บทที่ 70 แกนี่แหละไอ้มารหัวขนคนนั้น
พลังแห่งความจู่โจม ทำให้ซูหยวนถูกประธานจางดึงเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดทันที ความแข็งแกร่งของแขนทั้งสองข้างของผู้ชายโอบเธอไว้ในกลางอ้อมกอดอย่างแน่นๆ พฤติกรรมต่ำทราม แล้วก็ได้ลูบไล้ไปตามร่างของเธอ
พวกเขาต่างก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ใครยังไม่รู้ว่าการสัมผัสแบบนี้ ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น?
ซูหยวนอยากจะหลบเลี่ยง ทว่าต่อรักษาภาพลักษณ์ไว้ ไม่สามารถแสดงความโมโหออกมาได้ทันที ทำได้เพียงทำน้ำเสียงที่ออดอ้อน แล้วพึมพำข้างหูเขาด้วยเสียงเบาที่เต็มไปด้วยความเสน่ห์ความน่าดึงดูด “อาจางคะ นี่อากำลังจะทำอะไรคะ? กอดหนูแน่นเกินไปแล้ว! ปล่อยหนูก่อนเถอะค่ะ! “
“ปล่อย? ” ประธานจางหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา มือข้างหนึ่งใส่เฝือกไว้ แต่มืออีกข้างกับไม่เป็นอะไรเลย แรงแค่นี้ของซูหยวน ไม่ถือว่าเป็นอะไรเลย
เขาลูบไล้และเล่นเรือนร่างที่ผอมบางและอ่อนนุ่มของเธอตามอำเภอใจ แล้วเปิดชุดกระโปรงบางๆ ของเธอ มือที่หนาใหญ่ ไปดึงซิปทันที…….
ขณะที่เขาแสดงพฤติกรรมแบบนี้ ซูหยวนก็ร้องเสียงแหลมขึ้นทันที สายตาที่แปลกพิลึก เคล้าด้วยความสับสน “อาจาง นี่อา……”
“ไม่ต้องน้องสาวหนู ก็ต้องเอาหนูที่เป็นพี่สาวมาแก้ความกระหายหน่อยสิ! ” ประธานจางพูดไป ก็ยืดตัวตรงทันที จากนั้นก็ผลักเธอไปนั่งลงบนตั่งไม้กุ้ยเฟยที่อยู่ข้างๆ ร่างกายที่ทั้งหนาและหนักโน้มลงไปทับอยู่ข้างบน
ซูหยวนอยากจะหลบเลี่ยง มือข้างหนึ่งของผู้ชายไม่สะดวก แค่มีมือข้างเดียว ถ้าเธอใช้แรงทั้งหมดหนี น่าจะมีโอกาส
ทว่าเธอไม่กล้าหนีไปทีเดียว กลัวว่าจะทำให้ประธานจางโกรธ เธอกลับไปจะให้คำตอบเรื่องนี้กับแม่ยังไง?
ตอนที่เธอกำลังเหม่อลอย ประธานจางก็โน้มตัวลงมา แล้วใช้ริมฝีปากปิดปากของเธอไว้ ทันใดนั้นที่ความต้องการระเบิดออกมา ก็ได้กระซิบข้างหูของเธอเบาๆ “ถึงแม้เธอจะไม่สวนเท่าซูย้าว ทว่าก็ยังเป็นผู้หญิง ถูกฉันเล่น สำหรับสินค้าแบบนี้อย่างเธอ ก็ไม่ถือว่าเสียเปรียบ! “
ซูหยวนขึงตาทั้งสองข้างโต อะไรที่เรียกว่าสินค้าแบบนี้อย่างเธอ!
เธอถูกรักใคร่และเอาใจใส่มาตั้งแต่เด็ก และใช้ชีวิตเหมือนดั่งเจ้าหญิง นี่ทำให้นิสัยของซูหยวนเอาแต่ใจกว่าคนทั่วไป ภายในใจลึกๆ รู้สึกไม่พอใจ แน่นอนว่าต้องผลักผู้ชายออกอย่างไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว แล้วพูดด้วยการขัดขืน “อะไรที่เรียกว่าสินค้าแบบนี้อย่างฉัน? นี่คุณหมายความว่ายังไง! พูดออกมาให้ชัดเจนเลย! “
“ดูๆ แล้วเธอไม่เพียงแต่ไม่ฉลาด แถมความสามารถในการทำความเข้าใจยังแน่ขนาดนี้! ” ประธานจางไม่ได้มีทัศนคติที่ดีกับผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด
เวลานี้ ถ้าไม่ใช่ว่าอยากจะระบายความรู้สึกขุ่นเคืองในใจ ก็คงขี้เกียจไปแตะต้องผู้หญิงคนนี้
ซูหยวนไม่เคยถูกคนอื่นดูถูกเหยียดหยามขนาดนี้ พอถูกเหยียดหยามอย่างรุนแรงขนาดนี้ อารมณ์ของเธอก็ได้รับการสะเทือนอยู่แล้ว!
