เมื่อรถเบนซ์ร่วงลงสู่พื้น กระจกรถถูกกระแทกจนแตกละเอียด ด้านข้างคนขับติดอยู่กับพื้น คุณชายสามหลินและคนอื่นๆต่างก็ถูกกระแทกจนหัวแตกเลือดไหลยางออก สมองของพวกเขามีเสียงหึ่งๆดังขึ้น พวกเขาต่างเข้าสู่สภาวะอาการของสมองถูกกระทบกระเทือน
มีแต่เฉียนเปิดตาเท่านั้นที่อาการยังดีหน่อย เขาส่ายหัวอย่างแรง เฉียนเปิดตาใช้ความพยายามปีนออกจากหน้าต่างกระจกที่แตกละเอียด
“แม่งเป็นเพื่อนที่ร่วมทีมที่หมูจริงๆ ทำฉันเกือบตายแล้วไหมล่ะ”
เฉียนเปิดตาบ่นแล้วมุดออกมาจากรถเบนซ์บิสซิเนสได้ เช็ดเลือดจากหน้าผากที่ถูกเศษกระจกรถบาด คิดอยากจะนั่งสูบบุหรี่ที่ริมทางอย่างเงียบๆ
แต่เฉียนเปิดตาก็ทำได้แค่คิดเท่านั้น เพราะเมื่อเห็นหลี่โม่เดินใกล้เข้ามา เฉียนเปิดตาก็หมดอารมณ์ไปในทันที รีบกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งหนีออกไปอย่างบ้าคลั่ง
หลี่โม่ยิ้มเยาะ พร้อมกับดีดก้อนหินในมือให้ลอยออกไป และกระแทกเข้าใส่ที่หัวเข่าของเฉียนเปิดตาอย่างจัง
เมื่อหัวเข่าถูกก้อนหินกระแทกใส่ เฉียนเปิดตาที่กำลังวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง เนื่องจากความเจ็บปวดก็ล้มลงไปกองอยู่ที่พื้น
“ขาของฉัน! หัวเข่าของฉัน!”
เฉียนเปิดตากุมหัวเข่าไว้พร้อมร้องอย่างโหยหวน เมื่อเห็นหัวเข่าที่เป็นรูมีเลือดไหลอาบ รู้สึกว่าครั้งนี้คงหนีไม่พ้นแน่
“คุณหลี่! พี่หลี่!ท่านปู่หลี่! คุณเห็นฉันเป็นแค่ลมที่ได้ระบายออกไปแล้วได้ไหม ฉันจะให้เงินคุณ ฉันยอมเอาเงินและสมบัติทั้งหมดให้คุณเลย!”
เฉียนเปิดตานํ้าตาคลอเป้า หมดสิ้นความเย่อหยิ่งที่เคยมี ตอนนี้เขาคิดเพียงแต่ว่าขอให้หลี่โม่นั้นได้ไว้ชีวิตเขาก็พอ
“ฉันไม่ควรเห็นแก่เงิน ฉันไม่ควรโลภมาก คุณปล่อยฉันไปเถอะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่กล้าทำตัวเป็นศัตรูกับคุณอีกเด็ดขาด”
เฉียนเปิดตาอดทนต่อความเจ็บปวดไว้และลุกขึ้นคุกเข่า พร้อมกราบคารวะที่พื้นให้กับหลี่โม่ไม่หยุดยั้ง
“ถ้าไม่ใช่เพราะศิษย์พี่เป้าติดต่อฉันมา ฉันก็คงไม่มาดำโคลนนี่เด็ดขาด คุณชายสามหลินให้เงินฉันมา10ล้านหยวน ฉันเพิ่มให้คุณอีก10เท่าแต่ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วยเถิด ในอนาคตหากได้พบเจอกันอีก ฉันจะปฏิบัติตัวต่อคุณด้วยความเคารพและสุภาพ จะกตัญญูรู้คุณของคุณเสมือนเป็นปู่ของฉันเลย”
เฉียนเปิดตาไม่แคร์ศักดิ์ศรีใดๆ เพราะเขารู้ดีว่าศักดิ์ศรีในตอนนี้ไม่มีประโยชน์อะไร มีเพียงความไร้ยางอายเท่านั้นถึงจะทำให้มีชีวิตได้อยู่รอดต่อไปได้
หลี่โม่ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า“เห็นแก่นี่เป็นการทำความผิดครั้งแรกของนาย วันนี้ฉันจะปล่อยนายไป ต่อไปถ้านายยังคงทำเรื่องเลวร้ายให้ฉันได้เห็นอีก ฉันก็จะไม่มีความปรานีอีกต่อไป”
“ขอบคุณท่านปู่หลี่ ฉันจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะไสหัวไปให้ไกลๆเลย”
