“เย่เฉินเฟิง เจ้ากล้าฆ่าเขา”
เย่เค๋อ จ้องมองไปที่ร่างที่เเตกสลายของ หยุนเกาเฟย เขารู้สึกไม่เชื่อในสายตาตัวเอง เพราะ หยุนเกาเฟย เป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 6 เหมือนกับเขา เเต่กลับถูกสังหารอย่างรวดเร็วโดย เย่เฉินเฟิง ที่เป็นเพียงผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 4
“เย่เค๋อ ต่อไปก็ตาเจ้าเเล้ว”
เย่เฉินเฟิง ยกดาบเขี้ยวมังกรที่เเหลมคมชี้ไปทางใบหน้าที่หน้าเกลียดของ เย่เค๋อ
เเม้ว่า เย่เฉินเฟิง จะสามารถฆ่า หยุนเกาเฟย ได้ เเต่ก็เป็นเพราะอีกฝ่ายประมาทเกินไป นอกจากนี้ เย่เฉินเฟิง ยังสูญเสียพลังวิญญาณไปจำนวนมากจากการใช้ ทักษะดาบผลาญทำลาย,หนึ่งดาบสังหาร เเละ ทักษะฝ่ามือทลายเมฆา ในตอนนี้หากเขาคิดจะรับมือกับ เย่เค๋อ ก็คงยากพอสมควร
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีทางปล่อย เย่เค๋อ ไป ไม่อย่างนั้น อีกฝ่ายก็เหมือนระเบิดเวลาที่คอยจะทำร้ายเขาเรื่อย ๆ
สัมผัสได้ถึงเเววตาที่เเหลมคมของ เย่เฉินเฟิง เย่เค๋อ ค่อย ๆ สงบลงเล็กน้อย
เห็นความสงบของ เย่เค๋อ เย่เฉินเฟิง เองก็ขมวดคิ้วเเน่นด้วยความกังวล เพราะอีกฝ่ายดูเหมือนกำลังจะสงสัยอะไรเขาบางอย่าง
เย่เค๋อ เเน่นอนว่า เขาไม่ได้โง่ ในตอนนี้เขาสามารถสัมผัสได้ว่าบรรยากาศรอบตัวของ เย่เฉินเฟิง เปลี่ยนไปทำให้เขายกมุมปากขึ้นเล็กน้อย”ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างที่ข้าคาดไว้ไม่มีผิด เจ้าได้ใช้ความเเข็งเเกร่งที่มีทั้งหมดของเจ้าในการจัดการ หยุนเกาเฟิง ไปเเล้ว”
เพื่อทดสอบว่าเขาไม่ได้คาดเดาผิด เย่เค๋อ ได้กระตุ้นดาบของตัวเองเเละพุ่งโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง
“ปราณดาบสองชั้น!”
เย่เฉินเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึก ปราณดาบสองชั้นพุ่งเข้าหาดาบยาวของ เย่เค๋อ เพื่อผลักการโจมตีออกไป
“อั๊ก!”
เย่เฉินเฟิงกระอักโลหิตออกมา เป็นเพราะตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่อ่อนเเออย่างมาก จึงได้รับผลกระทบจากการปะทะอย่างฉับพลัน
“เย่เฉินเฟิง ได้เวลาตายของเจ้าเเล้ว”
เมื่อเห็น เย่เฉินเฟิง กระอักโลหิตออกมา ดาบยาวสีเงินของ เย่เค๋อ ก็พุ่งโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง อย่างรวดเร็วเพื่อต้องการสังหารเขา
“คิดจะฆ่าข้า?ไว้รอชาติหน้าเเล้วกัน”
เย่เฉินเฟิง ได้กัดฟันของเขาเเน่น เขาได้หลบการโจมตีของ เย่เค๋อ เเละ กระโดดลงไปในหน้าผาไร้สิ้นสุดร่างของเขาถูกกลืนหายไปโดยความมืดมิดอย่างรวดเร็ว
“บัดซบ!”
