บทที่ 134 ต้องการให้ผมช่วยไหม
ทิวทัศน์งามของทุ่งนา ลำธารไหลผ่านใต้สะพาน เขียวขจีไปด้วยป่าไผ่ ที่ตรงนี้ให้ความรู้สึกราวกับวิมานบนดิน
งามเหนือคำบรรยาย
แต่สิ่งที่ขัดกับทิวทัศน์นี้ ก็คือคำพูดของเพ้ยส้าวอีที่ค่อยๆลอยเข้ามา
“จากสิ่งที่คุณรู้เกี่ยวกับลี่เฉินซี คุณน่าจะเข้าใจดีกว่าใครว่าเขาเป็นผู้ชายแบบไหน”
ซูย้าวนั่งอยู่ตรงข้ามอย่างไม่สะทกสะท้าน ดวงตาสวยงามส่องประกาย เธอพยายามที่จะไม่ขมวดคิ้วขึ้น
ใช่ เธอรู้จักลี่เฉินซีเป็นอย่างดี
รู้จักดียิ่งกว่ารู้จักตัวเองด้วยซ้ำ รู้จักนิสัยและสิ่งที่เขาโปรด รวมถึงพฤติกรรมทั้งหมดของเขา
เพ้ยส้าวอีมองจดจ่ออยู่ที่เธอ มุมปากเผยอยิ้มขึ้นจางๆโดยไม่ทราบถึงความหมาย “เขามีข้อดีมากมาย แต่ข้อเสียเพียงข้อเดียว ก็สามารถนำหายนะมาสู่ชีวิตได้ ก็คืออวดดีเกินไป ถูกไหม”
“…..”
ถึงแม้ว่าซูย้าวไม่อยากจะยอมรับ แต่ว่าสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นความจริง
“เขาฉลาด มีความรู้ มีความสามารถในการวางกลยุทธ์ นอกจากนี้เขายังมีความกล้าหาญที่เหนือกว่าคนทั่วไป และที่สำคัญ เขายังมีสมองที่ฉลาดกว่าคนปกติ ตลอดจนภูมิหลังและฐานะ”
เพ้ยส้าวอีบอกข้อดีต่างๆของลี่เฉินซีออกมา ทั้งหมดนี้ผู้ประสบความสำเร็จล้วนจำเป็นต้องมี ด้วยเหตุนี้ ลี่เฉินซีจึงเกิดมาเพื่อเป็นที่หนึ่ง เพราะเขามีทุกอย่าง
บริษัทลี่ซือกรุ๊ปที่ยิ่งใหญ่ เกิดมาพร้อมกับคาบช้อนเงินช้อนทอง เป็นทายาทสืบทอดของบริษัทลี่ซือกรุ๊ปตั้งแต่เป็นเด็ก เมื่อเขาโตขึ้นก็ได้รับการอบรมสั่งสอนความรู้ต่างๆ มีการศึกษาสูง ไอคิวสูง ความสามารถล้นเหลือ และหน้าตาที่ดูดี
ผู้ชายแบบนี้มีแค่หนึ่งในแสน
“และเป็นเพราะเหตุนี้ เขาจึงได้หยิ่งผยอง จนบางครั้งเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ซูย้าว เธอเก่งในด้านจิตวิทยา สามารถเข้าใจถึงความคิดของคนโดยผ่านกิริยาท่าทางได้ คุณก็น่าจะยิ่งรู้ดี ว่าสิ่งที่เขามีเหนือกว่า ทำให้เขาเกลียดและต่อต้านคนที่เหนือกว่าเขา โดยเฉพาะคนที่เป็นภรรยาอย่างเธอ …..”
เพ้ยส้าวอีมองเฉียบขาดทุกอย่าง ถึงได้พูดยุยงครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงแม้ว่าจะไม่ประสบผลสำเร็จ แต่เมื่อมีโอกาส ก็ย่อมไม่ปล่อยไปให้สูญเปล่า
“ผู้หญิงที่เขาต้องการให้อยู่ข้างกายไว้สืบทายาทก็คือผู้หญิงสวยหวานและใสซื่อ บางทีเมื่อเวลาผ่านไป เขาก็อาจจะหวั่นไหวมีใจให้กับผู้หญิงคนนี้” เพ้ยส้าวอีเขย่าหมุนถ้วยน้ำชาที่อยู่ตรงหน้า ไอความร้อนลอยฟุ้งขึ้น
ซูย้าวหรี่ตาลง ไม่ว่าเพ้ยส้าวอีคิดที่จะทำอะไร หรือมีแผนการอะไร แต่ว่าอย่างน้อยเขาก็พูดถูกในจุดจุดนี้!
