บทที่ 120 วันเกิดของพ่อตา
วันนี้เป็นงานวันเกิดของพ่อตาหลี่โม่กู้เจี้ยนหมิน
บ้านพี่รองตระกูลกู้ ได้มีเสียงตีกลองและฉิ่งเริ่มการเฉลิมฉลอง
ในบ้าน มีญาติพี่น้องมาร่วมวานกันเป็นจำนวนมาก บรรยากาศรื่นเริงมาก
ในตอนกลางวัน มีรถบีเอ็มดับเบิลยู X6มาถึงและค่อยๆ จอดอยู่หน้าบ้านของกู้ชิงหลิน
ฮั่วเจี้ยนเฟิงเปิดประตูรถและลงมา จัดการเครื่องแต่งกายที่เป็นชุดจีวอรายละเอียดชี่
นี่เป็นชุดใหม่ล่าสุดที่พึ่งวางขายในต่างประเทศ เป็นขุดเปิดตัวในงานมิลานแฟชั่นโชว์ เฉพาะชุดนี้ ในต่างประเทศราคาก็เป็นแสนแล้ว ถ้าซื้อในประเทศ ราคาจะสูงขึ้นหนึ่งเท่า
ดึงคอเสื้อ และยื่นแขนที่ใส่นาฬิกาโรเล็กสีทองขึ้นมา ฮั่วเจี้ยนเฟิงยิ้มออกมา
ถึงนาฬิกาโรเล็กจะไม่ถือว่าเป็นนาฬิกาที่ดีที่สุด แต่คนรวยในประเทศได้รับอิทธิพลจากฮ่องกง มาก เขาชอบนาฬิกานี้มากกว่าแบรนด์อื่น อาจจะไม่รู้จักปาเต็ก ฟิลีปป์ แต่จะดูออกว่าเป็นนาฬิกาโรเล็ก แน่นอน
ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ เขาได้เตรียมการสำหรับวันนี้มาดีมาก การเลือกใส่นาฬิกายัง พิถีพิถันเลย
ฮั่วเจี้ยนเฟิงเปิดท้ายรถบีเอ็มดับเบิลยู เอารังนกแดงออกรายละเอียดกระเพาะปลาและอาหารเสริมต่างๆออกมา อาหารเสริมพวกนี้นำมาเพื่อมอบเป็นของขวัญให้แม่ของกู้หยุนหลัน
ฮั่วเจี้ยนเฟิงเคยเป็นเพื่อนสมัยมัธยมปลายของกู้หยุนหลัน เขาแอบชอบกู้หยุรายละเอียดลันมาโดยตลอด หลังจากที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงจบจากมัธยมแล้ว เขาได้ย้ายไปอยู่ต่างประเทศกับครอบครัว และเรียนหลักสูตรปริญญาสาขาการเงินที่ต่างประเทศ และทำงานอยู่ที่ถนนวอลสตรีทอยู่หลายปี ตอนนี้ได้กลับมาทำงานในตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ของบริษัทการลงทุนติ่งซิน
บริษัทการลงทุนติ่งซินเป็นบริษัทดาวรุ่งน้องใหม่ด้านการลงทุนของเมืองฮ่าน ขณะนี้ได้ระดมทุนได้กว่าพันล้าน มีการพัฒนาอย่างก้าวกระโดด สิ่งเหล่านี้มีฮั่วเจี้ยนเฟิงอยู่เบื่อหลังทั้งหมด
หลังจากที่หลับมาจากต่างประเทศ ฮั่วเจี้ยนน้อกจากทำงานแล้ว ก็ไม่ได้ละทิ้งการติดต่อกับครอบครัวกู้ เขาได้ติดต่อกับแม่ของกู้หยุนหลันอยู่ คอยส่งของขวัญมาให้เป็นระยะๆ
ครั้งนี้การจัดงานวันเกิดของพ่อกู้หยุนหลังก็มีฮั่วเจี้นนเฟิงอยู่เบื้องหลังเหมือนกัน ถือโอกาสนี้เล่นงานหลี่โม่ และบังคับให้หลี่โม่และกู้หยุนหลันหย่ากัน
กู้หยุนหลันเป็นผู้หญิงที่สวยดั่งนางฟ้าของเมืองฮ่าน มีคนมากมายตามจีบเธอ
แน่นอนว่าฮั่วเจี้ยนเฟิงเป็นหนึ่งในนั้น
นึกถึงแผนของตัวเองที่ดำเนินไปอย่างราบรื่นนั้น ฮั่วเจี้ยนเฟิงขมวดคิ้วอย่างซะใจ และรีบเดินไปทางบ้านของกู้หยุนหลันอย่างเร็ว
บ้านของกู้หยุนหลันตอนนี้เต็มไปด้วยเพื่อนพี่น้องและญาติ พวกเขามองดูกู้เจี้ยนหมินที่ใช้ชีวิตตามปกติ
หลี่โม่ยืนอยู่ห้องนอนตัวเอง และมองไปที่เสื้อผ้าแต่ละตัวของตัวเอง ลังเลอยู่สักพัก และได้ตัดสินใจที่จะใส่เสื้อผ้าแฟชั่นจีวองชี่ตัวนั้น
เพราะเสื้อเอาไว้ใส่ วันนี้เป็นวันเกิดของพ่อตาด้วย จะต้องแต่งตัวให้ดูดีหน่อยจะให้ขายหน้าไม่ได้ และคำพูดของกู้ชินหลินที่พูดว่าจะแฉหลี่โม่ได้ลืมไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว
ก๊อก…. ก๊อก….
