ตอนที่ 418 เป็นแฟนผม
“หวานมาก อร่อยมากค่ะ” เธอเอ่ยขึ้นช้าๆ
“อร่อยก็ดีแล้ว ถ้าคุณชอบ คราวหน้าผมจะเอามาให้คุณเยอะๆ เลย”
“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันดูยี่ห้อแล้วไปซื้อเองดีกว่าค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ
“นี่เป็นลูกอมแฮนด์เมดที่ผมซื้อมาจากเมืองนอก ในประเทศคงไม่มีขายหรอกครับ”
“จริงเหรอคะ? มิน่า รสชาติถึงไม่เหมือนใคร” เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“คุณไม่ต้องปฏเสธแล้ว คราวหน้าผมซื้อมาให้คุณนะ” เขาตัดสินใจอย่างเอาแต่ใจ
เธอได้แต่นั่งนิ่งพูดไม่ออก คนที่เป็นท่านประธานใหญ่เอาแต่ใจและไม่สนใจความคิดเห็นของคนอื่นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่า?
ทันใดนั้น รถกระตุกเบาๆ แล้วจอดลง
“ถึงแล้วครับ” คนขับรถเอ่ยบอก
เขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วลงจากรถ และสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจมากก็คือ หลังจากเขาลงจากรถแล้ว เขายังอุตส่าห์เดิมอ้อมมาเปิดประตูรถให้เธออีก
ตอนแรกเธอไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เมื่อเห็นสายตาแปลกๆ ของลีน่าเธอจึงฉุกคิดขึ้นมาได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และตอนนี้ทุกอย่างดูผิดปกติไปหมดจริงๆ
ส่วนเขานั้นกลับทำเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ต้องทำอยู่แล้ว และเอ่ยกับเธอราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ขึ้นไปกับผม”
“ค่ะ”
เธอพยักหน้าตอบโดยอัตโนมัติ
ที่นี่เป็นคฤหาสน์หลังใหญ่โต และพวกเขากำลังยืนอยู่หน้าประตูใหญ่
เธอคิดว่าเขาจะเดินไปกดกริ่งประตูหรือโทรศัพท์ แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือ จู่ๆ เขาก็มองเธอแล้วเอ่ยกับเธอว่า “คุณรับปากอะไรผมสักอย่างได้ไหมครับ?”
“เรื่องอะไรคะ?” เธอเบิกตาโต
“คือว่าอย่างนี้ ผมอยากขอให้คุณช่วยแสดงเป็นแฟนผมน่ะครับ”
เธอตกใจจนต้องรีบส่ายศีรษะเป็นพัลวัน “ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันจะเป็นแฟนคุณได้ยังไงกัน”
“ไม่ได้เป็นแฟนผมจริงๆ แค่แสดงน่ะ คุณคงไม่รู้ว่าอาจารย์ท่านนี้นิสัยประหลาดมาก เขาชอบเห็นครอบครัวสุขสันต์ที่อยู่กันอย่างมีความสุขของอีกฝ่าย เขาถึงจะรู้สึกประทับใจ ผมก็เลยอยากจะขอให้คุณช่วยแสดงเป็นแฟนผมหน่อย สบายใจได้ หลังจบการสัมภาษณ์แล้ว เราจะกลับไปเป็นเจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิม”
“จริงเหรอคะ?” เธอถามอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จังหวะนั้น ลีน่าเดินเข้ามาใกล้พลางยื่นโทรศัพท์มือเธอให้ดู หน้าจอโทรศัพท์มือถือปรากฎประวัติและความชอบของอาจารย์ท่านนั้น และสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือคำพูดเมื่อครู่ของอีริค นั่นคือเขาชอบเห็นครอบครัวสมบูรณ์แบบของอีกฝ่าย หรืออย่างน้อยก็ต้องเป็นคู่รักกัน เขาจึงจะยอมเปิดอกพูดคุยด้วย
ที่แท้ก็เป็นเรื่องจริง แต่ว่า…
เธอลังเลเล็กน้อยแล้วเอ่ยกับเขา “ลีน่าก็ได้นี่คะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?”
