ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2176

บทที่ 2176
เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจ้งว่า “ขอแค่คุณตั้งใจทำงาน มีความรับผิดชอบ ใส่ใจและมีมโนธรรม ถึงเม้ว่าว่าคุณจะทำงานได้ไม่ดีก็ไม่เป็นไร”
จากนั้นเขาก็กล่าวต่อไปว่า “อีกสักครู่ผมจะให้พวกเขาทั้งสองคนโอนเงินฝากทั้งหมดไปยังบัญชีของบริษัทมารยาทซ่างเหม่ย ส่วนเงิน
ก้อนนี้จะเอายังไง หลั่งจากที่คุณข้ไปดูแลบริษัทแล้ว คุณต้องหาสัญญาข้อตกลงที่ไม่เป็นธรรมของบริษัทออกมาทั้งหมด และปลดล็อก
สัญญาของผู้หญิงทุกคนออกอย่างไม่มีเงื่อนไข หลังจากนั้นก็แจกจ่ายเงินชดเชยให้กับพวกเธอเป็นค่าตอบแทนตามจำนวนปีที่พวกเขาถูกบังคับ
ให้ลงนามในสัญญา กฎระเบียบของการแจกจ่ายเงินชดเชยจะต้องยุติธรรมและสมเหตุสมผล!”
เมื่อเซียวเวยเวยได้ยินประโยนี้ เธอพยักหน้าโดยไม่ลั่งเลและกล่าวว่า “ได้ค่ะ พี่เขย ฉันจะแจกจ่ายเงินซดเชยก้อนนี้ ให้พวกเธออย่าง
ยุติธรรมและสมเหตุสมผล!”
“ดีมาก” เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึ่งพอใจ “หลังจากที่คุณจ่ายเงินชดเชยให้พวกเธอแล้ว คุณแจ้งให้พวกเธอทราบอย่างชัดเจนว่า ต่อ
จากไปนี้คุณจะเป็นคนที่รับผิดชอบดูแลบริษัทนี้ และให้พวกเธอทราบเรื่องเกี่ยวกับการดำเนินงาน การแบ่งปั่น การจ่ายงินของบริษัท และ
กระบวนการทั้งหมดจะเปิดเผยและโปร่งใส หากพวกเธอยินดีที่จะเป็นพริตตี้ของบริษัท งั้นก็ร่วมมือทำงานกับบริษัทต่อไป และลงนามในสัญญา
จ้างเท่าเทียม! แค่คุณดูแลประเด็นเหล่านี้ให้ดี ผมเชื่อว่าพวกเธอจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน”
“เมื่อเป็นเช่นนี้ หลังจากที่คุณเข้าไปดูแลบริษัทแล้ว คุณจะมีทีมงานที่มั่นคง และหลังจากนั้นก็รับงานต่าง ๆ ผมเชื่อว่าบริษัทจะสามารถ
ทำกำไรได้อย่างแน่นอน”
เซียวเวยเวยฟังถึงตรงนี้ และกล่าวอย่างจริงจังว่า “พี่เขย คุณพูดถูก ขอแค่ทุกคนลงนามในสัญญาจ้างเท่าเทียม ทุกคนต้องเต็มใจที่จะ
เซ็นสัญญากับบริษัทอย่างแน่นอน!”
เมื่อพูดถึงจุดนี้ เธอกล่าวต่อไปด้วยความเหนอกเห็นใจ “เพราะการเป็นพริตตี้เป็นงานที่หน็ดเหนื่อยเป็นอย่างมาก ทุกเช้าต้องใช้เวลาใน
การแต่งหน้าแต่งตัวนานมาก แล้วงานก็มักจะต้องทำงานตั้งแต่เช้ายันต่ำ ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้เวลาที่เหลือจากการทำงาน ไปคุยสัญญาจ้างงาน
ไต้ หรือสร้างความสัมพันธ์กับบริษัทได้…..”
