หัวสมองซูย้าวสับสน ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สติสัมปชัญญะที่เหลือเพียงน้อยนิดมลายหายไปหมด มีความคิดอย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือจากที่นี่ไป
เธอจะไม่ค้างคืนกับลี่เฉินซี ไม่เด็ดขาด!
ซูย้าวคิดเช่นนี้ และก็ทำแบบนี้ เธอจัดเสื้อผ้าบนตัวที่ยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็วและเดินไปข้างนอกอย่างโซซัดโซเซ แต่เมื่อเดินมาถึงห้องรับแขก เห็นกระเป๋าตัวเองบนโซฟา จึงเดินไปหยิบมา
แต่เมื่อหยิบกระเป๋าขึ้น สายตาก็เหลือบไปเห็นแก้วน้ำดื่มบนโต๊ะน้ำชา เธอรู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อย โน้มตัวอยากจะรินน้ำหนึ่งแก้ว แต่หัวหนักตัวเบา โน้มตัวลงไปเล็กน้อย ก็โอนเอนล้มนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่อาจควบคุม
แต่เธอก็ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด แอลกอฮอล์ได้ทำให้ความเจ็บปวดของร่างกายเฉื่อยชา แม้แต่น่องเรียวเล็กของเธอ กระแทกกับโต๊ะน้ำชา ยังไม่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนกัน
ยังคงยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำ แต่ร่างกายที่ไม่มั่งคง ยังคงโอนเอนจะล้ม มือที่ยื่นออกไปรู้สึกสั่นเล็กน้อย ไม่มีความมั่งคง เพิ่งจะจับแก้วน้ำขึ้นมา แต่จับไม่แน่น ขณะที่กำลังจะหลุดจากมือ จู่ๆก็มีแรงจากข้างหลังพุ่งเข้ามา กำมือเธอไว้อย่างแม่นยำ จึงคว้าแก้วน้ำใบนั้นไว้ได้
“กระหายน้ำหรือ?”น้ำเสียงเคร่งขรึมของชายหนุ่มผ่านไปบนหัว
ซูย้าวเงยหน้าขึ้นอย่างสะลึมสะลือ ดวงตาพร่ามัวแฝงไปด้วยภาพหลอน ใบหน้าหล่อเหลาน่าดูของลี่เฉินซีหมองคล้ำ ถอนหายใจอย่างจนปัญญา อ้อมมาแย่งแก้วน้ำไปจากมือของเธอ หลังจากรินน้ำหนึ่งแก้วแล้ว เอียงข้างไปทางเธอ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง แล้วยื่นแก้วนำไปที่ปากของเธอ
เธอไม่ยอมอ้าปาก ยังคงมองดูเขาตาเขม็ง สายตานั้น ราวกับกำลังคาดเดา ยิ่งคล้ายกับกำลังหยั่งเชิงอยู่ ลี่เฉินซีสูดลมหายใจ “กังวลว่าผมจะวางยาใช่ไหม?”
เธอพยักเอื่อยๆ ชายหนุ่มโกรธจนหน้าดำ เขาพลิกมือจับคางของเธอขึ้นมา บังคับให้เธออ้าปาก”รีบดื่มน้ำเร็ว!”
เขาไม่อ่อนโยนแม้แต่น้อย และเธอก็ไม่ยอมให้ความร่วมมือ ทำให้ท่าป้อนน้ำที่ง่ายๆ ถูกทั้งสองคนแสดงเป็นละครไล่จับฉากใหญ่
ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซีพังทลายลงอย่างทำอะไรไม่ถูก นั่งเอียงข้างอยู่ข้างๆอย่างเย็นชา โมโหขึ้นมาจนนำแก้วน้ำวางลงบนโต๊ะน้ำชา ‘ปัง’เสียงดัง ทำให้น้ำใสสะอาดในแก้วลอยกระเพื่อมและกระเด็นออกมาเล็กน้อย
ซูย้าวก้มหน้ามองดูแก้วน้ำ แล้วก็ดูกระบอกน้ำที่อยู่ข้างๆ คิ้วสวยขมวดแน่นขึ้นมา ใช้เสียงพูดคลุมเครือพึมพำ”ฉันจะรินเอง ทำเอง ถึงจะกินอิ่มใส่อุ่น…….”
ลี่เฉินซี”…….”
เธอเทน้ำให้ตัวเองหนึ่งแก้วจริงๆ เพียงแต่เพราะว่าต่างจากสถานการณ์ปกติ ดังนั้นท่าทางง่ายๆ ทำให้เธอทำเลอะเทอะหมด น้ำแก้วเดียว เทหกไปทั่ว
ยังเทจนเต็มแก้ว ยกขึ้นมา น้ำก็จะล้นออกมา แต่ซูย้าวไม่ได้ยกขึ้นมา แต่ก้มหัวน้อยๆลงไปโดยตรง พิงข้างแก้วน้ำ แล้วดื่มกูรูๆขึ้นมา
มองดูเธอเกือบจะดื่มหมดแก้วแล้ว ลี่เฉินซีจึงลุกขึ้น แล้วคว้าเธอเข้ามาในอ้อมกอด”ดื่มพอหรือยัง?ตอนนี้อยู่นิ่งๆสักพักได้หรือยัง?”
เธอขัดขืนดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่หยุด มือไม้ปัดไปทั่ว ปากก็พร่ำบนไม่หยุด”ฉันจะไปจากที่นี่ ปล่อยฉัน ฉันจะไป………”
มือใหญ่แข็งแรงของชายหนุ่มล็อกเธอไว้ สองสามก้าว ก็โยนเธอขึ้นไปบนเตียงใหญ่อีกครั้ง ต่างจากครั้งก่อน ครั้งนี้เขาได้ดึงผ้าห่มมา พันตัวเธอไว้แน่นๆ”หลับให้สบายสักตื่น พรุ่งนี้รอคุณตื่นแล้วค่อยจัดการคุณอีกครั้ง !”
เขาเอียงข้างนั่งอยู่ข้างๆ มองดูซูย้าวดิ้นรนอยู่ในผ้าห่มครู่หนึ่ง แล้วก็ค่อยๆหยุดลง
แทนที่ด้วย ความง่วงเหงาหาวนอนมาเยือน เธอก็เหนื่อยมากแล้วจริงๆ ก็ขดอยู่ในผ้าห่มหลับไป
แต่หากว่านอนดีๆ เขาก็วางใจเหมือนกัน เพียงแต่ว่า ซูย้าวนอนไปครู่เดียว จู่ๆฉวยโอกาสชายหนุ่มคลายพันธนาการออก เริ่มถีบน่องขึ้นมาก ถีบครั้งเดียวทำให้ผ้าห่มบนตัวหลุดออก จากนั้น น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ทำให้อุณหภูมิร่างกายพุ่งสูง เธอก็รู้สึกร้อน จึงเริ่มใช้มือแกะเสื้อออก
ใช่แล้ว เธอลงมือเอง
เธอบิดตัวไปด้วยพูดอ้ำอึ้งไปด้วย”ร้อนมาก……..”
เสียงเล็กๆราวละเมอพูดนั้น ละเอียดอ่อนมีเสน่ห์ บวกกับท่าทางเมาเหล้าของเธอในตอนนี้ ใบหน้าที่แดงก่ำ ราวกับคนสวยที่เพิ่งจะอาบน้ำออกมา ขี้อายและสง่างามมีเสน่ห์
ลี่เฉินซีมองดูเธอ ตะลึงไปทันที
เขามองดูเธออย่างแน่วแน่ ทันใดนั้นร่างกาย มีอารมณ์สั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คล้ายงูเหลือมคลั่งรวมตัวกัน และก็คล้ายเปลวเพลิงที่ลุกโชน
รอเขาโน้มตัวเข้าไป ยังไม่ทันรอให้สัมผัสเธอ ก็ถูกซูย้าวผลักออกอย่างรังเกียจ จากนั้น ตัวเองก็พลิกตัว หลับไป
ลี่เฉินซีอึ้งไป ผู้หญิงคนนี้……..
นอนหลับสบายทั้งคืน เปลี่ยนวัน แสงแดดเจิดจ้านอกหน้าต่างได้ขึ้นสูงเสียบฟ้าไปนานแล้ว ซูย้าวจึงค่อยๆตื่นจากความฝัน
เธอลืมตามองดูรอบข้างก่อน แน่ใจว่าเป็นห้องที่ไม่คุ้นเคย จึงลุกขึ้นทันที แล้วนึกความทรงจำเมื่อคืนได้เล็กน้อย แต่ทันทีที่ก้มหน้า เมื่อสังเกตเห็นความยุ่งเหยิงเต็มตัว ทั้งประหลาดใจและโมโห
ซูย้าวลงจากเตียงด้วยความเร็วสูงสุด ตรวจสอบร่างกายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่กำลังทุกข์กับความสับสนอยู่ เสียงผลักประตู’ปัง’ดังเข้ามาในหู โดยไม่คาดคิด
เธอเอียงหน้ามองไปทางประตู ก็เห็นลี่เฉินซีเอนกายพิงอยู่ขอบประตู ใบหน้าเรียบๆ ภายใต้แสงหักเห ยังคงหล่อเหลาได้ใจ แต่ในดวงตามีความเฉยเมยเล็กน้อย ทำให้ทั้งหมดเปื้อนไปความเยือกเย็น
“ตื่นแล้ว”เสียงแหบพร่าเรียบๆของเขา มีเสน่ห์ ไพเราะราวเสียงสวรรค์
ซูย้าวหลับตาด้วยความโกรธ กัดฟันชี้นิ้วไปทางเขา”เมื่อคืนคุณทำอะไรฉัน?ทำไมเสื้อผ้าของฉันกลายเป็นแบบนี้?”
“คุณ………”
มีอารมณ์ที่บอกไม่ถูกอยู่ในก้นบึ้งหัวใจเธอ ไม่รู้ว่าเป็นอารมณ์โกรธ หรือว่าอับอายขายหน้ามาก บนใบหน้าที่สวยงาม ความโกรธได้แผ่กระจายเต็มโครงหน้า
ชายหนุ่มขยับมุมปากเล็กน้อย ก้าวเท้าอย่างเร็ว ขณะที่เดินไปข้างหน้า แขนยาวก็กอดร่างผอมบางของเธอไว้ รั้งคนเข้ามาในอ้อมกอด ก้มหน้ามองเธอ มืออีกข้างหนึ่งเชยคางเธอขึ้น “นี่คุณทำหน้าอะไร?โกรธหรือ?”
นิ้วมือเรียวยาวของเขา ลูบไล้ไปมาที่มุมปากของเธอ พลางลูบไล้ไปที่แก้มของเธอ “ผมเคยบอกแล้วใช่ไหม ขั้นตอนนี้ ไม่ช้าก็เร็วจะต้องทำ”
“แต่ว่า คุณ……”เธอกัดริมฝีปากอย่างหงุดหงิด “ฉวยโอกาสตอนคนลำบาก เลวทราม!”
ชายหนุ่มหัวเราะอย่างสนุก สายตาที่มองไปที่เธอ เย็นชาเล็กน้อย “อะไรคือเลวทราม?นอนกับผู้หญิงที่อยากนอนด้วย ก็ถือว่าเลวทรามหรือ?”
” หรือว่าตอนที่คุณรับปากจะเป็นผู้หญิงของผม ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้หรือ?”คิ้วที่เลิกขึ้นของเขาดูงดงามมาก แฝงไปด้วยความชั่วร้ายและมีเสน่ห์เล็กน้อย”หรือคุณคิดว่าผมจะใจดีถึงขั้นปล่อยคุณไปหรือ ?”
“ขอร้อง คุณรู้มานานแล้วว่าผมไม่ใช่สุภาพบุรุษ”
เขาคลายมือปล่อยเธออย่างสิ้นเชิง หันหลังก้าวเท้าใหญ่เดินไปนอกห้อง”อาบน้ำก่อน จะพาคุณไปสถานที่หนึ่ง”
ซูย้าวตะลึงไปอีกครั้ง เปลวเพลิงประหลาดลุกโชนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจอีกครั้ง เธอรู้ว่าลี่เฉินซีไม่ใช่คนดี และไม่ช้าก็เร็วจะต้องทำถึงขั้นนี้ แต่ว่า……..
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นขุมนรก แต่ก็ยังอยากเพ่งมอง แล้วมันมาจากความคิดอะไรกัน?
โชคดี
ใช่ ก็คือโชคดี
เธอยังหวังว่าตัวเองสามารถเลี่ยงขนมธรรมเนียนประเพณี สามารถไม่ต้องทำถึงขั้นนี้ ก็สามารถชนะเขาได้ แต่ดูไปแล้ว……
แต่เดี๋ยวก่อน เธอก้มหน้าเหมือนจะสังเกตเห็นอะไร แล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากนั้น ก็มีคลื่นแห่งความตกตะลึงเกิดขึ้นบนใบหน้า ถ้าหากว่าเมื่อคืนนี้ทั้งสองเกิดอะไรกันขึ้น ร่างกายก็ควรจะมีปฏิกิริยาผิดปกติบางอย่าง!
ห้องรับแขกข้างนอก ลี่เฉินซีนั่งอยู่บนโซฟาสำหรับคนเดียว เอียงหน้ามองสังเกตทุกอย่างภายในห้องนอน ขมวดคิ้วแน่นอย่างจนปัญญา ซูย้าวคนนี้ ความจำเสื่อมจนหัวสมองก็ทิ้งไปด้วย!
เมื่อคืนทำหรือไม่ทำ เธอไม่รู้สึกเลยหรือ?
เขาถอนหายใจอย่างหมดแรง จุดบุหรี่ขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะว่าพวกเขาแยกจากกันนานเกินไป ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา ได้หายไปกับความจำ ลืมไปด้วยกันแล้ว!
เมื่อซูย้าวอาบน้ำเสร็จออกมาอีกครั้ง พันด้วยผ้าเช็ดตัว โผล่หัวเล็กออกมาดูซ้ายดูขวา เพราะว่าประตูห้องไม่ได้ปิด หลังจากแน่ใจว่าในห้องรับแขกไม่มีคนแล้ว จึงโล่งอก
ตอนที่เดินออกมา หางตาก็สังเกตเห็นถุงช้อปปิ้งใบหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะที่อยู่ไม่ไกล เมื่อเปิดออกดู เป็นชุดเสื้อผ้าผู้หญิงที่หรูหรา
เธอหยิบออกมาสวมใส่ มองดูตัวเองในกระจก ดวงตาคู่สวยมีคลื่นระลอก เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืน เธอก็ไม่ใช่ว่าจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ที่จริง ดื่มเหล้าสติแตกเป็นเรื่องหลอก เพียงแค่อยากจะใช้ฤทธิ์เหล้า จงใจแกล้งเขาเท่านั้นเอง
แต่ว่าทำให้เธอแปลกใจมาก เขาไม่เพียงไม่รังเกียจเธอ แต่ยังดูแลเธอ เอาใจใส่อยู่ข้างกาย…….
