บทที่ 15 เรื่องนี้ไม่จบแน่
ซูย้าวคิดไม่ถึงว่าลี่เฉินซีจะเข้ามา ยิ่งเป็นเวลาแบบนี้…
“ลูกไม่กลับหัว ปล่อยแบบนี้ต่อไป เด็กอาจจะมีอันตราย” คณบดีจางพูด
ลี่เฉินซีเดินตรงเข้าไป จับมือซูย้าวไว้ ในขณะเดียวกันก็ส่งสายตาอันเย็นชามองดูคณบดีจาง“เด็กไม่กลับหัว? ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่ตรวจทำไมถึงไม่ดูดีๆ?”
“เรื่องนี้…”
“ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ต้องรอด ผมต้องการให้ทั้งสองแม่ลูกปลอดภัย ลี่เฉินซีพูดทุกคำด้วยแววตาที่เฉียบคม เหมือนดั่งจากฆ่าพวกเขา”
คณบดีจางกลืนน้ำลาย มองสบตากับผู้ช่วยพยาบาลอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร เหมือนต่างรู้ใจกัน ลังเลอยู่สักพักแล้วพูดว่า “คุณลี่เรื่องนี้เลือกสักอย่างเถอะ สถานการณ์ของคนท้อง….”
“งั้นก็เก็บผู้ใหญ่” ลี่เฉินซีพูดขึ้นอย่างเด็ดขาด
แต่สักพัก เขาก็พูดว่า “แต่รอเมื่อภรรยาของผมปลอดภัยแล้ว ตลอดการทำคลอดของพวกคุณ ผมจะสั่งคนตรวจสอบอย่างละเอียด หากผมพบปัญหาอะไร ผมจะแจ้งข้อหาลอบฆ่าลูกของผม จะฟ้องจนชีวิตที่เหลือของพวกคุณต้องอยู่แต่ในคุก”
ได้ยินเช่นนี้แล้ว ในใจพวกคณบดีจางต่างก็สั่นเทา
ไม่ว่าก่อนหน้านี้ซัวฉ่ายลี่รับปากว่าจะให้เงินเท่าไหร่ การค้าขายนี้ทำไม่ได้แล้ว
ภายใต้ความวุ่นวาย คณบดีจางกับพวกผู้ช่วยต่างก็พยักหัว “วางใจเถอะ คุณลี่วางใจได้ พวกเราจะพยายามอย่างที่สุด พยายามให้ปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก…”
เดิมคิดว่าแค่ซูย้าวหญิงใบ้คนหนึ่ง ไม่มีญาติไม่มีพี่น้อง พ่อที่มีอำนาจเพียงคนเดียวก็ตายไปแล้ว แม่เลี้ยงยอมจ่ายหนักขนาดนี้เพื่อให้เธอตายบนเตียงคลอด งั้นก็ทำแผนซ้อนแผน ใครจะไปมีเรื่องกับเงินล่ะ?
แต่ลี่เฉินซีออกหน้าแล้ว ใครจะกล้ามีเรื่องกับบริษัทลี่ซื่อ?
พวกคณบดีจางเริ่มทำงานกันอย่างเป็นปกติ ซูย้าวกลับอ่อนแรงอย่างที่สุดแล้ว เธอเพียงกำมือของเขาไว้แน่น ดวงตาสดใส เต็มไปด้วยน้ำตา
ณ ตอนนี้เวลานี้ ซูย้าวรู้ซึ้งถึงความเป็นความตายแล้ว ขอเพียงสามารถทำให้ลูกปลอดภัย เธอไม่เป็นไรจริงๆ
“อดทนหน่อย ซูย้าว คุณอยากที่จะคลอดลูกคนนี้มาตลอดไม่ใช่หรือ?” เสียงของลี่เฉินซี ดังก้องอยู่ข้างหู
ใช่ เธออยากคลอดลูกคนนี้มาตลอด
นี่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอกับลี่เฉินซี
เมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก เธอก็ชอบเขาแล้ว ตอนนั้น เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชื่ออะไร
แป๊บเดียวเวลาก็ผ่านไปสิบกว่าปีแล้ว ต่อให้ในใจของเขารักอยู่กับคนอื่น ต่อให้รู้ทั้งรู้ว่าการแต่งงานในครั้งนี้ไม่มีความหมายใดเลย และก็รู้แผนการของแม่เลี้ยงดี แต่เพื่อเขาแล้ว เธอก็ยอม
ไม่รู้ว่าความเชื่อมั่นอะไรที่ทำให้ยังเข้มแข็งอยู่ ทำให้ซูย้าวผ่านพ้นอันตรายนี้มาได้อย่างปลอดภัย ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ เธอยิ้มอย่างอ่อนแรง หลังจากนั้นก็หลับตาลง หมดสติไป
