ตอนที่ 334 เจตนาของพระสนมโหรว
“พระสนมโหรวชมเกินไป บางเรื่องเป็นลิขิตฟ้า ชะตากรรมกำหนดไว้แล้ว ข้าเพียงแต่ทำตามลิขิตฟ้า วันนี้พระสนมโหรวให้ข้ามาที่นี่ มีอะไรจะสั่งหรือ”
“ข้าหรือจะกล้าสั่ง เมื่อวานฝ่าบาทให้คนเอาองุ่นดำสดมาให้ข้า รสหวานมาก จึงเชิญองค์หญิงมาชิม”
พระสนมโหรวยิ้ม พูดจบก็ให้สาวใช้ยกองุ่นดำเข้ามา องุ่นดำบนจานผลไม้ดูสดมาก มีหยดน้ำเกาะอยู่
“พระสนมมีน้ำใจ” ซูจิ่วซือพยักหน้า นึกถึงเรื่องกู้เฝิ่นไต้ กู้ชิงเฉิงเคยส่งคนมาสืบเรื่องนี้ แต่สืบไม่ถึงพระสนมโหรว ซูจิ่วซือก็ได้แต่สงสัย
คืนนั้นยามรักษาการณ์จงใจปล่อยกู้เฝิ่นไต้ออกจากวังเว่ยยางกงแน่ เฟิ่งอวิ๋นหล่างได้ลงโทษยามรักษาการณ์ที่เฝ้ายามในคืนนั้นทั้งหมด ทุกคนต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าตนไม่ผิด ไม่มีใครบงการ
นางหยิบองุ่นเข้าปากเม็ดหนึ่ง รสหวานฉ่ำจริงๆ พอกินองุ่นเม็ดนั้นแล้ว จึงแสร้งถามขึ้น “ทำไมพระสนมจึงปล่อยกู้เฝิ่นไต้ออกไป”
พระสนมโหรวชะงัก สีหน้ากลับไม่มีอะไรผิดปกติ “ข้าไม่เข้าใจความหมายขององค์หญิง ฮองเฮาแอบหนีออกจากวังเกี่ยวข้องกับข้าอย่างไร
ทำไมข้าต้องช่วยฮองเฮา ทำอย่างนี้ข้าจะได้ประโยชน์อะไร องค์หญิงก็ไม่ใช่ไม่รู้จักข้าแค่วันเดียว ข้าเป็นเหมือนคนที่ทำอะไรไม่เป็นผลดีต่อตัวเองหรือ”
เพราะไม่เข้าใจสาเหตุความเป็นมา ซูจิ่วซือจึงไม่มั่นใจในเรื่องนี้ เมื่อกี้นางเพียงแต่ลองสอบถามพระสนมโหรวเท่านั้น
“ข้ารู้แต่ว่ายามรักษาการณ์อยู่ภายใต้การดูแลของไต้เท้าหลี่”
“แล้วอย่างไร แค่เรื่องนี้คงไม่สงสัยข้า ข้ากับกุ้ยเฟยไม่มีความแค้นต่อกัน นางเป็นที่โปรดปรานหรือไม่ มีชีวิตอยู่หรือไม่ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าสักนิด ข้าไม่ได้รักฝ่าบาท และไม่ต้องการแย่งชิงความรักกับนาง”
คำพูดนี้เป็นความจริง ซูจิ่วซือเชื่อ ในที่สุดนางจึงมั่นใจว่าเป็นเฟิ่งหลิงอวี่ เพียงแต่ว่าท่าทีของยามรักษาการณ์ทำให้นางประหลาดใจ
“พระสนม กู้เฝิ่นไต้ทำร้ายน้องสาวข้า ข้าไม่ยอมปล่อยคนที่ทำร้ายน้องสาวข้าเด็ดขาด ถ้าข้าตรวจสอบเรื่องนี้พบว่าเกี่ยวข้องกับพระสนม ก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ”
พระสนมโหรวหัวเราะ แกะเปลือกองุ่นอย่างอ่อนช้อย “องค์หญิงกุมจุดอ่อนของข้าไว้ในมือ ข้าหรือจะกล้าทำอะไร องค์หญิง ระหว่างเราไม่มีความแค้นต่อกัน ข้าได้รับคำสั่งมา ไม่มีทางเลือก