ลีน่าอายุใกล้เคียงกับเธอ แสดงเป็นแฟนเขาก็ได้นี่
แต่เขากลับส่ายศีรษะ “ไม่ได้ คุณคงไม่รู้ว่าลีน่าอายุเท่าไหร่ และผมอายุเท่าไหร่มั้ง?”
“คุณ?” เธอสำรวจใบหน้าเขาอย่างละเอียด “น่าจะอายุยี่สิบห้ามั้งคะ? ส่วนลีน่า ก็น่าจะใกล้เคียงกับคุณมั้ง?”
เธอคาดเดา
อีริคส่ายศีรษะ “ผมแค่ยี่สิบสามเอง ส่วนเธออายุสามสิบแปดแล้ว คุณคิดว่าเราแสดงเป็นคู่รักกันแล้วจะเหมือนเหรอครับ?”
เธอตกใจสะดุ้งโหยง หันสายตามองไปยังลีน่าอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ หลังจากมองสำรวจใบหน้าเธออย่างละเอียดแล้วจึงพบว่าใบหน้าเธอมีริ้วรอยเล็กๆ จริง ทั้งหางตา ทั้งมุมปากก็ด้วย
ปกติเธอไม่ค่อยได้เห็นหน้าลีน่าสักเท่าไหร่ ที่สำคัญ ลีน่าแต่งหน้าได้ดีมากจนเดาอายุไม่ถูก พอเผยอายุออกมา เธอถึงได้ดูออก
ท่าทางลีน่าซื่อสัตย์ต่ออีริคมาก หลังจากเขาเปิดเผยอายุจริงของเธอออกมาแล้วเธอก็ไม่โกรธเขาแม้แต่นิดเดียว หากแต่มองเฉียวซือมู่อย่างสงบเยือกเย็น “คุณเฉียว อย่างที่คุณเห็น คนที่เหมาะสมที่สุดก็คือคุณ เพราะฉะนั้น คุณรับปากได้ไหมคะ? การสัมภาษณ์คงใช้เวลาไม่นาน อย่างมากก็แค่ชั่วโมงกว่าก็เสร็จแล้ว”
ตอนที่ 419 อร่อยมาก
ลีน่าเอ่ยอย่างใจเย็นราวกับต้องการให้ภารกิจสำเร็จลุล่วงเท่านั้น เฉียวซือมู่ลังเลชั่วครู่ ในที่สุดเธอก็พยักหน้าตอบรับ แค่แสดงแป๊บเดียวเท่านั้น คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเธอก็ยอมตกลงเสียที อีริคจึงยิ้มดีใจพลางยื่นมือไปจับมือเธอแน่น เขาส่งยิ้มให้เธอ “ทำตัวให้สบาย” เอ่ยพลางส่งสายตาให้ลีน่า
ลีน่าเดินไปกดกริ่งประตูตามคำสั่ง
บางทีอาจจะมีคนรอพวกเขาอยู่ก่อนแล้ว หลังจากกดกริ่งประตูเพียงไม่กี่วินาที ประตูก็ถูกเปิดออกโดยอัตโนมัติ
หลังประตูบานใหญ่เป็นสนามหญ้ากว้างใหญ่ สุดปลายสนามหญ้าเป็นคฤหาสน์สีขาวหลังใหญ่สวยงาม
ขืนเดินจากตรงนี้ไปจนถึงคฤหาสน์ มีหวังได้เดินจนขาลากแน่ พวกเขาจึงเดินกลับไปขึ้นรถ จากนั้นขับไปตามทางเล็กๆ ประมาณสิบนาทีจึงไปถึงหน้าคฤหาสน์สีขาวหลังงาม
ตอนแรกเธอคิดว่าคนที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์แบบนี้จะต้องเป็นคนที่หยิ่งยโสและเข้าใกล้ยากเป็นแน่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากได้พบเจ้าของบ้านตัวจริงเพียงไม่นาน เธอกลับพบว่าเขาเป็นคนที่มีเมตตาและอัธยาศัยดีมาก ดูเป็นผู้อาวุโสที่พูดง่ายมากด้วย และยังดูดีมีสง่าราศรีตั้งแต่ศีรษะจรดปลายอีกต่างหาก
