ตอนที่ 514 การคาดเดาเกี่ยวกับหลินเหยา
“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าจะบอกกับเธอยังไงดี ตอนนี้ยังมาคิดว่าจะต้องเสียหน้าอีก ยังไงเขาก็ขอแต่งงานแล้ว เธอก็แค่ถามคำเดียวมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ”
ถังโจวโจวไม่เข้าใจความคิดของหลินเหยาเลย หลินเหยาเองก็ไม่อยากบอกรายละเอียดกับถังโจวโจวสักเท่าไหร่ “เอาล่ะ ไม่พูดแล้ว วันนี้ฉันมาเยี่ยมเธอ เธอถามแต่เรื่องของฉันทำไมกัน”
“ฉันก็แค่เป็นห่วงเธอ เธอนี่ไม่เข้าใจในความหวังดีของคนอื่นเลยจริงๆ” ถังโจวโจวจะเป็นลม นี่หลินเหยากำลังเหน็บเธอกลับเหรอเนี่ย
หลินเหยาหยิบอาหารบนโต๊ะขึ้นมาชิ้นหนึ่ง เมื่อกินเข้าไปแล้วก็รู้สึกว่ารสชาติดีมาก “โจวโจว ลูกพลัมนี้ของเธออร่อยมาก ซื้อจากที่ไหนเหรอ ฉันเองก็อยากซื้อบ้าง”
“เธอไม่คิดว่ามันเปรี้ยวเหรอ” ถังโจวโจวรู้สึกว่าแปลกมาก เพราะลั่วเซ่าเชินคิดว่าเธออาเจียนหนัก เขาเลยซื้อผลไม้รสเปรี้ยวมาให้เธอ ปกตินอกจากเธอแล้วคนในบ้านก็ไม่มีใครกินเลย เพราะชิมไปแค่คำเดียวก็รู้สึกว่าเปรี้ยวมากจนต้องคายทิ้ง
หลินเหยาไม่รู้สึกว่าเปรี้ยวเหรอ เมื่อก่อนเธอก็ไม่ได้กินของเปรี้ยวขนาดนี้นี่
“ไม่เปรี้ยวนะ ใครบอกว่าเปรี้ยวล่ะ ฉันว่าอร่อยดีออก” เมื่อหลินเหยากินหมดไปผลหนึ่งก็หยิบมากินอีกผลหนึ่งด้วยท่าทางเอร็ดอร่อย
ถังโจวโจวรู้สึกสงสัย ทำไมคนอื่นถึงบอกว่าเปรี้ยวจนเข็ดฟัน หลินเหยากลับไม่รู้สึกอย่างนั้นหรืออีกฝ่ายจะท้องเหมือนเธอ
“เหยาเหยา ประจำเดือนเธอไม่มานานแค่ไหนแล้ว” ถังโจวโจวถามถึงเรื่องที่คิดขึ้นมาทันที เอ่ยถามหลินเหยาอย่างตื่นเต้น
“เพิ่งหมดไปวันก่อน ทำไมจู่ๆ ถึงถามล่ะ
“เหยาเหยา เธออาจท้องก็ได้นะ ถ้าไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กินลูกพลัมโดยที่ไม่รู้สึกเปรี้ยวเลยหรอก ถึงประจำเดือนเธอจะเพิ่งมาแต่ก็อาจจะเป็นเพราะสาเหตุอื่น เธอให้ฟังหยวนพาไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อยก็ดีนะ”
ถังโจวโจวรู้สึกว่าการคาดเดาของเธอไม่น่าพลาด บางครั้งถ้ามีประจำเดือนมาครั้งหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อาจจะเป็นเพราะเหตุผลอื่นทำให้จู่ๆ ประจำเดือนก็มา แต่เรื่องที่หลินเหยาท้อง ถังโจวโจวรู้สึกว่าคงจะเป็นเรื่องใหญ่มาก
“คงไม่หรอกมั้ง เธอเพิ่งจะมีข่าวดีเรื่องท้อง ฉันก็จะท้องด้วยเหรอ แต่ประจำเดือนฉันก็เพิ่งจะหมดไป มันเป็นไปไม่ได้หรอก” ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ หลินเหยาคงจะตกใจมาก เพราะไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ฟังฉันนะ ให้ฟังหยวนพาเธอไปตรวจ ถ้าฉันคิดผิดก็ไม่เป็นไร แต่ตัวเธอเองอย่าทำเฉย” ถังโจวโจวกลัวว่าเพราะความประมาทพอถึงเวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะไม่ทันได้เตรียมป้องกัน