ถ้าช่วยองค์หญิงได้ ข้าไม่ปฏิเสธแน่ คนที่ข้าไม่อยากเป็นศัตรูที่สุดก็คือองค์หญิง เวลานี้องค์หญิงได้ทุกอย่างสมความปรารถนาแล้ว แต่อยู่คนละที่กับฟู่เฉินหรง นึกแล้วก็น่าเสียดาย องค์หญิงไม่คิดจะไปหาฟู่เฉินหรงหรือ”
ซูจิ่วซือคาดเดาเจตนาของพระสนมโหรว นางสนับสนุนตนไปหาฟู่เฉินหรง ย่อมไม่รู้สึกว่านางทำอย่างด้วยเจตนาดี ที่นางพูดคงมีจุดหมายบางอย่าง
“เรื่องของข้าไม่อยากรบกวนพระสนม”
“เจ้ากับข้าเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เจ้าก็รู้ความลับของข้า ข้าเองก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ชีวิตนี้ ได้พบคนที่ใจตรงกันไม่ใช่เรื่องง่าย ฟู่เฉินหรงหลงรักเจ้ามาตลอด แม้แต่ข้าเองก็ยังรู้สึกซาบซึ้ง
เจ้าไม่เหมือนข้าที่ถูกกักอยู่ในวัง ได้แต่เก็บความลับนี้ไว้ ไม่กล้าเปิดเผยแม้แต่นิดเดียว เจ้ามีโอกาสได้อยู่กับฟู่เฉินหรงอย่างเปิดเผย หวังว่าเจ้าทั้งสองจะได้ครองรักกันในที่สุด”
——
ตอนที่ 335 เล่ห์เหลี่ยมล้ำลึก
ถ้าเป็นคนอื่นคงซาบซึ้งในคำพูดที่เปิดเผยของพระสนมโหรว เสียดายที่ซูจิ่วซือไม่ได้คิดอย่างนี้ นางยังคงสงบ ไม่แสดงท่าทีใดๆ ต่อการสนับสนุนของพระสนมโหรว “พระสนมลำบากไปแล้ว ข้ากับฟู่เฉินหรงแยกทางกันตั้งนานแล้ว”
“เจ้าสองคนแยกทางกันได้อย่างไร”
“ขออภัยข้าไม่อาจบอกได้”
“ข้าเป็นคนนอก แต่ก็อยากเตือนเจ้าไว้ อย่าให้ตัวเองเสียใจภายหลัง โลกนี้มีผู้ชายมากมาย แต่ผู้ชายที่รักเราอย่างนี้มีน้อยมาก และเจ้าก็ไม่ใช่ไม่รักฟู่เฉินหรง ไม่งั้นเจ้าคงไม่ใส่ใจเรื่องของเขาอย่างนี้
ข้าพูดได้เพียงเท่านี้ องค์หญิงคิดให้ดี ข้าหวังดีต่อองค์หญิงจริงๆ อยากให้องค์หญิงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขข้าจึงจะไม่นึกถึงเรื่องของข้าเอง”
ซูจิ่วซือหัวเราะ “เจ้านายของพระสนมกับฟู่เฉินหรงเป็นศัตรูกัน”
“แล้วจะเป็นอย่างไร เจ้านายจะชนะหรือไม่ข้าไม่ใส่ใจ ถึงอย่างไรข้าก็ไม่กลับแคว้นเจียง
ถ้าเขาตายก็ยิ่งดีไม่ใช่หรือ ข้าจะได้พ้นจากการควบคุมของเขา ข้าไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อเจ้านายอย่างที่เจ้าคิด เป็นเพราะถูกสถานการณ์บีบเท่านั้น”
พระสนมโหรวพูดกับซูจิ่วซืออย่างเปิดเผย ซูจิ่วซือนึกไม่ถึงว่าพระสนมโหรวจะพูดอย่างนี้ นางไม่ใส่ใจว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อพระสนมโหรว แต่ระแวดระวังพระสนมโหรวมาก ผู้หญิงคนนี้เล่ห์เหลี่ยมล้ำลึกไม่ธรรมดา
