บทที่ 10 ความเย่อหยิ่งและความภาคภูมิใจ
การปรากฏตัวของหลี่โม่ ทำให้สีหน้าทุกคนในห้องประชุมดูแย่มาก
“หลี่โม่ ขยะอย่างคุณเข้ามาได้อย่างไร?ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนเหรอ?ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!” กู้ซิงเว๋ยชี้ไปที่ลี่โม่อย่างโกรธเกรี้ยว
ขยะที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้ ไม่มีสิทธิ์เข้าบริษัทของตระกูลกู้!
ไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะเข้ามาที่ห้องประชุมนี้!
“ โอ๊ย ทำไมไอ่ขยะคนนี้เข้ามาในห้องประชุมล่ะ มาขายหน้าชัดๆไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่ บอกให้เธอตอบตกลง เหมือนเป็นการขุดหลุมให้กู้หยุนหลันชัดๆ ไม่มีสมอง”
“เหอะๆ ผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกิน ยังมีหน้ามาพูดที่นี่”
ทันใดนั้น ในห้องประชุมสมาชิกของตระกูลกู้และพนักงานที่ระดับสูงของบริษัท ต่าง
วิพากษ์วิจารณ์หลี่โม่ คำพูดของพวกเขาเต็มไปด้วยการดูถูกและเหยียดหยาม
“ทำไมคุณถึงมาที่นี่?” ตอนนี้ กู้หยุนหลันก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่โกรธมากกว่า
หลี่โม่ไม่น่ามา
อย่างไรก็ตาม เขากลับเดินมาหากู้หยุนหลันด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนบนใบหน้าของเขา
สี่ปีแล้ว ที่ตนเองไม่เคยให้อะไรแก่เธอเลย ไม่เคยช่วยเธอเลย ทุกคนดูถูกเขา แต่กู้หยุนหลันยังคงอยู่เคียงข้างเขา
แม้ว่าในวันธรรมดา กู้หยุนหลันจะเข้มงวดกับเขา แต่หลี่โม่ก็ไม่ได้จริงจังหรือใส่ใจมัน
เพราะว่า กู้หยุนหลันเป็นภรรยาของเขา คืออดีตและอนาคตของเขา
ที่ผ่านมา ผมไม่มีประโยชน์และทำให้คุณถูกวิพากษ์วิจารณ์มามากมาย
วันนี้ ผมสืบทอดมรดกของสำนักหลงเหมิน ให้ชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองทั้งชีวิตแก่คุณ
หลี่โม่ก้าวไปข้างหน้า ยืนอยู่ข้างๆกู้หยุนหลันและพูดอย่างจริงจัง “หยุนหลัน ตอบตกลงกับเขา การร่วมมือนี้ ไม่มีใครอื่นนอกจากคุณ!”
เมื่อมองไปที่สายตาที่มั่นคงในดวงตาของหลี่โม่ กู้หยุนหลันก็ตกอยู่ในภวังค์ในขณะนั้น ดูเหมือนว่าสิ่งที่หลี่โม่พูดจะเป็นจริง ดูเหมือนว่าเขาได้เปลี่ยนไปจริงๆ
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ตลกจริงๆ คุณกำลังพูดถึงอะไร?หลี่โม่ คุณคิดว่าที่นี่คือที่ไหน?นี่คือบริษัทของตระกูลกู้ ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาอวดดี! ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!” กู้ซิงเว๋ยพูดด้วยความโมโห
หลี่โม่อยู่ในตระกูลกู้ ไม่มีอำนาจใด ตอนนี้เขากล้าที่จะมาที่บริษัทแล้วสั่งโน่นสั่งนี่ มันเป็นเรื่องที่บังอาจมาก!