เฉียนเปิดตากราบคารวะอย่างแรงสามที จากนั้นใช้มือทั้งสองด้านออกแรงดันขาขึ้นเป็นท่าแฮนด์สแตนด์รีบร้อนออกไปอย่างบ้าคลั่ง
ดีที่เฉียนเปิดตานั้นได้ฝึกกังฟูมาอย่างดี หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นแค่การที่จะกลับหัวก็ยากมากแล้ว อย่าว่าแต่จะใช้มือเดินแทนขาเลย
หลี่โม่เดินไปที่หน้ารถบิสซิเนสแล้วใช้ขาแตะรถบิสซิเนส“ไม่ต้องมาทำเป็นแกล้งตาย คลานออกมาแล้วอธิบายมาสิว่าเรื่องที่เกิดขึ้นหมายความว่าไง”
ลุงเป้าคลานออกมาก่อน ยิ้มแห้งๆแล้วพูดว่า“ท่านปู่หลี่ ฉันก็เป็นแค่ผายลม คุณก็ปล่อยฉันไปเถอะ”
“เหอะ นายบอกให้ฉันผายลมฉันก็ผายลมงั้นเหรอ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีความคิดที่อยากจะผายลม”
หลี่โม่พูดอย่างเย็นชา จากนั้นคว้าคอเสื้อของลุงเป้า แล้วโยนลุงเป้า ไปด้านข้าง
“โอ๊ย!”
ลุงเป้าแค่นเสียงออกมา เขารู้สึกว่ากระดูกนั้นกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ และความเจ็บปวดก็ได้แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย
คุณชายสามหลินที่เลือดเต็มหัวก็มุดตามออกมา มองหลี่โม่อย่างขลาดกลัว“มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน พวกเราก็ไม่มีความแค้นอะไรกันใช่ไหม? ฉันก็ถูกกู้เจี้ยนกั๋วกับกู้ชิงหลินยุยงส่งเสริมเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นฉันจะไปกล้าลงมือกับภรรยาของคุณได้อย่างไร”
“ยุยง? ถ้านายไม่สมัครใจ ใครจะไปยุยงนายได้ ในเมื่อกล้าทำก็ต้องกล้ารับ”
หลี่โม่ใช้มือแตะที่หน้าของคุณชายสามหลิน จากนั้นก็เลื่อนมือไปบีบที่คอของคุณชายสามหลิน
คุณชายสามหลินตกใจกลัวอย่างตื่นตระหนกเลยรีบยื่นมือออกไปจับแขนของหลี่โม่ไว้ เพื่อที่จะให้มือของหลี่โม่ที่บีบคอตัวเองไว้ได้คลายออก
“คุณ คุณปล่อยฉันไปเถอะ อย่าบีบคอฉัน ลุงเป้า จี๋เสียง พวกนายรีบมาช่วยฉันเร็ว ฆ่าไอ้เลวนี่ซะ!ฆ่ามัน!”
จี๋เสียงกับลุงเป้าไม่กล้าแม้แต่จะขยับเขยื้อน ไหนยังจะเหลืออารมณ์มาคิดหาวิธีที่จะจัดการกับหลี่โม่ละ
“คุณหลี่ ฉันกับคุณชายสามหลินไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน คุณปล่อยฉันไปได้ไหม ต่อไปฉันจะหลบหน้าจากคุณไปให้ไกลๆ และจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าคุณอีก”ลุงเป้าร้องขอความเมตตาอย่างลนลาน ไม่สนใจความเป็นความตายของคุณชายสามหลินเลยแม้แต่น้อย
คุณชายสามหลินเนื่องจากไม่สามารถสูดอากาศหายใจได้ จึงเริ่มเข้าสู่สภาวะขาดออกซิเจน แขนขาทั้งสี่ข้างเริ่มชักและกระตุก ส่วนสีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีเขียว
หลี่โม่ยิ้มเยาะและโยนคุณชายสามหลินไปตรงหน้าของลุงเป้า พร้อมพูดอย่างเฉยเมยว่า“อยู่กับมันแกก็คงทำเรื่องชั่วร้ายไว้อยู่ไม่น้อย ใช้เลือดของมันมาล้างบาปของนาย”
“ห๋า?”
