เมื่อเห็นกู้ชิงหลินร้องไห้และรีบวิ่งออกไป ในใจสวีอวิ๋นอวิ๋นก็กังวลมาก สายตาที่มองไปที่หลี่โม่ยังไงก็ไม่ถูก
ทั้งหมดนี้เป็นภาพลวงตาหรือไม่?
ทำไมจู่ๆไอ้ขยะหลี่โม่ถึงเก่งขึ้นมาล่ะ นี่ต่างจากที่คิดไว้อย่างสิ้นเชิง!
สวีอวิ๋นอวิ๋นตกตะลึง สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ทำให้เธอตกใจมาก
คนรวยที่มุมดูจำนวนมากก็รีบเข้ามาทักทายหลี่โม่ ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับหลี่โม่หรือไม่ก็ตาม ก็ต้องแสกนหน้าเพื่อทำความรู้จัก ต่อไปถ้าได้พบหลี่โม่ก็จะได้สามารถพูดถึงได้
“คุณหลี่ ผมชื่อเฉินเซี่ยงหนาน จากตระกูลเฉิน โชคดีมากที่ได้พบคุณ ว่างๆมานั่งดื่มด้วยกัน”
“ผมชื่อจางเทียนซิง จากตระกูลจาง ผมกับพี่ฉิงเป็นเพื่อนสนิท ต่อไปคุณหลี่ก็จะเป็นเพื่อนของเรา คุณหลี่โปรดนั่งลงและมาคุยกับเราเถอะ”
หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่มีอารมณ์มาสนใจคุณชายหนุ่มร่ำรวยที่เข้ามา ดึงกู้หยุนหลันและเดินไปที่ที่เงียบ
คุณชายร่ำรวยที่กระตือรือร้นแต่ได้รับความเย็นชากลับ และสีหน้าท่าทางของพวกเขาก็ดูน่าเกลียดมากขึ้นเล็กน้อย
“นี่ คนอะไรเนี่ย? เรารีบไปประจบสอพลอเช่นนี้ ไม่ไว้หน้าพวกเราเลย เห็นเราเป็นคนไม่สถานะเหรอ”
“พี่ฉิงไอ้เด็กคนนี้มาจากไหน เป็นใครกัน ทำไมคุณถึงบอกว่าตนเองเป็นหมารับใช้ของพวกเขา หน้าของตระกูลฉิงก็ไม่เอาแล้วเหรอ”
“ไอ่ฉิง สิ่งที่คุณทำในครั้งนี้มันเกินไปหน่อยนะ เพื่อเอาใจเขา กลับมาทุบตีน้องชายของตนเอง เกรงว่ามันจะยากสำหรับคุณที่จะให้คำอธิบายกับลุงสองและลุงสามของคุณเมื่อคุณกลับไป”
เมื่อเห็นการจากไปของหลี่โม่ ชายหนุ่มรวยต่างก็รุมล้อมฉิงจี้เย่ โดยต้องการทราบข่าวที่เป็นประโยชน์จากปากของฉิงจี้เย่
ฉิงจี้เย่พูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา “ดูแลปากของพวกคุณให้ดี ถ้าคำไม่เคารพคุณหลี่หลุดออกมาจากปากของใคร อย่าโทษผมฉิงจี้เย่ที่ไม่ไว้หน้าและเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตนะ”
“แม่ง ไอ้ฉิงคุณไม่มีไข้ใช่ไหม เพื่อนเหล่านี้คุณจำไม่ได้แล้วหรือ? นามสกุลหลี่เป็นพ่อของคุณเหรอ” ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งไม่พอใจกับสิ่งที่ฉิง้จีเย่พูด
“ถ้าคุณหลี่เต็มใจเป็นพ่อของผม ผมก็จะเรียกเขาว่าพ่ออย่างเชื่อฟัง น่าเสียดายที่เขาไม่สนใจจะมีลูกแบบผม ดังนั้นผมเลยเป็นได้แค่หมารับใช้ ผมจะไม่พูดอะไรมากอีก ผมฉิงจี้เย่จะทิ้งคำพูดไว้ที่นี่ หากเห็นผมเป็นเพื่อน ก็ปฏิบัติต่อคุณหลี่ด้วยความเคารพ”
