บทที่ 106 ไปส่งมอบด้วยตนเอง
หลี่โม่ส่ายศีรษะ ดูรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ในโชว์รูม แล้วกล่าวว่า “ไปเถอะ พวกเขาไม่ต้อนรับพวกเรา”
“ไม่ต้อนรับ?” ฉินลั่วลั่วกล่าวด้วยความประหลาดใจ
มองพนักงานขายสาวที่บ้าอำนาจแวบหนึ่ง ก็สามารถรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“สวัสดีค่ะ วันนี้ฉันได้นัดดูรถ รบกวนคุณช่วยติดต่อผู้จัดการให้ที”
ฉินลั่วลั่วกล่าวด้วยความไม่พอใจ พยายามข่มอารมณ์ตนเอง
“นัดอะไร? วันนี้ไม่มีนัด รีบออกไปให้พ้น สองคนยังเสแสร้งอีก แล้วยังมีอะไรคุณหลี่ พวกคุณเป็นพวกไอ้โง่เหรอ?” หวางม่านม่านด่า
สาเหตุคือวันนี้ เธอถูกลูกค้ารายใหญ่หลอกให้รอเก้อ
ตกลงกันแล้วว่าจะเป็นคู่นอนกับลูกค้านั้นคืนหนึ่ง หลังจากที่หวางม่านม่านไปนอนกับลูกค้าคนนั้นแล้ว ลูกค้าก็กลับลำ!
“คุณ!” ฉินลั่วลั่วรู้สึกโมโหมาก
หลี่โม่แตะที่ไหล่ของเธอแล้วกล่าวว่า “ช่างเถอะ พวกเราไปโชว์รูมข้าง ๆ”
ฉินลั่วลั่วกระทืบเท้าอย่างแรง
ทั้งสองคนหันหลังเตรียมตัวเดินออกไป ใครจะไปคิดว่าหวางม่านม่านยังไม่รามือ กล่าวประชดว่า “ฮ่า ๆ ไม่มีเงินแล้วยังมาซื้อรถอีก ช่างเป็นยาจกเสียจริง”
“ใช่ ทันทีที่เขาเดินเข้ามาฉันก็รู้ว่าคนจนมาเพียงเพื่อดูรถเท่านั้น จากนี้ไปเราต้องติดป้ายที่ประตูโชว์รูมของเรา พวกสุนัขจน ๆไม่อนุญาตให้เข้า”
มีพนักงานขายชายคนหนึ่งเดินเข้ามาสมทบ เพื่อเอาใจหวางม่านม่าน เขาจึงพูดเยาะเย้ยตาม
เมื่อหลี่โม่ได้ฟังประโยคนี้ เขาหยุดเดิน ใบหน้าเคร่งขรึม
เขากล่าวกับฉินลั่วลั่วว่า “ซื้อโชว์รูมนี้ แล้วก็ไล่พนักงานพวกนี้ออก อีกอย่าง แจ้งโชว์รูมขายรถยนต์ 4S ทั้งหมด ไม่ให้รับพวกเขาเข้าทำงาน! ส่วนเรื่องเงินถึงเวลาแล้ว ผมจะโอนให้ท่านเทียนของพวกคุณเอง”
หลี่โม่โกรธแล้ว
ผลลัพธ์กระทบร้ายแรงมาก
แต่หลังจากที่เขาพูดประโยคนี้ ทำให้หวางม่านม่านกับพนักงานขายชายหัวเราะเยาะเสียงดัง
“แม่งฉิบ! พวกคุณสองคนยังเสแสร้งอีก? เป็นนักแสดงเหรอ! ยังจะซื้อโชว์รูม 4S ของพวกเรา? ”
หวางม่านม่านเอามือกอดอก เผยให้เห็นหุ่นที่ดีของเธอ เขามองไปที่หลี่โม่อย่างประชดประชัน แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “เศษขยะอย่างคุณ จะให้โชว์รูมขายรถยนต์ 4S ทั้งหมดไม่รับพวกเราเข้าทำงาน หรือคุณคิดว่าตนเองเป็นลูกอภิมหาเศรษฐีเหรอ!”
หวางม่านม่านหัวเราะ นี่มันเป็นหมางี่เง่าอะไร ถึงกล้าพูดจาโอ้อวดใหญ่โตเช่นนี้ได้!