“ซูย้าว” ลี่เฉินซีพูดพร้อมกับจับมือเธอไว้
“คนท้องเหนื่อยล้าเกินไป จึงหมดสติไปชั่วขณะเท่านั้น ไม่เป็นไร” คุณหมอพูดอธิบายอยู่ด้านข้าง
เขาค่อยโล่งอก ค่อยๆปล่อยมือเธอ มองดูเด็กทารกที่พยาบาลยื่นมาให้ ยังเล็กขนาดนั้น ดวงตาดวงน้อยยังไม่ลืมขึ้น ลี่เฉินซีขมวดคิ้ว นี่ก็คือ…ลูกชายของเขา
“ขอแสดงความยินดีกับคุณลี่ นี่เป็นลูกชาย” พยาบาลพูดขึ้นตอนที่ยื่นเด็กมาให้
เป็นพ่อครั้งแรก
คิดไม่ถึงว่า จะเป็นการมีลูกกับผู้หญิงคนนี้
ซูย้าวถูกส่งไปยังห้องผู้ป่วยVIPอย่างปลอดภัย เจี่ยงเวินอี๋ตามคุณหมอไปยังห้องอบทารกอย่างดีใจ มองดูหลานน้อยของตัวเองผ่านกระจก หัวเราะอย่างเบิกบาน
“นี่เป็นผู้สืบสกุลตัวน้อยของตระกูลลี่ หลานน้อยของฉัน”
โม่หว่านหว่านเม้นริมฝีปากอยู่ด้านข้าง พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “อย่ามัวแต่ดีใจกับหลานน้อยเลย อย่าลืมว่า หลานน้อยคนนี้ซูย้าวเป็นคนคลอด ต่อไปทำดีกับลูกสะใภ้หน่อย”
“เจ้าเด็กคนนี้…”
จ้องมองดูเงาหลังโม่หว่านหว่านที่เดินจากไป เจี่ยงเวินอี๋ถอนหายใจ ดีใจเป็นอย่างมาก จึงไม่มีอารมณ์ไปคิดแค้นเธอ
โม่หว่านหว่านเดินรอบโรงพยาบาลหนึ่งรอบ สุดท้ายก็หาเจอลี่เฉินซี
ผู้ชายตรงหน้ายืนพิงกำแพงอยู่ ร่างกายสูงใหญ่เหมือนดั่งกำแพง ท่าทีน่ากลัว
โม่หว่านหว่านมองดูเขา ลังเลอยู่สักพัก ค่อยพูดว่า “ที่จริง ซูย้าวรู้แผนการของซัวฉ่ายลี่กับซูหยวนสองแม่ลูกแต่แรกแล้ว และทั้งๆที่เธอก็รู้ดีว่ามีคนคิดวางแผนกำจัดตัวเอง ก็ยังยอมเสี่ยงกับอันตรายนี้เพื่อคลอดลูกให้คุณ…”
สักพัก เธอก็เดินเข้าไปใกล้พิจารณาดูผู้ชายตรงหน้า “เฮ้อ ไม่เข้าใจผู้ชายอย่างพวกคุณจริงๆ มีซูย้าวผู้หญิงที่รักคุณขนาดนี้ กลับมองไม่เห็น”
“……”
“ซัวฉ่ายลี่เป็นแม่เลี้ยง ซูหยวนก็ไม่ใช่คนดีอะไร คุณชายลี่ ขอร้องเถอะ ต่อไปช่วยดีกับซูย้าวหน่อย”
โม่หว่านหว่านถอนหายใจ ส่ายหัว เดินอ้อมผ่านเขาไป แล้วขึ้นไปบนตึก
ซูย้าวฟื้นขึ้นมา หลังจากนั้นสิบกว่าชั่วโมง
ความเจ็บปวดทรมานจากการคลอด สำหรับผู้หญิงที่เคยคลอดลูกต่างก็จดจำฟังใจ อุ้มท้องสิบเดือน คลอดชีวิตใหม่ออกมาหนึ่งชีวิต ไม่ต้องสงสัย แม่ทุกคนต่างก็ยิ่งใหญ่
ตอนที่ซูย้าวค่อยๆลืมตาขึ้น ห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่ ไม่เห็นมีใครสักคน เธอถอนหายใจอย่างผิดหวัง กำลังพยายามที่จะลุกขึ้น สายตาก็มองไปเห็นล่างหนึ่งตรงข้างหน้าต่าง
ผู้ชายก็หันกลับมาเพราะได้ยินเสียง ก้าวเท้าเดินมาตรงหน้าเธอ แล้วกดเธอลงไปนอนเหมือนเดิม “นอนลงก่อน”
ยังคงเป็นน้ำเสียงที่ออกคำสั่งอย่างเย็นชา
สีหน้าเย็นชาของลี่เฉินซี ไม่มีความรู้สึกใดๆปรากฏ แต่ซูย้าวยังจำความเป็นเป็นห่วงของเขาตอนที่อยู่ในห้องคลอด กับใบหน้าที่เป็นกังวล
เธอไม่สามารถนอนลงอย่างสบายใจ ซูย้าวมองดูซ้ายขวา ล้วนไม่พบเงาของเด็กน้อย จึงเกิดตกใจขึ้นมาทันที
ลูกล่ะ?