คำพูดของฉิงจี้เย่ ทำให้ชายหนุ่มร่ำรวยเงียบลง
พวกเขามองไปที่ฉิงจี้เย่ด้วยความสงสัย โดยรู้ว่าฉิงจี้เย่จริงจังกับสิ่งที่เขาพูด
“ฮ่าฮ่า โอเค ถ้าคุณยอมเป็นหมารับใช้ ก็ไปเป็นหมารับใช้ดีๆ กูจะไปดื่มเหล้าละ”
“ไอ้ฉิง เกรงว่าชื่อเสียงของคุณจะแย่ในอนาคต ช่างเถอะ คุณอยากทำยังไงก็เรื่องของคุณ เราจะไม่พูดมากละ”
“คนอะไรก็มี แม้ว่าเขาจะเป็นราชาแห่งสวรรค์ลงมายังโลก ก็ไม่คู่ควรไปเป็นหมารับใช้นิ พี่ฉิง อย่าถูกบังตา”
กลุ่มชายหนุ่มร่ำรวยบ่นสองสามคำและแยกย้ายกันไป บางครั้งรู้สึกว่าการกระทำของฉิงจี้เย่เกินจริงและมากเกินไป
ทุกคนเป็นคุณชายที่ตระกูลมีทรัพย์สินมากมาย และพวกเขาสามารถใช้ชีวิตอย่างสบายด้วยเงินที่ฟุ่มเฟือย แม้ว่าพวกเขาจะประจบ แต่ก็ต้องมีขอบเขตจึงจะถูก
ไม่สำคัญหรอกว่าถ้าคุณแกล้งทำเป็นหมาหัวเน่าลับหลัง แต่ในที่สาธารณะก็ควรรักษาหน้าของตนเองหน่อย แต่ฉิงจี้เย่นั้นไร้ยางอายอย่างสมบูรณ์ ทำให้ชายหนุ่มร่ำรวยจากในเมืองรู้สึกว่าพวกเขาเสียหน้า
การแสดงออกบนใบหน้าของฉิงจี้เย่เริ่มเย็นชาและเย่อหยิ่ง เขามองไปที่ชายหนุ่มร่ำรวยเหล่านั้นที่หายตัวไปด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม
ไอ้พวกขยะโง่เขลา ก็แค่คู่ควรกับการกินๆนอนๆแล้วรอวันตาย มีเพียงพวกคุณเห็นความเก่งกาจของคุณหลี่ พวกคุณจึงจะรู้สึกเสียใจภายหลังที่ไม่ได้เป็นหมารับไช้ของคุณหลี่
ฉิงจี้เย่คิดอย่างได้ใจ
เมื่อนึกถึงฉากที่หลี่โม่จัดการท่านแปด ฉิงจี้เย่ก็ยิ่งมั่นใจว่าตนเองทำได้ไม่ถูก แม้ว่าเขาจะถูกขับไล่ออกจากตระกูล เขาก็จะเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่!
……
กู้ชิงหลินร้องไห้หนัก เพื่อนสนิทหลายคนอยู่ข้างๆกู้ชิงหลิน แสดงความเห็นใจต่อสิ่งที่กู้ชิงหลินได้พบเจอ
“ชิงหลิน อย่าร้องไห้ เช็ดน้ำตาและแต่งหน้าหน่อย ไอ้สารเลวหลี่โม่คนนั้นกล้าดีมาก เดี๋ยวเราจะหาคนมาช่วยแก้แค้นให้คุณ”
“คุณชายคนโตของตระกูลฉิงคนนั้นสมองเสียหรือเปล่า กลับไปช่วยหลี่โม่ ฉันนึกไม่ออกจริงๆว่าเป็นเพราะอะไร”
กู้ชิงหลินปาดน้ำตาของเธอและพูดด้วยการเยาะเย้ย”พวกคุณรอดูไว้เลย คนที่ฉันหามา สามารถจัดการพวกเขาได้อย่างแน่นอน คุณชายคนโตของตระกูลฉิงนั่น เขาเป็นคนปัญญาอ่อน! และไอ้ขยะ หลี่โม่คนนั้น เดี๋ยวฉันจะให้เขาคุกเข่าลงกับพื้นและสารภาพความผิดกับฉัน!”