ถังโจวโจวเองไม่อยากพูดอะไรมาก แต่ท่าทางของหลินเหยาทำให้เธอรู้สึกกลัวมาก
ถ้าถึงเวลาเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะได้ไม่มานั่งเสียใจ เตรียมตัวไว้ก่อน ถ้าหลินเหยาท้องจริงๆ ถึงเวลาฟังหยวนก็จะได้คิดเพื่อลูกและจะได้แต่งงานกับหลินเหยา
“โอเค ฉันจะกลับไปคิดดู เอาล่ะ เยี่ยมก็เยี่ยมแล้ว ถึงเวลาถ้าลูกชายบุญธรรมของฉันคลอดแล้ว ฉันก็จะได้เป็นแม่ทูนหัวของเขาแล้ว”
“ทำไมเธอคิดว่าฉันจะท้องลูกชายล่ะ ฉันอยากได้ลูกสาว” ตอนนี้มีลูกชายแล้ว ลั่วอิงก็โตแล้ว นับวันก็ยิ่งเป็นเด็กที่เชื่อฟัง ถังโจวโจวอยากได้ลูกสาวตัวเล็กๆ อ่อนโยน อยู่ข้างกายเธอต้องสนุกแน่
“ถ้าอย่างนั้นเธอจะแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นลูกสาว เธอก็ดูไม่ได้เหมือนกันแหละ ยังไงไม่ว่าจะเป็นลูกสาวหรือลูกชาย ฉันก็จะเป็นแม่บุญธรรมพวกเขา”
รอจนหลินเหยากลับไปแล้ว ถังโจวโจวคิดไปคิดมา รู้สึกว่าควรบอกฟังหยวนก่อนสักหน่อย ถ้าหลินเหยาไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ เธอก็จะได้ถือโอกาสพูดเรื่องนี้กับฟังหยวน เรื่องที่หลินเหยาอยากจะแต่งงาน เชื่อว่าฟังหยวนคงให้คำตอบที่น่าพอใจได้
เมื่อหลินเหยากลับบ้านได้ผ่านร้านยา จู่ๆ ก็คิดถึงเรื่องที่ถังโจวโจวพูดกับเธอขึ้นมา
ตอนที่ 515 ครุ่นคิด
ในใจของเธอยังอดไม่ได้ที่จะเอาเรื่องที่ถังโจวโจวพูดมาคิด จะท้องจริงรึเปล่า ถ้าท้องจริง เธอจะทำยังไง
เมื่อมองร้านยาตรงหน้าหลินเหยาก็อดไม่ได้ที่จะลังเล เธอจะเข้าไปซื้อที่ตรวจครรภ์ดีไหม
ลังเลไปลังเลมา สุดท้ายหลินเหยาก็เข้าไปในร้าน พนักงานต้อนรับเธออย่างอบอุ่น ถ้าเป็นปกติ หลินเหยาคงไม่ได้รู้สึกอะไร แต่วันนี้ดูเหมือนว่าเธอจะกระวนกระวาย ความอบอุ่นของพนักงานยิ่งทำให้เธอรู้สึกตะขิดตะขวงใจ
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันเดินดูเอง” ในเมื่อหลินเหยาบอกความต้องการออกมาแล้ว พนักงานคนนั้นจึงไม่ได้มายุ่งอะไรกับเธอมาก
หลินเหยาทำตัวเหมือนหัวขโมย เธอเดินผ่านไปชั้นแล้วชั้นเล่า มองไปมองมาอยู่ตลอด เธอรู้สึกว่าคนอื่นๆ ในร้านยากำลังจ้องมองตนอยู่ ทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย
“แค่ก แค่ก” ในที่สุดหลินเหยาก็เจอของที่ตัวเองตามหาแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้คิดว่าเธอซื้อสิ่งนี้เป็นพิเศษ เธอยังซื้อยาแก้ไข้มาอีก ถึงแม้จะเป็นการกระทำของการปกปิด แต่เธอก็ยังเอามาด้วย
“คิดเงินค่ะ” หลินเหยาทำเป็นไม่สนใจ แต่ที่จริงหางตามองการกระทำของคนรอบๆ อยู่ตลอด เมื่อเธอเห็นพนักงานสองคนกระซิบคุยกันก็คิดไปว่าพวกเขากำลังพูดถึงเธออยู่
เมื่อคิดเงินเสร็จแล้ว หลินเหยาก็รีบออกจากร้านยาทันทีทำทีเหมือนมีสัตว์ร้ายตามอยู่ข้างหลังก็ไม่ปาน