“คุณ……”
ทันใดนั้น เธอก็เหมือนจะขาดความสามารถในการพูด แค่พูดคำว่าคุณคุณไปสักพัก ก็ไม่สามารถพูดประโยคที่สมบูรณ์ออกมา
“ฉันทำไม? เธอก็คือผู้หญิงแบบนี้แหละ ตั้งแต่ที่เธอมาหาฉันเป็นครั้งแรก ไม่ใช่ว่าเพื่อที่จะหลอกใช้ฉันหรอ? ให้ฉันเอาซูย้าว จากนั้นก็ทำให้มันกลายเป็นข่าวเสียๆ หายๆ แล้วให้เธอหย่า จากนั้นเธอก็ถือโอกาสดีเป็นเฒ่าประมงได้กำไร! “
ท่านประธานจางก็ไม่ใช่คนโง่ แล้วจะเดาไม่ออกได้ยังไงว่าซูหยวนมีความคิดแบบนี้
“แม้แต่น้องสาวแท้ๆ ของตัวเองยังจะลอบทำร้าย เธอมันสินค้าชั้นต่ำแบบนี้ แล้วยังมีเรื่องอะไรที่ทำออกมาไม่ได้อีก! “
ขณะที่ท่านประธานจางพูด ก็ใช้กระชากชุดกระโปรงของเธออย่างแรง จากนั้นก็โยนทิ้งบนพื้น แล้วพุ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง ทุกอย่างมาโดยไม่ทันป้องกันตัว
ซูหยวนจับจ้องอย่างขึงตาโต และไม่สามารถทนไหวกับความบ้าคลั่งและป่าเถื่อนของผู้ชาย รวมไปถึงคำพูดของเขา ทำให้ความคิดทั้งหมดของเธอถูกล้มล้าง!
ประธานจางจับหน้าของเธอไว้ด้วยความโหดเหี้ยม เพื่อที่จะบังคับให้เธอสบตากับตัวเอง แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “อีกอย่าง เธอคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูผู้ดีอะไรของตระกูลซูงั้นหรอ? เธอไม่รู้หรอ? เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของซูกว่างชางด้วยซ้ำ! “
“อะไรนะ? “
ซูหยวนรู้สึกหวาดผวาจนนิ่งงันไป จากนั้นก็ตอบสนองได้ทันที แล้วพยายามดิ้นรนอย่างรวดเร็ว อยากจะผลักผู้ชายออก กลับทำยังไงก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงการควบคุมของเขาได้ ถูกเขากดทับไว้แรงๆ แล้วกัดฟันแน่นเพื่อที่จะอดทนกับการกระทำที่บ้าคลั่งของเขา
“ตอนนั้นเรื่องที่ซัวฉ่ายลี่ไปแอบมีชู้ คนในวงการมีใครบ้างที่ไม่รู้? หลังๆ มาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ซูกว่างชางกลับอดทนเอาไว้ หลังจากนั้นก็มีเธอ ซูหยวน เธอมันไอ้มารหัวขน สินค้าชั้นต่ำอย่างเธอ ได้มานอนกับฉัน ก็ถือว่าเป็นบุญของเธอแล้ว! “
ประธานจางเกลียดผู้หญิงคนนี้จริงๆ และไม่ชอบอย่างน่าแปลก แค่อยากจะทำลายร้างให้สิ้นซาก และอยากจะทรมานเธอด้วยวิธีหลากหลายรูปแบบ ทำให้ความรู้สึกไม่พอใจภายในใจถูกระบายออกมาให้หมด
สีหน้าของซูหยวนดูกระวนกระวาย เธอแค่จำได้ว่าพ่อเป็นคนที่ซื่อตรง และเป็นผู้ชายที่ดีและพบเจอน้อย ทว่าผู้ชายแบบนี้ ยังเป็นผู้ชายที่แอบไปกิ๊กกับอานโล๋ จากนั้นก็มีซูย้าวที่เป็นมารหัวขน
เธอถึงจะเป็นคุณหนูที่ถูกทำนองคลองธรรมของตระกูลซู ทว่าตอนที่พ่อยังอยู่บนโลกใบนี้ แต่รักใคร่ตัวเองน้อยยิ่งกว่าน้อย ยังไง ก็รักและเอ็นดูซูย้าวเป็นหลายเท่า ตั้งแต่เด็กจนโตเธอก็รู้สึกแปลกใจ นึกว่าซูย้าวแย่งความรักของพ่อเธอไปจากเธอ ทว่าวันนี้พอได้ยินประธานจางพูดแบบนี้ เหมือน……มันสมเหตุสมผลอยู่บ้าง!
ทว่า พ่อแท้ๆ ของเธอคือใครกันล่ะ?
