NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – ตอนที่ 1167 ถ่ายทอดคำพูด

ในชั่วพริบตา ความประหลาดใจได้ท่วมท้นในใจของเขา กระทั่งทำให้ไท่ซางระเบิดพลังออกมา ทำให้ทั้งสามคนกระเด็นออกไป
”ลูกพี่!” ไท่ซางตะโกนด้วยความประหลาดใจ
ทั้งสามก็หันกลับมา กลับไม่มีวี่แววอะไรเลย
” มันหลอกพวกเรา?” ทั้งสามหันกลับไปก็พบว่าไท่ซางกำลังยืนกอดอกเยาะเย้ยพวกเขาด้วยใบหน้าที่มีความสุข ทันใดนั้น ก็มีเสียงแว่วเข้ามาในหูของทั้งสามคน
“พวกแกสามคนก็แค่พวกขี้แพ้ ยังกล้ามาลองดีกับฉันอีก?”
ทันใดนั้น ทั้งสามกลัวตัวสั่นเมื่อได้หันมาเจอกับหลี่ฝางด้วยใบหน้าที่กำลังเยาะเย้ย
“เดี๋ยวก่อน พวกเรามีพระบรมราชโองการของฝ่าบาทให้แก! “ทั้งสามค่อยๆเดินทอยหลัง ในขณะเดียว มีบ้างสิ่งถูกโยนออกมาถึงหลี่ฝาง
หลี่ฝางเอื้อมมือออกไปคว้ามันโดยไม่รู้ตัว ทันใดนั้นตาของหลี่ฝางเป็นประกายขึ้นมาทันใด
ร่างของอาซาโทสปรากฏขึ้นอย่างไม่คาดคิดในหัวของเขา
แม้จะเป็นเพียงภาพลวงตาของอาซาโทสแต่ทุกอย่างดูน่าเกรงขาม
“ฉันกำลังจะกลายเป็นพระเจ้า”
ประโยคที่แม้แต่หลี่ฝางยังรู้สึกหวาดหวั่น
“ตอนนี้ฉันให้แกเลือกสองทาง”
“หนึ่ง แกจงมาเป็นทาสจงรักภักดีต่อฉันชั่วนิรันดร์ แกจะได้กลายเป็นแม่ทัพภายใต้คำสั่งของฉัน และแกจะได้สุขเสพความมั่งคั่งไปชั่วชีวิต”
หลี่ฝางออกเสียงเย้ยหยัน
“สอง ให้ฉันลงมือฆ่าแกเอง ถือว่าเป็นรางวัลหากแกเลือกข้อนี้”
ที่อาซาโทสพูดมันเรียบง่ายและเพียงไม่นาน เงาก็เลือนหายไป
เหรียญทองคำตกไปอยู่ในมือของหลี่ฝาง โดยมีลายอาซาโทสติดอยู่
“สรุปแล้วเคยทำสิ่งนั้นแล้วหรือยัง?” หลี่ฝางยิ้มเบาๆในใจ ฉันเข้าไปในเหรียญนั้นแล้ว
“พวกแกสามคนรีบหนีไปเถอะ” เขาเหลือบมองทั้งสามอย่างเฉยเมย
ทั้งสามคนไม่กล้าที่จะอยู่ต่อแต่อย่างใด และรีบวิ่งออกไปให้พ้นสายตา
“พี่ใหญ่ ไอเจ้าอาซาโทสให้อะไรไว้” ไท่ซางเห็นท่าทีไม่น่าจะพอใจของหลี่ฝาง เขาได้เอนตัวไปข้างหน้าและถามด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ
“ไม่มีอะไร ไปเถอะ” หลี่ฝางรีบเก็บเหรียญนั้น หายใจออกช้าๆ “ขอบใจสำหรับความลำบากครั้งนี้นะ”
“ลำบากอะไรกัน เศษสวะแบบนั้นต่อให้มาอีกสามตัวเดี๋ยวจะตบให้ล่วงเลย” ไท่ซางพูดด้วยน้ำเสียงหัวเราะ
“เยี่ยม ถึงเวลานั้นฉันจะให้นายเป็นคู่มือปราบเจ้าอาซาโทส” หลี่ฝางหัวเราะไท่ซางด้วยความชอบใจ
“ฉัน…ฉันแค่พูดเล่นนะพี่ใหญ่…” ไท่ซางพูดอย่างขมขื่น
“ฉันก็ด้วย” หลี่ฝางยิ้ม “ฉันจะช่วยให้นายต่อสู้เพื่อฝ่าฟันอุปสรรค มาลองพยายามกัน”
ทันใดนั้น ไท่ซางก็เกือบจะโง่กับความสุขที่ตกลงมาจากฟากฟ้า
……
การกลับมาของหลี่ฝาง ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิม
ผู้ที่ผิดสัญญา ปฏิเสธ และเย็นชากับตระกูลหยางไว้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้พวกมันรีบตรงดิ่งไปที่บ้านตระกูลหยางเพื่อทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม เพื่อเป็นการเยินยอ เพียงเพราะกลัวว่าตระกูลหยางจะชำระบัญชีในภายหลัง
มีหลี่ฝางอยู่ ตระกูลหยางจะไม่มีปัญหาอีกต่อไป
และนายท่านหยางถูกฝังด้วยหลุมศพที่สวยงามและล่องลอยอย่างมีชีวิตชีวาในที่สุด ทุกๆพวงหรีดที่ทุกฝ่ายส่งมาจากคฤหาสน์ตระกูลหยางไปยังหลุมฝังศพของบรรพบุรุษตระกูลหยาง
ญาติๆและเพื่อนพ้องแสดงความเสียใจดูเหมือนจะร้องไห้หนักกว่าคนในครอบครัวตระกูลหยางเสียอีก
……
ในห้อง หลี่ฝางหมุนเหรียญทองในมือของเขา สีหน้าครุ่นคิดไปมา
หยางฉงเดินเข้ามาและถามเบา ๆ “นายกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ?”
หลี่ฝางนำเหรียญให้เธอดู หยางฉงด้วยความสงสัยว่า “นี้คืออะไร”
เป็นของที่อาซาโทสให้ไว้ “ฉันอยากลองลวงความลับข้างในของอาซาโทส”
หลี่ฝางถอนหายใจ
“น่าเสียดายที่ไม่ได้อะไรเลย”
“เอาล่ะ” คิดไม่ออกก็ปล่อยไว้ก่อน
หยางฉงลูบมือหลี่ฝางเบา ๆ เพื่อให้หลี่ฝางคลายความความเครียด
“ไม่ต้องรีบร้อน ค่อย ๆ คิด” ไม่ทันขาดคำหลี่ฝางก็นึกออก
หลี่ฝางถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อันที่จริงแล้ว ตั้งแต่เข้าไปลอบสังหารจนถึงตอนนี้ เขายังไม่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ
เมื่อหลี่ฝางพร้อมที่จะผ่อนคลายด้วยการนวดจากหยางฉง เสียงเรียกอาหารมาส่งจากข้างนอกปลุกเขาให้ตื่น
และในโต๊ะกลมนั้น มีเด็กหญิงแปลกหน้ากำลังโอ๋ทารกร้องไห้เงียบๆ มีผู้หญิงอีกคนหนึ่งจากตระกูลหยางคอยดูแลหญิงสาวแปลกหน้าและดุหยางโล่จื้อที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
นอกจากพวกเขาทั้งสอง ยังมีคนอื่นๆ อีกสองสามคนที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน และมีบางคนที่ดูตื่นเต้น และยังมีแขกบางคนที่มาบ้านของตระกูลหยางมาพร้อมด้วยความร่าเริง
นี่คือภาพของหยางฉง เมื่อเขาเข้าใกล้
“นายกำลังทำอะไร” หยางฉงกล่าว
แม้ว่าเสียงของเธอจะไม่ดังทั้งยังเงียบสงบ แต่เธอก็ทำให้ผู้ชมเงียบสงบลงทันที
คนรอบข้างรีบถอยห่างและปล่อยให้หยางฉงเดินมา
มองหยางฉงเดินลงมา หยางโล่จื้ออดไม่ได้ที่จะสั่น ราวกับว่าจำได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นทำให้เธอเกิดกลัวหยางฉง
เมื่อหยางฉงเห็นหยางฉง เขาก็ขมวดคิ้ว
“ใครปล่อยแกออกมา?”
“ฉันผิดไปแล้ว คุณพี่ ฉันพยายามจะแก้ไขแล้ว แก้ไขแล้วจริงๆ” หยางโล่จื้อเธอคิดถึงความคับข้องใจที่ถูกกักขังในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และกล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หยางฉง ถอนหายใจอย่างเย็นชา เธอเองก็รู้นิสัยของหยางโล่จื้อเป็นอย่างดี จะเป็นไปได้อย่างที่เธอถูกขังไปแค่สองสามวันแล้วจะเปลี่ยนไปขนาดนี้