เซินเหลียงส่งท่าทาง “เฉยเมย” ให้มู่นวลนวล：“ฉันพูดจริงๆนะ ถึงยังไงตอนนี้เธอก็โสด”
หลังจากที่เซินเหลียงพูดแบบนี้ มู่นวลนวลก็จำเรื่องทะเบียนสมรสขึ้นได้
ในทะเบียนสมรสเป็นชื่อของโม่ถิงเซียวกับมู่นวลนวล
หลังจากที่เธอแต่งงานกับโม่ถิงเซียว จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่เห็นทะเบียนสมรสของทั้งสองคน ดังนั้นเธอกับโม่ถิงเซียวจึงไม่รู้ว่าทะเบียนสมรสนั่นเป็นชื่อใคร
และรูปทะเบียนสมรสนั่นเป็นซือเฉิงยวี่ที่ส่งให้มู่หวันฉี
มู่หวันฉีก็เป็นหนึ่งในผู้เคราะห์ร้าย ไม่สนว่าชีวิตส่วนตัวของเธอจะเคยวุ่นวายแค่ไหน ตราบใดที่เธอยังเป็นภรรยาตามกฎหมายของโม่ถิงเซียว มู่นวลนวลก็ถูกกำหนดให้เป็นได้แค่ “มือพี่สาม”
หลังจากที่เซินเหลียงพูดจบ เธอก็ตระหนักว่าเหมือนตัวเองจะพูดผิดไป
“ไม่ใช่ ความหมายของฉันคือ……” เซินเหลียงพยายามอธิบาย
“ไม่เป็นไร” มู่นวลนวลพูดปลอบใจเธอ
หลังจากวางสายมู่นวลนวลก็ไปหาโม่ถิงเซียว
โม่ถิงเซียวไม่ได้ไปทำงานที่บริษัท มัวแต่ยุ่งอยู่กับเรื่องมู่นวลนวล
วันแรกมีข่าวว่ากูยื่อหยานเปิดตัวเป็นเกย์ วันที่สองเป็นการประกาศความรักของสองดาราที่มีชื่อเสียงของวงการบันเทิง
ตอนนี้เป็นวันที่สามแล้ว และข่าวที่ออกมาในสองวันนี้ ก็ได้เบี่ยงเบนความสนใจของชาวเน็ตไป และไม่มีใครพูดถึงเรื่องของมู่นวลนวลอีก
แต่คนที่เป็นหัวข้อประเด็นร้อนทั้งหมดล้วนเป็นนักแสดงของ Shengding Media
มู่นวลนวลรู้ดีกว่าใคร ว่านี่เป็นลายมือของโม่ถิงเซียวทั้งหมด
ข่าวถูกระงับแล้ว เหลือเพียงเรื่องของทะเบียนสมรส
หลายวันมานี้มู่หวันฉีก็ไม่ค่อยดี เธอถูกมู่เจิ้งซิวขังไว้ในบ้าน ไม่ยอมให้เธอออกมา และไม่อนุญาตให้เธอไปเจอซือเฉิงยวี่
มู่เจิ้งซิวเป็นคนที่เข้มงวด เขารู้นิสัยของมู่หวันฉีดี
ถ้าปล่อยมู่หวันฉีออกมา เธอต้องไปพูดไร้สาระกับสื่อมวลชนอย่างแน่นอน
ตอนนี้เขาต้องการเพียงแค่ให้มู่กรุ๊ปสงบสุข ไม่อยากวุ่นวายกับตระกูลโม่อีก
……
ประตูห้องหนังสือของโม่ถิงเซียวปิดไม่สนิท มู่นวลนวลผลักเบาๆและประตูก็เปิดออก
เธอยังไม่ทันได้เข้าไปก็ได้ยินเสียงโม่ถิงเซียวตะโกนด้วยความโมโหอยู่ข้างใน
“คุณคิดว่าฉันไม่รู้จริงๆหรือว่าเรื่องของแม่ในปีนั้นมันเกี่ยวกับคุณ？คุณทำอะไรที่มันน่าอับอายเพื่อต้องการให้มู่เจิ้งซิวพอใจ？ตอนนี้ก็เข้ามาแทรกแซงเรื่องทะเบียนสมรสของฉัน？”