“เธอฉลาดมาตั้งแต่เด็ก หลายปีที่ฝึกฝนมา จนทำให้มีพลังและความสามารถ ไม่ได้แตกต่างไปจากเขา เธอลองคิดดู มีผู้หญิงแบบนี้อยู่ข้างกาย เขาจะรักเธอได้จริงเหรอ”
เพ้ยส้าวอีได้ตั้งคำถามขึ้น แต่ว่าน้ำเสียงที่พูดและแววตานั้นกลับแน่วแน่
คำตอบประจักษ์อย่างชัดแจ้ง
ลี่เฉินซีไม่มีทางทำลายความอดทนของตัวเอง และยิ่งไม่มีทางหาผู้หญิงที่มีเหมือนกับตัวเอง
ดังนั้น ไม่ว่าซูย้าวจะทุ่มเทสักเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้
แม้แต่สิ่งเล็กๆธรรมดา เขาก็ไม่ยอม
เพ้ยส้าวอีเห็นความผิดหวังบนใบหน้าเธอเล็กน้อย สูดหายใจขึ้นเบาๆแล้วพูดว่า “เธอไม่เหมือนกับหานฉ่ายหลิง รู้ไหมว่ามีตรงไหนที่ไม่เหมือน”
ซูย้าวชะงัก เธอไม่เคยคิดที่จะสังเกตหรือเช็คข้อมูลของหานฉ่ายหลิง เพียงแค่อาศัยความรู้สึก คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เลว
แต่ว่าตอนนี้ เพ้ยส้าวอีทำให้เธอเข้าใจในคำตอบชัดเจนยิ่งขึ้น
“ผมรู้จักกับฉ่ายหลิงมาเป็นเวลานาน เธอเป็นคนที่ฉลาด มีความสามารถและแข็งแกร่ง อาจจะไม่เก่งเท่าคุณ แต่ก็ต่างกันเพียงนิดเดียว สิ่งที่คุณแตกต่างไปจากเธอ ก็คือเวลา”
ในช่วงเวลาที่ดีที่สุด หานฉ่ายหลิงได้พบกับลี่เฉินซี ทั้งสองคนตกหลุมรักกัน จนไม่สามารถห้ามความรู้สึกได้
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอย่างไร ไม่ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอย่างไร ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหานฉ่ายหลิงคือรักแรกที่สวยงามที่สุดของเขา
และก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเขา
ผู้ชายมักจะไม่มีวันลืมทุกอย่างที่เป็นครั้งแรก
แค่จุดจุดนี้ ซูย้าวก็แพ้แล้ว
“ดังนั้นไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน ก็จะไม่มีประโยชน์!” เพ้ยส้าวอียิ้มขึ้นจางๆ แล้วยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบเบาๆ
ซูย้าวครุ่นคิด แล้วก็ยิ้มเยาะที่มุมปาก อาจจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่สุด
โครงการที่เธอทุ่มเททำด้วยความเพียรพยายาม เขาก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง ต่อให้มันจะมีมูลค่ามากกว่าพันล้าน ก็ไม่สามารถจะเทียบได้กับกรณีพิพาททางการเงินของหานฉ่ายหลิง
เธอพยายามที่จะเอาใจใส่ทุกอย่าง แต่เขาก็ไม่เคยที่จะสนใจ ยังเทียบไม่ได้กับซุปถ้วยเดียวที่หานฉ่ายหลิงตุ๋นให้……
ยังจะต้องแจกแจงทั้งหมดอีกหรือ
หัวใจของซูย้าวได้ถูกปักด้วยใบมีดที่แหลมคมมาตั้งนานแล้ว ปักจนเป็นแผลพรุนไปหมด ยังจะมีที่เหลือให้มีดปักลงได้อีกหรือ
“เพราะฉะนั้น เธอยังดื้อด้านเพื่อคนแบบนี้อีกเหรอ” เพ้ยส้าวอีไม่ได้มองหน้าเธอ ยังคงพูดต่อไปเรื่อยๆอย่างช้าๆ
ซูย้าวจ้องเขาราวกับว่าพริบตาเดียวก็เข้าใจเรื่องราวชัดเจน
เธอครุ่นคิด คิ้วที่งดงามได้ขมวดขึ้น แล้วพูดขึ้นด้วยภาษามือ “ประธานเพ้ยคุณประเมินค่าฉันสูงเกินไป!”
