บทที่ 3 ความสัมพันธ์ไม่ดี
ทุกสายตาจดจ่อไปที่รถสีเงินขาว
จ้องมองผู้หญิงที่เบาะหลัง ทุกคนกลั้นหายใจ รวมไปถึงซูหยวน
สายตาที่เฉียบคมของลี่เฉินซีจดจ่อไปที่ผู้หญิงในรถ ทันใดนั้น คิ้วหนาเหมือนภูเขาที่อยู่ไกลๆ รอยพับเห็นได้ชัด ความโกรธในใจเหมือนพายุ ทำให้เกิดคลื่นความโกรธขนาดใหญ่
ซูหยวนมองผู้หญิงในรถ มุมปากแสดงออกอย่างมีความสุขเล็กน้อย ในที่สุดเธอก็มา ถ้าไม่มา จะชื่นชมการแสดงได้อย่างไร
ในความกังวลก็คิดว่า แต่บนหน้าแสร้งทำเป็นไม่พอใจ จับแขนของลี่เฉินซีอย่างอ่อนโยน ออดอ้อนเล็กน้อย “พี่เฉินซี ทำไมเธอมาที่นี่ด้วย”
ทันใดนั้นสีหน้าของลี่เฉินซีเคร่งขรึมและน่ากลัวมาก
ซูหยวนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย และจงใจแสร้งทำเป็นน่าสงสาร อายและไม่สบายใจ
ผู้หญิงยิ่งทำเช่นนี้ ก็ยิ่งทำให้ผู้ชายอยากทะนุถนอมและอ่อนโยนด้วย
ลี่เฉินซีไม่ขยับตัว ปลายสายตา จ้องมองซูย้าวที่ลงจากรถช้าๆ
คืนนี้ เธอสวมชุดเดรสยาวสีเบจ รองเท้าส้นเตารีด แม้ว่าจะตั้งครรภ์ แต่ไม่เสียลุคหญิงสาวที่อ่อนโยนและเซ็กซี่ ในเวลาความกังวลและมีความสุข สตรีที่สวยหยาดเยิ้ม เค้าโครงแสดงออกมา
ถึงอย่างนั้น ไม่สามารถกระตุ้นผู้ชายได้ ลี่เฉินซีหลีกเลี่ยงการจ้องมองของอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่แยแส เป็นความโหดร้ายและไร้ความรู้สึกอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
นักข่าวรอบข้างแอบเชียร์ นี่คือสองสาวแห่งตระกูลซูทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าจะต้องเป็นประเด็นหัวข้อใหญ่ของวันถัดไปแน่ๆ
ผู้สื่อข่าวเชียร์ เป็นความตื่นเต้นที่อยู่เหนือคำบรรยาย ไมโครโฟนจำนวนนับไม่ถ้วน จ่อไปที่หน้าของลี่เฉินซีคำถามตามมาทีละข้อ
“มีข่าวลือว่าทั้งๆที่ประธานลี่มีภรรยาอยู่แล้ว ยังคงมีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้ ใช่หรือไม่”
“มีรายงานว่า ประธานลี่แต่งงานกับคุณซูย้าวเพราะความบังเอิญเท่านั้น เรื่องมันเป็นเช่นนี้จริงไหม”
ปากของผู้สื่อข่าวเปรียบเสมือนมอเตอร์ ทุกคำถามมุ่งเป้าไปที่สองพี่น้องซูย้าวและซูหยวน
“ขอถามประธานลี่ตัวตนของอดีตรักที่เป็นปริศนาเสมอมา สรุปแล้วคือใคร สามารถเปิดเผยได้ไหม”
“จะส่งผลต่อการแต่งงานของคุณกับคุณซูย้าวไหม มีรายงานว่า ระหว่างพวกคุณมีความขัดแย้งกัน จริงหรือไม่”
