นิ้วที่บอบบางของลี่เฉินซีพยุงเธอเบาๆ จับวนรอบข้างล่างเอวและตรงรอยฉีกของชุดกี่เพ้า ขยับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเข้าไปที่แก้มของเธอ ทันใดนั้นลมหายใจที่แผดเผาก็พุ่งเข้ามาทันที
“คุณคิดว่ายังไงล่ะ?” น้ำเสียงที่หนักแน่นของเขา มืดมนอย่างเห็นได้ชัด เจตนาของเขาก็ชัดเจนมากขึ้น
ซูย้าวหลับตาลง เธอยกมือขึ้นไปกอดคอของเขาเอาไว้ แต่กลับจงใจหลบริมฝีปากที่กำลังขยับเข้ามาของเขา เธอหลบแล้วหลบอีก ไม่ยอมให้เขาจูบตัวเอง
ลี่เฉินซีหมดความอดทน เขายกมือขึ้นจับหน้าของเธอ:”เป็นเด็กดีหน่อย รอบหนึ่ง โอเคไหม?”
เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ที่จริงแล้ว สองสามวันมานี้เขายุ่งอยู่กับเรื่องงานแต่งทุกวันนี้ และเธอก็ยุ่งกับเรื่องอื่นข้างนอกทั้งวัน เวลาที่พวกเขาสองคนได้อยู่ด้วยกันมันก็ยิ่งน้อยลงเรื่อยๆ
ถ้าเธอบอกเขาว่า เรื่องทั้งหมดนี้เธอเป็นคนวางแผนทั้งหมด เพราะว่าเธออยากจะหนีออกไปจากเขา เขาคงจะกระโดดโลดเต้นจนเป็นบ้าไปแน่เลยใช่ไหม!
ดังนั้นตอนนี้เขามีปฏิกิริยาแบบนี้ เธอก็ไม่ได้แปลกใจ เธอแค่มองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน:”ได้ก็ได้ แต่ว่าเรามาคุยกันเรื่องจริงจังก่อน โอเคไหม?”
ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว ตอนนี้เขาหมดความอดทนจริงๆ เขาพยายามระงับความกระสับกระส่ายในใจ แม้แต่น้ำเสียงก็หนักแน่นขึ้นไม่น้อย:”เรื่องจริงจังอะไร?”
เขาพูดพร้อมกับรุกอย่างป่าเถื่อนไม่หยุด ได้ยินเสียง’แคว่ก’ ชุดกี่เพ้าที่ตัดออกมาด้วยเนื้อผ้าชิ้นดีและมีสไตล์ที่สวยงามก็กลายเป็นผ้าขี้ริ้วในเงื้อมมือของเขา เขาฉีกมันออกเป็นสองชิ้น
“พูดไปด้วยทำไปด้วย” ลมหายใจที่หนักแน่นของเขาแผดเผาขึ้นมา กระทบกับผิวของเธอจนทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกไฟย่าง
ซูย้าวขมวดคิ้ว พยายามให้ความร่วมมือกับพฤติกรรมของเขา จากนั้นเธอก็ขยับตัวเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋ามา หยิบเอกสารสองฉบับออกมายื่นให้เขา:”เซ็นเอกสารนี้ก่อนแล้วค่อยทำ”
เขาตกใจและหยุดการเคลื่อนไหว ยื่นมือออกไปหยิบเอกสารสองฉบับนั้นมา เธออธิบายให้เขาฟัง:”ฉันอยากได้บ้านหลังหนึ่ง คุณซื้อไว้เป็นเรือนหอของเราในอนาคตดีไหม?”
“ซื้อบ้าน?” เขาปากพูดแบบนี้แต่กลับไม่มองดูเอกสารสองฉบับนั้นเลย เพราะว่าความสนใจของเขาในตอนนี้ ไม่ได้อยู่ที่เรื่องนั้นแม้แต่น้อย!
และเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแค่รู้สึกแปลกๆ ถึงแม้ว่าขาจะไม่ได้แตะต้องเธอมาหลายวันแล้ว และเธอในตอนนี้ที่ใส่ชุดกี่เพ้าชุดนี้ช่างงดงามจริงๆ แต่สติสัมปชัญญะที่หนักแน่นมาตลอดของเขา ทำไมมันถึงได้อ่อนแอขนาดนี้? !
ก่อนหน้านี้เธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งสองปี เขาก็ไม่เคยเป็นขนาดนี้!