“คุณปู่ ท่านดูหลี่โม่สิ เขากล้ามายุ่งเรื่องของบริษัทของตระกูลเรา ช่างบังอาจจริงๆ”ขณะนี้ใบหน้าของกู้ชิงหลินเย็นชา ดวงตาแหลมคมคู่หนึ่ง อยากจะฆ่าหลี่โม่ด้วยสายตาของเธอ .
สีหน้าของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้จมลง เขามองไปที่หลี่โม่อย่างไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชาว่า
“ออกไป!”
คนที่มีนามสกุลอื่น คนที่เกาะผู้หญิงกินแล้วยังทำให้ตระกูลกู้อับอายในเมืองฮ่าน กล้าที่จะเข้ามายุ่งเรื่องของบริษัทของตระกูลกู้
นี่กำลังจะทำอะไร?
อยากเข้ามายุ่งกับกิจการของบริษัทของตระกูลกู้?
อย่างไรก็ตาม หลี่โม่ไม่ได้สนใจคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ แต่เขามองไปที่กู้หยุนหลัน จับมือที่อ่อนนุ่มของเธอและพูดว่า “เชื่อผมเถอะ”
เป็นเพราะคำสามคำนี้ที่ทำให้กู้หยุนหลันมีแรงกระตุ้นอย่างฉับพลัน เธอหันศีรษะและพูดกับ
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้”คุณปู่ ฉันตอบตกลง”
ขณะที่เธอพูด เธอหันศีรษะ ใบหน้าของเธอดูภาคภูมิใจและเย็นชาจ้องมองไปที่กู้ซิงเว๋ยและพูดว่า “กู้ซิงเว๋ย คุณต้องการขับไล่ฉันออกจากบริษัทวินเซิงไม่ใช่เหรอ ถ้าฉันไม่สามารถทำให้บริษัทเราร่วมมือกับบริษัทรุงคางได้ ฉันจะลาออกเอง! “
“ หยุนหลัน คุณต้องคิดให้ดีๆนะ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพัฒนาการของคุณ การพัฒนาตระกูลกู้ของเราในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
กู้หยุนหลันกล่าวอย่างจริงจัง “ฉันคิดดีแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ กู้ซิงเว๋ยก็แสดงท่าทีเยาะเย้ยที่มุมปากของเขาและพูดว่า “โอเค กู้หยุนหลันนี่คือสิ่งที่คุณพูดเองนะ ขอให้ทุกคนในวันนี้เป็นพยาน เมื่อถึงตอนนั้น อย่ามากลับคำนะ”
“ไม่แน่นอน แต่ถ้าฉันสามารถทำให้บริษัทเราร่วมมือกับบริษัทรุงคางกู้ซิงเว๋ย คุณจะทำยังไง?” กู้หยุนหลันถามกะทันหัน ราวกับว่าเธอมั่นใจมาก
เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเธอถึงพูดแบบนี้ บางทีหลี่โม่อาจให้ความกล้าหาญและความมั่นใจแก่เธอ
คนเรามีชีวิตด้วยลมหายใจเดียว
“เหอะๆ เพียงแค่คุณสามารถทำให้เราได้ร่วมมือกับบริษัทรุงคาง ตำแหน่งรองประธาน บริษัท ผมจะไม่แย่งกับคุณ ปล่อยให้คุณโดยตรง!” กู้ซิงเว๋ยหัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกตลก
อย่างเธอ สามารถทำให้บริษัทรุงคางร่วมมือกับเรา คนโง่กำลังฝันชัดๆ!
“ ได้!”
กู้หยุนหลันตอบ หันกลับมาและดึงหลี่โม่ออกจากห้องประชุมโดยตรง
หลังจากพวกเขาออกไป การพูดคุยก็ระเบิดขึ้นในห้องประชุม
“กู้หยุนหลันคนนี้ ไม่ดูความสามารถของตนเองเลย คิดจะร่วมมือกับบริษัทรุงคาง ถึงตอนนั้น คาดว่าเธอคงจะได้ลาออกละ”
“เหอะๆ ก็เพราะหลี่โม่มายุ่ง ช่างเป็นสามีที่ดีจริงๆ”
“ขยะก็คือขยะ คิดว่าตนเองเก่งนักเหรอ ผมจะรอดู ว่าเขาจะช่วยกู้หยุนหลันเอาสัญญาการร่วมมือนั้นมาได้อย่างไร”
สีหน้าของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้จมลง เคาะไม้ค้ำในมือของเขาแล้วพูดว่า “พอละ จบการประชุม!”
