดา
สำหรับหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวแล้ว ก็นับว่าเหมือนได้รับความสำคัญและเคารพเป็นอย่างมาก จึงมารับด้วยตัวเอง
เมื่อขึ้นรถแล้ว พวกเขาก็กลับไปยังบ้านตระกูลเหวิน เมื่อกินข้าวเสร็จสรรพ ทั้งสามก็ไปห้องหนังสือเพื่อพูดคุยกัน
” เสี่ยวจี้ ที่พวกเรากลับมาครั้งนี้เพราะมีเรื่องสำคัญจะถามค่ะ ” หลินซินเหยียนเปิดปากพูด ” ลุงบอกมาตลอดว่าเหยียนเฉินกำลังปฏิบัติหน้าที่พิเศษ ลักษณะงานของแกฉันก็
เข้าใจดี แต่สี่เดือนนี้ไม่ได้ยินข่าวคราวแกเลย ฉันเลยอยากจะถามลุงว่า หน้าที่พิเศษนี้ยังปฏิบัติการไม่เสร็จอีกเหรอคะ?”
เมื่อเหวินเสี่ยวจี๋ได้ยินว่าถามถึงจงเหยี่ยนฉินสีหน้าก็ดูไม่ค่อยปกติ แต่ไม่นานก็ยิ้มออกมา ” ยังไม่เสร็จเลย เกรงว่าน่าจะครึ่งปีน่ะ “พูดแล้วเขาก็หันตัวไปเทน้ำ ไม่กล้าสบตาหลิน
ซินเหยียนตรงๆ
จงจิ่งห้าวที่อยู่ข้างๆ ก็เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขาอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อหน้าหลินซินเหยียน
“ตอนแรกแกก็เดินตามเส้นทางที่ลุงวางเอาไว้ให้ แน่นอนว่าตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่แกชอบแล้ว เพราะเราก็ไม่ได้ต่อต้านอะไร แต่ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดแล้ว”
เธอรู้สึกเป็นทุกข์ แต่ก็ยุ่งมากเช่นกัน ตั้งแต่จงเหยียนเฉินเข้ากองทัพไป เธอก็เจอลูกแทบนับครั้งได้
” ดื่มน้ำก่อนเถอะ ไม่เป็นไรหรอก หน้าที่พิเศษหน่า ก็เบื้องบนเป็นคนสั่งลงมา แล้วคนก็มีน้อยด้วย เพื่อความปลอดภัยของแกก็เลยไม่ค่อยได้รู้ข่าวคราวอะไรมาก ถ้าแกปฏิบัติ
หน้าที่เสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันจะเป็นคนบอกเธอเอง ถ้าแกรู้ว่าเจียเหวินแต่งงาน แกต้องกลับมาแน่นอน ตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะว่าปฏิบัติงานอยู่ ฉันเองก็ติดต่อแกไม่ได้เหมือนกันใช่ไหมล่ะ?”
หลินซินเหยียนหยิบแก้วน้ำที่เขาส่งมาให้ แล้วกำไว้ในมือ จากนั้นก็มองหน้าเหวินเสี่ยวจี๊ ” ม ถ้าคุณลุงได้ข่าวะไร ต้องบอกฉันตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะคะ ฉันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
แกอยู่อย่างนี้ ”
” ฉันรู้แล้ว ” เหวินเสี่ยวจี้ยิ้มเกร็งๆ
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novel00.com
