ตอนที่ 224 แผนการของกู้เฝิ่นไต้
หลังจากกู้เฉินหรงออกจากเมืองหลวง กู้เฝิ่นไต้ก็ได้รับการปล่อยตัวออกจากวังเว่ยยาง
ซูจิ่วซือยังคงเข้าวังไปสอนพระสนมวังใน บรรยายรวมบทกวีฉู่ฉือต่อ
เพื่ออำนวยความสะดวกให้ซูจิ่วซือในการสอน เสิ่นไทเฮาทรงจัดสถานที่เฉพาะให้ซูจิ่วซือ แต่ละครั้งเสิ่นไทเฮาจะทรงร่วมฟังด้วย เมื่อเสิ่นไทเฮาทรงประทับ บรรดาพระสนมก็ทำตัวเรียบร้อย ไม่มีใครกล้าฝืนระเบียบ
เนื่องจากไทเฮาไม่โปรดให้กู้เฝิ่นไต้เข้าเฝ้า กู้เฝิ่นไต้ซึ่งถูกกักบริเวณจึงไม่ได้มาฟังซูจิ่วซือบรรยาย เวลาว่างก็ไม่ได้ออกมาจากวังเว่ยยาง
ช่วงที่ถูกกักบริเวณ กู้เฝิ่นไต้ทรงหงุดหงิดมาก ประทับนั่งบนตั่งอย่างกระสับกระส่าย แม้เฟิ่งอวิ๋นหล่างทรงโปรดให้ปล่อยพระนางออกมา แต่ก็ทรงเย็นชาต่อพระนางมาก ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ตำแหน่งฮองเฮาของพระนางก็จะตกอยู่ในอันตราย
แผนการที่พระนางวางไว้ครั้งก่อนไม่มีปัญหาอะไร กู้ชิงเฉิงติดกับดัก แต่กลับมีซูจิ่วซือเข้ามายุ่ง และรับผิดเสียเอง
พระสนมโหรวกับซูจิ่วซือถึงกับร่วมมือกันขัดขวางพระนาง เมื่อทรงนึกถึงเรื่องนี้ กู้เฝิ่นไต้ก็รู้สึกหงุดหงิด
“ฮองเฮาเพคะ พระกระยาหารกลางวันเรียบร้อยแล้วเพคะ สมควรยกมาถวายหรือไม่เพคะ”
อี่ซ่านรู้ว่ากู้เฝิ่นไต้พระอารมณ์ไม่ดี จึงทูลอย่างระวัง เกรงว่าจะทำให้กู้เฝิ่นไต้กริ้ว
ยามนี้กู้เฝิ่นไต้เสวยไม่ลง ได้แต่ตรัสถามอย่างไม่ใส่พระทัย “ซูจิ่วซือยังอยู่ในวังหรือ”
“ไทเฮาทรงโปรดให้นางกินอาหารมื้อกลางวันที่วังหย่งโซ่ว เวลานี้น่าจะอยู่ที่วังหย่งโซ่วเพคะ”
เมื่อทรงสดับเช่นนี้ สีพระพักต์ของกู้เฝิ่นไต้ก็ยิ่งโกรธเกรี้ยว ทรงออกแรง ปลอกเล็บสีทองก็หักทันที
อี่ซ่านตกใจคุกเข่าลงกับพื้น ก้มหัวลงไม่กล้าพูด
กู้เฝิ่นไต้ถอนพระปัสสาสะ ระงับอารมณ์ ช่วงที่ถูกกักบริเวณพระนางทรงตรึกตรองมาตลอดว่าควรจะตอบโต้อย่างไร พอออกมาได้สองวัน แผนการนี้จึงก่อรูปขึ้นในสมองของพระนางอย่างเงียบๆ
ซูจิ่วซือยอมรับโทษแทนกู้ชิงเฉิง นี่แสดงว่านางกับกู้ชิงเฉิงร่วมมือกันแล้ว
เดิมทีกู้ชิงเฉิงไม่ใช่คู่ต่อกรกับพระนาง พระนางทรงรู้นิสัยของกู้ชิงเฉิงดี คนอย่างนี้ยากที่จะลุกขึ้นใหม่ แต่เวลานี้มีซูจิ่วซือช่วย ทุกอย่างจึงคาดเดาได้ยาก ถึงอย่างไร พระนางก็ต้องกำจัดซูจิ่วซือที่เป็นอุปสรรคสำคัญ
“อี่ซ่าน หยิบขวดเคลือบลายเขียวใน**บเครื่องแป้งมา”
“เพคะฮองเฮา”
อี่ซ่านขานรับอย่างนอบน้อม ลุกเดินไปยัง**บเครื่องแป้ง หยิบขวดเคลือบลายเขียวออกมาถวายกู้เฝิ่นไต้
“เจ้าไปเชิญองค์หญิงสามมานี่ ข้ามีธุระจะหารือด้วย”
อี่ซ่านไม่พูดมาก ค้อมตัวคารวะแล้วออกไป
กู้เฝิ่นไต้ทรงจับขวดเคลือบในพระหัตถ์ไว้แน่น พระเนตรฉายแววอำมหิต
ซูจิ่วซือ อย่าเพิ่งดีอกดีใจไป เจ้าคิดหรือว่าจะมาต่อกรกับข้าได้
ครั้งก่อนจุดหมายข้าไม่ได้อยู่ที่เจ้า แต่เจ้ากลับมาก่อกวน ทำลายแผนของข้า ครั้งนี้ข้าจะกำจัดเจ้าไปให้พ้น อยากรู้นัก ว่าใครจะช่วยเจ้าได้
ซูจิ่วซือออกจากวังหย่งโซ่ว เตรียมไปจากวังหลวง กลับเห็นเฟิ่งหลิงอวี๋แต่ไกล นางจับตาดูทิศทางที่เฟิ่งหลิงอวี๋ไป แววตาครุ่นคิด
จื่อหลานซึ่งอยู่ข้างๆ พูดเบาๆ “คุณหนู องค์หญิงสามไปทางวังเว่ยยางแล้ว บ่าวได้ยินว่าฮองเฮากับองค์หญิงสามไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กัน ทำไมเวลานี้องค์หญิงสามกลับไปหาฮองเฮา
“เวลานี้นางกับฮองเฮามีศัตรูคนเดียวกัน การไปมาหาสู่กันไม่ใช่เรื่องแปลก”
ซูจิ่วซือไม่ได้ใส่ใจ มุ่งหน้าเดินต่อไปอย่างช้าๆ
จื่อหลานเตือนอย่างระวัง “ถ้าอย่างนั้นคุณหนูก็ต้องระวัง ฮองเฮาคงไม่ยอมเลิกราแน่ กลัวแต่ว่าจะหาเรื่องกล่าวโทษคุณหนูเรื่องครั้งก่อนอีก”
“อะไรจะเกิดหลบอย่างไรก็ไม่พ้น บางครั้งเราจัดการไม่ได้ ปล่อยให้สองคนนี้ลงมือก่อนก็ดี เราจะได้ซ้อนแผน”
——