ฮั่วเจี้ยนเฟิงเคาะประตูบ้านกู้หยุนหลัน หวังฟางตกใจ เธอเดาว่าคงเป็นฮั่วเจี้ยนเฟิงมาถึงแล้ว และได้รีบพูดว่า“ หยุนหลัน รีบไปเปิดประตู น่าจะมีแขกมาแล้ว”
กู้หยุนหลันขมวดคิ้ว ญาติพี่น้องก็มาเกือบหมดแล้ว ตอนนี้น่าจะไม่มีใครมาเพิ่มแล้วนะ
เดินไปถึงประตูแล้วเปิดประตู เห็นฮั่วเจี้ยนเฟิงที่แต่งตัวอย่างเรียบร้อย กู้หยุนหลันนิ่งไปชั่วครู่ มองไปที่ผู้ชายที่ยื่นอยู่หน้าประตู รู้สึกคุ้นเคยแต่ก็รู้สึกแปลกหน้า
“คุณเป็นใคร?” กู้หยุนหลันถามไป
“ฉันเจี้ยนเฟิงไง ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่อยู่ห้องเดียวกับเธอตอนเรียนมัธยมปลาย”
ฮั่วเจี้ยนเฟินพูดไปยิ้มไป เห็นใบหน้าที่สวยดั่งนางฟ้าของกู้หยุนหลัน ทำให้ฮั่วเจี้ยนเฟิงดื่มด่ำกับความสวยของเธอ
คนmujสวยแบบนี้ ทำไมถึงตกอยู่ในมือของคนไร้ค่าอย่างหลี่โม่?
หยุนหลันเธอรอฉันนะ เดียวฉันจะจัดการไอคนไร้ค่านี้ และทำให้เธอหลุดพ้นจากชีวิตที่ลำบาก!
ฉันคือซุนหงอคงที่มีเมฆวิเศษ！
ฮั่วเจี้ยนเฟิงตะโกนอยู่ในใจอย่างบ้าระห่ำ
“อ่อๆๆ นายนี่เอง ไม่ได้เจอกันหลายปีเลยนะ นายอยู่ต่างประเทศไม่ใช่หรือ?”
กู้หยุนหลันจำฮั่วเจี้ยนเฟิงได้แล้วได้ยิ้ม และเชิญเขาเข้าบ้าน
หวังฟางมองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิง เหมือนแม่บุญธรรมมองลูกเขยใหม่
ครึ่งปีที่ผ่านมา ฮั่วเจี้ยนเฟิงได้ให้ของขวัญหวังฟางไม่ขาดสาย ทั้งเครื่องสำอางต่างประเทศ เสื้อผ้าแบรนด์ดังของต่างประเทศต่างๆ ซื้ออย่างไม่ขาดสาย
หวังฟางเอาหลี่โม่และฮั่วเจี้ยนเฟิงมาเปรียบเทียบด้วยกัน เธอรู้สึกว่าหลี่โม่เหมือนขี้หมา หรืออาจจะแย่กว่าขี้หมาก็ได้
ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์คนนี้ ไม่เคยซื้ออะไรให้กู้ชินหลินเลย
“คุณน้า นี้คือน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของผม คุณน้ารับไว้นะครับ”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงได้ส่งของขวัญให้หวังฟาง และส่งสายตาให้เธอ
หวังฟางยิ้มไม่หุบและยิ้มแล้วพูดว่า“ เจี้ยนเฟิง ไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่ต้องซื้ออะไรมาเยอะแยะก็ได้ มาบ้านน้าเป็นกันเอง”
“เป็นแค่สิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้แพงอะไร ได้ข่าวว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณลุง ผมเลยมาโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ฉันได้จองโต๊กร้านอาหารไว้แล้ว เดียวอีกสักครู่พวกเราไปกัน”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดอย่างเป็นกันเองเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน
“ต้องขอบคุณเจี้ยนเฟิงจริงๆนะ ที่ยังคิดถึงน้ากับคุณลุงนะ”
หวังฟางได้แนะนำฮั่วเจี้ยนเฟิงให้กับญาติพี่น้องอย่างตื่นเต้น“ ทุกคน ท่านนี้คือฮั่วเจี้ยนเฟิง เป็นเพื่อนของกู้หยุนหลันสมัยเรียนมัธยมปลาย ตอนนี้เขาเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทการลงทุนติ่งซิน”
ญาติพี่น้องได้ยิ้มและทักทายฮั่วเจี้ยนเฟิง สายตาของพวกเขาได้แอบมองไปที่กู้หยุนหลัน ฮั่วขบคิดเป้าหมายที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่มาที่นี่ไม่ใช่เพราะมาฉลองวันเกิด แต่มาเพราะกู้หยุนหลัน
กู้เจี้ยนหมินที่เป็นเจ้าของงาน ได้นั่งอยู่หัวโต๊ะและกำลังคุยกับญาติพี่น้องอยู่
ตอนนี้ เขามองไปที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงและพูดด้วยความพอใจว่า“ เจี้ยนเฟิงรีบมานั่ง หยุนหลันยังไม่รีบเทน้ำชาให้เจี้ยนเฟิงอีก”
กู้หยุนหลันตอบรับ และลุกขึ้นไปชงน้ำชาและมาเสิร์ฟ์น้ำชาให้ฮั่วเจี้ยนเฟิงด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
ฮั่วเจี้ยนเฟิงรับชานั้นมา แล้วขอบคุณกู้หยุนหลัน และสายตาของเขาได้มองไปที่รูปร่างที่ผอมเรียว มีสะโพกที่ตึง ผิวที่ขาว สริระที่สมบูรณ์แบบ คอที่ขาวเนียน และกระดูกไหปลาร้าที่เห็นได้ชัด
โดยเฉพาะใบหน้าที่สวยดั่งนางฟ้าและยังมีกลิ่นหอม สิ่งเหล่านี้ไปกระตุ้นฮอร์โมนของเขาอย่างเต็มที
สวยมากเลย!
