“ชุดครอบครัว?” ลี่เฉินซีหันไปมองเธอ ทวนซ้ำสองสามคำด้วยน้ำเสียงต่ำ “เธอแน่ใจหรอว่าจะให้ฉันใส่?”
ซูย้าวชะงักเล็กน้อย เมื่อเผชิญหน้ากับดวงตาที่มีความคุกคามของชายหนุ่ม ก็หันสายตาไปที่ครูที่อยู่ไม่ไกล “ครูบอกน่ะ อีกอย่างวันนี้ก็เป็นกิจกรรมของพวกเด็กๆ ผู้ปกครองคนอื่นๆ ก็ใส่กันหมดแล้ว นายไม่ใส่ มันจะไม่ค่อยดีหรือเปล่า?”
ขณะที่พูด เธอก็เหลือบมองลี่หมิงที่กำลังกินโลลิป๊อปอยู่ ลี่หมิงมองความหมายของเธอออกทันที ก็รีบพูดขึ้น “ใช่แล้ว พ่อรีบใส่เถอะ!”
ลี่เจิ้งฟังบทสนทนาของพวกเขา ก็พูดขึ้นด้วย “ใส่ไปเถอะ ไม่งั้นซีซีเห็นเข้า จะโวยวายอีก”
ลี่เฉินซียกมุมปากขึ้น ใบหน้าที่เยือกเย็นแขวนรอยยิ้ม จากนั้นสายตาก็กวาดไปที่ลูกชายทั้งสองด้านข้าง พยักหน้าให้กับแม่ลูกทั้งสามคน “โอเค ฉันจะใส่ แต่ในเมื่อเป็นชุดครอบครัว งั้นก็ต้องใส่กันทั้งครอบครัวสิ?”
ซูย้าวผงะ “เอ่อ คือ……ฉันจำได้ว่าฉันไม่ได้เตรียมไว้เยอะขนาดนั้น……”
ชุดครอบครัวชุดนั้น เธอทำขึ้นเพื่อลี่เฉินซีเป็นพิเศษ จะใส่กับตัวเองได้ยังไงกัน!
แต่ดวงตาของชายหนุ่มกลับเป็นประกาย รอยยิ้มแรงขึ้น จากนั้นก็คว้ามือเธอยืนขึ้นทันที “ไม่เป็นไร ตอนนั้นเธอทำไว้หลายไซส์ไม่ใช่เหรอ? ฉันใส่ชุดหนึ่ง ก็ยังเหลืออีกหลายชุด เธอเลือกเอา ต้องมีที่เหมาะแน่”
พูดจบ สายตาเย็นชาของเขาก็มองลี่หมิงที่ยังกินโลลิป๊อปอยู่ด้านข้าง รวมทั้งลี่เจิ้ง “พวกนายก็ต้องใส่!”
ซูย้าวหมดหนทางโดยสมบูรณ์ เดิมทีอยากจะพูดสองสามคำ แต่ชายหนุ่มไม่ให้โอกาสเลย ดึงมือของเธอ เดินตรงไปทางห้องน้ำด้านนอกทันที
ลูกสองคนเองก็ตามมาด้านหลัง เมื่อคนทั้งครอบครัวมาถึงห้องน้ำ หวางอี้เองก็เตรียมพร้อมอยู่นานแล้ว นำถุงเสื้อใบใหญ่สีดำสองสามใบมาไว้ด้านข้าง
ลี่เฉินซีรับไปหนึ่งถุง จากนั้นก็จ้องเขม็งไปที่ซูย้าวอย่างมีความหมายลึกๆ “ต้องใส่นะ! ถึงยังไงเธอก็ทำเองกับมือ…..”
ซูย้าวผงะอย่างอธิบายไม่ได้ ท่ามกลางสายตาที่เหมือนจะนุ่มนวลของเขา อ่านออกได้ถึงความลวงโลก ใจสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้ ถือถุงดำใบใหญ่ที่หวางอี้ส่งมาให้ เข้าไปในห้องน้ำหญิง
อันที่จริง ชุดครอบครัวชุดนี้ เธอไม่ต้องเปิดดูก็รู้ว่าเป็นยังไง
ทั้งหมดนี้ทำขึ้นเพื่อลี่เฉินซีเพียงผู้เดียว แม้ว่าจะมีหลายไซส์ แต่…..เธอก็ไม่ได้เตรียมไว้ให้ตัวเองนะ!
ซูย้าวมองถุงพลาสติกสีดำบนเก้าอี้ด้วยแววตาหม่นหมอง คิดอย่างลังเลซ้ำไปซ้ำมา ท้ายที่สุด ก็ไม่มีความกล้าพอที่จะใส่มัน แต่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ แอบมองออกไปด้านนอก
เธอโผล่ศีรษะเล็กๆ ยังไม่ทันเห็นทางเดินด้านนอกได้อย่างชัดเจน จู่ๆ ก็ถูกเรี่ยวแรงของผู้ชายจับเข้าที่ข้อมือ เธอชะงักด้วยความตกใจ วินาทีต่อมา รู้สึกเพียงฟ้าพลิกแผ่นดินหมุน ร่างถูกชายหนุ่มกดไปที่กำแพงโดยตรง
ควบคุมเธอไว้ระหว่างหน้าอกกับกำแพง แววตาเยือกเย็นของชายหนุ่มมืดมน ลำแสงเฉียบคมพุ่งไปที่เธอ “ทำไมไม่เปลี่ยน?”