ซูย้าวถูกนักข่าวรุมเร้าและเบียดเข้ามา เธอต้องคอยระวังลูกในท้อง กังวลความปลอดภัยของลูกในท้องไม่ให้มีอันตราย
ผู้รักษาความปลอดภัยและผู้ช่วย พยายามกระจายผู้สื่อข่าวออกไปให้มากที่สุด เปิดเส้นทาง ให้ลี่เฉินซีผ่านไปเร็วที่สุด
คิดว่าเรื่องตลกนี้จะจบลงอย่างกะทันหัน สีหน้าผู้สื่อข่าวแสดงความผิดหวัง
สายตาของชายคนนั้นจ้องมองไปที่ซูย้าว จ้องมองที่หน้าท้องนูนๆของเธอ ลำแสงที่สดใสส่องเข้าตา
ซูย้าวตกใจกับสายตาของเขา รีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้น ได้ยินเสียงต่ำของชายคนนั้นเหมือนเสียงต่างๆในธรรมชาติ
“สามีภรรยาไม่ลงรอยกัน ขอถามข่าวลือนี้มีมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
ในขณะที่พูดจบ ซูย้าวรู้สึกว่าร่างกายสะดุ้ง ออกแรงเพียงครั้งเดียวก็ใกล้เข้าไปที่เอวเรียวของเธอ ซูย้าวยังไม่ทันตอบโต้ ชายคนนั้นได้เอนตัวลง ริมฝีปากบางๆปิดผนึกเธออย่างรวดเร็ว
จูบที่มากะทันหัน มันเป็นเพียงการจูบผ่านๆไม่ได้ลงลึก
เบาๆ เหมือนลมที่พัดเบาๆ ผ่านหัวใจของซูย้าว
ยังไม่ทันตอบสนอง ชายคนนั้นยืดตัวขึ้นแล้ว แขนยาวยังไม่ออกจากเอวผู้หญิง ยังคงกอดเธอไว้ ต่างจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ รอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากนั้นอบอุ่นเป็นพิเศษ
คำพูดช้าๆที่พูดออกมา เพื่อบอกผู้สื่อข่าวทุกคน ลี่เฉินซีพูดว่า “ฉันกับภรรยา มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเสมอมา”
ทุกคนต่างอึ้ง ต่อด้วย เขามองไปที่ซูหยวนที่อยู่ข้างๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่ธรรมดา ไม่รู้สึกอะไรเลย
“ขอถามประธานลี่ คุณยังจำคุณหานได้ไหม”
คำพูดจากใครบางคน ทันใดนั้น ทำให้อากาศรอบๆเย็นลง
ลี่เฉินซีดวงตาที่โหดร้าย กวาดอย่างดุเดือดไปทางคนที่พูด ใบหน้าที่เคร่งขรึม ไม่สามารถคาดเดาได้
เงียบเป็นเป่าสาก
พวกนักข่าวก็ตะลึง ก่อนที่จะตอบสนอง ลี่เฉินซีก็ประคองซูย้าว หันกลับเข้าไปในโรงแรมแล้ว
ผู้ชายที่รูปร่างสูงใหญ่ สง่า ภาพที่ประคองภรรยาที่รัก ทำให้ทุกคนประทับใจมาก
มีเพียงซูย้าวที่รู้ ใบหน้าของชายคนนั้น มันเย็นชาตั้งนานแล้ว ดวงตาที่เยือกเย็น ลำแสงที่โหดร้ายทำให้ใจสั่น
เป็นที่รู้จักกันดี คุณหานที่กล่าวถึงเมื่อสักครู่นี้
เป็นส่วนที่ปิดกั้นในหัวใจของเขา และมันยังเป็นหนามที่หยั่งรากลึก
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หัวใจของ ซูย้าวเจ็บปวดเหมือนถูกดึงลงอย่างแรง