เมื่อหลินเหยาออกจากร้านยา พนักงานภายในร้านก็เริ่มสนทนากัน “เธอรู้สึกไหมว่าผู้หญิงที่เพิ่งออกไปเมื่อกี้รู้สึกคุ้นหน้ามากเลย”
“ไม่นะ ฉันไม่เคยเห็นเธอมาก่อน” พนักงานที่เพิ่งมาแค่เดือนหนึ่งพูดขึ้น
“ฉันก็ไม่รู้ เพียงแต่รู้สึกว่าคุ้น แต่ก็คิดไม่ออก แต่ดูท่าทางของเธอแล้ว ก็น่าจะอยู่แถวๆ นี้แหละ” พอผู้หญิงมีเวลาว่างก็เป็นเรื่องปกติที่จะซุบซิบนินทากัน นอกจากนี้เมื่อกี้หลินเหยาก็มีท่าทางลับๆ ล่อๆ จึงตกเป็นจุดสังเกตของคนอื่นเป็นธรรมดา
ถังโจวโจวต่อสายหาฟังหยวน และพูดคุยกันอย่างละเอียด ฟังหยวนได้ยินก็ร้อนใจขึ้นมาทันที ถังโจวโจวเองก็เข้าใจเขา ใครที่ได้รับข่าวอย่างนี้ในใจย่อมเป็นปกติไม่ได้อยู่แล้ว
เมื่อหลินเหยากลับมาถึงบ้านก็ทิ้งของอย่างอื่นไป หยิบแค่ที่ตรวจครรภ์เดินเข้าห้องน้ำไป ของอื่นๆ ก็ไม่ได้สนใจแล้ว
ฟังหยวนหยิบกุญแจออกมาไขเปิดประตูก็พบว่าในห้องรับแขกมีถุงยาวางอยู่ ด้านในมียาแก้ไข้ และกระเป๋าของหลินเหยาก็วางอยู่บนโซฟา เขาวิ่งเข้าไปในห้องก็พบว่าในห้องก็ไม่มีคนอยู่
“เหยาเหยา คุณอยู่ที่ไหน” เขาพบว่าประตูห้องน้ำปิดอยู่ เขาตบประตู ตะโกนเข้าไปในห้องน้ำ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เขาจึงใช้กำลังตบประตูแรงขึ้น “เหยาเหยา ถ้าอยู่ข้างในก็ตอบผมหน่อย”
“อยู่ ฉันอยู่ข้างใน” ในที่สุดหลินเหยาที่อยู่ข้างในก็ส่งเสียงออกมา เธอรีบหยิบของขึ้นมาแล้วเปิดประตูห้องน้ำ
เมื่อฟังหยวนเห็นเธอเดินออกมาก็ดึงเธอมาจ้องถาม “เหยาเหยา คุณทำอะไรอยู่ข้างใน ทำไมผมเรียกตั้งนานแล้วไม่ตอบ”
“อ๋อ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยินน่ะ เรียกฉันมีอะไรรึเปล่า” หลินเหยาตอบกลับทันที เมื่อกี้เธอลืมดูคำอธิบายจากคู่มือ ก็ไม่รู้ว่าผลที่ออกมาหมายความว่ายังไง
“เหยาเหยา โจวโจวบอกว่าเหมือนคุณจะท้อง มันจริงไหม” ฟังหยวนประคองหลินเหยามานั่งและดูที่หลังมือเธอ
“ฉันก็ไม่รู้ ฉัน…”
“เหยาเหยา ในมือคุณถืออะไรอยู่” หลินเหยายังบ่นอุบว่าถังโจวโจวช่างกระจายข่าวเรื่องนี้ได้เร็วจริงๆ ฟังหยวนก็เห็นว่าในมือของหลินเหยานั้นถือเครื่องตรวจครรภ์อยู่ เธอซ่อนมันไว้อย่างดี เขาจะเห็นได้ยังไง
“ไม่มีอะไร…” หลินเหยารู้สึกว่าเธออยากตบปากตัวเองเหลือเกิน ทำไมถึงไม่หยิบออกมาแล้วดูกับฟังหยวนสองคนนะ อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรอยู่แล้ว แต่สำหรับเธอมันเป็นเรื่องใหญ่
“นี่ นี่ไม่ใช่เครื่องตรวจครรภ์เหรอ” ฟังหยวนตัวสูงมากจึงมองเห็นว่าหลินเหยาถือบางอย่างไว้ในมือ เขาร้องถามขึ้นทันที
หลินเหยาเห็นว่าเขารู้แล้วก็ไม่ได้พยายามปิดบังอีก เพียงถามอย่างสงสัย “คุณรู้ได้ไงว่านี่คือเครื่องตรวจครรภ์” หรือเขามีประสบการณ์มาก่อนงั้นเหรอ