ลุงเป้านิ่งไปชั่วครู่ ไม่เข้าใจความหมายในคำพูดของหลี่โม่
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก ลุงเป้าจึงเข้าใจทันทีว่าหลี่โม่นั้นต้องการให้เขาเป็นคนฆ่าคุณชายสามหลินด้วยมือของตัวเอง
“แค่กๆ ฮึด ฮึด”
คุณชายสามหลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกว่าการที่สามารถสูดดมอากาศหายใจได้นั้นดีมากนัก
ลุงเป้าก้มมองคุณชายสามหลินที่กำลังหลับตาสูดดมอากาศหายใจ กัดฟันแล้วพูดว่า“ถ้าฉันล้างบาปตัวเองได้แล้ว คุณก็จะยอมปล่อยฉันไปใช่ไหม!”
“แน่นอน”
“ได้!”
ลุงเป้ายื่นมือทั้งสองข้างออกไป และบีบคอคุณชายสามหลินไว้
“ขอโทษด้วยนะคุณชายสามหลิน เพื่อให้มีชีวิตได้อยู่รอด ฉันเองก็ไม่มีทางเลือก!”
สิบนิ้วของลุงเป้าดุจดั่งตะขอเกี่ยวเข้าไปในผิวหนังของคุณชายสามหลิน และแทงทะลุเข้าไปที่คอของคุณชายสามหลิน
ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้คุณชายสามหลินสัมผัสถึงกลิ่นอายแห่งความตาย“ไอ้คนสารเลว! เลี้ยงไม่เชื่อง!”
เพื่อการเอาชีวิตรอดคุณชายสามหลินยื่นมือขวาลงมาที่เอว แล้วคว้าปืนสั้นที่พกติดเอวไว้ขึ้นมาแล้วเหนี่ยวไกออกไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
“อ๊ากก! ใครก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้!”
คุณชายสามหลินตะโกนด้วยสีหน้าที่ดุร้าย
เสียงปืนที่ดังขึ้นพร้อมกันหลายนัด ทำให้ลุงเป้าที่ไม่ทันตั้งตัวถูกยิงไปหลายจุด เลือดสดๆพุ่งไหลออกมาจากแผลที่ถูกยิง
“เชี่ยแม่ง! จะตายอยู่แล้วยังจะขัดขืนอีก งั้นวันนี้ฉันกับนายก็ตายไปพร้อมพร้อมกัน!
ลุงเป้าใช้สองมือและเรี่ยวแรงทั้งหมดในร่างกาย บีบคอคุณชายสามหลินอย่างเอาเป็นเอาตาย
แกร๊ก แกร๊ก
เสียงกระดูกแตกหักก็ดังออกมาจากคอของคุณชายสามหลิน คอขอคุณชายสามหลินนั้นได้ถูกลุงเป้าบดขยี้จนแตกละเอียดอย่างเลือดเย็น
คุณชายสามหลินมองลุงเป้าด้วยดวงตาที่เหม่อลอย รู้ดีว่าครั้งนี้เขาตายแน่ แต่เขาไม่ยอมตายฟรีเลยยกปืนสั้นขึ้นไปจี้ที่หัวใจของลุงเป้าพร้อมเหนี่ยวไก
ปัง!
กระสุนปืนทะลุหัวใจของลุงเป้า ร่างกายของลุงเป้ากระตุกสั่นไปสักพัก ก็หมดแรงที่จะประคองร่างกายไว้ได้อีกต่อไป ทั้งร่างกายทรุดทับบนตัวของคุณชายสามหลินไว้
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
คุณชายสามหลินหัวเราะ ขณะที่หัวเราะเลือดในปากพุ่งกระฉูดออกมา
“หลี่โม่ ฉันสาปแช่งนาย ตระกูลหลิน จะต้องแก้แค้นให้ฉันอย่างแน่นอน”
หลังจากคุณชายสามหลินพูดจบก็สิ้นใจ
หลี่โม่ส่ายหน้า ยิ้มน้อยๆแล้วพูดว่า“คำสาปแช่งของนายไม่มีประโยชน์อะไร กับอี่แค่ตระกูลหลินถ้ามาหาฉันเพื่อที่จะแก้แค้นก็เท่ากับว่ามารนหาที่ตาย”
เสียงเครื่องยนต์ดังมาจากที่ไกลๆ ไฟรถเริ่มสว่างไสวขึ้นเรื่อยๆ พี่คางขับรถมาพร้อมกับหลงเทา
เมื่อมองเห็นอุบัติเหตุรถยนต์ตรงหน้า พี่คางก็รีบชะลอความเร็วของรถ และเคลื่อนเข้าใกล้ที่เหตุอย่างระมัดระวัง
“เชี่ย นี่มันชนกันรุนแรงขนาดนี้ ทำไมคุณหลี่ดูไม่เห็นมีบาดแผลอะไรเลย”