เข้าไปในห้องโถง ห่างจากสายตาของผู้สื่อข่าว ชายคนนั้นรีบถอยห่างออกไป บนหน้าตาที่หล่อเท่ เย็นชาไร้ความรู้สึก
ปฏิกิริยาที่ขยะแขยงเหมือนเข็มเหล็กแหลมทิ่มแทงตรงหัวใจของซูย้าว
“คุณมาได้อย่างไร”
เสียงเย็นชาของชายคนนั้นดังขึ้นมาในหัวและดวงตาที่เย็นชาเหลือบมองมา
ซูย้าวเงยหน้าขึ้นช้าๆ แค่สบตากับชายคนนั้น ก็ถูกสายตาที่เย็นชาของเขาทำให้ตกใจ และเม้มปากด้วยความอับอาย
“ไอ๊หยาพี่เฉินซี คุณคุยกับคนใบ้ เธอก็ตอบคุณไม่ได้” ซูหยวนยืนอยู่ข้างๆ จับแขนของลี่เฉินซีด้วยความสนิทสนม ออดอ้อนแสดงถึงความสนิทสนมกันมาก
ซูย้าวยืนมองอยู่ข้างๆ มองดูแขนอันทรงพลังของชายคนนั้น และมืออันใหญ่เหมือนหยก นั่นเป็นสิ่งที่เธอคาดหวังแต่แตะต้องไม่ได้ แต่กลับให้ซูหยวนทำเช่นนี้อย่างเกรงใจ
“เอาล่ะ พวกเราไม่ต้องสนใจเธอแล้วพี่เฉินซี รีบเข้าไปเถอะ เขารู้สึกหิวแล้ว” ซูหยวนทำตัวน่ารักออดอ้อน ปลายตาที่ชำเลือง ตะลึงพร้อมกับซูย้าว
ความรู้สึกนั้นเหมือนกำลังตอกย้ำว่า ดูสิ ผู้ชายของคุณ เขาเป็นของฉันตั้งนานแล้ว
นิ้วที่เรียวของซูย้าว กำแน่นด้วยความโกรธ รู้สึกไม่พอใจ แน่นที่อก
ใบหน้าหน้าคร่ำเครียดของลี่เฉินซี เอามือของซูหยวนออกโดยไม่พูดอะไร
ในเวลานี้ เสียงผู้หญิงจากไกลๆ ตัดความสนใจของคนหลายคน
“เฉินซีอ่ะ”
หันไปหาเสียง ซูย้าวมองดูแม่สามีเจี่ยงเวินอี๋ที่เดินออกจากห้องจัดเลี้ยงอย่างประหลาดใจ เดินตรงมาทางนี้อย่างสง่างาม
“ฉันเป็นคนเชิญซูย้าวมาเอง คืนนี้เป็นการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของ บริษัทลี่ซื่อ ในฐานะที่เป็นคุณผู้หญิงของบริษัทลี่ซื่อ เธอไม่มา ก็คงจะไม่เหมาะสม”
ขณะที่เจี่ยงเวินอี๋พูด ดวงตาที่เฉียบคม จ้องมองที่ซูหยวน ทำให้เธอไม่สบายใจเล็กน้อย
ซูหยวนรีบยิ้มรับ รีบเข้าไปประจบ พูดอย่างอ่อนโยน “สวัสดีคุณป้า”
เจี่ยงเวินอี๋ไม่แม้แต่จะมองเธอ ทันใดนั้นจับมือของซูย้าวขึ้นมา วางไปที่มือของลี่เฉินซี พูดเสียงต่ำ พูดเตือนไปว่า “ในฐานะประธานของบริษัทลี่ซื่อ ในโอกาสเช่นนี้ สิ่งไหนสำคัญกว่า คุณน่าจะรู้ดีนะ”
รูปร่างที่ดูดีของชายคนนั้นหายไปทันทีด้วยความโกรธ ไม่ได้พูดอะไร จับมือของซูย้าวไว้ เดินเข้าไปในห้องโถง
เขามีแรงเยอะ จับข้อมือเรียวบางของผู้หญิงอย่างแน่น แต่เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดในใจแล้วนี่ถือว่าธรรมดามาก
