ตอนที่ 440 ถูกน้องสามีข่ม
เผยปิงปิงเกลียดคนจวนซิ่นอ๋องอยู่แล้ว เหตุการณ์ครั้งนี้คนจวนซิ่นอ๋องกับนางไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับนาง แค้นครั้งนี้นางจะจดจำไว้ ต้องชำระแค้นให้ได้
“เยว่อี้ เจ้าอยากพานางไปก็พาไปเถอะ!”
จู่ๆ ฟู่อี้หานก็เดินเข้ามา พูดกับฟู่เยว่อี้
เมื่อได้รับคำรับรองจากฟู่อี้หาน ฟู่เยว่อี้จึงวางใจ หันไปพยักหน้าให้ฟู่อี้หาน “ก็ได้ พี่ใหญ่ ข้าจะให้คนเอายามาให้เผยปิงปิงกินก่อน นางหนีไม่ได้แน่”
“ท่านพี่ ท่านพี่…”
จูอวี้ซิ่วสีหน้าน้อยใจ ตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น ฟู่อี้หานไม่เคยไปหานางที่ห้อง เดิมทีนางนึกว่าฟู่อี้หานจับเผยปิงปิงมาเพื่อให้นางระบายความแค้น นึกไม่ถึงว่าฟู่อี้หานไม่ได้ยืนข้างเดียวกับนาง
ฟู่อี้หานสีหน้ารังเกียจ “เยว่อี้จะพาคนไป ย่อมได้ใช้ประโยชน์ เจ้าอย่ามาวุ่นวายก็พอ มีสิทธิ์อะไรมาห้ามเยว่อี้ คนนี้ข้าจับมา ข้าให้เจ้ามาสั่งสอน ไม่ได้ให้เจ้ากักไว้ไม่ยอมปล่อย วันหลังเจ้าต้องเชื่อฟังเยว่อี้ให้มาก จะได้ไม่ทำเรื่องอับอายขายหน้า”
“ท่านพี่ ข้าจะกักคนไว้ไม่ยอมปล่อยได้อย่างไร เพียงแต่นึกถึงว่าผู้หญิงคนนี้พูดจาไร้มารยาท ในใจข้าเต็มไปด้วยความแค้น ข้าอยากระบายความแค้นออกมา ที่นี่สกปรก ข้ากลัวว่าจะทำให้มือของเยว่อี้เปรอะเปื้อน จึงให้เยว่อี้กลับไปก่อน”
“เจ้าไม่ต้องพูดพล่าม ทำตามที่เยว่อี้บอก ยังไม่ออกไปอีก ยังรู้สึกว่าวุ่นวายไม่พอหรือ?”
ฟู่อี้หานพูดจบก็มองเผยปิงปิงที่กำลังก้มหน้าอยู่ เขายิ้มหยัน แล้วออกไปจากคุกใต้ดิน
จูอวี้ซิ่วไม่ยอมแพ้ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ตามฟู่อี้หานออกไป
ก่อนหน้านี้นางไม่มีอคติอะไรต่อฟู่เยว่อี้ แต่เมื่อเห็นฟู่เยว่อี้เป็นอย่างนี้ ในใจจึงเริ่มเกลียดชังฟู่เยว่อี้ นางเพิ่งเกิดเรื่องขึ้น น้องสามีคนนี้ก็ข่มนาง
ไม่รู้จักคิดบ้าง ต่อไปจวนซิ่นอ๋องจะเป็นของใคร
หลังจากจูอวี้ซิ่วไปแล้ว ฟู่เยว่อี้ก็เดินไปหาเผยปิงปิง พูดด้วยสีหน้าสงสาร “แม่นางเผยอายุยังน้อยก็ถูกตัดเอ็นมือขาด น่าเสียดายจริงๆ พี่สะใภ้ข้าใจร้ายเกินไป ข้ามาช่วยแม่นางเผย”
“ไปให้พ้น”
เผยปิงปิงเงยหน้า พูดกับฟู่เยว่อี้ทันที “จวนซิ่นอ๋องไม่มีคนดี องค์หญิงอย่ามาเสแสร้งเมตตา รีบไปให้พ้น”
