NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1199 พบผู้ใหญ่

“แกไสหัวไปเลย เกะกะข้า!” ไท่ซางรู้สึกว่าเขาไม่ควรกลับมา รีบวับไปอยู่ด้านหลังของหยางฉง
โหจื่อคิดที่จะดื้อด้านต่อไป แม้เมื่อเห็นหยางฉงและหวางซีเหยาดวงตาแทบถลน “พี่ไท่ พี่ออกไปทีโชคดีจังเลยนะ สาวสองคนนี้ดูดีหน่อย ดีกว่าผู้หญิงแต่ก่อนของพี่เยอะ”
เมื่อไท่ซางได้ยินคำของโหจื่อแทบกระอักเลือด ไอ้หมอนี่ เพียงไม่กี่คำก็พูดความรุ่งโรจน์ของเขาที่ผ่านมาจนหมดสิ้น
แถมเขายังไม่คิดเลยว่าภาพลักษณ์ของเขาในสายตาของโหจื่อและคนอื่นๆ จะแย่ขนาดนี้ เขาก็แค่มีแฟนหลายคนไม่ใช่หรือไง? ก็เขาหน้าตาดี มีเสน่ห์ จะโทษใครได้?
“โหจื่อ เลิกเล่นได้แล้ว แกไปโทรหาพวกท่านพ่อ บอกให้เขามานี่ที่” ส้าวส้วยจ้องมองหยางฉงที่อ่อนล้า รู้ว่าเรื่องราวไม่ง่ายแน่ จึงเร่งโหจื่อ ให้เขาไปติดต่อบิดาของหลี่ฝาง
“เอ๋? ทำไมต้องโทรหาท่านพ่อด้วย?” โหจื่อจ้องมองส้าวส้วยอย่างฉงน ไม่เข้าใจความหมายของเขา
ไท่ซางถีบก้นของโหจื่อ กล่าวอย่างดุดัน “ให้แกโทรแกก็ไปโทรสิ พูดมาก”
หลี่ต๋าคางและเมี๋ยวชุ่ยหลังจากที่ทำภารกิจเมื่อคราวก่อนก็อยู่ที่สถานตากอากาศตลอด หนึ่งเพื่อฟื้นฟูร่างกายของเมี๋ยวชุ่ย และสองพื้นฐานของหลี่ฝางคือสถานตากอากาศ พวกเขาอยู่เพื่อช่วยดูแล
โหจื่อและพวกกับหลี่ฝางเป็นความสัมพันธ์ร่วมเป็นร่วมตาย ในสายตาของหลี่ต๋าคางและเมี๋ยวชุ่ยไม่ต่างอะไรกับลูกของตนเอง เพราะงั้นโจจื่อและพวกจึงเรียกหลี่ต๋าคางว่าพ่อ เมี๋ยวชุ่ยเป็นแม่บุญธรรม
โหจื่อที่ถูกเล่นงานควักโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่พอใจ ติดต่อหาหลี่ต๋าคาง
“ท่านพ่อ มาช่วยผมเร็วเข้า ส้าวส้วยกับไท่ซางร่วมมือกันกลั่นแกล้งผม หากท่านยังไม่มาผมจะถูกพวกเขาอัดจนตายแน่”
หลี่ต๋าคางในตอนนี้กำลังนวดขาให้กับเมี๋ยวชุ่ยอยู่ เมี๋ยวชุ่ยเป็นคนรับสาย เมื่อเธอได้ยินเสียงของโหจื่อกลั้นหัวเราะอย่างสนุกสนาน “พวกแกโตๆ กันแล้ว ทำไมถึงต้องเล่นกันเป็นเด็กอยู่ ครั้งก่อนเพิ่งถูกส้าวส้วยแก้ผ้าต่อหน้าสาธารณชน นี่เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน แกคันยิกอีกแล้วใช่ไหม?”