ทางนี้กู้หยุนหลันและหลี่โม่กลับถึงบ้าน
จู่ๆหวังฟางผู้เป็นแม่ก็รีบพุ่งเข้ามา ตบหน้าหลี่โม่และดุว่า “ไอ่ขยะ ทำไมวันนี้คุณถึงไปที่ บริษัท?ยังกล้าขอให้หยุนหลันตกลงที่จะเดิมพันกับกู้ซิงเว๋ย คุณรู้ไหมมันกำลังผลักหยุนหลันลงไปในกองไฟ! “
หลี่โม่ถึงกับผงะ เมื่อเขาต้องการที่จะอธิบาย หวังฟางก็ดุเขาว่า “ไปให้พ้น”
หลี่โม่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เดินเข้าไปในครัวเพื่อเก็บกวาดทำความสะอาด
เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่เงียบเหงาของหลี่โม่ กู้หยุนหลันพูดกับหวังฟางด้วยท่าทางที่ร้อนรน”แม่ คุณกำลังทำอะไรอยู่?เรื่องนี้ฉันเป็นคนตอบตกลงเอง มันไม่เกี่ยวกับหลี่โม่”
“ไม่เกี่ยวข้องได้ไง คุณคิดว่าฉันโง่เหรอ?ฉันได้ยินมาว่า เขาบุกเข้าไปในห้องประชุม โดยขอให้คุณตอบตกลง ตอนนี้คุณยังปกป้องเขาอยู่อีกเหรอ?” หวังฟางกัดฟันอย่างโมโหอยากจะตีหลี่โม่ให้ตาย!
ดูสิท่าทางที่เขาทำงานอยู่ในครัว เขาเป็นขยะไร้ความสามารถแบบนี้ไปตลอดชีวิต!
“บอกฉันซิ สมองคุณมีปัญหาใช่ไหม จึงไปฟังคำพูดขยะๆของหลี่โม่”หวังฟางตำหนิพลางเอานิ้วชี้ไปที่หน้าผากของกู้หยุนหลัน
กู้หยุนหลันเสียใจมากเช่นกัน ก่อนหน้านี้เป็นเพราะอารมณ์ความโกรธชั่ววูบ บวกกับการยุยงของหลี่โม่ เธอจึงตอบตกลงไปอย่างกะทันหัน
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คิดดูเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว นี่คือการหาที่ตายให้กับตัวเองชัดๆ
บริษัทรุงคาง จะร่วมมือกับตระกูลกู้ได้ยังไง?
“ แม่ ปล่อยให้ฉันได้อยู่เงียบๆสักพัก”
กู้หยุนหลันเดินตรงเข้าไปในห้องนอนและปิดประตูดังปัง
หวังฟางกระทืบด้วยความโกรธ จ้องมองกู้เจี้ยนหมินที่ยังคงอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟาและด่าว่า “อ่านๆ วันๆเอาแต่อ่านหนังสือพิมพ์ ลูกสาวของคุณกำลังจะถูกไล่ออกจากบริษัทแล้ว ครอบครัวเรากำลังจะอดตายแล้ว! “
กู้เจี้ยนหมินถอนหายใจและพูดว่า “คุณรีบร้อนอะไร ต้องมีทางของมันเอง เรื่องของคนหนุ่มสาว ก็ให้พวกเขาแก้ไขได้ด้วยตัวเอง อีกอย่าง ลูกสาวของเราออกจากบริษัท ก็ไม่ได้อยู่ไม่รอดสักหน่อย”
“คุณกำลังพูดอะไรของคุณ?หรือว่า มรดกของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้คุณไม่ต้องการเหรอ?” เมื่อหวังฟางได้ยินเช่นนี้ เธอก็กังวลและพูดว่า “กู้เจี้ยนหมิน ดูไม่ออกเลยนะว่า ฉันอยู่กับคุณมานานหลายปี. อยู่แค่บ้านหลังเล็กสามห้องนอน ไปดูบ้านน้องสามและบ้านพี่ใหญ่ตระกูลกู้ นั่นมันเป็นวิลล่าหลังเล็กเลยนะ! คุณดูคุณ ทำตัวเหมือนหลี่โม่ ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ไม่ไปไขว่คว้าอะไรเลย น่าโมโหจริงๆ!”
หลังจากพูดจบ หวังฟางก็จะไปตบตีกู้เจี้ยนหมิน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปกป้องอย่างอดทน
โดยพูดว่า “ไม่ต้องตีแล้ว ผมผิดไปแล้วโอเคไหม?”
หลังจากนั้นไม่นาน หลี่โม่ก็เดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับน้ำล้างเท้า เห็นกู้หยุนหลันนอนอยู่บนเตียงและกระซิบว่า “หยุนหลัน ตักน้ำร้อนให้คุณแล้ว”
กู้หยุนหลันลุกขึ้นด้วยดวงตาสีแดง มองไปที่หลี่โม่และถามอย่างจริงจังว่า”หลี่โม่ ในห้องประชุมวันนี้ สิ่งที่คุณพูดนั้นโกหกฉันใช่ไหม?ถ้าฉันไม่มีงาน ซีซีจะทำยังไร? แล้วแม่คุณล่ะ จะทำยังไง?”
ดวงตาของกู้หยุนหลันถูกปกคลุมไปด้วยชั้นที่ไม่มีน้ำ
เธอเกลียดตัวเองแทบตายที่เชื่อคำพูดของหลี่โม่ ตอนนี้ ทุกอย่างไม่สามารถเปลี่ยนได้แล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของหลี่โม่ก็อบอุ่น
ที่แท้ เธอคิดถึงแม่ของตัวเขาเสมอ เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่จิตใจดี
สุขภาพของแม่ไม่ดีมาโดยตลอด ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก เงินนี้ตระกูลกู้เป็นคนให้
ตอนนี้ แม่ของเขาทำธุรกิจเล็กๆในบ้านหลังเก่า หลี่โม่จะกลับไปดูเธอในทุกๆสองสามวัน
เมื่อเธอกำลังคิดอยู่ หลี่โม่ก็ยื่นมือออก ถอดรองเท้าและถุงเท้าของกู้หยุนหลันจับเท้าเล็ก ๆ ของเธอที่
ขาวนุ่มเหมือนแกะ แช่อยู่ในน้ำและพูดเบา ๆ “หยุนหลัน ผมไม่ได้โกหกคุณ สัญญานี้ไม่มีใครอื่น
นอกจากคุณ”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ออร่าที่ทรงพลังอย่างมากก็พุ่งออกมาจากร่างของหลี่โม่ เขามองไปที่กู้หยุนหลันอย่างจริงจัง เช็ดน้ำตาออกจากมุมตาของเธอ
“หยุนหลัน ในอดีต ผมเป็นคนที่ทำให้คุณเสียใจ ทำให้คุณรู้สึกผิดหวัง ไม่ต้องกังวล ต่อไป คุณจะไม่ต้องทนอีกแล้ว”
“ผมจะให้คุณกับซีซี มีอนาคตที่ทุกคนอิจฉา!”
“ คนทั้งหมดในเมืองฮ่าน จะภาคภูมิใจที่คุณเป็นภรรยาของผมหลี่โม่!