“แม่นางเผยอย่าโกรธเลย เมื่อกี้ถ้าไม่ใช่เพราะข้า มือเท้าของแม่นางเผยคงพิการแน่ ข้าอยากช่วยแม่นางเผยจริงๆ ก่อนไป แม่นางเผยกินยาก่อนสักเม็ดหนึ่ง! จะได้นอนหลับให้สนิท”
พูดจบก็พยักหน้าให้องครักษ์ข้างหลัง ชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งเข้ามา บีบคางของเผยปิงปิง บังคับให้อ้าปาก แล้วเอายาสีดำเม็ดหนึ่งใส่ปากนาง
เผยปิงปิงไม่รู้ว่าจูอวี้ซิ่วให้นางกินอะไร รู้แต่ว่านางไม่ชอบความรู้สึกนี้ ความรู้สึกที่ปล่อยให้คนอื่นบงการทำให้รู้สึกอึดอัด และปวดร้าว
นางเป็นคุณหนูใหญ่แห่งหมู่บ้านเขากุยอวิ๋นซาน อีกทั้งมีวรยุทธสูงส่ง ไม่เคยมีใครกล้ามาข่มเหง นี่เป็นครั้งแรกที่นางถูกหยาม
นางกับคนในจวนซิ่นอ๋องเป็นศัตรูกันอย่างสิ้นเชิง นางต้องช่วยซูจิ่วซือทำลายล้างจวนซิ่นอ๋อง ไม่เพียงแต่เพื่อตระกูลเผย ที่สำคัญเพื่อแก้แค้นให้นางเอง
หลังจากกินยา เผยปิงปิงสลบทันที
วันรุ่งขึ้น ฟู่เฉินหรงมาที่จวนตระกูลมู่ด้วยตัวเอง พอรู้ว่ายังไม่ได้ข่าวเผยปิงปิง ซูจิ่วซือเป็นห่วงมาก นางรู้สึกสังหรณ์ใจรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ฟู่เฉินหรงไม่ได้ข่าว มู่หยางส่งคนไปสืบก็ไม่ได้ข่าว เมื่อคืนทั้งคืนมู่หยางออกไปตามหาข้างนอกด้วยตัวเอง เพิ่งกลับมา ก็ไม่ได้ข่าว
ตอนที่ 441 ไม่นึกถึงความเป็นพี่น้องอีก
ตามหาที่โรงเตี๊ยมและร้านเหล้าทุกแห่งแล้ว ก็ไม่พบเผยปิงปิง นางไม่ได้ไปที่นั่น โดยนิสัยของนางแล้ว ไม่ไปที่บ้านชาวบ้านแน่
“จิ่วซือ ถ้าปิงปิงเกิดเรื่อง เป็นไปได้มากที่จะตกอยู่ในกำมือของจวนซิ่นอ๋อง ถ้าอย่างนี้จริง ปิงปิงอาจจะ…”
คำพูดต่อจากนั้นฟู่เฉินหรงไม่ได้พูดต่อ แต่ซูจิ่วซือเข้าใจความหมายของเขา เป็นข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี คนจวนซิ่นอ๋องคงต้องการขู่นาง อาจจะเอาเผยปิงปิงเป็นตัวประกัน บีบให้นางทำอะไรบางอย่าง
สรุปแล้ว ถ้าตกอยู่ในกำมือของคนจวนซิ่นอ๋อง เผยปิงปิงคงลำบากมาก ถ้าไม่ถูกฆ่า ก็คงถูกทรมาน
นี่เป็นเรื่องที่ซูจิ่วซือวิตกที่สุด จูอวี้ซิ่วคงแค้นเผยปิงปิงเข้ากระดูก ถ้าตกอยู่ในกำมือของนางคงแย่แน่ จูอวี้ซิ่วดูก็รู้ว่าเป็นคนโหดเ**้ยม ไม่มีวันลดราวาศอกแน่
ฟู่เฉินหรงยื่นมือมาลูบหลังมือซูจิ่วซือ “จิ่วซือ อย่าวิตกไปก่อน เรื่องนี้เป็นการคาดเดา ข้าให้คนไปเฝ้าดูที่จวนซิ่นอ๋อง มีเรื่องที่คาดไม่ถึง วันนี้จื่อหยวนไปที่จวนซิ่นอ๋อง”
“จื่อหยวน?”