ใบหน้าเขาเปื้อนยิ้มสดใส ดูดีใจมากที่อีริคมาเยี่ยมเยียม ทั้งสองพูดคุยทักทายกันพอเป็นพิธี จากนั้นต่างพากันนั่งลงกับที่ของตน หลังจากแนะนำตัวเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วจึงเริ่มการสัมภาษณ์
เพียงไม่นาน สาวใช้มาเสิร์ฟเครื่องดื่มให้พวกเขา ดูเหมือนอาจารย์ท่านนี้จะประทับใจพวกเขามาก จึงเตรียมเครื่องดื่มต่างๆ ต้อนรับพวกเขาอย่างใส่ใจในรายละเอียด เช่น เครื่องดื่มของอีริคเป็นเครื่องดื่มสีเหลืองทองที่ดูสวยงามมาก ส่วนของเฉียวซือมู่เป็นเครื่องดื่มสีฟ้าราวท้องฟ้าหลังฝน แค่เห็นหน้าตาก็อยากจะดื่มสักอึกให้ชื่นใจแล้ว
เธอเอาแต่จ้องเครื่องดื่มในมือจนอาจารย์สังเกตเห็น เขาหัวเราะเบาๆ พลางเอ่ยกับเธอ “นี่เป็นเครื่องดื่มสูตรเด็ดของพ่อบ้านที่นี่เลยนะ รสชาติดีมาก ลองดื่มดูสิ”
เธออยากลองตั้งแต่แรกเห็นแล้ว พอได้ยินเขาพูดแบบนี้จึงยกแก้วขึ้นดื่ม รสชาติของมันเปรี้ยวอมหวาน และมีรสขมนิดๆ รสชาติติดลิ้น และให้ความรู้สึกสดชื่นมาก
เธอเอ่ยอย่างชื่นชม “อร่อยมากจริงๆ ด้วยค่ะ” พูดจบแล้วยกแก้วขึ้นดื่มอีกหนึ่งอึก
อีริคมองเธอแวบหนึ่ง ยกแก้วเครื่องดื่มในมือตนขึ้นดื่มเช่นกัน เขาพยักหน้าเล็กน้อย “รสชาติดีมากจริงๆ ด้วยครับ”
เขาเอ่ยพลางวางมือลงบนบ่าเธอ ขยิบตาให้เธออย่างรักใคร่ “ที่รัก คุณอยากลองดื่มของผมไหม?”
เอ่ยพลางยื่นแก้วเครื่องดื่มของตนไปยังตรงหน้าเธอ
กลิ่นหอมแปลกๆ จากแก้วเครื่องดื่มของเขาทำให้เธออยากจะลองดื่มดูสักอึกจริงๆ แต่เธอก็ต้องรีบสลัดความคิดนี้ทิ้งทันที
เธอนั่งตัวตรงพลางส่ายศีรษะ “ไม่ดีกว่าค่ะ เครื่องดื่มของคุณดูเหมือนจะเข้มข้นมาก ฉันไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่” เอ่ยพลางจิบเครื่องดื่มของตนต่อ
เขายักไหล่ “ไม่เป็นไร” เอ่ยพลางยกแก้วเครื่องดื่มกลับมาวางลงบนโต๊ะ
พวกเขากำลังเตรียมหัวข้อสนทนาต่อไป เธอนั่งฟังอยู่ข้างๆ ถึงได้รู้ว่า นอกจากผลงานที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติของเขาแล้ว สิ่งที่เขาชื่นชอบมากที่สุดก็คือการสะสมเหล้าชนิดต่างๆ ในประเทศ
และสิ่งที่พ่อบ้านของเขาถนัดที่สุดก็คือการนำเหล้าชนิดต่างๆ มาผสมกันจนได้เหล้าค็อกเทลรสชาติแสนอร่อย
เธอฟังแล้วสีหน้าแข็งเกร็งทันที รีบก้มมองเครื่องดื่มในมือตน อย่าบอกนะว่าเป็นอย่างที่เธอคิดน่ะ?
อีริคเห็นท่าทางเธอแล้วรู้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงเอ่ยกับเธอเสียงเบา “แค่เหล้าค็อกเทลแอลกอฮอล์ต่ำเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอก”