ในห้องมีเพียงโคมไฟเล็กๆที่เปิดอยู่ เงาดำของโม่ถิงเซียวกำลังยืนอยู่ น้ำเสียงของเขาเย็นไปถึงกระดูก
ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ประตู เขาเห็นร่างบางๆของมู่นวลนวลยืนอยู่ข้างประตู
เขาหยุดชะงักและวางสาย
มู่นวลนวลเดินเข้าไป：“ฉันมาถามเรื่องทะเบียนสมรส”
ดวงตาของโม่ถิงเซียวหรี่ลง เขาระงับความโกรธ และน้ำเสียงของเขาก็ผ่อนคลายลงมาก “เรื่องนี้เธอไม่ต้องเป็นห่วง”
“ฉันแค่ถามว่ามันเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น” ตอนนี้มู่นวลนวลค่อนข้างสับสน
แน่นอนว่าเธอชอบโม่ถิงเซียว
เมื่อรู้ว่าเธอกับโม่ถิงเซียวไม่มีทะเบียนสมรส เธอก็ใจลอยอยู่พักหนึ่ง และเธอก็รู้สึกโชคดีแปลกๆ
ไม่มีทะเบียนสมรสพวกเขาก็ไม่ได้เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าวันหนึ่งเธอต้องการไปจากโม่ถิงเซียว เธอก็สามารถจากไปได้อย่างอิสระ
โม่ถิงเซียวเป็นผู้ชายอันตรายที่ไม่สามารถคาดเดาได้ เมื่อเธอเลือกที่จะอยู่กับเขา ก็เหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟ
แต่จู่ๆเธอก็ถอย……
โม่ถิงเซียวจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลึกล้ำ
เดิมทีมู่นวลนวลก็จ้องมองเขา แต่ภายใต้การจ้องมองนั้นเขาค่อยๆรู้สึกสำนึกผิด ราวกับว่าเขาเห็นความคิดของเธอ
มู่นวลนวลรู้สึกผิด：“ไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร”
“เพื่อแก้ไขปัญหานี้เราต้องจัดงานแต่งงาน”
เสียงที่เอื่อยเฉื่อยของโม่ถิงเซียวกระจายอยู่ในห้องหนังสือที่มืดสลัว หลังจากที่เสียงของเขาเข้าหูของมู่นวลนวล เสียงนั้นไม่ได้สลายหายไป แต่มันก้องอยู่ในหูของเธอ
จัดงานแต่งงาน？
มู่นวลนวลอ้าปากค้าง：“อะไรนะ？”
“เรายังไม่ได้จัดงานแต่งงาน ถือโอกาสช่วงนี้เลย คุณลองคิดดูว่าถึงตอนนั้น เราจะไปฮันนีมูนที่ไหน จะในประเทศหรือต่างประเทศก็ได้”
น้ำเสียงของโม่ถิงเซียวหนักแน่น และไม่มีที่ว่างให้มู่นวลนวลได้ปฏิเสธ
แต่มู่นวลนวลยังคงพูดว่า：“ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้นหลอก ถึงตอนนั้นแล้วค่อยว่ากัน”
ตอนนี้เธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้
โม่ถึงเซียวรู้สึกได้เองว่า แม้ว่ามู่นวลนวลจะไม่ได้ทะเลาะกับเขา เขาก็ไม่ได้เสียใจมาก แต่เมื่อพูดถึงเรื่องระหว่างคนสองคน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ใส่ใจเหมือนเมื่อก่อน