พนักงานขายชายก็ด่าตามเธอ ฮ่า ๆ “พวกคุณสองคนรีบไสหัวออกไป จะเสแสร้งอะไรอีก!”
ในที่สุด
ฉินลั่วลั่วทนไม่ไหวแล้ว สีหน้าเคร่งขรึม ชี้ไปที่พนักงานขายสองคนนั้นแล้วกล่าวว่า “พวกคุณบังอาจ คุณหลี่ไม่ใช่คนที่คนอย่างพวกคุณมาดูถูกได้น่ะ!”
หลี่โม่ก็ส่ายศีรษะอย่างจำใจ คนสองคนนี้ เป็นคนที่ชอบดูถูกคนอื่นจริง ๆ!
ตนเองเป็นใคร?
เขาเป็นถึงนายน้อยของสำนักหลงเหมิน!
ครอบครองทรัพย์สมบัตินับไม่ถ้วน!
แค่สมบัติสิทธิ์ระดับ F ของสำนักหลงเหมิน ก็สามารถซื้อสำนักงานใหญ่ของเมอร์เซเดส-เบนซ์ ได้แล้ว!
เมื่อหวางม่านม่านได้ยินฉินลั่วลั่วพูด เธอก็ปิดปากและหัวเราะ พร้อมกับขมวดคิ้วและกล่าวว่า “เฮ้ น้องสาว เขาให้เงินคุณเท่าไหร่ คุณถึงได้ช่วยเขาแสดงอย่างจริงจังขนาดนี้ ฉันจะเพิ่มเงินให้เป็นสองเท่า คุณเปิดเผยตัวตนของเขาออกมาให้หมด”
เมื่อเธอพูดจบลง
เพียะ!
ฉินลั่วลั่วเดินก้าวไปข้างหน้า ใช้มือตบไปที่ใบหน้าของหวางม่านม่าน แล้วด่าว่า “บังอาจ คุณนี่สมควรตายจริง ๆ!”
ชั่วพริบตาเดียว
หวางม่านม่านตกตะลึง จับแก้มตนเองที่แดงขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอจ้องมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยสายตาเหลือเชื่อ
ผ่านไปสักครู่ใหญ่ เธอถึงได้สติขึ้นมา เธอตะโกนอย่างตกใจ “คุณกล้าตบฉัน รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? มันคือโชว์รูม 4S !”
หวางม่านม่านอับอายและโกรธมาก กำลังจะตบคืน
มีเสียงตำหนิอย่างรุนแรงดังขึ้น “มีเรื่องอะไร ทำไมถึงได้เสียงดังขนาดนี้ จะขายรถอีกไหม? ”
มีชายวัยกลางคนหัวล้านเดินเข้ามา เขาสวมแว่นตาขนาดเล็ก หน้ามันเยิ้ม แค่ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเขาคือลุงหื่นวัยกลางคน
“ผู้จัดการส้ง ในที่สุดคุณก็มา คณดูใบหน้าของฉันสิ ถูกคนชั้นต่ำคนนี้ตบ!”
หวางม่านม่านบิดเอวของเธอแล้วเดินไป ออดอ้อนและกระทืบเท้าแล้วกล่าว
ผู้จัดการส้งมองไปที่ใบหน้าของหวางม่านม่าน แสดงให้เห็นว่าเจ็บปวดใจ
แต่ว่า มันไม่ใช่จังหวะที่จะโอ๋ เขาแสดงสีหน้าจริงจังขึ้นมาทันที กล่าวด้วยเสียงเย็นชาและชี้ไปที่ฉินลั่วลั่วว่า “คุณเป็นใคร กล้ามาตบตีคนที่โชว์รูม 4S ของพวกเรา พนักงานรักษาความปลอดภัยล่ะ!”
หวางม่านม่านคือชู้รักของเขา ทั้งสองคนแอบออกไปเปิดห้องอยู่บ่อย ๆ
เมื่อเห็นหวางม่านม่านถูกตบ ในใจของผู้จัดการส้งรู้สึกโกรธมันก็เป็นเรื่องธรรมดา
หวางม่านม่านชี้ไปที่หลี่โม่ แล้วกล่าวว่า “ยังมีเขาอีกคน ไอ้ยาจกนี้ ไม่มีปัญญาซื้อรถ ยังจะมาล้อเล่นกับพนักงานขายอย่างพวกเรา ผู้จัดการส้ง คุณต้องจัดการขั้นเด็ดขาดกับคนเลวพวกนี้น่ะ!”
