ทุกคนเข้ามาล้อมหลี่โม่ คางเหวินซิงและเฉินเสี่ยวถง คำพูดเยินยอถูกพูดออกมาไม่หยุด
คุณชายพวกนี้ชอบเยินยอและกดคนอื่นจนจมดิน เมื่อเอาสองคนมาเทียบกัน แน่นอนว่าทักษะการขับรถของหลี่โม่ เก่งกว่าหลงโปเยอะ
บวกกับการที่หลี่โม่แค่ยกหูโทรศัพท์ ก็สามารถทำให้ความฝันของหลงโปแตกสลาย นี่แสดงให้เห็นถึงเบื้องหลังและอำนาจของหลี่โม่ ที่ทำให้พวกคุณชายตาสว่าง เขี่ยหลงโปทิ้งและมาอยู่ข้างหลี่โม่กับคางเหวินซิง
เสียงเครื่องยนต์ดังสนั่น รถซูเปอร์คาร์แนวคิดของหลงโปขับเข้ามา
ทุกคนหลีกทางให้ และมองซูเปอร์คาร์แนวคิดจอดลง
ซูเปอร์คาร์แนวคิดจอดข้างเบนซ์ หลงโปไม่ได้ลงจากรถทันที แต่ยังคงจ้องเบนซ์อย่างอึ้งๆ
เบนซ์คันนี้ชนะตัวเอง!
นี่มันเบนซ์อะไรกัน
มันถูกดัดแปลงจนกลายเป็นแบบไหนกัน
ใช้เครื่องยนต์อะไรกันแน่
ความคิดมากมายผุดขึ้นในใจของหลงโป เขาอยากหาคำตอบที่ทำให้ตัวเองแพ้
เขาไม่กลัวการแพ้ แต่เขากลัวการแพ้แบบที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงแพ้ หลงโปตัดสินใจที่จะหาคำตอบ เขารวบรวมความกล้า เพื่อหาโอกาสกู้หน้าตัวเองกลับมา
เขาขบกรามแน่น หลงโปปลดเข็มขัดและเปิดประตูลงจากรถ
เข้าก้าวมาหน้ารถเบนซ์ หลงโปทุบฝากระโปรงเบนซ์อย่างแรง สีหน้าของเขายังไม่ยอมแพ้ เขาพูดเสียงดังว่า “เปิดฝากระโปรงรถให้ฉันเดี๋ยวนี้! ฉันอยากรู้ว่านายดัดแปลงยังไงกันแน่!”
“อาจารย์ฉันไม่เคยดัดแปลงเบนซ์ นี่คือเบนซ์ S600 ที่นำเข้ามา แพ้ก็ยอมรับมาสิ อย่ามาหาข้ออ้าง”
คางเหวินซิงยืนกอดอก เขาสั่นต้นขาและพูดอย่างได้ใจ
เมื่อเห็นสีหน้าคนกระจอกที่กำลังได้ใจ อย่างคางเหวินซิง หลงโปโมโหจนแทบจะกระอักเลือด
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยากหาสาเหตุที่แพ้ หลงโปแทบอยากจะพุ่งเข้าไปชกให้รู้แล้วรู้รอด
“อย่ามาพูดไร้สาระ! เปิดฝากระโปรงให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
หลงโปตวาดอย่างโมโห
“โวยวายอะไร ลืมที่เดิมพันกับอาจารย์ฉันแล้วเหรอ ตอนนี้นายแพ้แล้ว นายควรเป็นหมารับใช้ให้อาจารย์ก่อนไม่ใช่เหรอ”
สายตาของทุกคน มองไปยังหลงโป
หลงโปเดิมพันว่าจะเป็นหมารับใช้จริงๆ ถ้าหลงโปกลับคำที่เดิมพัน เขาไม่อยากจะคิดถึงผลที่ตามมา เหล่าคุณชายพากันสูดหายใจเฮือก
ถึงหลงโปจะกลับคำเดิมพันนี้หรือไม่ ยังไงก็ส่งผลกระทบกับชื่อเสียงของเขาอยู่แล้ว ไม่ว่าวงการไหนพูดถึงหลงโป คงจะพูดถึงเขาเป็นเรื่องตลก
หลงโปอับอายและโกรธจนหน้าแดง ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขาตัวสั่นไปหมด
หมารับใช้!
แพ้แล้วต้องเป็นหมารับใช้ให้หลี่โม่!
อย่าบอกนะว่าต่อไป เขาต้องเป็นหมารับใช้
ฉันคือคุณชายแห่งตระกูลหลงที่ยิ่งใหญ่นะ!
ปู่ของฉันมีตัวตนที่ลึกลับ เขาคือราชาใหญ่ของสำนักหลงเหมินเชียวนะ!
ฉันคือหลานชายของราชาใหญ่ของสำนักหลงเหมิน คิดไม่ถึงว่าต้องมาเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่ เขาไม่พอใจ!
ไม่พอใจมาก!
ฉันไม่ยอมเป็นหมารับใช้ของเขาหรอก!
ต้องกู้หน้ากลับมาให้ได้!
หลงโปพูดอย่างเคียดแค้นว่า “ฉันอยากรู้ ว่าทำไมฉันถึงแพ้ ถ้าอยากให้ฉันทำตามเดิมพัน เป็นหมารับใช้ของเขา นายต้องให้ฉันเห็นก่อนว่ารถคันนี้ดัดแปลงยังไง!”
