รถเบนซ์สปอร์ตขับมาริมแม่น้ำ เจินจาหนานที่หน้าตาดูมีสง่าราศี เดินลงจากรถ
“ฮ่าๆๆ ไม่เจอกันนานนะพี่เสียวหม่า ให้พวกพี่รอนานเลย”
“คุณชายเจินเกรงใจเกินไปแล้ว เราควรรอคุณชายเจิน ลูกน้องของผมที่จะช่วยคุณ คงพอใช่ไหม”
พี่เสียวหม่ายิ้ม พวกลูกน้องต่างพากันยืดตัวตรง เพื่อแสดงท่าทางคึกคัก
เจินจาหนานมองดู เขาพอใจกับลูกน้องที่พี่เสียวหม่าพามา
พวกลูกน้องสิบกว่าคนของพี่เสียวหม่าดูแข็งแกร่ง ดูเหมือนจะเก่งเรื่องต่อสู้ ถ้าคนพวกนี้ร่วมมือกัน เจินจาหนานเดาว่าหลี่โม่คงยื้อได้ไม่กี่นาที
วันนี้อยากรู้ว่าหลี่โม่เพียงคนเดียวจะสู้คนจำนวนมากได้ไหม เลือดของมันจะสามารถทำต้มเผ็ดเลือดหมูได้สักกี่ชาม!
เจินจาหนานคิดในใจอย่างเคียดแค้น
“ลูกน้องของพี่ดูท่าจะไม่เลวนี่ ใช่สิ พกอาวุธกันมาใช่ไหม เดี๋ยวต้องจัดการหลี่โม่ พวกพี่ไม่ต้องออมมือให้มัน ใช้อาวุธกับมันเลย ถ้ามีใครตายฉันรับผิดชอบเอง”
เจินจาหนานพูดจบก็ทำมือเป็นท่ายิงปืน เพื่อบอกให้พวกพี่เสียวหม่าใช้ปืนได้
พี่เสียวหม่ายิ้มแห้งและพยักหน้า เขาไว้อาลัยให้เจินจาหนานในใจ
อีกเดี๋ยวจะใช้อาวุธกับหลี่โม่ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก พวกพี่เสียวหม่าเจออะไรมามากมาย สิ่งที่พวกเขาทำจนเคยชินคือการปรับตัวตามสถานการณ์ เมื่อกี้พวกพี่เสียวหม่าคุยกันแล้ว ถ้าคนที่จะจัดการคือหลี่โม่จริง พวกเขาก็จะเป็นคนทรยศอย่างไม่ต้องลังเล
“จะไม่พกอาวุธที่ใช้ทำมาหากินมาได้ยังไงล่ะ คุณชายเจินวางใจได้เลย” พี่เสียวหม่าพูดอย่างยิ้มแย้ม แต่ในใจไม่ได้คิดเช่นนั้น
เจินจาหนานพยักหน้า จากนั้นจึงเดินเข้าไปหาเฉินชิงเหมย เขายิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ “นังผู้หญิงต่ำ! กล้ามาทำลายแผนของฉัน เดี๋ยวเธอจะได้เห็นหลี่โม่เละเป็นโจ๊ก ใครก็ได้ ติดต่อหลี่โม่ ให้มันมาที่นี่ ฉันจะอึ๊บผู้หญิงคนนี้พลางดูหลี่โม่โดนจัดการ ฮ่าๆๆๆ!”
“ถุย ไอ้เหี้ยอย่างแกไม่ตายดีแน่!”
เฉินชิงเหมยด่าเจินจาหนาน เธอมองพี่เสียวหม่าและคนอื่น จากนั้นจึงพูดว่า “พวกนายยังกล้าเป็นลิ่วล้อให้เสือร้ายอย่างเจินจาหนานอีกเหรอ ไม่กลัวหลี่โม่มาจัดการพวกนายหรือไง!”
พี่เสียวหม่าเอามือกอดอก และส่งสายตาให้ราชามือไว
ราชามือไวยิ้มบางๆ “นี่หลานสาว คิดว่าหลี่โม่จะมาช่วยเธอยังไงดีกว่า คุณชายเจิน ให้นังนี่โทรหาหลี่โม่ดีกว่า บางทีมันอาจจะมาเร็วขึ้น”
“ความคิดดี ให้นังผู้หญิงต่ำโทรหาคนกากเดนอย่างหลี่โม่”
เจินจาหนานกวักมือ บอดี้การ์ดข้างๆ เอามือถือของเฉินชิงเหมยโทรหาหลี่โม่ จากนั้นจึงเอามือถือไปแนบหูเฉินชิงเหมย
“ฮัลโหล! หลี่โม่ คุณรีบมาช่วยฉัน เจินจาหนานจับตัวฉัน เราอยู่ที่ริมแม่น้ำสแควร์ชมวิว นายรีบมานะ!” เฉินชิงเหมยตะโกนสุดเสียง
“รู้แล้ว คุณตะโกนจนแก้วหูผมจะแตกแล้วเนี่ย พูดเบาๆ ได้ไหม” หลี่โม่บ่นออกมา จากนั้นจึงตัดสาย และมุ่งหน้าไปยังริมแม่น้ำสแควร์ชมวิว
เฉินชิงเหมยเชิดหน้าขึ้น เธอมองเจินจาหนานอย่างเคียดแค้น “พวกนายรอได้เลย หลี่โม่จะมาช่วยฉัน ถ้าพวกนายปล่อยฉันตอนนี้ ฉันจะช่วยพูดกับหลี่โม่ให้ไว้ชีวิตพวกนาย!”
เจินจาหนานแสยะยิ้ม สีหน้าของเขาน่ากลัวมาก
“เธอหวังให้หลี่โม่มาช่วย เหมือนคนคิดเพ้อฝัน เดี๋ยวฉันจะแสดงหนังฟอร์มยักษ์ให้หลี่โม่ดู ฉันจะจัดการเธอต่อหน้ามัน และจะให้เธอเห็นว่าหลี่โม่ถูกโยนลงไปในแม่น้ำให้ตัวเงินตัวทองกิน!”
เฉินชิงเหมยโกรธจนด่าเจินจาหนาน เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากบอดี้การ์ดของเจินจาหนาน แต่ไม่ว่าเฉินชิงเหมยจะดิ้นยังไง ก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้เลย
เจินจาหนานเห็นเฉินชิงเหมยดิ้นไปมา ไฟปรารถนาในใจก็พลุ่งพล่าน ดูเหมือนว่ายาซิลเดนาฟิลจะออกฤทธิ์แล้ว
“เลิกดิ้นได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากเจ็บ ก็ยอมฉันซะ!” เจินจาหนานยิ้มร่า และใช้มือปลดกระดุมเสื้อ
“ไอ้เหี้ย! แกมันไม่ใช่คน!” เฉินชิงเหมยร้องไห้ออกมา เธอภาวนาให้หลี่โม่รีบมา
เหมือนคำภาวนาของเฉินชิงเหมยได้ผล ขณะที่เจินจาหนานกำลังจะฉีกเสื้อผ้าของเฉินชิงเหมย ก็มีเสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น
เอี๊ยด
รถสปอร์ตที่เคยเป็นของเจินจาหนาน ดริฟต์อย่างสวยงาม และจอดลงข้างเจินจาหนาน
เจินจาหนานตกใจที่รถสปอร์ตขับเข้ามา เขามองรถสปอร์ตที่อยู่ห่างจากตัวเองไม่กี่เซนติเมตร ในใจเต็มไปด้วยความโกรธ
นี่หลี่โม่กำลังทำให้เจินจาหนานอับอาย! เขาไม่เห็นคนอย่างเจินจาหนานอยู่ในสายตา!
ไอ้เวรนี่ยังขับรถสปอรต์สุดรักของเขามาด้วย!
เจินจาหนานโกรธมาก เขาตวาดออกมาว่า “พี่เสียวหม่า! ให้คนของพี่เอาอาวุธออกมา เดี๋ยวจัดการมันให้เละ!”
พี่เสียวหม่าพยักหน้า และหยิบปืนมาถือไว้ในมือ
เมื่อเห็นปืนในมือพี่เสียวหม่า เจินจาหนานยิ้มอย่างได้ใจ
“หลี่โม่ มาเร็วดีนี่ ดูเหมือนแกจะชอบนังผู้หญิงต่ำคนนี้มากล่ะสิ เดี๋ยวฉันจะแสดงละครอีโรติกให้แกดู ให้แกเห็นสภาพอนาถของนังผู้หญิงคนนี้” เจินจาหนานพูดกับหลี่โม่ด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น
หลี่โม่กวาดตามองไปรอบๆ ด้วยสายตาเย็นชา สุดท้ายสายตาของเขาหยุดลงที่เจินจาหนาน
เจินจาหนานรู้สึกเสียววาบ จู่ๆ ฤทธิ์ของยาซิลเดนาฟิลที่ทำให้เลือดพลุ่งพล่าน กลับไม่ได้ผลเสียอย่างนั้น
เจินจาหนานรู้สึกกลัวและกังวล เขาถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว เขากวักมือแล้วพูดว่า “พี่เสียวหม่า! รีบยิงสิ ยิงขาทั้งสองข้างของมันก่อน!”
หลี่โม่แสยะยิ้ม เขาเอียงคอมองพวกพี่เสียวหม่า
“คนแพ้อย่างพวกนายยังกล้ามาอีกเหรอ ดูเหมือนเมื่อกี้ยังไม่เข็ดสินะ งั้นฉันจะสั่งสอนพวกนายอีกรอบแล้วกัน เอาให้จำไปทั้งชีวิต”
พี่เสียวหม่ามือสั่นจนปืนแทบหลุดมือ เขารีบโบกมือพัลวัน “คุณหลี่อย่าเข้าใจผิด จริงๆ พวกเราเป็นสายลับ พวกเราอยู่ข้างคุณ”
พี่เสียวหม่าพูดพลางเอาปืนจ่อที่ขมับเจินจาหนาน
ส่วนพวกลูกน้องของพี่เสียวหม่าที่ยืนอยู่ข้างเจินจาหนาน ช่วยกันเอามือของเจินจาหนานไพล่หลัง และควบคุมตัวเขาเอาไว้
เรื่องมันกลับตาลปัตร จนทำให้เจินจาหนานสมองขาวโพลน เมื่อรู้สึกเจ็บที่แขน เจินจาหนานจึงตั้งสติได้
“แกมันขี้ขลาด แกกล้าทรยศฉัน! แกลืมไปแล้วเหรอว่าใครเลี้ยงดูแก ถ้าไม่มีตระกูลเจินแกก็อดตายไปแล้ว!”