ขณะเดียวกัน ในโชว์รูม 4S มีหลายคนที่มาดูรถพวกเขาก็เดินมาเพื่อมุงดูเหตุการณ์
ทุกคนพูดถึงเรื่องนี้ แล้วชี้ไปที่หลี่โม่
“ฮ่า ๆ ไม่มีเงิน ยังจะกล้ามาดูรถที่โชว์รูมเมอร์เซเดส-เบนซ์ 4S ถูกเปิดเผยแล้วก็ยังดื้อด้านอีก น่าอับอายจริง ๆ!”
“น่าขำเสียจริง ๆ ดูว่าเขาจะซื้อโชว์รูมนี้อย่างไร”
“อั้ย ไอ้โง่พวกนี้มันมาทุกปี ปีนี้มาเยอะเป็นพิเศษ”
ชั่วขณะหนึ่ง ทุกคนโจมตีหลี่โม่ต่าง ๆ นานา หลายคนไม่พอใจ จึงได้พูดจาไม่น่าฟัง
หวางม่านม่านกับผู้จัดการส้งฟังเข้าใจ
ทันใดนั้น หวางม่านม่านชี้ไปที่หลี่โม่ และด่าว่า “ไอ้ยาจก นายจบเห่แล้ว!”
จริง ๆ ในโลกนี้ มีคนแบบนี้ได้ยังไง!
หวางม่านม่านโกรธจนเกือบเป็นบ้า
ผู้จัดการส้งขมวดคิ้ว เอามือไขว้หลัง แสดงถึงมาดของผู้จัดการ แล้วกล่าวกับหลี่โม่และฉินลั่วลั่วว่า “คุณสองคนรีบขอโทษพนักงานในโชว์รูมของพวกเรา ไม่เช่นนั้น…..”
“ไม่เช่นนั้นอะไร?”
ตอนนี้หลี่โม่สอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขามองไปที่ผู้จัดการส้งอย่างไม่แยแส
“ไม่เช่นนั้นผมจะแจ้งว่าพวกคุณมาหาเรื่องก่อกวน แจ้งตำรวจจับพวกคุณไป” ผู้จัดการส้งกล่าว
หลี่โม่ส่ายหัว มองไปที่ฉินลั่วลั่ว แล้วกล่าวอย่างเรียบ ๆ ว่า “แจ้งเจ้าของโชว์รูมนี้ ให้เขามาหาผม ผมให้เวลาแค่15นาที ถ้าเลย15นาทีไปแล้ว ยังไม่เห็นคน ก็ทุบทำลายโชว์รูมนี้!”
“ได้ค่ะ คุณหลี่”
ฉินลั่วลั่วพยักหน้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดโทรออกไปที่หมายเลขหนึ่ง
เมื่อผู้จัดการส่งเห็นเช่นนั้น ก็หัวเราะเยาะออกมาเสียงดัง “อะไรน่ะ? คุณยังจะให้เจ้านายผมมาที่นี่ แล้วยังจะทุบทำลายโชว์รูมของพวกเรา? แกเป็นโรคฝันกลางวันเหรอ ไอ้โง่!”
หวางม่านม่านที่อยู่ข้าง ๆ ก็หัวเราะเยาะเย้ยตาม แล้วยังด่าว่า “ช่างเสแสร้งเก่งจริง ๆ ”
ทุกคนต่างส่ายหัว รู้สึกว่าหลี่โม่นั้นเป็นยาจก
“ดี ผมจะรอคุณ15นาที ผมจะคอยดูว่า เจ้านายผมจะมาหรือไม่มา”
ผู้จัดการส้งกล่าวด้วยความเย้ยหยัน
อย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปสิบกว่านาทีแล้ว ผู้จัดการส้งเหลือบมองนาฬิกาของตน เขาขยับมุมปากพูดเยาะเย้ย และพูดว่า “ผ่านไปสิบสองนาทีแล้ว เจ้านายของพวกเราล่ะ?”