“ชิงหลิน คุณรู้จักคนใหญ่โตคนไหนเหรอ? ฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดถึงเลยนิ คุณซ่อนไว้และจะแอบกินคนเดียวหรือเปล่า จึงไม่แนะนำให้เรา”
“ไม่ใช่แบบนั้น คนอื่นเขาไม่ชอบฉันหรอก เขาชอบกู้หยุนหลันนางแรดคนนั้น แต่ก็ไม่เป็นไร ให้กู้หยุนหลันเป็นทาสรับใช้เขา เมื่อหลี่โม่โดนสวมเขา ดูซิว่าในอนาคตพวกเขาจะกล้ามาหยิ่งผยองต่อหน้าฉันอีกไหม!”
กู้ชิงหลินโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่เธอพูด หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาเพื่อหาหมายเลข คุณชายสามหลินและโทรไป
“สวัสดี คุณชายสามหลิน ฉันชื่อกู้ชิงหลิน หลานสาวของกู้เจี้ยนกั๋ว”
กู้ชิงหลินกล่าวอย่างอ่อนโยน
“กู้หยุนหลันมาแล้วใช่ไหม? เธออยู่ไหน ปืนใหญ่ของผมรอไม่ไหวแล้ว สองวันนี้ผมอยากได้มาก ฮ่าฮ่าฮ่า”
คุณชายสามหลินพูดอย่างแทบรอไม่ไหว
“คุณชายสาม ฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลอกกู้หยุนหลันมา ฉันเพิ่งถูกสามีขยะของเธอทุบตี คุณต้องแก้แค้นให้ฉันนะ”
“หา?”
คุณชายสามหลินประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา”เหอะๆ ดูเหมือนว่าไอ้ขยะนี้เป็นคนที่แข็งแกร่ง ผมจะช่วยคุณแก้แค้นอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นให้ลูกน้องของผมแทงข้างหลังเขา ให้เขาสนุกจนขึ้นสวรรค์ไปเลย “
“คุณชายสามเล่นเป็นจริงๆ แล้วคุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปพบคุณและนำทางให้คุณ”
กู้ชิงหลินกล่าวด้วยมีความคิดบางอย่างอยู่ในหัว
“ก็ได้ ผมอยู่ที่วิลล่าหลังสุดท้าย คุณมานี่เลย”
กู้ชิงหลินวางสายด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อยในใจ “ได้แล้ว พวกคุณกลับไปรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันจะพาคุณชายสามไปหาหลี่โม่และกู้หยุนหลัน หน้าที่เสียไปกูจะเอาคืนกลับมาเป็นสิบเท่าร้อยเท่า”
“งั้นเราจะกลับไปรอนะ รอดูคนใหญ่คนโตที่คุณพามาจัดการหลี่โม่และกู้หยุนหลัน อย่าทำให้เราผิดหวังล่ะ”
เพื่อนสนิทหันหลังกลับแล้วเดินจากไป กู้ชิงหลินเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรวดเร็วเพื่อแต่งหน้า แล้วเดินไปที่ตำแหน่งของคุณชายสามหลิน
“คุณชายสามหลิน ศักดิ์ศรีของฉัน พึ่งคุณละนะ”
กู้ชิงหลินบ่นขณะกำหมัด รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เพราะว่าฉิงจี้เย่บอกว่าตนเองเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่ แม้ว่ากู้ชิงหลินรู้สึกว่าฉิงจี้เย่สมองมีปัญหา
แต่มีฉิงจี้เย่มายุ่งเรื่องนี้ด้วย กู้ชิงหลินก็ไม่แน่ใจว่าคุณชายสามหลินจะสามารถเอาชนะฉิงจี้เย่และจัดการหลี่โม่ได้ ถ้าคุณชายสามหลินไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉิงจี้เย่ สุดท้ายเธอก็จะเป็นที่หัวเราะเยาะของคนอื่น
ในหัวของกู้ชิงหลินวุ่นวายไปหมด ยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล
