บทที่ 110 ปาร์ตี้ส่วนตัว
กู้ชิงหลินไม่คิดว่า จะได้เห็นหลี่โม่ที่ร่างกายปกติไม่บาดเจ็บ
หรือว่า เมื่อสักครู่เขาไม่ถูกทำร้ายเหรอ?
ช่างน่าแปลกใจจริง ๆ
หลี่โม่ขมวดคิ้ว ไม่สนใจกู้ชิงหลิน เขาหันหลังแล้วเดินไปข้างหน้า
สิ่งนี้ทำให้กู้ชิงหลินรู้สึกโมโห ในตระกูลกู้ เธอเปรียบเสมือนไข่ในหิน แล้วก็เป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงของเมืองฮ่านด้วย
ผู้ชายแบบไหนก็ตามเมื่อเห็นเธอแล้ว สายตาทั้งคู่ก็จะจับจ้องที่ตัวเธอ แล้วเขาสู่ภวังค์?
ถ้าพูดอย่างไม่เกรงใจว่า ขอแค่กู้ชิงหลินคิด ก็จะมีลูกชายคนรวยมากมาย เดินตามหลังของเธอ แสดงความรักและพิศวาส!
แต่ว่า หลี่โม่ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเขยตระกูลกู้ที่ไร้ประโยชน์คนนี้ ตอนนี้กล้าที่จะเพิกเฉยต่อตัวเอง!
เพี๊ยะ!
กู้ชิงหลินรีบเดินตรงเข้าไป ใช้มือดึงเสื้อของหลี่โม่ จากนั้น ใช้ฝ่ามือฟาดไปที่ใบหน้าของหลี่โม่เต็มแรง
ด้วยความโกรธ ชี้ไปที่ใบหน้าของหลี่โม่อย่างเย่อหยิ่งและไร้มารยาท แล้วตะโกนด่าว่า “หลี่โม่ นายคิดว่าตนเองเป็นใคร นายมันเป็นแค่สุนัขของตระกูลกู้ เป็นแค่เศษขยะ นายยังกล้าเพิกเฉยต่อฉัน? นายเชื่อหรือไม่ แค่ฉันพูดประโยคเดียว นายจะกลายเป็นศัตรูของผู้ชายทุกคนในเมืองฮ่าน!”
กู้ชิงหลินยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้ตนเองโมโหมากยิ่งขึ้น!
เธอจึงมองไปที่หลี่โม่ ด้วยแววตาที่โมโห!
เป็นแค่ขยะไร้ประโยชน์ ยังกล้าหยิ่งผยอง?
หลี่โม่ถูกกู้ชิงหลินตบอย่างกะทันหัน ทำให้เขารู้สึกมึนงง จากนั้นเขาก็เตือนกู้ชิงหลินด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “กู้ชิงหลิน ผมไม่ได้ยั่วยุคุณ ตบนี้ฝากไว้ก่อน ผมขอเตือนคุณ อย่ายั่วโมโหผมอีก!”
พูดจบ หลี่โม่หันหลังคิดจะเดินจากไป
ตอนนี้ กู้ชิงหลินรู้สึกเสียหน้า!
“ไอ้เจ้าหลี่โม่ ตอนนี้นายกล้าเตือนฉันแล้วเหรอ?”
กู้ชิงหลิงตะโกนเสียงดังทันที
เพื่อนสนิทที่อยู่ข้าง ๆของกู้ชิงหลิน ก็พูดจีบปากจีบคอแล้วชี้ไปที่หลี่โม่ แล้วกล่าวว่า
“แม่งฉิบ นายเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ ยังกล้าพูดแบบนี้กับพี่ชิงหลินอีก?”
“พี่ชิงหลิน ไอ้หมอนี่มันบ้าคลั่งมาก! มันก็คือคนไร้ประโยชน์ของตระกูลกู้ที่คุณพูดถึง?”
“ยังไม่รับก้มหัวขอโทษพี่ชิงหลินอีก มิเช่นนั้น! นายจะได้เห็นดีแน่!”
คิ้วของหลี่โมขมวดลึกขึ้นไปเรื่อย ๆ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงที่แต่งตัวสวยงามกลุ่มนี้ ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาสวยงาม แต่กลับมีจิตใจที่มืดมิด เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงประเภทนี้เลย
“เทพธิดาชิงหลิน บังเอิญจัง คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย”
ขณะนี้ มีเสียงผู้ชายที่น้ำเสียงแสดงถึงความอิจฉาเล็กน้อย ดังมาจากระยะไกล
ทุกคนต่างมองไปตามเสียง
เห็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง สวมชุดลำลองราคาแพงมาก ใส่สร้อยทองไว้ที่คอ และสวมนาฬิกาสีทองที่ข้อมือ ลงมาจากรถเฟอร์รารีที่จอดอยู่ที่ประตู ด้วยรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
“เทพธิดา เราพบกันอีกแล้ว”
ขณะนี้ เจียงหยางยิ้มอย่างประจบสอพลอ เดินมาอยู่ตรงหน้ากู้ชิงหลินกับเพื่อนสาวสวยแล้ว
อันที่จริง ช่วงหลายวันมานี้เขาได้แอบติดตามกู้ชิงหลินตลอด
ขณะนี้กู่ชิงหลินไม่มีเวลาสนใจเจียงหยาง แต่เพื่อนสนิทของเธอหลายคน กลับสนใจและใส่ใจเจียงหยางเป็นพิเศษ
แค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าเขาคือลูกคนรวย
“หลี่โม่ นายจะต้องคุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้!”
กู้ชิงหลินเอามือทั้งสองข้างกอดอก มองไปที่หลี่โม่ด้วยอารมณ์หงุดหงิด
อย่างไรก็ตาม
“คุณอย่ามาพาลหาเรื่องผมโดยไม่มีเหตุผล”
หลี่โม่แค่พูดประโยคนี้ ก็เดินจากไป
“นาย!”
กู้ชิงหลินรู้สึกโกรธมาก
แต่ไหนแต่ไร ภาพของหลี่โม่คือคนไร้ประโยชน์ แต่วันนี้ ท่าทางที่เขาแสดงออกคือแข็งแกร่งขนาดนี้!
แม้แต่คำพูดของตนเอง ยังกล้าท้าทาย!
ชั่วพริบตาเดียว
กู้ชิงหลินอารมณ์สับสน ขมวดคิ้วแล้วกล่าวด้วยความโกรธว่า “บังอาจ หลี่โม่ นายคิดว่าตนเองเป็นใคร ถึงได้กล้าขัดแย้งกับฉันครั้งแล้วครั้งเล่า! กู้หยุนหลันเธอเป็นคนปัญญาอ่อน ที่แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์อย่างนาย เห็นเธอเซ็นสัญญากับบริษัทรุงคาง ฉันคิดว่า เธอเอาตัวเข้าแลกมาแน่เลย!”
เมื่อหลี่โม่ได้ยินประโยคนี้ เขาหยุดเดิน แล้วยืนอยู่ตรงจุดนั้น
กู้ชิงหลินเอามือทั้งสองข้างกอดอก ยังคงด่าต่อไปด้วยท่าทางที่หยิ่งยโส “กู้หยุนหลันทำให้ตระกูลกู้ถูกคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์ กู้หยุนหลันเป็นตัวซวยของตระกูลกู้ ผู้หญิงดอกทองอย่างเธอ ไม่ควรมีชีวิตอยู่ในโลกนี้จริง ๆ!”
“กู้ชิงหลิน คุณยั่วโมโหผมสำเร็จแล้ว เดิมทีผมไม่อยาก…….”
หลี่โม่หันกลับมา จ้องมองไปที่กู้ชิงหลินด้วยดวงตาที่เคร่งขรึมกล่าวอย่างเย็นชา
แต่ว่า
เขายังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเจียงหยางที่อยู่ข้าง ๆกู้ชิงหลินขัดจังหวะเสียก่อน
“เทพธิดาชิงหลิน ไอ้โง่นี้มันยั่วยุทำให้คุณโมโห?”
ฮึ่ม!
น้ำเสียงกู้ชิงหลินเยือกเย็น อารมณ์ฮึกเหิม แล้วกล่าวว่า “เขาชื่อหลี่โม่”
“อะไรน่ะ เขาก็คือหลี่โม่คนไร้ประโยชน์คนนั้นเหรอ?”
ขณะนี้ เจียงหยางแสดงสีหน้าตกใจ จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะเยาะ
ขาเดินวนไปรอบ ๆ ตัวหลี่โม่สองรอบ แล้วกล่าวด้วยท่าทีหยิ่งผยองว่า “ที่แท้นายก็เป็นคนไร้ประโยชน์หลี่โม่ ดีนี่ ไอ้เหี้ยนายยังกล้าเสแสร้งอีก ยั่วยุให้เทพธิดาชิงหลินของผมไม่พอใจ ตอนนี้ ผมสั่งให้นาย คุกเข่าขอโทษเทพธิดาชิงหลิน!”
เจียงหยางชี้ไปที่หลี่โม่ ด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
หลี่โม่หันศีรษะ เมื่อมองไปที่เจียงหยางด้วยท่าทางขี้เล่น เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามอย่างเย็นชา “ พูดจบแล้วเหรอ?”
ประโยคนี้ ทำให้เจียงหยางตะลึง!
“นายเป็นตัวอะไร ถึงกล้าพูดแบบนี้กับผม ในเมืองฮ่าน ไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลเจียงของผมจะปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียว แต่ว่าถ้าจะฆ่าขยะอย่างนาย มันง่ายเหมือนกับเด็ดผัก!”
กู้ชิงหลินที่อยู่ด้านข้าง ยังคงเอามือทั้งสองข้างกอดอก และพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “หลี่โม่ ฉันขอเตือนให้นายรีบคุกเข่าขอโทษฉัน มิฉะนั้น นายจะไม่สามารถอยู่ในเมืองฮ่านได้อีกต่อไป! แม้แต่กู้หยุนหลันก็จะเดือดร้อนเพราะนายอีกด้วย! ”
ข่มขู่
“อ๋อ?”
หลี่โม่หรี่ตา มองกู้ชิงหลินหัวจรดเท้า “เดิมทีผมไม่อยากลงมือ แต่คุณได้คืบเอาศอก วันนี้ผมจะให้คุณเห็นว่า คนไร้ประโยชน์ก็มีศักดิ์ศรี!”
พูดจบ
หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้า และกำลังจะลงมือ
ทันใดนั้น มีเสียงหนึ่งมาขัดจังหวะเขา!
“หลี่โม่ นายจะทำอะไร?!”
ตอนนี้หวังฟางเดินเข้ามา เธอจ้องมองไปที่หลี่โม่ด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น
เพี๊ยะ!
หวังฟางเข้ามาถึง ก็ตบหน้าหลี่โม่ด้วยความโกรธ แล้วด่าว่า “นายมันคนไร้ประโยชน์ ยังจะลงมือทำร้ายชิงหลิน นายไปกินหัวใจหมีดีเสือดาวหรือไง ถึงได้ใจกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้ ไสหัวออกไป! ”
เมื่อสักครู่หวังฟางได้เห็น
ไอ้หลี่โม่ ได้สร้างปัญหา
“ขอโทษเธอสัก” หวังฟางด่าว่า
สีหน้าหลี่โม่สลดลงเล็กน้อย เขากล้าทำร้ายหวังฟางไหม?
ไม่ได้
เพราะยังไงเธอก็คือแม่ของกู้หยุนหลัน และก็เป็นแม่ยายตัวเอง
ช่างเถอะ
อดทนหน่อย
“ขอโทษ” หลี่โม่ก้มหัวแล้วพูดกับกู้ชิงหลิน
จากนั้น กู้ชิงหลินถึงได้ยอมเลิกรา ด่าว่าเป็นขยะไปสองสามประโยค จากนั้นเธอสลัดขาอันเรียวยาวสองข้างของเธอเดินออกไปข้างนอก พร้อมกับเพื่อนสนิทและเจียงหยาง
ได้ยินเสียงคลุมเครือที่พวกกู้ชิงหลินกล่าวว่า “โชคร้ายจริง ๆ ที่มาเจอคนไร้ประโยชน์ที่นี่ เกือบจะทำให้ไปงานปาร์ตี้ที่หอไห่เยี่ยนคืนนี้ล่าช้า! ”
“ได้ยินมาว่า คืนนี้เศรษฐีหนุ่มลึกลับจะมาด้วย ในงานยังมีลูกคนรวยมากมาย”
“ฮ่า ๆ คุณคันอีกแล้วสิ อยากจะนอนกับลูกคนรวยคนไหนล่ะ?
……
ที่นี่ เมื่อพวกกู้ชิงหลินเดินไปไกลแล้ว หวังฟางจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยความโกรธ ด่าไปไม่กี่ประโยค แล้วก็หันหลังเดินจากไป
หลี่โม่ถอนหายใจ ด้วยความจำใจ
เพิ่งหันหลัง เฉียนฟูก็โทรมาและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อย คืนนี้มีงานปาร์ตี้ส่วนตัวที่หอไห่เยี่ยน ซึ่งบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมืองฮ่าน ได้เตรียมไว้ให้คุณเป็นพิเศษ”
หลี่โม่ตกใจ หอไห่เยี่ยน?
เขามองไปที่พวกกู้ชิงหลินที่เดินออกไปจากประตู แล้วกล่าวว่า “วันนี้ผมไม่ว่าง ต้องอยู่เป็นเพื่อนซีซี”
“นายน้อย คุณควรไปร่วมงานนี้ เพื่อขยายเส้นสายของคุณ และเตรียมพร้อมสำหรับการสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักหลงเหมิน” เฉียนฝู กล่าว
หลี่โม่ครุ่นคิด แล้วกล่าวว่า “ได้ ผมจะไป”
“ดี ผมจะจัดรถไปรับคุณ” เฉียนฝูกล่าว
หลี่โม่พยักหน้า แล้วกดวางสาย หันหลังแล้วเดินไปห้องพักผู้ป่วยเพื่อไปเยี่ยมลูกสาวของตนเอง
แล้วก็ถูกแม่ยายบ่นอีกครั้ง
เวลาตกเย็น รถที่เฉียนฝูส่งมารับมาถึงแล้ว ยังนับว่าถ่อมตนไม่เป็นจุดสนใจ เพราะว่ารถที่มารับเป็นแค่รถเบนท์ลีย์
หลี่โม่ขมวดคิ้ว มองสีหน้าคนขับที่ทำความเคารพและโค้งคำนับ ส่ายหัวอย่างจำใจ แล้วกล่าวว่า “ไปกันเถอะ”
ที่จริงในใจเขารู้สึกกังวลนิดหน่อย ถ้าหากพบเจอกู้ชิงหลิน จะอธิบายยังไงดี?
เปิดเผย?