เย่เค๋อ ที่เห็น เย่เฉินเฟิง กระโดดลงหน้าผาไป สีหน้าของเขาบูดบึ้งมาก เเต่เขาก็รู้สึกลังเลเเละไม่กล้ากระโดดไล่ตาม เย่เฉินเฟิงไป
ขณะเดียวกัน เย่เฉินเฟิง ที่ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ ได้พุ่งตกลงไปอย่างรวดเร็ว
เพื่อชะลอความเร็ว เย่เฉินเฟิง ได้กัดฟันกรามเเน่น เเละ ระเบิดพลังของดาบเขี้ยวมังกร ทิ่มเเทงไปที่ขอบหน้าผาเพื่อไถลตกลงไปอย่างช้า ๆ
อย่างไรก็ตาม การเหวี่ยงเเทงของ ก็ไม่ได้ช่วยชะลอความเร็วเท่าใดนัก เขากำลังร่วงหล่นไปข้างล่างอย่างต่อเนื่อง
ในเวลานี้ เเขนของ เย่เฉินเฟิง รู้สึกชาเเละโลหิตก็ไหลไปตามผิวหนังที่ร้าวของเขา เเม้เเต่ดาบเขี้ยวมังกรที่ขูดหน้าผาอยู่ตลอดเวลาก็เริ่มปริเเตก
หากไม่ใช่เพราะว่า เย่เฉินเฟิง ได้ประสบความสำเร็จในการประเเต่งชีพจรศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 6 ถึงขั้นที่ 3 เเละ มีพละกำลังร่างกายมากกว่า 130,000 จินเเล้วล่ะก็ ด้วยการเสียดสีตลอดระยะทางก็เพียงพอทำให้ เเขนของเขาเเตกหักเเล้ว
“อากาศ?ก้นเหวอยู่ไม่ไกลเเล้ว”
เย่เฉินเฟิง ที่ได้รับบาดเจ็บอย่างรุนเเรง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงการไหลเวียนของอากาศที่รุนเเรงที่อยู่ข้างใต้เท้าของเขา
“อั๊ก!”
ไม่นาน ร่างของ เย่เฉินเฟิง ก็หล่นถึงพื้น เขาหมอบคลานอยู่กับพื้นหลุมขนาดใหญ่ที่เขาตกลงมา
โชคดีที่เขาใช้ดาบเขี้ยวมังกรเพื่อชะลอความเร็วอย่างต่อเนื่อง ไม่อย่างนั้นจากความสูงจากด้านบนลงมาด้านล่างก็ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายเเละภายในอย่างรุนเเรงเเน่นอน หรือไม่ก็เขาอาจจะอาการหมดสติเเละไม่สามารถฟื้นสภาพกลับมาได้อีก
เเต่ร่างกายของ เย่เฉินเฟิง เเข็งเเกร่งเเละมีความยืดหยุ่นมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปถึง 10 เท่า เเม้เขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส เเต่เขาก็ได้ซ่อมเเซมร่างกายของตัวเองอย่างช้า ๆ
หลังจากนั้นประมาณ 3 วัน เย่เฉินเฟิง ก็สามารถฟื้นคืนอาการบาดเจ็บกลับมาได้กว่าครึ่ง เขาตื่นขึ้นมาจากอาการหมดสติ
“โชคดีข้ายังมีชีวิตอยู่!”
เย่เฉินเฟิง รู้สึกเจ็บปวดที่ร่างกาย เขาได้ตรวจสอบร่างกายเสร็จเเล้วลุกขึ้นยืนเพื่อมองไปรอบ ๆ
“กระดูก ? มีกองกระดูกจำนวนมากอยู่ที่นี่?”
เมื่อเย่เฉินเฟิง สังเกตุสภาพเเวดล้อมโดยรอบ เขาก็พบกระดูกสีขาวจำนวนมากที่อยู่ก้นเหวลึกในพื้นที่อับชื้นเเห่งนี้ หนึ่งในกระดูกเหล่านั้นมีกระดูกของสัตว์อสูรขนาดใหญ่มากมายที่ดูเเข็งเเกร่งเเละน่ากลัว
“หวังว่าจะไม่มีอันตรายใด ๆ ที่อยู่ด้านล่างหน้าผานี่หรอกน!”