คนสวยแบบนี้ต้องเป็นของฉันฮั่วเจี้ยนเฟิงคนเดียว!
“บริษัทการลงทุนติ่งซินเป็นบริษัทที่ใหญ่ และตอนนี้ทำกำไรได้เยอะมาก ทั้งหมดนี้เจี้ยนเฟิงเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง เจี้ยนเฟิงมีหุ้นดีๆ แนะนำหน่อยมั้ย?” เพื่อนของเจี่ยนหมินได้ถามไป
“ใช่แล้ว ได้ข่าวมาช่วงนี้บริษัทของนายทำกำไรได้ดี มีหุ้นดีๆ มาแนะนำมั้ย พวกเราจะได้มีรายได้ไปด้วย”
เพื่อนญาติพี่น้องต่างๆ มองฮั่วเจี่ยนเฟิงเป็นภูเขาเงินภูเขาทองไปแล้ว เหมือนว่าร่างกายของฮั่วเจี้ยนเฟิงมีแสงสีทอง ส่องประกายออกมา
“นี่มันเรื่องเล็กน้อย เดียวพรุ่งนี้ผมจะเล่ารายละเอียดให้คุณลุงฟัง ถ้าพวกคุณอย่างที่จะทำตาม ไปถามคุณลุงได้เลย”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงไม่ลืมที่จะเอาใจกู้เจี้ยนหมิน
กู้เจี้ยนหมินดีใจมาก เพราะเขารู้ว่าที่ฮั่วเจี้ยนเฟิงทำแบบนี้เพราะอยากที่จะช่วยตัวเองเลื่อนฐานะ เขาได้หัวเราะและพูดว่า“ เจี้ยนเฟิงเป็นเด็กดี ถ้าพวกนายไปถามเจี้ยนเฟิงทีละคนๆ จะเสียเวลาเจี้ยนเฟิงหมด ให้เจี้ยนเฟิงบอกฉัน แล้วฉันก็จะเล่าให้ทุกคนฟังเอง”
ตอนนี้ทุกคนได้ย้ายจุดสนใจไปที่กู้เจี้ยนหมินกันหมด และได้มาเอาอกเอาใจเขา ทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนเชิดชู ทำให้กู้เจี้ยนหมินยิ่งชอบฮั่วเจี้ยนเฟิงเข้าไปใหญ่
หลังจากที่ดีใจ เขาได้นึกถึงหลี่โม่ที่ไม่เอาไหน ทันใดนั้นเขารู้สึกอึดอัดใจ ถ้าลูกเขยของตัวเองเป็นฮั่วเจี้ยนเฟิงคงจะดีไม่น้อย จะได้ไม่ขายหน้าด้วย
“หลี่โม่ตอนนี้กี่โมงแล้ว ญาติพี่น้องทุกคนได้มาถึงแล้ว เขากลับยังไม่ออกจากบ้าน ชั่งไร้มารยาทจริงๆ! ”
กู้เจี้ยนหมินยิ่งพูดยิ่งโมโห
กู้หยุนหลันพูดว่า“ เดียวหนูไปเรียกคะ”
ฮั่วเจี้ยนเฟิงลุกขึ้นและพูดตามว่า“ ฉันได้ยินเรื่องราวของหลี่โม่มาบ้างแล้ว แต่ยังไม่เคยเจอหน้า วันนี้จะได้เจอหน้าแล้ว เขาสามารถแต่งงานกับกู้หยุนหลันที่เป็นนางฟ้าแห่งเมืองฮ่าน เขาต้องเป็นคนไม่ธรรมดาแน่นอน!”