เขานิ่งๆ ความขี้เล่นเผยขึ้นตรงมุมปาก “รอให้ฉันช่วยเธออยู่เหรอ?”
ซูย้าวตกใจโดยไม่รู้ตัว รีบยกมือขึ้นป้องกันหน้าอกตัวเอง “”ไม่จำเป็น!”
ลี่เฉินซีไม่ได้ปล่อยเธอไป ยังคงประคองแขนหนึ่งอยู่ข้างหูเธอ มืออีกข้างวางบนแก้มเธอ ปลายนิ้วหยาบกร้านลูบคางของเธอเบาๆ “ปากอย่างใจอย่าง”
เขาจ้องมองเธอ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ มือที่เรียวยาวเหมือนหยกก็เลื่อนลงช้าๆ ผ่านกระดุมเสื้อของเธอทีละน้อย เลื่อนมาถึงตำแหน่งที่เป็นเนินสูงอย่างฉับพลัน ไม่รอให้เขามีการเคลื่อนไหวใดๆ ก็ถูกซูย้าวผลักออกทันที “อย่าวุ่นวาย นี่มันห้องน้ำผู้หญิง!”
“แล้วยังไง?” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดึงดูด มีเสน่ห์มาก สายตาที่หลี่ลงก็เปล่งประกายมากขึ้น มือใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาไม่มีลำดับขั้นแม้แต่น้อย การยับยั้งของเธอ เห็นได้ชัดว่าไม่มีผลใดๆ
ซูย้าวทำอะไรไม่ได้จริงๆ ได้เพียงหลีกเลี่ยงอย่างเต็มที่ ปากพูดขึ้น “ที่นี่มันโรงเรียน เป็นสถานที่สาธารณะ!”
“แล้วมันจะทำไม?” เขาพูดเสียงผ่านฟัน ความรู้สึกที่มีเสน่ห์แบบนั้น เป็นธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบ
ซูย้าวถูกเสียงของเขา กระตุ้นจนใจเหน็บชา แต่ด้วยการเครื่องไหวอันทรงพลังของเขา จึงไม่สามารถทำอะไรได้เลย
ตอนที่เห็นว่าเธอหมดสิ้นฤทธิ์โดยสมบูรณ์ โชคดีที่ตรงทางเดินด้านนอก มีเสียงหัวเราะลั่นดีงขึ้นกะทันหัน
มีทั้งเด็ก และมีทั้งผู้ใหญ่
ฟังดูเสียงคุ้นหูมาก เหมือนจะเป็นสองพี่น้องลี่หมิงกับลี่เจิ้ง รวมถึงหวางอี้กับคนอื่นๆ
ในที่สุดซูย้าวก็คว้าโอกาส ใช้ประโยชน์จากช่องว่างที่คลายลงของชายหนุ่ม ผลักเขาออก กระโดดออกมาจากอ้อมแขนเขา แล้วพูด “เด็กๆ อยู่ข้างนอกกันหมด นายอย่าสร้างปัญหา รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า!”
พูดจบ เธอก็ถือถุงพลาสติกสีดำที่อยู่บนเก้าอี้เข้าห้องน้ำเดี่ยวไป
หลังจากนั้นไม่นาน รอกระทั่งซูย้าวมีความกล้ามากพอ ตอนที่เปิดประตูห้องน้ำออก ก็ถูกดอกไม้ด้านนอกที่ปรากฏขึ้นกะทันหัน ดึงดูดอย่างลึกซึ้ง
เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้น เสียงหัวเราะอย่างท่วมท้น ก็ดังออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
เห็นเพียงตรงหน้า ผู้ชายสูง1.9เมตร หน้าตาหล่อเหลา ลี่เฉินซีที่มีคลาสมีระดับ ในตอนนี้ สวมใส่ชุดครอบครัวนั้นที่ทำขึ้นเป็นพิเศษ เป็นชุดวัว ขณะเดียวกันด้านหลังยังมีหางใหญ่ยาว แล้วตรงหน้าอกยังมีกระเป๋าใบใหญ่
บนตัวสีสันสดใส ลวดลายวัวหลากหลายรูปแบบ มีอยู่ทั้งหมด
แต่นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญ ข้อสำคัญที่แท้จริงคือใบหน้าที่งดงามแทบจะไร้ที่ติของเขา ในตอนนี้ ถูกห่อหุ้มอยู่ในดอกเบญจมาศที่เบ่งบาน ถูกต้อง มันคือดอกเบญจมาศ
ดอกเบญจมาศสีเหลืองทอง แต่ละกลีบ ซูย้าวได้คัดเลือกอย่างพิถีพิถัน ใช้ผ้าที่ดีที่สุด ทำให้ถึงจุดที่ดูเหมือนดอกเบญจมาศจริงๆ มากที่สุด นี่คือผลลัพธ์จากความหมั่นเพียรไม่หลับไม่นอน
เธอเย็บแต่ละตะเข็บ ในที่สุดตอนนี้ก็ได้เห็นผลลัพธ์ นั่นก็คือชายตรงหน้าที่เคยสวมสูทรองเท้าหนัง ออร่าแข็งแกร่ง ดูเหนือกว่าคนธรรมดา ได้สวมใส่มันแล้วจริงๆ
ภายในดอกเบญจมาศที่เบ่งบาน ก็คือใบหน้าที่หล่อเหลาราวเทพบุตรของเขา และตอนนี้ ใบหน้าที่เดิมขาวผ่อง ก็ดำทะมึนราวกับก้นหม้อ ดวงตานกเหยี่ยว มองอย่างเยือกเย็นไปที่หญิงสาวตรงหน้า ที่อดหัวเราะไม่ได้ ที่ขำไม่หยุด ขำจนแทบจะปวดท้อง
“ตลกเหรอ?” เขาเอ่ยถามนิ่งๆ สายตาที่เย็นชา ราวกับแสงเลเซอร์ มองเธออย่างกินเลือดกินเนื้อ
แต่ต่อให้ออร่าเขาแข็งแกร่ง ก็ไม่สามารถแสดงออกมาผ่านชุดนี้ได้ ซูย้าวจึงไม่สนใจไยดีแม้แต่น้อย ยังคงกุมท้องน้อยๆ ที่ขำจนปวดอยู่นาน ชี้นิ้วไปที่เขาอย่างขำขัน “คุณ คุณลี่เท่มากจริงๆ ! ดูดีจริงๆ …..”
คำพูดนี้คือชื่นชม แฝงความหมายไม่ดี ในใจลี่เฉินซีรู้ดี
เขาชำเลืองมองเธออย่างเย็นชา “แล้วเธอล่ะ? ก็เป็นเหมือนกันไม่ใช่หรอ!”
ถูกแล้ว สิ่งที่ซูย้าวสวมใส่อยู่บนตัว เหมือนกันกับที่เขาใส่ ชุดครอบครัวที่เป็นสไตล์เดียวกัน เพราะตอนนั้นไม่ได้คิดว่าตัวเองจะต้องใส่ ชุดที่อยู่บนร่างเธอตอนนี้ เพียงแค่ไซส์เล็กกว่านิดหน่อยเท่านั้น
ยังคงเป็นดอกเบญจมาศที่เบ่งบานสวยงามอยู่บนหน้าซูย้าว ทำให้ใบหน้าที่บอบบางของเธอ ในตอนนี้ แต่งเติมราวกับนางฟ้าดอกไม้ที่เดินออกมาจากโลกแห่งเทพนิยาย
แต่คำว่านางฟ้า ซูย้าวรู้สึกว่าไม่เหมาะสม เธอเป็นเหมือนวิญญาณดอกเบญจมาศ ไม่สิ เหมือนปีศาจดอกเบญจมาศมากกว่า!
ซูย้าวก้มหน้ามองดูตัวเอง แล้วมองอีกฝ่าย ก็อดทนไม่ไหว หัวเราะออกมา
“ฉันไม่เหมือนกับนาย” เธอขำจนแทบจะยืนตรงไม่ได้ “ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง ที่สำคัญคือตัวฉันเตี้ยกว่านายตั้งเยอะ ดังนั้นฉันใส่แบบนี้ จะไม่ดึงดูดสายตาคน……”
คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ทำลายล้างอีกครั้ง ในสมองจินตนาการรอให้ลี่เฉินซีสวมใส่ชุดนี้ ปรากฏตัวต่อหน้าฝูงคน ปฏิกิริยาของซีซีที่มองเห็นจากบนเวที เธอก็ขำพรวดออกมาอีกครั้ง
ใบหน้าหล่อเหลาที่เย็นชาของลี่เฉินซีดูไม่ค่อยดีนัก ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ยื่นมือคว้าแขนของเธอ ดึงไปด้านนอก
เมื่อทั้งสองออกมาจากห้องน้ำ หวางอี้และผู้ช่วยที่อยู่ด้านนอก ก็กำลังกลั้นขำไว้อย่างเต็มแรง แล้วยังชมเชยชุดบนตัวของลี่เจิ้งกับลี่หมิง ถึงกระนั้น เมื่อเงยหน้ามาเล็กน้อย ก็สังเกตเห็นลี่เฉินซีกับซูย้าวที่เดินออกมา
ชุดที่เหมือนกัน สวมใส่บนตัวเด็กๆ ดูน่ารักขี้เล่น ใส่ลงบนตัวซูย้าว ดูอ่อนเยาว์และมีชีวิตชีวา แต่ใส่ลงบนตัวลี่เฉินซี……
หวางอี้อดทนไม่ได้ หัวเราะออกมาอย่างเต็มที่