“สำหรับพวกเราที่เป็นพริตตี้แล้ว วิธีที่ดีที่สุดในการทำงานก็คือ การที่มีบริษัทที่เชื่อถือได้ช่วยพวกเรารับงานกิจกรรมทุกที่ จากนั้นจัด
เตรียม กำหนดการ และการวางแผนโดยรวมที่เหมาะสมแก่พวกเรา”
“เมื่อเป็นเช่นนี้ ทุกคนก็เต็มใจที่จะให้บริษัทดึงผลตอบแหนจากค่าแรงของตนเอง พนักงานและบริษัทจะร่วมมือกันเพื่อให้ได้สิ่งที่ตนเอง
ต้องการ เพื่อที่จะทำให้บริษัทดีขึ้นกว่าเดิม”
ในช่วงเวลานี้ เชี่ยวเวยเวยมีชีวิตที่ยากลำบากเป็นอย่างมาก
ที่ลำบาก นั้นเป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเธอไม่เคยทำงานมาก่อน เป็นคนหนูที่ไม่เคยต้องออกไปทำงานหาเงิน แต่ตอนนี้กลายเป็นคนที่ต้อง
ทำงานข้างนอกทุกวันเพื่อหาเลี้ยงชีพ
เป็นเพราะการมีส่วนร่วมจริงในการทำงาน ทำให้เธอสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับงานของอาชีพหนึ่ง และค้นพบปัญหาในสายอาชีพนั้น
หลังจากที่เธอเป็นพริตตี้มาระยะหนึ่ง เธอก็คันพบข้อดีและข้อเสียของพริตตี้ด้วย
ตอนนี้เธอคิดอยู่ในใจว่า “ผู้หญิงที่ทำงานเป็นพริตตี้เหมือนตนเอง ทุกคนล้วนมาจากครอบครัวที่ไม่มีฐานะภูมิหลัง ไม่มีที่พึ่งพาอาศัย
พึ่งพาการทำงานหนักทุกวันเพื่อค่าตอบแทน ในเมื่อทุกคนเลือกทำงานนี้ ก็เตรียมพร้อมที่จะเผชิญกับความทุกข์และความเหน็ดเหนื่อย จึงทำให้
พวกเขาไม่กลัวความทุกข์ยากหรือความเหนิดเหนื่อย….. ”
“แต่สิ่งที่พวกเรากลัวคือ การทำงานกับบริษัทที่ไม่น่าเชื่อถือ….
“เช่นเดียวกับบริษัทมารยาทซ่างเหม่ยของหลิวจงฮุย งานที่ป้อนให้ทุกคนทำนั้นเป็นงานที่หนักมาก แต่ค่าตอบแทนน้อยมาก…”.
“ให้ค่าตอบแทนน้อยก็ช่างมัน แต่หลิวจงฮุยและเฉินเสี่ยวเฟยยังคงไม่พอใจอีก พวกเขาต้องการเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงเหล่านั้นให้มาก
ขึ้น ดังนั้นพวกเขาจึงใช้ข้อตกลงที่ไม่ป็นธรรมและสัญญาลวงต่าง ( เพื่อหลอกลวงพวกเรา และเพื่อต้องการหาเงิน พวกเขาทำแม้กระทั่งบีบ
บังคับให้พวกเราไปทำงานในสถานที่อโคจรซึ่งทำให้ชีวิตมิแต่ความหายนะ…”
“ถ้าหากว่าพวกเราสามารถหาบริษัทที่ไว้ใจได้ บริษัทและพนักงานก็จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน แม้จะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ไม่มีใครบ่น…
“แต่น่าเสียตาย ที่กลุ่มของพริตตื้นั้นอ่อนแอเกินไป จึงถูกรังแกได้ง่าย! ดังนั้นเจ้าของส่วนใหญ่ของอาชีพนี้ โลภมากเหมือนกับหลิวจงฮุย
และทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะเอารัดเอาเปรียบผู้หญิงเหล่านั้นที่ไม่มีฐานะภูมิหลัง”
“ดังนั้น ตราบใดที่พวกเรายังทำมาหากินอยู่ในอาชีพนี้ จึงทำได้เพียงแค่เปลี่ยนจากบริษัทที่หลอกลวงแห่งนี้ แล้วก็ไปบริษัทที่หลอกลวง
อีกแห่งหนึ่งเท่านั้น”
“แต่ตอนนี้พี่เขยให้โอกาสฉัน ให้ฉันมาบริหารบริษัทมดลสิ่งแห่งนี้ ถ้ำฉันตั้งใจทำงาน ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าจะสามารถทำกำไรได้เท่า
ไหร่ อย่างน้อยฉันก็สามารถรับประกันได้ว่าสาว ๆ ที่ทำงานกับฉัน จะไม่ถูกบริษัทรังแก และจะไม่ถูกบริษัทเอารัดเอาเปรียบอีกต่อไป…..
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เซียวเวยเวยก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
เธอมองไปที่ยเฉินด้วยดวงตาที่สื่อมใสศรัทธาและแน่วแน่ กล่าวอย่างมั่นใจว่า “พี่เขย ขอบคุณที่ให้โอกาสฉัน ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่
และจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง!”