NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1195 ตัดสินใจไปหาหลี่ฝาง

“เสี่ยวฉง ไม่ต้องร้องแล้ว เพราะผู้ชายห่วยๆ แบบนั้นไม่คุ้มค่า ในเมื่อเขามีผู้หญิงคนใหม่แล้ว งั้นเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องตายอยู่กับพวกสารเลว ผู้ชายที่ดีตามจีบเธอตั้งมากมาย อย่างมากเราก็แค่หาคนใหม่เท่านั้น”
เมื่อได้ยินคำปลอบใจตนอย่างนั้น หยางฉงส่ายหน้าร้องไห้โฮ “เหยาเหยา ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่แบบนั้น ก่อนที่หลี่ฝางจะความจำเสื่อมก็คบกับฉินวี่เฟยแล้ว พวกเขาอยู่ด้วยกันมานานแล้ว”
หวางซีเหยาไม่เข้าใจในเรื่องของหลี่ฝางเท่าไหร่นัก ถึงตอนนี้เธอก็ยังคิดว่าหลี่ฝางนอกใจ ไปรักผู้หญิงอื่น เธอไม่คิดเลยว่าคนที่เป็นมือที่สามแท้จริงแล้วคือหยางฉง
หยางฉงเห็นว่าหวางซีเหยานิ่งไปนาน ฉีกยิ้มเย้ยหยันตนเอง
ที่แท้เป็นความผิดของเธอ เป็นเธอที่แทรกแซงความสัมพันธ์ของหลี่ฝางและฉินวี่เฟย ถือโอกาสที่หลี่ฝางความจำเสื่อมแย่งตำแหน่งของคนอื่น หลี่ฝางอ่อนโยนต่อเธอขนาดนั้น ดีต่อเธอ สิ่งเหล่านั้นเป็นของฉินวี่เฟย ตอนนี้หลี่ฝางฟื้นความจำแล้ว สมควรที่จะกลับไปยังข้างกายฉินวี่เฟย เธอเองก็ควรที่จะคืนให้กับเจ้าของตัวจริง
แต่ทำไม ทำไมเธอเข้าใจสิ่งเหล่านี้แท้ๆ แต่ในใจกลับไม่ยอมซะได้?
หยางฉงมองออก ในใจของหลี่ฝางมีเธออยู่ ไม่เช่นนั้นจะให้ไท่ซางอยู่ตระกูลหยางเพื่อช่วยเหลือเธอได้ยังไง ในเมื่อเธอเองก็รักกับหลี่ฝาง แล้วทำไมเธอต้องยอมถอยด้วย? ความสัมพันธ์ของคนสามคน จะให้ฉินวี่เฟยเป็นฝ่ายถอยไม่ได้หรือไง?
“เหยาเหยา ฉันไม่ยอม! หลี่ฝางเขาเองก็รักฉันแท้ๆ แต่ทำไมคนที่ต้องถอยคือฉัน? ฉันก็อยากอยู่กับเขาไปทั้งชีวิตเหมือนกัน!”
ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด หยางฉงกอดหวางซีเหยาร้องไห้จนแทบขาดใจ หวางซีเหยารู้สึกว่าเธอแทบคลั่ง หากตอนนี้หลี่ฝางอยู่ตรงหน้าเธอ เธอต้องอัดหลี่ฝางให้กลายเป็นหัวหมูไปเลย!