หลี่โม่นิ่งไม่กล่าวอะไร แสดงสีหน้าอย่างไม่แยแส
“มานี่สิ ไล่สองคนนี้ออกไป!”
ผู้จัดการส้งไม่อยากกวนใจอีกต่อไป จึงเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัย
เห็นพนักงานรักษาความปลอดภัยหลายคนเดินมาหาหลี่โม่ด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด
ทันใดนั้นเอง!
มีเสียงดังมาจากทางประตู!
“หยุดนะ หยุดนะ!”
ทุกคนหันไปตามเสียง เห็นชายวัยกลางคนสวมชุดสูทสีเทา รีบวิ่งออกมาจากประตู
“เจ้านาย คุณมาได้ยังไงครับ?”
ผู้จัดการส่งรีบวิ่งไปประจบสอพลอ
ผู้ที่มาเยือนเป็นเจ้าของโชว์รูม4S นี้ ชื่อเฉิงเจิ้งผิง เขามีฐานะทางสังคมมูลค่าสองร้อยล้าน มีธุรกิจโชว์รูม 4S อยู่สามสาขา
แต่ว่า
เฉิงเจิ้งผิงไม่ได้มองไปที่ผู้จัดการส้งที่กำลังจะมาถึง เขาผลักผู้จัดการส้งออกไป จากนั้นก็วิ่งไปหาหลี่โม่ด้วยรอยยิ้ม แล้วถามว่า “คุณคือ..คุณหลี่โม่ใช่ไหมครับ? ”
หลี่โม่พยักหน้า
“สวัสดีครับ สวัสดีครับ คณหลี่ ผมชื่อเฉิงเจิ้งผิง เป็นเจ้าของโชว์รูม4S นี้ครับ”
เฉิงเจิ้งผิงยื่นมือทั้งสองของเขาออกมาทันที แล้วจับมือกับหลี่โม่อย่างกระตือรือร้น
ด้วยใบหน้าที่เคารพ แสดงถึงความจริงใจ!
ภาพที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ผู้จัดการส้ง หวางม่านม่าน และทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตะลึง
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ไอ้หลี่โม่นั้นมันเป็นไร้ประโยชน์ไม่ใช่เหรอ ทำไมเจ้าของโชว์รูม 4S เห็นเขา เหมือนกับลูกชายเห็นพ่ออย่างนั้น!
ห้ะ!
ทุกคนต่างตะลึง!
ผู้จัดการส้งรีบวิ่งมาทันที และถามอย่างสงสัยว่า “เจ้านาย คุณจำคนผิดหรือเปล่า เมื่อสักครู่ไอ้หมอนี่มาหาเรื่องก่อกวนที่โชว์รูม4S ของเรา มันเป็นแค่คนจนเท่านั้น”
เพี๊ยะ!
เฉิงเจิ้งผิงหันไปตบหน้าผู้จัดการด้วยความโกรธ แรงตบทำให้เขาเซจนเกือบล้ม
จากนั้น เขาชี้ไปที่ผู้จัดการแล้วด่าว่า “ยากจน? แม่งฉิบหาย แกตาบอดหรือไง! นี่คือคุณหลี่!”
คุณหลี่?
ผู้จัดการส้งจับหน้าตนเอง สีหน้าไร้ความรู้สึก
แม่งฉิบหาย !
นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ไอ้เจ้าโง่นี่คือคุณหลี่เหรอ!
ผู้จัดการส้งรีบแย้งทันที “เจ้านาย คุณต้องเข้าใจผิดอะไรบางอย่าง ไอ้หมอนี่มันเป็นแค่ไอ้โง่ ทุกคนในนี้สามารถเป็นพยานได้!”
จากนั้น
สิ่งที่ตอบสนองผู้จัดการส้ง คือถูกตบและเตะ!
เฉิงเจิ้งผิงโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เจ้าส้งหย่งอานนี่มีตาแต่หามีแววไม่!
“แกหุบปากเสีย! คุณหลี่ไม่ใช่คนที่คุณจะมาดูถูกได้! ” เฉิงเจิ้งผิงคำราม
เสียงคำรามของเขา ทำให้คนทุกคนที่อยู่ในโชว์รูม4S รู้สึกผวา!