ลูกของเธอล่ะ?
ลี่เฉินซีก็เดาความคิดของเธอออก จึงพูดขึ้นว่า “ลูกอยู่ในห้องอบ แข็งแรงมาก”
ซูย้าวค่อยโล่งอก ขอบคุณฟ้าขอบคุณสวรรค์ ลูกปลอดภัยก็ดีแล้ว
ความสบายใจมีขึ้นเพียงครู่เดียว พริบตาเดียวก็รู้สึกถึงความหนาวเย็นปกคลุมรอบๆตัว ผู้ชายที่อยู่ข้างๆยิ่งอยู่ยิ่งกดดัน ก้มต่ำแล้วต่ำอีก
ลี่เฉินซีเชยใบหน้าน้อยเท่าฝ่ามือของเธอ ดวงตาอันลึกซึ้งเพ่งมองดูดวงตาของเธอ น้ำเสียงเย็นชา “มีคนคิดทำร้ายเธอ เรื่องนี้ทำไมไม่บอกผมตั้งแต่แรก?”
มีคนคิดทำร้ายเธอ เรื่องแบบนี้ เธอกลับปิดบังมาตลอด
ลี่เฉินซีคิดไม่ออกว่า หากตอนนั้นโม่หว่านหว่านหาเขาไม่เจอ หรือบางทีมีเหตุอะไรมาขวาง ผลจะออกมาเป็นยังไง
ดวงตาซูย้าวหรี่ลง เม้นริมฝีปาก
“ผมกำลังถามคุณ พูดสิ” เขาไม่ค่อยมีความอดทน หยิบเอามือถือบนโต๊ะของเธอโยนให้กับซูย้าว
เธอหยิบมือถือขึ้นมา ถอนหายใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร พิมพ์บนนั้นประโยคหนึ่ง แล้วยื่นให้เขา
มองดูเพียงแวบเดียว ลี่เฉินซีก็โกรธจนสีหน้าเปลี่ยนไป ขึ้นยืนทันที
เธอเขียนว่า… ต่อให้ฉันตายแล้ว ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรให้กับคุณ
ขอแค่สามารถคลอดเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาออกมาได้อย่างปลอดภัย ความคาดหวังของเธอก็สมหวังแล้ว
“คุณ….”
ขมับลี่เฉินซีเต้นรัว ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียดอย่างที่สุด กัดฟันพูดขึ้นว่า “ใครบอกว่าคุณตายแล้วจะไม่ส่งผลกระทบอะไรกับผม? ฮือ?”
“ซูย้าว คุณตายแล้ว… ลูกชายของผมจะทำยังไง?”
พูดคำนี้ออกมา ลี่เฉินซีเองก็ยังอึ้ง
นี่พูดอะไรออกมา
แต่ก็พูดออกไปแล้ว ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ อดทนกลั้นไว้ จ้องมองดูเธออย่างลึกซึ้ง “จำไว้ หากคุณกับผมยังไม่ได้หย่ากัน คุณก็คือคุณผู้หญิงลี่ เป็นผู้หญิงของผมจะถูกคนอื่นรังแกไม่ได้”
เขาหันหน้าไปทางอื่น บอกไม่ถูกว่าโกรธมากหรือยังไง รู้สึกเพียงว่าในทรวงอกเต็มไปด้วยไฟ กำลังลุกไหม้อย่างรุนแรง ยิ่งอยู่ก็ยิ่งรุนแรง ไม่จนเลือดในกายเดือดร้อนไปทุกรูขุมขน
ช่างเป็นผู้หญิงที่โง่จริงๆ
ที่ยอมปล่อยให้คนอื่นรังแก เกินไปแล้วจริงๆ