“เสี่ยวฉง อย่าร้อง! เธอหยุดร้องแล้วฟังฉันพูดก่อนได้ไหม?” ช่วยเช็ดคราบน้ำตาที่หางตาของหยางฉง ก่อนที่หวางซีเหยาจะจ้องมองเธอกล่าวอย่างจริงจัง
ร้องไห้มานาน หยางฉงเองก็ไม่มีน้ำตาแล้ว พลันกัดฟันฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ มองหวางซีเหยาเงียบๆ รอเธอกล่าว
“เสี่ยวฉง เธอฟังฉันนะ เธอไม่ผิด เธอไม่รู้เรื่องราวในอดีตของหลี่ฝาง ทั้งหมดนี้เพียงเพราะชะตากลั่นแกล้งแค่นั้น”
“หากเธอไม่ยอมจริงๆ วางหลี่ฝางไม่ลง งั้นเธอก็ไปหาเขา นี่เป็นความรักของเธอ เธอต้องกล้าๆ หน่อย เธอไปหาเขา ไม่ว่าจะเลิกหรืออะไร เธอให้หลี่ฝางบอกเธอต่อหน้า”
หวางซีเหยาเป็นคนที่กล้าได้กล้าเสีย สำหรับเธอแล้ว หลี่ฝาง ฉินวี่เฟยและหยางฉงทั้งสามคน ไม่มีคนผิด
ยังไงซะตอนนั้นหลี่ฝางความจำเสื่อมจำใครไม่ได้ ได้พบกับหยางฉงที่อ่อนโยน แถมยังเป็นผู้หญิงที่สวย ต่อให้เป็นผู้ชายคนไหนก็ต้องหวั่นไหว สถานการณ์ตอนนั้น หลี่ฝางถือว่าเป็นอีกคนอื่น เขาและหยางฉงรักกันและกันโดยสิ้นเชิง
ตอนนี้หลี่ฝางฟื้นความจำแล้ว เขาค้นพบว่าเขาตกหลุมรักสองคนในเวลาเดียวกัน เขาเลือกฉินวี่เฟยที่อยู่กับเขามานาน เป็นเรื่องที่ไร้ข้อสงสัย
แต่เหล่านี้ไม่ได้หมายความว่าหยางฉงจะต้องเป็นฝ่ายถอย เธอเองก็มีสิทธิ์ที่จะไปตามล่าความรักของตัวเอง
“เหยาเหยา แบบนี้ได้หรือ? ฉันไปหาเขาได้หรือ? ฉันไม่อยากไปทำลายความสัมพันธ์ของเขากับฉินวี่เฟย แต่ให้ฉันถอยแบบนี้ ฉันไม่พอใจ”
เมื่อได้ฟังคำของหวางซีเหยา หยางฉงหวั่นไหว แต่จิตใจบริสุทธิ์ของเธอก็ยังคงกังวล เธอไม่อยากทำร้ายใครทั้งนั้น
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หลี่ฝางเป็นแฟนหนุ่มของเธอ หรือเธอยอมให้เธอสลัดเธอทิ้งแบบมึนงงอย่างงี้หรือ? ไม่ว่าหลี่ฝางเลือกที่จะอยู่กับใคร เขาต้องให้คำตอบเธอ”
หยางฉงที่ลังเลตัดสินใจไม่ได้ หวางซีเหยามีความรู้สึกว่าคนที่สิ่งที่เธอคาดไม่ได้เป็นไปตามหวัง มีอะไรต้องลังเล ถ้ารักก็ตะโกนออกมาดังๆ ยังไงตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
แม้เธอจะเกลียดมือที่สาม แต่อันที่จริงแล้วหยางฉงไม่ใช่มือที่สามซะหน่อยนี่! ในเมื่อเธอไม่ผิด เธอไม่ใช่มือที่สาม แล้วทำไมจะไปตามความรักของตัวเองไม่ได้ล่ะ?
ท้ายที่สุด ภายใต้การสนับสนุนของหวางซีเหยา หยางฉงตัดสินใจที่จะไปหาหลี่ฝาง
“โอเค เมื่อกี้เธอร้องไห้ จนตาบวม รีบไปล้างหน้าที่ห้องน้ำสิ หลังไปทานข้าวเป็นเพื่อนฉัน ปลอบใจเธออยู่ครึ่งค่อนวัน ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”
หวางซีเหยาจ้องมองหยางฉงที่ชะงักร้องไห้เผยรอยยิ้ม พลันล้มลงบนโซฟาบิดขี้เกียจแล้วบ่นอุบ
หยางฉงล้างหน้าล้างที่ที่จมูกแดงก่ำไปแล้ว เข้าไปในห้องน้ำอย่างว่าง่าย หวางซีเหยาเป็นคนที่ชอบน้ำมันหอมระเหยมาก โดยเฉพาะในห้องน้ำ ที่มักมีน้ำมันหอมระเหยเอาไว้เสมอ
อันที่จริงน้ำมันหอมระเหยที่เธอใช้ค่อนข้างมีระดับ กลิ่นหอมมาก เพียงแต่ไม่รู้เพราะเหตุใด วันนี้หยางฉงได้กลิ่นนี้แล้วอยากจะอาเจียน แถมยังไม่สามารถควบคุมได้อีก ไม่ทันได้พูดอะไร ก็อุ้มโถส้วมอ้วกแตก
หวางซีเหยาที่อยู่ห้องนั่งเล่นได้ยินเข้า จึงรีบวิ่งเข้ามา
“เสี่ยวฉง เธอเป็นอะไร?” หวางซีเหยาเห็นหยางฉงอาเจียนหนัก จึงรีบตบหลังพลางดูอาการของเธอ
ผ่านไปนาน หยางฉงถึงได้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง เธอรู้สึกว่าเธอแทบอ้วกเอาน้ำดีออกมาด้วย “เหยาเหยา เธอเปลี่ยนน้ำมันหอมระเหยหรือ? ทำไมฉันได้กลิ่นน้ำหอมแล้วรู้สึกคลื่นไส้?”