“งั้นเหรอ ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ” เขาขมวดคิ้วแล้วถามกลับ
ซูย้าวตอบกลับด้วยภาษามือ “เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่คุณทำทั้งหมดนี้ ก็เพื่อเป้าหมายที่ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับลี่เฉินซีเกิดการบาดหมาง ให้ฉันรับรู้สิ่งเหล่านี้แล้วจะได้ไปจากเขาเร็วๆใช่ไหม”
เพ้ยส้าวอีเม้มริมฝีปากเบาๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างฉลาดเสียจริง มีสมองที่ฉลาดเกินกว่าที่คิด
เขายังไม่ได้อธิบายรายละเอียด แต่ซูย้าวก็สามารถรู้ทันได้จากคำพูดของเขา
เมื่อเห็นท่าทางของเขาที่ไม่อยากจะอธิบาย ซูย้าวจึงได้อธิบายด้วยภาษามือแทน “ถ้าหากว่าฉันเดาไม่ผิด ในงานเลี้ยงคืนนั้น ถ้าลู่ส้าวหลิงไม่ปรากฏตัวขึ้น คุณก็จะปรากฏตัวขึ้น แล้วก็จะดึงฉันออกไป เพื่อต้องการหาโอกาสให้ลี่เฉินซีอยู่กับคุณหานสองต่อสองตามลำพัง และจัดฉากให้มีอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่เขย่าขวัญขึ้น ให้ทั้งสองคนที่อุตส่าห์รอดจากความตายมาด้วยกัน รำลึกถึงความรักครั้งเก่าที่แทบเกือบจะถูกลืมไปแล้ว อาจจะไม่ถึงขั้นคืนดี แต่ก็สามารถทำให้ภาพความทรงจำเก่าๆที่งดงามที่ยากจะลืมผุดขึ้นอีกครั้ง”
จากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนี้ ทำให้เพิ่มความสำคัญของหานฉ่ายหลิงที่อยู่ในใจลี่เฉินซี ทำให้เขายิ่งยากที่จะตัดใจจากความรักเก่าออกไปได้ นี่ต่างหากที่เป็นจุดประสงค์ที่แท้จริงของเพ้ยส้าวอี
เมื่อจี้ถูกใจดำเข้าอย่างจัง เพ้ยส้าวอีก็ค่อยๆหายใจขัดขึ้น แต่ก็ถามกลับยังไม่แยแส “แต่ว่า ถ้าทำแบบนี้แล้วมันส่งผลดีต่อผมอย่างไร”
ซูย้าวกวาดตามองไปทางอื่น เห็นทิวทัศน์ที่เขียวขจี ดอกไม้เบ่งบาน ต้อนรับแสงที่เจิดจ้า ช่างสวยงามเหลือเกิน
ถ้าคนเราเป็นเหมือนพืชที่สามารถอิ่มท้องได้ด้วยการสังเคราะห์แสง ไม่ต้องกังวลเรื่องการดำรงชีวิต ยิ่งไม่ต้องเป็นทุกข์เพราะความรัก ก็คงจะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ
“วัตถุประสงค์ของคุณง่ายนิดเดียว หลอกใช้เขามาทำร้ายฉัน ขอเพียงฉันตัดใจได้ ก็จะยอมรับข้อเสนอของคุณ แล้วร่วมมือกับคุณทำลายบริษัทลี่ซื่อ！” ซูย้าวพูดได้ภาษามือ
“เหอะๆ!”
เพ้ยส้าวอีอดที่จะหัวเราะไม่ได้ เขาต้องยอมรับว่าซูย้าวผู้หญิงคนนี้ฉลาดเกินกว่าที่คิดไว้! เสวนากับผู้หญิงแบบนี้ ช่างน่าตื่นเต้นดีจัง
“อันที่จริง ผมแค่อยากจะบอกกับคุณ ผมไม่เหมือนกับลี่เฉินซี เขาต้องการเพียงผู้หญิงสวยหวานใสซื่อ แต่ที่ผมต้องการคือ ตัวตนที่แท้จริงของซูย้าว” เขามองไปทางเธอ คำพูดที่จริงจัง ดวงตาที่ลึกล้ำเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจว่าจะชนะ!
ในวินาทีถัดมา เพ้ยส้าวอีได้ลุกขึ้นแล้วเดินทีละก้าวๆมาทางเธอ
ฝีเท้าก้าวเดินของเขานั้นเชื่องช้า ระยะทางที่ใกล้มาก แต่เขากลับใช้เวลาในการเดินไปหลายนาที แสงในแววตาประกายความหน่วง สายตาที่มองมาทางเธอก็หนักหน่วงๆ
“หรือคุณยอมที่จะทำตัวเป็นผู้หญิงใสซื่อ คุณเป็นผู้หญิงที่มีจุดเด่นมากมาย ถ้าคุณขุดมาใช้ จะมีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัด”
เพ้ยส้าวอียกมือขึ้น อยากจะช่วยเธอปัดปอยผมที่ตกอยู่บนหน้าผาก
แต่ซูย้าวรู้ทันถึงการกระทำเช่นนี้ จงได้ขยับหลบ
มือของเขาจึงลอยเคว้งอยู่ในอากาศ เขาจึงค่อยๆชักมือกลับ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจว่ากำลังจะล่าเหยื่อได้ “สมมุติว่าจะช่วยฟื้นฟูบริษัทซูซื่อ และสมมุติว่าจะช่วยแก้แค้นให้พ่อคุณ…..”
คำพูดเปล่งออกมา ซูย้าวก็แทบหยุดหายใจ
