ตอนที่ 598 แท้งลูก
หลิ่วเหวินฉือกำลังจะยื่นมือไปหาฮูหยินมู่ จู่ๆ ก็เสียหลัก เซถลาไปข้างหน้าล้มลงกับพื้น ฮูหยินมู่พลอยล้มทับหลังนางอย่างหนัก
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ซูจิ่วซือตกใจมาก เมื่อกี้นางกับอาหลานพุ่งความสนใจไปที่เฟิงชิงสุ่ย ไม่ได้มองมาทางหลิ่วเหวินฉือกับฮูหยินมู่
สาวใช้ซึ่งอยู่ข้างๆ รีบประคองฮูหยินมู่ให้ลุกขึ้น ซูจิ่วซือเองก็รีบเข้าไปหาหลิ่วเหวินฉือ ประคองหลิ่วเหวินฉือให้นอนราบกับพื้น “พี่สะใภ้ ไม่เป็นไรใช่ไหม!”
หลิ่วเหวินฉือเอามือกุมท้อง สีหน้าเจ็บปวด “ข้าปวดท้อง ซือซือ ช่วยลูกข้าด้วย เร็วเข้า”
“มัวทำอะไรอยู่ รีบพาฮูหยินกับฮูหยินน้อยกลับจวน”
ซูจิ่วซือตะโกนบอก ครั้งนี้พวกเขาออกมาพร้อมกับคนงาน ซึ่งเฝ้าอยู่ข้างนอก พอได้ยินเสียงซูจิ่วซือตะโกนก็รีบวิ่งเข้ามา ช่วยกันประคองฮูหยินมู่ขึ้นรถม้า
หลิ่วเหวินฉือสวมเสื้อคลุมสีฟ้า ซูจิ่วซือเห็นที่กระโปรงของนางมีรอยเลือดสีแดงสด รู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมาทันที แต่ยังปลอบใจหลิ่วเหวินฉืออย่างสงบ “พี่สะใภ้ ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว ลูกไม่เป็นไรแน่”
หลิ่วเหวินฉือพยักหน้า ในใจกลับวิตกมาก นางเสียลูกไปแล้วสองคน จะเสียลูกคนนี้อีกไม่ได้
หลิ่วเหวินฉือก็ถูกส่งขึ้นรถม้า ซูจิ่วซือกำชับอาหลาน “เดี๋ยวข้าจะไปดูชิวซู”
พูดจบก็ขึ้นรถม้าตามไป เฟิงชิงสุ่ยหัวเราะร่า สะใจจริงๆ ปีใหม่นี้ตระกูลมู่ต้องจดจำไปตลอดชีวิต
พอสบสายตาที่ฉายแววอำมหิตของอาหลาน ชิวซูก็รู้สึกว่าตนเองต้องตายแน่ นางเข่าอ่อน เกือบทรุดลงกับพื้น
ตลอดทาง ซูจิ่วซือปลอบใจหลิ่วเหวินฉือ แต่เห็นรอยเลือดที่กระโปรงของหลิ่วเหวินฉือมากขึ้นเรื่อยๆ ชั่วเวลานี้ นางรู้สึกจนปัญญา นอกจากปลอบใจหลิ่วเหวินฉือแล้ว นางทำอะไรไม่ได้
หลิ่วเหวินฉือกุมท้องตลอดเวลา ฝ่ามือเย็น สีหน้าซีดเซียว ความเจ็บปวดที่ท้องทำให้นางรู้สึกว่าลูกในท้องกำลังจะออกมา นี่เป็นครั้งที่สามที่นางรู้สึกอย่างนี้
สิ้นหวัง สิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง
นางสะกดความรู้สึกเจ็บปวด จับมือซูจิ่วซือไว้ “ซือซือ อย่าให้ท่านแม่รู้เรื่องของข้าเด็ดขาด ถ้ารู้เข้า คงจะเป็นห่วง ท่านแม่สุขภาพไม่ดี ต้องไม่ให้สะเทือนใจ”
“ข้ามีแผนในใจอยู่แล้ว พี่สะใภ้ ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแน่”
“ดี”
หลิ่วเหวินฉือพยักหน้า กลั้นน้ำตาไม่อยู่ปล่อยให้ไหลออกมา
ซูจิ่วซือปวดร้าวใจมาก นางเองก็เป็นแม่คนหนึ่ง จึงเข้าใจความรู้สึกของหลิ่วเหวินฉือดี ได้แต่เร่งคนขับรถม้าให้เร็วขึ้น
พอถึงจวนตระกูลมู่ หมอในจวนรีบเข้ามารักษาหลิ่วเหวินฉือ ซูจิ่วซือกับมู่หย่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ด้วยความห่วงใย
ทางด้านฮูหยินมู่มีหมอจากข้างนอกมารักษา มู่อวิ๋นชางกับมู่เจี๋ยเฝ้าอยู่
“หมอ เด็กเป็นอย่างไร?”