หยางฉงที่ไม่ได้คิดมากคิดว่าเธอคงจะฉุนน้ำหอม แถมยังกล่าวถามหวางซีเหยาเรื่องเปลี่ยนน้ำหอมอย่างไร้เดียงสา
“เปล่านี่! น้ำหอมในห้องน้ำฉันไม่ได้เปลี่ยนมานานแล้ว……” หวางซีเหยาไม่ทันได้ไหมตัว จึงกล่าวตอบไปอย่างนั้น แต่พูดได้เพียงครึ่งก็รู้สึกถึงความผิดปกติ “เดี๋ยวนะ เสี่ยวฉง เดือนนี้ประจำเดือนของเธอมาหรือยัง?”
เมื่อได้ยินคำถามของหวางซีเหยา หยางฉงนิ่งไป เมื่อคิดดูให้ดีไม่เพียงแต่ประจำเดือนของเดือนนี้ไม่มา เดือนที่แล้วก็เหมือนว่าไม่ได้มา
เดือนที่แล้วเพราะเรื่องของคุณปู่ หยางฉงจึงไม่ได้ใส่ใจ ไปหาหมอ หมอเองก็บอกว่าเธอเหนื่อยเกินไป เธอจึงคิดว่าไม่มีอะไร
แต่ไม่มาสองเดือนติด ก็เท่ากับว่ามีปัญหา
“พระเจ้า เสี่ยงฉง เธอคงจะไม่……” เมื่อเห็นว่าหยางฉงนิ่งอึ้ง หวางซีเหยาเองก็ตื่นตระหนกเช่นเดียวกัน พลันปิดปากแน่นไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
“ฉัน ฉันไม่รู้ เหยาเหยา เธอไปร้านยาหาซื้อไอ้นั่นให้ฉันหน่อยได้ไหม?” หยางฉงลูปคลำท้องน้อยของตนเองตามสัญชาตญาณ พูดไม่ถูกว่าเธอรู้สึกยังไงกันแน่
หรือว่าเธอท้องลูกของหลี่ฝาง?
“ได้ ได้ เสี่ยวฉงเธอกลับไปนั่งที่โซฟาก่อน ฉันจะไปซื้อให้เธอเดี๋ยวนี้” แม้หวางซีเหยาไม่เคยท้องมาก่อน แต่ความรู้ขั้นพื้นฐานก็พอเข้าใจบ้าง ประคองหยางฉงอย่างระมัดระวังกลับไปที่ห้องรับแขก ก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ร้านขายยา
ไม่นานหยางฉงก็กลับมาพร้อมกับที่ตรวจครรภ์สิบยี่ห้อ หยางฉงจ้องมองที่ตรวจครรภ์อย่างไร้คำพูด “เหยาเหยา เธอจะซื้อมาเยอะแยะทำไม?”
“โอ๊ย ฉันก็กลัวว่าแท่งเดียวจะไม่ตรง เสี่ยวฉงเธอรีบไปห้องน้ำเร็วเข้า ดูว่าเรื่องจริงไหม” หวางซีเหยาไม่ทันได้ใส่รองเท้า รีบยัดที่ตรวจครรภ์ใส่มือของหยางฉง เร่งเธออยู่อย่างงั้น