แต่ความสงสัยจะเยอะแค่ไหน มันก็เยอะไม่เท่าความบ้าคลั่งในใจของเขาตอนนี้ เขาอยากจะกลืนกินเธออย่างบ้าคลั่ง อยากจะฝังเธอเข้ามาในร่างของตัวเอง เขาขยับเข้าไปหาเธออีกครั้ง ทิ้งเอกสารสองฉบับนั้นออกไป:”ทำเสร็จแล้วค่อยว่ากัน”
ซูย้าวตกใจ เธอรีบผลักเขาออกแล้วก้มตัวลงไปเก็บเอกสารขึ้นมาอีกครั้ง:”เซ็นก่อนดีกว่า ง่ายนิดเดียว แค่บ้านหลังเดียวเอง”
เธอทำหน้าบูดบึ้ง:”ไม่เต็มใจเหรอ คุณบอกว่าจะซื้อบ้านให้ฉัน…”
ลี่เฉินซีสูดหายใจเข้าลึกๆ ดึงเอกสารสองฉบับนั้นมา หยิบปากกาที่ซูย้าวยื่นมาให้ เซ็นชื่อตัวเองสามตัวลงบนเอกสารทั้งสองฉบับ เซ็นเสร็จก็ทิ้งปากกาออกไปแล้วพูดว่า:”โอเค?”
ซูย้าวยิ้ม:”แบบนี้สิ!”
เขามองเธออย่างช่วยไม่ได้ ทำอะไรเธอไม่ได้เลยจริงๆ ลี่เฉินซีโน้มตัวลงไปทำแบบนั้นต่อ ทำต่อ จับต่อ ออกแรง ไม่อ่อนโยนเอาซะเลย…
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน สุดท้ายก็ทำจนเสร็จ พวกเขาทั้งสองคนเต็มไปด้วยเหงื่อ
ซูย้าวไม่ได้ให้ความร่วมมือแบบนี้บ่อยนัก เขาพอใจกับการทำครั้งนี้เป็นอย่างมาก เขาลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนโซฟาข้างๆ :”ผมอุ้มคุณไปอาบน้ำ?”
แต่เธอกลับส่ายหน้า:”ฉันเหนื่อย ฉันอยากนอนเงียบๆ สักพัก”
เขาขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้เธอนอนอยู่ที่นั่นคนเดียว ตัวเองหันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากที่เขาเดินออกไปแล้ว ซูย้าวก็รีบทนกับความรู้สึกที่ไม่สบายตัว รีบเดินเข้าไปที่โต๊ะและเป่าเทียนหอมนั้นดับ
จากนั้นก็ค่อยๆ เก็บเทียนหมอลงในกล่องอย่างระมัดระวังแล้วโยนกลับเข้าไปในกระเป๋า ก้มหน้าลงมองดูเอกสารสองฉบับนั้น เธอหลับตาลงอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อลี่เฉินซีเดินเข้ามาอีกครั้ง เพราะเขาพึ่งอาบน้ำเสร็จ ดังนั้นเขาจึงใส่แค่เสื้อคลุมอาบน้ำ ในห้องที่กว้างใหญ่ ซูย้าวนอนห่มเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขา และเผลอหลับไปบนมุมโซฟา
เขาเดินมาข้างๆ โน้มตัวลง นิ้วมือที่เรียวยาวจับไปที่แก้มของเธอ ปัดผมที่ติดอยู่ตรงแก้มของเธอไปไว้ข้างหลังหู เห็นท่าทางที่เหน็บเหนื่อยของเธอเขาก็ยิ้มขึ้นมา จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นไปชั้นบน
และตอนที่เขากำลังวางเธอลงบนเตียง เธอก็ตื่นพอดี
ซูย้าวกะพริบดวงตาที่พร่ามัว เอียงหน้ามองมาที่เขา:”ยังจะทำต่อเหรอ?”
ลี่เฉินซีตกใจ เขาเอนตัวมองเธอด้วยความสนใจ:”คุณอยากเหรอ?”
“ฉันถามคุณอยู่นี่ไง?” เธอยืดเสียงยาว แล้วก็เข้าไปกอดเอวที่แข็งแรงของเขา ยัดหัวเล็กๆ ของตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของเขา
เขาจับผมที่ยาวดำของเธอ:”ดังนั้นที่คุณไม่อาบน้ำก็เพราะว่าจะให้ผมทำอีกสองสามรอบ?”
ซูย้าวตกใจ ทันใดนั้นก็เอาหัวออกมาจากอ้อมแขนของเขา:”คุณนี่มัน…”
เธอรีบหันกลับไปอย่างหมดคำพูด หดตัวมุดเข้าไปในผ้าห่ม ลี่เฉินซียิ้ม แล้วเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง เขาเดินเข้าไปหาเธออีกครั้ง…
ทั้งคืนเธอถูกเขาทรมานไปสองสามครั้ง ดังนั้นวันต่อมาตอนที่ซูย้าวตื่นขึ้น มันก็เกือบจะเที่ยงแล้ว แล้วเธอก็รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวไปหมด ไม่สบายตัวเลย
แต่ข้างๆ เธอกลับไม่มีใครสักคน ตอนที่เธอยกมือขึ้น ซูหยวนวดขมับตัวเอง พี่เลี้ยงที่อยู่ข้างนอกก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามา ในมือถือถาดอาหารเช้าเข้ามาด้วย:”คุณผู้หญิง คุณลี่ไปบริษัทแล้วค่ะ”
เธอพยักหน้า และเหมือนจะพูดอะไร แต่โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาก่อน
ซูย้าวเหลือบมองหมายเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ รีบบอกให้พี่เลี้ยงออกไป และหลังจากที่แน่ใจแล้วว่าประตูปิดสนิทแล้ว เธอถึงได้รับโทรศัพท์:”เรื่องสองเรื่องนั้นเรียบร้อยแล้ว แล้วคุณล่ะ?”