“โอ๊ย แม่บุญธรรม เลิกพูดเรื่องนี้ทีสิครับ ขายขี้หน้าจะแย่” เมื่อได้ยินคำของเมี๋ยวชุ่ย โหจื่อห่อไหล่ทันที
แม้ส้าวส้วยจะเป็นอาจารย์ของโหจื่อ แต่โหจื่อเป็นพวกไม่ตีสามวัน ก็ดื้อรั้น หลายวันก่อนส้าวส้วยให้เขาตั้งใจฝึกยุทธ แต่เขาไม่ฝึก
ถึงขนาดเพื่อแอบอู้ ไปอยู่ข้างนอกสามวัน ทำให้ส้าวส้วยหัวเสียหนัก โหจื่อถึงถูกแก้ผ้าจนเหลือกางเกงในตัวเดียวโยนเอาไว้ที่ข้างถนนของสถานตากอากาศ
คนผ่านไปผ่านมาเห็นมากมาย โหจื่อขายขี้หน้าแทบแย่ เพราะเรื่องนี้ โหจื่อไม่กล้าออกจากบ้านหลายวัน กลัวว่าคนอื่นจะจำเขาได้
“โอเค โอเค ฉันไม่แกล้งแล้ว ไท่ซางกลับมาแล้วหรือ? ครั้งก่อนเสี่ยวฝางบอกฉันว่าเขามีแฟนแล้ว ครั้งนี้ได้พากลับมาไหม?”
รู้ว่าโหจื่ออับอายในเรื่องนี้มาก เมี๋ยวชุ่ยจึงจี้จนถึงที่สุด บทสนทนาจึงค่อยๆ หันมาที่ไท่ซาง เมื่อเมี๋ยวชุ่ยพูดถึงแฟนของไท่ซาง ที่เธอหมายถึงคือครั้งก่อนหลี่ฝางพาไท่ซางไปร่วมงานประลองยุทธของตระกูลชิวและได้รู้จักกับสาวอกโตหยูหลิงฮุ่ย
ในตอนนั้นหลี่ฝางเองก็บอกกับเมี๋ยวชุ่ยผ่านโทรศัพท์ท่านั้น ไม่คิดเลยว่าเมี๋ยวชุ่ยจะยังจำได้จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเพราะอายุมากแล้ว เริ่มป่วนห่วงเรื่องงานแต่งของเหล่าเด็กๆ
“ฮ่าๆ พากลับมาแล้ว! แถมคราวนี้พี่ไท่พากลับมาตั้งสองคน! แม่บุญธรรม หนึ่งในนั้นเหมือนว่าจะท้องแล้วด้วย”
เมื่อเห็นว่าเมี๋ยวชุ่ยถามเรื่องของไท่ซางโหจื่นตื่นเต้น พลางเล่าเรื่องของหยางฉงและหวางซีเหยา พร้อมรายงานสถานการณ์กับหวางซีเหยาเสียงแผ่ว
เมื่อได้ข่าวจากโหจื่อบอกว่าลูกสะใภ้ตั้งครรภ์ เมี๋ยวชุ่ยดีดลุกขึ้นนั่งจากเก้าอี้นวด น้ำเสียงเองก็สูงขึ้นไม่น้อย “จริงหรือ? ท้องแล้วหรือ? ข่าวดีนี่! โหจื่อ แกให้สาวคนนั้นรอก่อน ฉันกับพ่อของแกจะไปเดี๋ยวนี้”
จบประโยค เมี๋ยวชุ่ยจึงตัดสายทิ้งอย่างอดทนรอไม่ไหว ลากหลี่ต๋าคางมุ่งไปที่บ้านพักตากอากาศของโหจื่ออย่างรีบร้อน
โทรศัพท์สายนี้โหจื่อแอบไท่ซางและคนอื่นๆ โทร เพราะงั้นไท่ซางเองก็ไม่รู้ว่าโหจื่อพูดอะไรไปบ้าง รู้แค่ว่าอีกประเดี๋ยวเมี๋ยวชุ่ยและหลี่ต๋าคางจะมาที่นี่
“ไท่ซาง ที่พวกคุณว่าท่านพ่อกับแม่บุญธรรม เป็นพ่อแม่ของหลี่ฝางรึเปล่า?” หยางฉงได้ยินบทสนทนาของไท่ซางและโหจื่อ จึงกล่าวถามอย่างไม่มั่นใจนัก