หลิ่วเหวินฉือจ้องหน้าหมออย่างเคร่งเครียด กลัวได้ยินข่าวร้ายจากปากหมอ
หมอคนนี้เป็นหมอในจวนตระกูลมู่ รักษาหลิ่วเหวินฉือเป็นประจำ รู้ว่าหลิ่วเหวินฉือเคยแท้งแล้วสองครั้ง ท้องครั้งนี้ยังสงบดี นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องขึ้น เขายื่นมืออันสั่นเทามาจับชีพจรให้หลิ่วเหวินฉือ
ครู่หนึ่ง หมอก็สีหน้าเครียด คุกเข่าลงกับพื้น “ฮูหยินน้อย เด็กไม่หายใจแล้ว”
“ลองหาวิธีดู หมอหลิว เด็กดิ้นได้แล้ว หาทางช่วยชีวิตลูกข้าด้วย ขอร้องละ หมอหลิว” หลิ่วเหวินฉือยื่นมือไปจับมือหมอหลิว พูดขอร้อง
ตอนที่ 599 ตายอย่างน่าอนาถ
หมอหลิวไม่กล้ามองหน้าหลิ่วเหวินฉือ พยายามหลบสายตาของนาง “ฮูหยินน้อย ไม่ทันเวลาแล้ว ตอนนี้ข้าได้แต่ให้ยาเร่งคลอด ฮูหยินน้อยจะได้คลอดเร็วขึ้น ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตเพราะลูกในท้องตาย”
หลิ่วเหวินฉือปล่อยมือทันที สองครั้งก่อนนางก็แท้งลูกตอนท้องได้สองเดือน เวลานั้นลูกยังไม่ดิ้น นางไม่รู้สึกเจ็บปวด ครั้งนี้ลูกดิ้นแล้ว แต่ยังจากนางไป
นางไม่เข้าใจว่านางทำอะไรผิด สวรรค์จึงให้นางทรมานใจจากการสูญเสียลูกถึงสามครั้ง
หมู่หย่งรู้สึกเสียใจมาก สองมือกำหมัดแน่น “หมอหลิว ไม่มีทางอื่นแล้วหรือ?”