“เหอะๆ ตอนนี้นายยังคิดเหรอว่าอาจารย์ฉัน ขับรถดัดแปลง นายนี่ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา”
คางเหวินซิงยิ้มให้หลี่โม่และพูดว่า “คงต้องให้หมารับใช้ยอมแพ้สินะครับ อาจารย์ว่าไหม”
หลี่โม่เอากุญแจรถให้คางเหวินซิง คางเหวินซิงกดปุ่มจนมีเสียงติ๊ดออกมา จากนั้นฝากระโปรงรถจึงค่อยๆ เปิดขึ้น
ทุกคนมองไปยังฝากระโปรงรถ สิ่งที่เห็นคือเป็นเครื่องยนต์เดิมๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคาดเอาไว้ ว่าจะต้องมีการดัดแปลงอะไรที่พิเศษ
“โอ้โห นี่มันเจ๋งมาก ขับเบนซ์ธรรมดาที่ไม่ได้แต่งอะไร เอาชนะพี่โปได้ เอ๊ย เอาชนะซูเปอร์คาร์แนวคิดของไอ้กระจอกหลงโป”
“เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน ครั้งนี้นับได้ว่าเจอคนที่เจ๋งสุดยอด เฮียหลี่คือคนเก่งที่แท้จริง ก่อนหน้านี้พวกเราโดนหลงโปหลอก”
“ใช่ หลงโปแค่ทำเป็นเก่ง จะมาเทียบกับเฮียหลี่ได้ยังไง เฮียหลี่ของเรา สามารถกำราบนักแข่งมืออาชีพได้หลายคน ไม่สิ เก่งกว่านักแข่งมืออาชีพด้วยซ้ำ!”
ทุกคนพากันถกเถียง แต่คำที่เคยชมหลงโปก่อนหน้านี้ กลับกลายเป็นคำดูถูกหลงโป
หลงโปไม่รู้สึกเดือดร้อนกับคำพูดของทุกคน เขามองไปที่เครื่องยนต์ของเบนซ์ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าภาพตรงหน้า คือความจริง
เบนซ์ที่ไม่ได้ผ่านการแต่ง สามารถแซงซูเปอร์คาร์แนวคิดของเขาได้ นี่มันคาดไม่ถึงยิ่งกว่าเจอผีเสียอีก
ถ้าเจอผี อย่างน้อยก็สามารถหาทฤษฎีมาอธิบายได้ แต่เบนซ์ที่ไม่ได้รับการแต่ง มันไม่มีเงื่อนไขที่จะเอาชนะซูเปอร์คาร์ได้เลย
อย่าว่าแต่เอาชนะซูเปอร์คาร์แนวคิดเลย แค่รถซูเปอร์คาร์ธรรมดา ก็ไม่มีทางชนะได้!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น เขาทำได้ยังไง! ชนะฉันได้ยังไง!”
หลงโปพึมพำเบาๆ จากนั้นก็หันขวับมามองหลี่โม่เขม็ง
“นายบอกฉันมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่! นายทำได้ยังไง”
“ก็แค่ขับไปงั้น นายคิดว่าสกิลการขับรถของตัวเองดีมากเหรอ ฉันจะพูดแบบไม่เกรงใจเลยนะ สกิลการขับรถของนายก็แค่ขี้หมา”
หลี่โม่ยิ้มและเอ่ยขึ้น
“ฉัน…..ถึงสกิลการขับรถของฉันจะแค่ขี้หมา มันก็เป็นไปไม่ได้ นายจะขับเบนซ์ธรรมดาชนะฉันได้ยังไง! นายทำยังไงถึงชนะฉัน”
หลงโปพูดพลางเดินเข้าไปหาหลี่โม่ แววตาของเขาดุดันจนแทบจะกลืนกินหลี่โม่
คางเหวินซิงรู้สึกว่าอารมณ์ของหลงโปผิดปกติ เขาเข้ามาขวางตรงกลางระหว่างหลี่โม่กับหลงโป “หลงโป กล้าเดิมพันก็ต้องกล้ายอมรับ นายอยากดูเครื่องยนต์ ฉันก็ให้ดูแล้ว นายจะเอายังไงอีก นายคงไม่ได้กลัวแพ้ จนไม่ยอมรับหรอกนะ”
“ใครว่าฉันแพ้แล้วไม่ยอมรับ! ฉันยอมรับแน่นอน! แต่ฉันอยากรู้ว่ามันเพราะอะไรกันแน่! นายหลีกไป!”
หลงโปผลักคางเหวินซิงด้วยความโมโห และมองหลี่โม่อย่างโมโห
หลี่โม่พูดเนิบๆ “นายต้องทำตามที่เดิมพัน จะเป็นหมารับใช้ไม่ใช่เหรอ งั้นก็ต้องเดินเหมือนมา ให้เจ้าของพอใจก่อน แล้วฉันจะบอกว่าทำไมถึงชนะ”
หลงโปขมวดคิ้ว เขาขบกรามแน่น “เดินเหมือนหมามันทำยังไง”
“ก็คุกเข่าลงบนพื้นแล้วก็เห่าไง นายไม่เคยเห็นหมาหรือไง”
ทุกคนสูดหายใจเฮือก คิดไม่ถึงว่าเงื่อนไขของหลี่โม่จะเวอร์ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะให้หลงโปคุกเข่าเห่าเหมือนหมา นี่ให้หลงโปเป็นหมาชัดๆ!
หลงโปช็อกมาก เขามองหลี่โม่ด้วยแววตาที่สับสน