“ใช่ๆ เป็นพ่อแม่ของลูกพี่ใหญ่ เพราะเราเป็นสหายของลูกพี่ใหญ่ ก็เลยนับถือพวกเขาเป็นพ่อแม่บุญธรรม” คำถามของพี่สะใภ้ในอนาคต ไท่ซางต้องตอบอยู่แล้ว
เพราะเขากลัวตายชัดๆ จึงอ่อนโยนกับหยางฉง แต่ในสายตาของโหจื่อ กลับกลายเป็นพลอดรักกับกลัวเมียไปเสียได้ จึงอดหัวเราะเยาะไท่ซางไม่ได้ขึ้นมา
“พี่ไท่ ไม่คิดเลยว่าคนรักความสนุกอย่างพี่จะมีวันที่กลับใจได้ด้วย? ฮ่าๆ ฮ่า คำโบราณว่าไว้ เมื่อผู้ชายมีลูกเมียแล้ว ก็จะเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ อีกเดี๋ยวพ่อกับแม่บุญธรรมมา ต้องชื่นชมพี่แน่”
“แกจะให้กูพูดอีกกี่รอบ นี่ไม่ใช่เมียฉัน นี่เป็นผู้หญิงของลูกพี่ใหญ่ เมียของหลี่ฝาง!” ไท่ซางทนทนไม่ไหว คำรามใส่โหจื่อหลายประโยค
เมี๋ยวชุ่ยและหลี่ต๋าคางเดินมาถึงหน้าบ้านพักตากอากาศพอดี เมื่อได้ยินประโยคของไท่ซางตัวแข็งทื่อทันที
“ต๋าคาง คุณ คุณหยิกฉันหน่อย ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม? ไท่ซางบอกว่าเด็กในท้องแม่หนูนี่เป็นลูกของหลี่ฝาง?”
เมี๋ยวชุ่ยรู้สึกขาทั้งสองข้างอ่อนยวบ ตบบ่าของหลี่ต๋าคางพร้อมกล่าวอย่างสั่นเครือที่ตัวแข็งทื่อ ให้เขาช่วยหยิกเธอสักที
ต้องฟังผิดแน่ แฟนสาวของหลี่ฝางคือฉินวี่เฟยไม่ใช่หรือไง? เด็กสาวที่อยู่ข้างๆ ไท่ซางมันอะไรกัน? หรือว่าหลี่ฝางเปลี่ยนแฟนแล้ว?
เมื่อทุกคนได้ยินความเคลื่อนไหวต่างพุ่งไปที่หน้าประตู เมื่อหยางฉงเห็นสองสามีภรรยาหลี่ต๋าคาง อดหน้าแดงไม่ได้ เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอกับพ่อกับแม่ของหลี่ฝางในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยแม้แต่น้อย
ขณะที่หยางฉงพิจารณาสองสามีภรรยาหลี่ต๋าคาง เมี๋ยวชุ่ยและหลี่ต๋าคางก็กำลังพินิจหยางฉงอย่างละเอียดเช่นเดียวกัน รูปลักษณ์หน้าตาใช้ได้ ดูแล้วก็เป็นพวกเด็กดี อย่างน้อยความรู้สึกแรกของมี๋ยวชุ่ยก็ไม่เลวเลย
“ท่านพ่อ แม่บุญธรรม! ในที่สุดก็มากันสักที! ถามเร็วเข้าว่านี่มันเรื่องอะไรกัน ผมงงจะแย่”
โหจื่อในตอนนี้เกือบจะบ้าคลั่ง เขาตกใจกับคำพูดของไท่ซางราวกับสายฟ้าฟาด รีบแล่นไปที่เมี๋ยวชุ่ยและคนอื่นๆ เพื่อขอความช่วยเหลือ
“ไท่ซาง แม่หนูนี่มันเรื่องอะไรกัน?” เมี๋ยวชุ่ยเดินเข้าบ้านพักตากอากาศภายใต้การประคองของหลี่ต๋าคาง จ้องมองหยางฉงถามอย่างสงสัย