หมอหลิ่วส่ายหน้าอย่างลำบากใจ “เวลานี้ฮูหยินน้อยต้องรีบกินยาเร่งคลอด”
เด็กในท้องอายุสี่เดือนเป็นตัวเป็นตนแล้ว พอคิดได้อย่างนี้ ซูจิ่วซือก็รู้สึกเสียใจมาก หลิ่วเหวินฉือนอนบนเตียง จิตใจว่างเปล่า แววตาไร้ชีวิตชีวา ไม่พูดไม่จา
มู่หย่งสะกดความทุกข์ใจรีบปลอบโยนหลิ่วเหวินฉือ บอกให้หลิ่วเหวินฉือกินยา ซูจิ่วซือทนดูต่อไปไม่ได้ ออกไปจากห้องของหลิ่วเหวินฉือ
ขณะออกจากห้อง มือทั้งสองของซูจิ่วซือกำหมัดแน่น รีบกลับไปที่เรือนทันที
อาหลานพาชิวซูกลับมาแล้ว ซูจิ่วซือเข้าไปในห้อง อาหลานตามเข้าไป รายงาน “คุณหนู ข้าพานางมาแล้ว”
ดวงตาซูจิ่วซือฉายแววอำมหิต กวาดตามองชิวซูแวบหนึ่ง ขณะสบสายตาซูจิ่วซือ ชิวซูสะดุ้งตัวสั่นทันที สีหน้าซีด นางนึกไม่ถึงว่าเพียงแค่ผลักทีเดียว ซูจิ่วซือถึงกับจับนางต่อหน้าผู้คนมาที่จวนตระกูลมู่ ไม่ไว้หน้าเฟิงชิงสุ่ยแม้แต่น้อย
ซูจิ่วซือนั่งบนม้านั่ง พูดน้ำเสียงเย็นชา “คุกเข่าลง”
ชิวซูยืนนิ่งไม่ขยับตัว อาหลานเตะที่เข่านาง ชิวซูทรุดลงไปคุกเข่าที่พื้น
“คุณหนูมู่ จับข้ามาทำไม ข้าเป็นคนของจวนแม่ทัพสยบปฐพี คุณหนูมู่ไม่มีสิทธิจับข้า”
ซูจิ่วซือกวาดตามองชิวซูแวบหนึ่ง “เจ้าคิดว่าจะมีใครมาช่วยเจ้า เฟิงชิงสุ่ยจะรีบมาช่วยเจ้าหรือ? ชิวซู เจ้าใจกล้าจริงๆ”
“คุณหนูมู่ ข้าไม่ได้ตั้งใจผลักฮูหยินน้อย นึกไม่ถึงว่าฮูหยินน้อยจะล้มลงกับพื้น ข้าไม่ได้ตั้งใจ” ชิวซูรู้ว่าตัวเองหนีไม่พ้นความตาย แต่ยังพูดแก้ตัวให้ตัวเอง
“เจ้าคิดว่าพวกข้าตาบอดหรือ? กล้าพูดออกมาว่าไม่ตั้งใจ คุณหนู อย่าเสียเวลาคุยกับนาง ให้บ่าวลงมือเอง ฆ่าให้ตายก็หมดเรื่อง”
อาหลานพูดด้วยความโกรธ นางอยู่ในตระกูลมู่มานาน รู้สึกดีต่อทุกคนในตระกูลมู่ และรู้สึกว่าทุกคนในตระกูลมู่ล้วนเป็นคนดี
ซูจิ่วซือกวาดตามองชิวซูอย่างเย็นชา ไม่พูดไม่จา แววตาข่มขวัญทำให้ชิวซูรู้สึกกลัวถึงขีดสุด
ถ้าแทงนางให้ตายไปเลยก็จบ ตอนที่ถูกอาหลานจับนางก็เตรียมใจไว้แล้วว่าคงตายแน่ กลัวแต่ว่าซูจิ่วซือจะไม่ให้นางตายง่ายๆ คงจะทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตาย
ซูจิ่วซือสงบเป็นพิเศษ กำชับอย่างเย็นชา “ตัดหัวนางเอาไปให้เฟิงชิงสุ่ย ส่วนที่เหลือโยนให้หมาป่ากิน”
พอได้ยินซูจิ่วซือจัดการกับนางอย่างนี้ ชิวซูก็ตกใจจนหน้าซีด นี่เท่ากับทำให้นางตายศพไม่ครบตัว นางเดินเข่าเข้าไปหา กอดน่องซูจิ่วซือ ขอร้อง “คุณหนูมู่ ข้าได้รับคำสั่งให้ทำ คุณหนูมู่โปรดให้ข้าตายเร็วๆ ฟันทีเดียวตายเถอะ!”
“ไหนๆ เจ้าก็จะตายแล้ว ยังจะใส่ใจไปทำไม ชิวซู ไม่ว่าทำอะไรต้องจ่ายค่าตอบแทน เจ้าคิดว่าคุณหนูของเจ้าจะปลอดภัยหรือ? ข้ากับนางมีหนี้ที่ติดค้าง ต้องชำระให้หมดสักวันหนึ่ง เจ้าไปรอนางที่นรกก่อน”