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่……
ซูย้าวที่ถูกนึกว่าเป็นมารหัวขนมาโดยตลอด นึกไม่ถึงว่ากลับเป็นตนเอง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
จู่ๆ ซูหยวนก็ได้สติขึ้นมา ขาทั้งสองข้างของเธอออกแรงหนีบผู้ชายไว้ จากนั้นก็ออกแรงตรงส่วนเอว แล้วพลิกตัวผู้ชายให้ล้มลง จากนั้นก็มองเขาด้วยความเลือดเย็น “เรื่องนี้ เป็นจริงหรือว่าเรื่องโกหก? “
“เรื่องจริงหรือเรื่องโกหก เธอกลับไปถามแม่เธอ ก็จะรู้เอง! ” ประธานจางแสยะยิ้มอย่างเย็นชา อายุเขาก็ห้าสิบกว่าแล้ว แล้วจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอ?
อีกอย่าง ผู้เฒ่าในวงการต่างก็รู้ดี แค่สืบเรื่องมาหน่อย ทุกคนก็รู้กันหมด
ซูหยวนนิ่งงันไป ทันใดนั้นใบหน้าอันสะสวยของเธอก็เปลี่ยนไป
ประธานจางกลับพูด “เธอก็แค่ปรนนิบัติรับใช้ฉันอย่างเชื่อฟัง ให้ฉันรู้สึกสบายแล้ว ความลับนี้ ฉันจะช่วยเธอปิดไว้เอง! และจะปิดปากเงียบสนิทเลย! “
นัยน์ตาของเธอดูกระวนกระวาย ริมฝีปากสั่นเทาขึ้น “จริง จริงหรอ? “
“แน่นอน! “
ผู้ชายใช้แรงมากกว่าเดิม แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด จากนั้นก็ทำท่าทีที่บ้าคลั่งเหมือนเมื่อครู่นี้ต่อ
ส่วนทางฝั่งบ้านตระกูลลี่ ตอนที่ซูย้าวตื่นขึ้นมา ก็เพิ่งจะแปดโมงกว่า
ไม่รู้ว่าทำไม เธอแค่หลับไปไม่กี่ชั่วโมง ก็นอนไม่หลับแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าถูกกระทำอย่างโหดเหี้ยมเกินไป ทำให้ร่างกายเหน็ดเหนื่อย ทำให้ลืมนอนหลับมั้ง!
พอตื่นขึ้นมาก็ไปห้องน้ำ จากนั้นก็ทำความสะอาดตัวเองทั้งในและนอกเสร็จ ตอนที่ออกมา เธอก็เอายาคุมออกจากลิ้นชัก จากนั้นเทยาไม่กี่เม็ดออกมากิน
ลี่เฉินซีไม่ได้รักเธอ
ต่อนี้ครั้งนี้อาจจะล้มเลิกความคิดที่หย่ากับเธอเพียงชั่วคราว รับเธอกลับมา ก็ต้องไม่ใช่เพราะว่ารักอยู่แล้ว
เธอรู้ตัวดีแก่ใจ เธอยิ่งไม่มีทางคิดไปเองอยู่แล้ว
อีกอย่าง ถ้าเกิดตั้งครรภ์ขึ้นอีกครั้ง เขาก็จะไม่มีทางเก็บเด็กไว้……
จากนั้น นอกจากห้องนอน ตอนที่เธอเดินผ่านตรงระเบียง ปรายหางตาของเธอสังเกตเห็นถึงใต้ตึก ลี่เฉินซียืนอยู่ตรงแถวบันได แล้วหันหลังให้เธอพลางคุยโทรศัพท์อยู่
ซูย้าวหยุดชะงักฝีเท้าลงโดยไม่ตั้งใจ ในสมองของเธอมีแต่เรื่องเมื่อคืนผุดขึ้นไม่หยุด
ตอนที่กำลังนิ่งงัน ลี่เฉินซีก็คุยโทรศัพท์เสร็จ แม่บ้านออกจากห้องครัว แล้วพูดกับเธอด้วยความเคารพ “คุณผู้ชายครับ รถสตาร์ทเสร็จแล้วนะครับ”
“อืม”
“อืม”
เขาตอบกลับด้วยเสียงต่ำ ซูย้าวจึงจะได้สติกลับมา แล้วมองลี่เฉินซีเอาเสื้อสูทจากมือของแม่บ้าน จากนั้นก็สาวเท้าเดินไปทางเข้าประตู
แล้วเปลี่ยนรองเท้า ตอนที่ใกล้จะออกจากประตู จู่ๆ ก็เหมือนนึกอะไรได้ขึ้นมา จึงหยุดฝีเท้าลง แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ อีกทั้งยังเป็นน้ำเสียงที่เย็นชา “รอเธอตื่นแล้ว อย่าลืมเตือนเธอให้กินยาคุม! “
คำพูดที่ทุ้มต่ำและเย็นชา เหมือนดั่งน้ำเย็นๆ หนึ่งกะละมังในช่วงเดือนสิบสอง และสาดหัวและหน้าโครมๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า!
เรือนร่างของเธอสั่นสะเทือนขึ้นมาทันที สมองใหญ่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า
ดั่งที่คาดการณ์ไว้ มือของซูย้าวที่วางอยู่ตรงราวจับของบันได กลางฝ่ามือมีเหงื่อซึมหนึ่งชั้น