หลังจากนั้น เฉิงเจิ้งผิงหันกลับมายืนและโค้งคำนับ พูดด้วยความเคารพกับหลี่โม่ว่า “คุณหลี่ ได้โปรดอภัยที่ผมดูแลไม่เข้มงวด ผมจะให้คำอธิบายที่ทำให้คุณหลี่พึงพอใจครับ”
ขณะนี้ แม้แต่คนที่ไม่รู้เรื่องอะไรก็สามารถเข้าใจได้
หลี่โม่ ไม่ใช่คนไร้ประโยชน์จริง ๆ !
เห็นท่าทางของเฉิงเจิ้งผิงไหม?
โอ้สวรรค์!
นี่มันเกิดอะไรขึ้น!
ยาจกคนหนึ่ง เมื่อเขาเปลี่ยนร่างแล้ว เขาก็กลายเป็นบุคคลที่แม้แต่เจ้าของโชว์รูม 4S ยังต้องให้ความเคารพ
ช่างน่ากลัวมาก!
สีหน้าหลี่โม่เรียบ ๆ มองส้งหย่งอานที่นั่งอยู่บนพื้น เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่อยากเห็นสองคนนี้ อยู่ในโชว์รูมของคุณอีกต่อไป”
เฉิงเจิ้งผิงปาดเหงื่อที่หน้าผากของตนเอง แล้วพยักหน้าซ้ำ ๆ “แน่นอนครับ”
หลังจากพูดจบ เขาเงยหน้าขึ้น ยึดตัวให้ตรง แล้วชี้ไปที่ส้งหย่งอานกับหวางม่านม่าน แล้วกล่าวว่า “พวกคุณสองคน ถูกไล่ออกแล้ว รีบไสหัวออกไป!”
ไล่ออก?
ส้งหย่งอานตื่นตระหนก เขาคุกเข่าลงบนพื้น คลานไปตรงหน้าหลี่โม่ แล้วร้องขอความเมตตา “คุณ…..คุณหลี่ ผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมมีตาแต่ไร้แวว ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่กล้าทำอีกแล้วครับ!”
ขณะที่พูด ส้งหย่งอานก็โขกศีรษะของเขาลงบนพื้น
เมื่อเห็นภาพนี้ ทำให้หวางม่านม่านรู้สึกกลัวขึ้นมาใจใน จนทำให้ขาทั้งสองข้างสั่นไปหมด
พั๊ฟ!
ขาของเธออ่อนแรง เธอก็ได้คุกเข่าลงบนพื้น ร้องไห้อ้อนวอนแล้วกล่าวว่า “คุณหลี่ ฉันผิดไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว”
ขณะที่พูด เธอก็ตบหน้าตนเองอย่างแรงไม่หยุด
อยู่ดีไม่ว่าดี ดันหาเหาใส่หัว
อย่างไรก็ตาม
หลี่โม่ไม่ได้มองสองคนนี้ด้วยซ้ำ เขาหันหลังและออกจากโชว์รูม 4S พร้อมฉินลั่วลั่วทันที
เฉิงเจิ้งผิงเดินไปส่งพวกเขาด้วยตนเอง
เนื่องจากเกิดเรื่องนี้ หลี่โม่จึงไม่ได้ซื้อรถ เขาเลยขึ้นรถของฉินลั่วลั่วกลับไป
เฉิงเจิ้งผิงยืนอยู่ที่ประตูโชว์รูม รอจนกระทั่งเห็นรถของหลี่โมขับออกไปแล้ว เขาจึงถอนหายใจความรู้สึกโล่งใจ
ก่อนหน้านี้ เขาได้รับโทรศัพท์จากฉู่จงเทียนฮีโร่ใต้ดินของเมืองฮ่าน!
เขาคือฉู่จงเทียน ท่านเทียนน่ะ แค่เขาพูดคำเดียว โชว์รูม4S เล็ก ๆของเขาก็ต้องปิดกิจการ!
จากนั้น เฉิงเจิ้งผิงหันหลังแล้วเดินกลับเข้ามาในโชว์รูม สอบถามเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วกล่าวกับพนักงานขายที่ชื่อเสี่ยวหลิงว่า “คุณ มอบรถคันนี้ไปให้คุณหลี่ด้วยตนเอง”