เย่เฉินเฟิง จ้องมองกองกระดูก เเละ รู้สึกกังวลในใจ ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถใช้พละกำลังที่เเข็งเเกร่งที่สุดออกมาได้ หากมีอะไรเกิดขึ้น เขาก็จะเเบกรับความเสี่ยงเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม
ที่น่าตกใจก็คือ หน้าผาเเห่งนี้เป็นหุบเหวลึกที่ไม่มีทางออก เย่เฉินเฟิง ที่สิ้นหวัง ได้นำโอสถฟื้นวิญญาณออกมาสองเม็ดเเละโยนเข้าปากเพื่อเริ่มรักษาร่างกาย
เนื่องจาก เย่เฉินเฟิง ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป เขาจึงใช้เวลาสามวันเต็มในการฟื้นฟูให้กลับสู่จุดสูงสุดของความเเข็งเเกร่งเดิมอีกครั้ง
โชคดีที่ สามวันมานี้ เย่เฉินเฟิง ไม่ได้พบอันตรายใด ๆ ซึ่งทำให้เขาโล่งใจเเละตัดสินใจ ลองเสี่ยงสำรวจใต้หน้าผาเเปลก ๆ เเห่งนี้เพื่อหาทางออก
อย่างไรก็ตาม ขณะที่ เย่เฉินเฟิง เดินสำรวจเขาก็พบกองกระดูกจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ เเละกระดูกเหล่านี้ไม่รู้ว่าอยู่มานานกี่ปีเพราะเพียงเเค่สัมผัสก็สามารถทำให้มันผุกร่อนได้
“มีอนุสรณ์หินสีดำ อยู่ที่ด้านล่างของหน้าผาเเห่งนี้?”
เย่เฉินเฟิง เดินเข้าไปที่ด้านหน้าของเขา เขาเงยหน้ามองไปที่อนุสรณ์ที่อยู่เบื้องหน้าที่มีความสูงเกือบ 5 เมตร ที่สลักรูปปั้นมังกรเเละนกฟีนิกซ์ ด้านข้างรูปปั้น ก็มีอักษรโลหิต เขียนเอาไว้
‘ดาบก็คือผืนนภาไร้สิ้นสุด,สามารถย้อมปฐพีเปลี่ยนเป็นสีโลหิต เเละ ทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า”
“นี่มัน…ใครกันที่กล้าสลักคำพูดที่ไม่เกรงกลัวฟ้าดินเหล่านี้ลงไป?”
มองไปที่อักษรโลหิตที่ หยิ่งยโส เย่เฉินเฟิง รู้สึกตกใจอย่างมาก
“เอ๋…ทำไมข้าสัมผัสได้ถึงปราณดาบในอักษรโลหิตพวกนี้ อักษรโลหิตพวกนี้จะมีพลังของปราณดาบได้อย่างไร?”
ทันใดนั้น เย่เฉินเฟิง ที่จ้องมอง อักษรโลหิต เขาก็สัมผัสได้ถึงเเนวคิดตระหนักความเข้าใจในปราณดาบที่เเข็งเเกร่งทำให้ สมองของ เย่เฉินเฟิง ถูกกระตุ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้
ขณะที่ เย่เฉินเฟิง สามารถตระหนักได้ถึงพลังปราณดาบในอักษรโลหิตนั่น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเปอย่างรวดเร็วจากนั้นร่างของเขาก็ถูกดูดกลืนเข้าไปข้างใน
ในเวลาต่อมา เย่เฉินเฟิง ก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าตนเองอยู่ในสภาพเเวดล้อมในยุคโบราณที่มีเสาหินสีดำอยู่ที่ด้านหน้าของเขา
เเละนั่นอนุสรณ์หินสีดำนั่นก็เหมือนกับ อนุสรณ์หินสีดำที่เขาเห็นอยู่ที่ด้านนอก
เช่นเดียวกับ ที่เย่เฉินเฟิง กำลังประหลาดใจ กับเหตุการณ์เหล่านี้ จู่ ๆ อักษรโลหิตเหล่านั้นก็เปล่งเเสงขึ้นจากนั้นสายตาอันน่าสะพรึงกลัวก็จดจ้องมองไปที่้ เย่เฉินเฟิง