อาตงรีบพูด:”ใกล้จะเสร็จแล้วครับ ผมหาตัวเขาเจอแล้ว ของก็ทำออกมาแล้ว แต่ว่าคุณหนู กำหนดวันไว้วันไหน?”
ซูย้าวครุ่นคิด จำได้ว่าเมื่อคืนลี่เฉินซีปรึกษาเธอเรื่องวันแต่งงาน เธอก็ไม่ได้ให้คำแนะนำอะไร ดังนั้นเขาจึงบอกว่าอีกสามวัน
เธอครุ่นคิด:”อีกสามวันก็แล้วกัน! ตอนเช้า เวลาไหนเดี๋ยวฉันบบอกคุณอีกที”
อาตงตอบรับ แต่เขาก็ลังเลไปพักหนึ่ง:”คุณหนู อีกสามวันก็คือวันแต่งงานของคุณกับคุณลี่ไม่ใช่เหรอครับ ลงมือวันนั้น เกรงว่ามันจะไม่ค่อยดีรึเปล่าครับ?”
ซูย้าวหลับตาลงและถอนหายใจ:”ไม่ดียังไง ผู้ชาย ถ้าไม่ให้บทเรียนเขา เขาไม่มีทางเข้าใจหรอก ตกลงตามนี้แหละ!”
อาตังยังคงสงสัยอะไรบางอย่าง แต่ซูย้าวก็ไม่อยากพูดอะไรมากมาย เธอจึงวางสาย
ที่จริงแล้ว อาตงอยากจะบอกว่า ซูย้าวทำขนาดนี้ ก็เพราะว่าเธอไม่อยากทำอะไรบริษัทลี่ซื่อ แต่ในเมื่อทำแบบนี้แล้ว แล้วยังเลือกอีกสามวัน ทำเรื่องแบบนั้นในวันแต่งงาน มันจะโหดเหี้ยมเกินเหรอ?
มันโหดเหี้ยมจริงๆ ซูย้าวจะไม่รู้ได้ยังไง
แต่ตอนนี้เวลานี้ นี่คือเรื่องเดียวที่เธอทำได้ ใครบอกให้ลี่เฉินซีไม่ยอมฟัง เธอบอกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า บอกว่าเธอเองไม่ใช่คนดี แต่เขายังยืนกรานที่จะทำแบบนี้ทำไม?
วันนี้ซูย้าวอยู่บ้านทั้งวัน ช่างเป็นเรื่องที่หาได้ยาก
ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากออกไปข้างนอก แล้วก็ไม่ใช่ว่าเรื่องที่อยู่ในมือของเธอจัดการหมดแล้วเรียบร้อย แต่ร่างกายเธอเหนื่อยมากจริงๆ ไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไหร่ เธอจึงต้องพักผ่อนอยู่ที่บ้าน
เมื่อลี่เฉินซีกลับมา เห็นเธอนอนอยู่บนโซฟาในห้องนอน และกำลังหมกมุ่นอยู่กับอะไรบนแท็บเล็ต เขาเดินเข้าไป โน้มตัวลงจับผมของเธอ:”ทำไมวันนี้คุณถึงเป็นเด็กดีแบบนี้ ไม่ออกไปข้างนอกเหรอ? “
เธอเงยหน้าขึ้นมองบนใส่เขาอย่างแรง แล้วก็พูดอย่างเย็นชาว่า:”คุณคิดว่าเพราะอะไรล่ะ?”
ถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อคืนเขาไม่บันยะบันยัง เธอจะเป็นแบบนี้เหรอ? !
เขายิ้ม แล้วลงไปนั่งข้างๆ เธอ ยื่นมือออกไปโอบที่เอวของเธอ:”งั้นคืนนี้ผมเบาลงหน่อย…”
“ไม่เอา!” เธอดิ้นและผลักเขาออก:”เดี๋ยวก็จะแต่งงานกันแล้ว อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”
เขาตกใจและอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกซูย้าวพูดขัดจังหวะออกมา:”ถ้าไม่ฟังฉัน ระวังต่อไปฉันจะปล่อยให้คุณอยู่คนเดียว เป็นพระทุกวัน!”