เมื่อพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าโม่ถิงเซียวสีหน้าซึมลงอีก
……
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมามู่นวลนวลไม่ต้องไปทำงาน และไม่ต้องออกจากบ้าน เธอก็แค่เขียนบทในคอมพิวเตอร์
เช้าวันต่อมา โม่ถิงเซียวก็ออกจากบ้าน
มู่นวลนวลไม่ได้ถามว่าเขาไปไหน
เธอเขียนบทจนเหนื่อย จึงลงไปดื่มน้ำที่ชั้นล่าง เปิดทวีและนั่งบนโซฟา
เมื่อทีวีเปิดขึ้นก็เห็นมู่หวันฉีกำลังให้สัมภาษณ์กับนักข่าว
สีหน้าของมู่หวันฉีดูซีดเซียวมาก เหมือนกับคนป่วยที่ฟื้นตัวจากโรคร้ายแรง
เมื่อสองวันก่อนตอนที่เธอเจอมู่หวันฉี มู่หวันฉียังสบายดีอยู่ไม่ใช่หรอ？
“ฉันเป็นคนถ่ายรูปทะเบียนสมรสนั่นแล้วโพสต์”
“ฉันแค่อยากเข้าวงการบันเทิง และเป็นที่นิยมเท่านั้น”
“ทะเบียนสมรสก็เป็นของปลอม”
“มู่นวลนวลเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของโม่ถิงเซียว ฉันแค่อยากเกาะกระแส……”
ขณะที่มู่หวันฉีพูด สีหน้าท่าทางของเธอก็แข็งทื่อ
ผู้สื่อข่าวคนหนึ่งถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่า：“คุณมู่หวันฉี ทำไมคุณถึงออกมายอมรับว่าคุณปลอมทะเบียนสมรส คุณถูกใครบังคับรึเปล่า？”
มู่หวันฉีตาโตและพูดเสียงดังว่า：“ไม่ใช่！ฉันเป็นคนปลอมแปลงทะเบียนสมรสนั่นเอง รูปฉันก็เป็นคนถ่าย！มู่นวลนวลเป็นน้องสาวของฉันฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้！ฉันผิดไปแล้ว！”
จากนั้นนักข่าวได้ถามคำถามเพิ่มเติม แต่มู่นวลนวลก็ไม่สนใจอะไรอีก
ความสนใจทั้งหมดของเธออยู่ที่ตัวของมู่หวันฉี
เธอรู้จักมู่หวันฉีดี และเธอก็ไม่เชื่อว่ามู่หวันฉีจะสำนึกผิด
เธอเปลี่ยนช่องหลายช่อง และพบว่ามีแต่บทให้สัมภาษณ์ของมู่หวันฉี
มู่นวลนวลรู้สึกว่าน่าเบื่อ เธอจึงเลือกรายการหนังเก่า
เมื่อดูหนังไปได้ครึ่งเรื่อง โม่ถิงเซียวก็กลับมา
เขาเดินตรงมาหามู่นวลนวล ปัดผมหน้ามาของเธอออก และก้มลงจะจูบเธอ
มู่นวลนลหันหน้าหนี โม่ถิงเซียวเคลื่อนไหวช้าลงแล้วจูบเธอ และยากที่จะได้ยินเสียงที่อ่อนโยนของเขา：“พรุ่งนี้ไปลองชุดแต่งงานนะ”
เขาพูดพลางกอดเธอไว้ในอ้อมแขน
มู่นวนวลหันหน้ากลับมา：“ฉันยังเขียนบทไม่เสร็จ ยุ่งนิดหน่อย”
“ลองเสร็จแล้วค่อยกลับมาเขียน”
“ไม่ได้ พอดีฉันมีแรงบันดาลใจ”
ทันใดนั้นสีหน้าของโม่ถิงเซียวก็เคร่งครึม เขาบีบคางของเธอราวกับว่าอดกลั้นไว้จนถึงขีดสุด และบีบคำพูดออกจากช่องว่างระหว่างฟัน：“มู่นวลนวล เธอลองปฏิเสธฉันอีกทีสิ”