แต่ที่พระสนมโหรวไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อซิ่นอ๋อง คำพูดนี้ซูจิ่วซือเชื่อ การที่พระสนมโหรวรักหลี่ซั่ว ก็เท่ากับทรยศ
เวลานี้นางยังไม่รู้ว่าซิ่นอ๋องควบคุมพระสนมโหรวอย่างไร ถ้ารู้วิธีการของซิ่นอ๋อง นางก็สามารถทำให้พระสนมโหรวทรยศต่อซิ่นอ๋องได้ พอถึงตอนนั้นไม่แน่อาจจะเป็นประโยชน์ต่อนาง
เวลานี้นางกับพระสนมโหรวไม่ได้ขัดแย้งกันเรื่องผลประโยชน์ นางไม่เป็นภัยคุกคามพระสนมโหรว พระสนมโหรวเองก็เป็นคนฉลาด ไม่เป็นปรปักษ์กับนางแน่
เวลานี้พระสนมโหรวสนับสนุนนางให้ไปหาฟู่เฉินหรงที่แคว้นเจียง ต้องมีเจตนาอะไรบางอย่าง นางไม่เชื่อว่าพระสนมโหรวอยากให้นางกับฟู่เฉินหรงได้ครองรักกันสมปรารถนา
แม้ในใจนางอยากไปหาฟู่เฉินหรง แต่นางไม่มีวันเปิดเผยให้พระสนมโหรวรู้ พระสนมโหรวจะได้ไม่คิดว่านางทำตามที่พระสนมโหรวพูด
“พระสนมพูดอย่างนี้ไม่กลัวคนของเจ้านายได้ยินหรือ”
“ในเมื่อกล้าพูดย่อมไม่กลัวอยู่แล้ว องค์หญิงกลับไปคิดให้ดี ฟู่เฉินหรงรักองค์หญิงปานนี้ ถ้าพลาด คงเสียใจไปตลอดชีวิต
“สายแล้ว ถ้าพระสนมไม่มีธุระอื่น ข้าก็ขอตัวก่อน”
พระสนมโหรวพยักหน้า ซูจิ่วซือลุกออกไปจากวังฉางชิวกง พระสนมโหรวไม่ได้รั้งซูจิ่วซือไว้
พอซูจิ่วซือไป พระสนมโหรวก็ไม่มีกะใจจะกินองุ่น
เวลานี้ซูจิ่วซือคิดอย่างไร นางคาดเดาไม่ถูก ไม่รู้ว่าซูจิ่วซือวางแผนอย่างไรแน่ เมื่อกี้นางสนับสนุนซูจิ่วซือขนาดนี้ แต่ซูจิ่วซือกลับไม่แสดงท่าทีแม้แต่น้อย ทำให้นางดูไม่ออกสักนิด ไม่มั่นใจแม้แต่น้อย
พระสนมโหรวนวดขมับ ซูจิ่วซือเป็นคนที่น่าปวดหัวจริงๆ
พระสนมโหรวสงบลงอย่างรวดเร็ว ความคิดของซูจิ่วซือล้ำลึกสุดหยั่ง ถ้าซูจิ่วซือกับฟู่เฉินหรงร่วมมือกัน ไม่แน่ฟู่เฉินหรงอาจจะเอาชนะซิ่นอ๋อง หากพวกเขาเอาชนะซิ่นอ๋อง นางอาจจะได้รับอิสรภาพใช่หรือไม่
อย่างน้อยก็ไม่ต้องวิตกว่าซิ่นอ๋องจะรู้เรื่องของหลี่ซั่ว ไม่เช่นนั้นนางกับหลี่ซั่วคงไม่พบจุดจบที่ดีแน่ แต่เวลานี้ฟู่เฉินหรงยังมีกำลังไม่มาก ซิ่นอ๋องมีฐานมั่นคง นางไม่กล้าเสี่ยง เพราะอาจจะหนีไม่พ้น ควรจะคอยสังเกตไปก่อน
ถ้าทั้งสองมีโอกาสเอาชนะซิ่นอ๋องได้มากกว่าครึ่ง นางก็จะเสี่ยง
เวลานี้นางไม่กล้าตัดสินใจใดๆ ได้แต่เฝ้าดู