ซูจิ่วซือนึกไม่ถึงว่ากู้จื่อหยวนจะเกี่ยวข้องกับจวนซิ่นอ๋อง เขาติดต่อกับจวนซิ่นอ๋อง แสดงว่าวางแผนจะร่วมมือกับจวนซิ่นอ๋อง นางรู้ว่ากู้จื่อหยวนแค้นนาง และรู้ว่ากู้จื่อหยวนตัดขาดนางแล้ว และเขาแค้นฟู่เฉินหรงมาก
เรื่องราวระหว่างกันไม่อาจพูดให้ชัดเจน สลับซับซ้อนเหลือเกิน ความขัดแย้งร้าวลึกจนไม่อาจคืนดีกัน ถ้าจวนซิ่นอ๋องจะหลอกใช้กู้จื่อหยวนก็ทำได้อย่างง่ายดาย
กู้จื่อหยวนโตมาพร้อมกับฟู่เฉินหรง และเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันกับกู้หลียวน ถ้าจะให้พวกเขาฆ่ากู้จื่อยวนจริงๆ ก็ไม่ใช่ลงมือได้ง่ายๆ
แม้แต่ซูจิ่วซือก็ไม่เคยคิดจะฆ่ากู้จื่อหยวน
แรกเริ่ม กู้จื่อหยวนดีกับนางมาก ไม่เคยทำร้ายนาง นางกับกู้จื่อหยวนก้าวมาถึงจุดนี้เป็นเรื่องที่ต้องเป็นไป ฐานะของนางกับเขากำหนดไว้แล้วว่าต้องก้าวมาถึงจุดนี้
ฟู่เฉินหรงพยักหน้า “ใช่จื่อหยวนจริงๆ เขาไปจวนซิ่นอ๋องด้วยตัวเองคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ จิ่วซือ ข้าให้ปิงอวิ๋นกับชิงซานไปที่จวนซิ่นอ๋อง ไม่แน่อาจจะได้ข่าวปิงปิง ให้ปิงอวิ๋นสืบดูว่าจื่อหยวนไปทำอะไรที่จวนซิ่นอ๋อง”
ซูจิ่วซือพยักหน้า “ดี ถ้าจื่อหยวนร่วมมือกับคนจวนซิ่นอ๋องจริงๆ จงใจเป็นศัตรูกับเรา เฉินหรง เจ้าจะทำอย่างไร?”
“ถ้าอย่างนั้นข้าไม่มีวันนึกถึงความเป็นพี่น้องแน่” ฟู่เฉินหรงแววตาล้ำลึกสุดหยั่ง เขาไม่อยากทำอะไรกับกู้จื่อหยวน แต่ถ้ากู้จื่อหยวนดึงดันอย่างนี้ เขาไม่มีวันปล่อยไว้แน่
ซูจิ่วซือจับมือฟู่เฉินหรง “หวังว่าเขาจะไม่เลอะเลือน ไม่ทำลายตัวเอง ข้าเองก็ไม่อยากให้เจ้ากับเขาก้าวไปถึงขั้นนั้น”
แม้กู้จื่อหยวนเป็นลูกชายของซูเหมย แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู้จื่อหยวน ซูจิ่วซือไม่เคยเอาความแค้นไปใส่เขา ความเป็นพี่น้องมาถึงขั้นนี้จริงๆ คนที่เสียใจที่สุดก็คือฟู่เฉินหรงกับกู้หลียวน โดยเฉพาะกู้หลียวน
นางไม่อยากให้กู้หลียวนเผชิญหน้ากับการตกต่ำของตระกูลกู้ นางไม่รู้ว่าที่กู้จื่อหยวนตั้งตัวเป็นศัตรูจะส่งผลกระทบต่อกู้หลียวนอย่างไร
เวลานี้ กู้จื่อหยวนอยู่ในห้องใต้ดินจวนซิ่นอ๋อง เผยปิงปิงยังสลบอยู่ แต่ไม่ถูกล่ามโซ่แล้ว บาดแผลที่ข้อมือพันผ้าเรียบร้อย นอนอยู่ในกรงเหล็ก
กู้จื่อหยวนไม่รู้จักเผยปิงปิง เห็นเด็กสาวนอนอยู่ในกรงเหล็ก ก็ถามอย่างไม่เข้าใจ “องค์หญิง แม่นางคนนี้เป็น?”
