มุกดาลูซี่มาที่ด้านในห้างสรรพสินค้า ทั้งสองเดินเข้าไปที่แผนกเสื้อผ้าสตรีด้วยความดีอกดีใจ ลูซี่รู้สึกว่ามุกดาดูดีไปหมดทุกอย่าง ทรงผมก็สวย เสื้อผ้าก็สวย คนเองก็สวย สรุปว่า เธอก็กลายเป็นแฟนคลับของมุกดาไปแล้ว
ลูซี่เองก็ลืมไปแล้วว่าตอนนี้ตนเองเป็นบอดี้การ์ด และก็ลืมไปแล้วว่าตนเองต้องคอยเฝ้าจับตามุกดาเอาไว้ เมื่อก่อนเธอไม่เป็นแบบนี้ เป็นบอดี้การ์ดที่จริงจังมาโดยตลอดในตอนแรก คิดไม่ถึงว่ากลับหลงเสน่ห์ของมุกดาเข้าเสียแล้ว
ทั้งสองคนซื้อของในห้างสรรพสินค้าอย่างบ้าคลั่ง คนมักพูดว่าเวลาที่ผู้หญิงอารมณ์ไม่ดี ก็ต้องไปช้อปปิ้ง มีเพียงสิ่งนั้นที่สามารถลดความกดดันของตนเองและปลดปล่อยได้!
“อ้าว นี่ไม่ใช่มุกดาหรอกเหรอ” ตอนที่สองคนกำลังซื้อของอย่างมีความสุขอยู่นั้น ก็มีคนเรียกทักมุกดา
“มิสยืนนาน？” ลูซี่มองเห็นคนที่เดินมา ดวงตาเธอเบิกโต
มุกดาไม่หันหน้าไปมอง ก็รู้ว่าคนนั้นก็คือธินิดา คนผู้นี้ก็ยังตามระรานไม่เลิก แต่ว่าเจอเธอที่นี่ก็เป็นเรื่องปกติมาก เพราะเธอเป็นเลขาของฟิลลิป
“จะเป็นภรรยาของฟิลลิปแล้ว ดีใจมากจริงๆสินะ หึๆๆ ตอนนี้ชลธีไม่ได้เป็นประธานบริษัทแล้ว เธอก็เลยทอดทิ้งเขาเลยเหรอ” ธินิดาพูดกับมุกดาอย่างดูถูกเหยียดหยามมาก
“มิสยืนนาน ทำไมคุณถึงได้พูดแบบนี้กับมุกดา” ลูซี่ที่เดิมก็ไม่ชอบธินิดาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอได้ฟังสิ่งที่เธอพูดกับมุกดา ก็ยิ่งไม่ชอบเธอมากขึ้น
“ลูซี่ คุณไม่รู้จักคนคนนี้ดี รอต่อไปเมื่อคุณเข้าใจแล้ว ก็จะเห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันพูด” ธินิดาพูดกับลูซี่
“ลูซี่ พวกเราเดินไปดูว่ามีของอะไรที่ชอบทางนั้นบ้างดีกว่า ขี้เกียจอยู่ฟังหมาเห่าที่นี่” มุกดาที่เดิมอารมณ์ดีๆ กลับถูกธินิดาทำเสียอารมณ์ ดังนั้นเธอจึงพูดกับธินิดาอย่างไม่เกรงใจอย่างมาก
“เธอพูดว่าอะไรนะ ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายจริง เธอไม่รู้สึกผิดต่อชลธีบ้างสักนิดเลยเหรอ ฟิลลิปอายุหกสิบกว่าแล้วนะ เธอนี่โลภมากไม่รู้จักพอจริงๆ” ด้านหลังธินิดาก็มีผู้หญิงชาวอเมริกันตามมาสองสามคน ได้ยินคำพูดของธินิดา สายตาก็มองมุกดาอย่างดูถูกเหยียดหยามมาก
“ฉันเต็มใจจะทำยังไงก็เรื่องของฉัน เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย คุณกรุณาอย่ามาพูดส่งเสียงเอะอะที่นี่ ทำให้พวกเราอารมณ์เสีย”มุกดาพูดกับธินิดาอย่างไม่เกรงใจ
“จัดการ ตบนังผู้หญิงที่ไร้ยางอายคนนี้” ธินิดาพูดกับผู้หญิงที่อยู่ข้างหลัง
ผู้หญิงสามคนที่ร่างกายกำยำก็ต่างพากันดาหน้ามา พวกเธอล้วนหน้าตาท่าทางเหมือนกับผู้ชาย ตอนแรกที่เห็นผู้หญิงหน้าตาสะสวยก็เกลียดมากอยู่แล้ว ตอนนี้พอได้ยินคำสั่งของธินิดา พวกเธอก็อยากจะลงมือเลย
“ฉันเองก็ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้ว มา มุกดาช่วยฉันถือของหน่อย” ลูซี่เอาถุงกระดาษในมือให้มุกดา เธอเป็นห่วงมากว่าตอนที่ต่อสู้กันจะทำให้เสื้อผ้าเสียหาย
“ได้ ฉันเองก็ไม่ได้ยืดเส้นยืดสายนานแล้ว มา ช่วยดูของให้พวกเราหน่อยนะคะ” มุกดาไม่ถูกชะตาธินิดามานานแล้ว บวกกับครั้งนี้ที่ฟิลลิปสามารถวางแผนผตนเอง แน่นอนว่าเธอต้องมีส่วนช่วยเหลือแน่ มุกดาตัดสินใจว่าจะสั่งสอนธินิดาสักหน่อย
ผู้หญิงสามคนดาหน้ามา ลูซี่เองก็ก้าวไปข้างหน้า ธินิดากลับไปหลบข้างหลัง
“ลูซี่ คุณจัดการสามคนนั้นก่อนนะ ฉันจะไปจัดการผู้หญิงคนนั้น” มุกดาพูดกับลูซี่ แล้วเธอก็เดินตามไป
แต่ว่าหญิงสาวสามคนนั้นก็ไม่ได้โง่ หน้าที่ของพวกเธอก็คือต้องดูแลปกป้องธินิดา มุกดาจะเข้าใกล้ธินิดาไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
เธอและลูซี่ก็ต่อสู้กับผู้หญิงสามคนนั้นขึ้นมา ธินิดาหัวเราะเยาะอยู่ข้างๆ มุกดา เธอก็ไม่เลวนะ ห้าปีที่เธออยู่ฝรั่งเศสได้เรียนกังฟูมาด้วย แต่นั่นไม่ช่วยอะไร วันนี้จะต้องทำให้เธออับอายขายหน้าให้ได้!
ลูซี่มองดูคนที่หน้าตาสวย แถมยังลงมือได้อย่างร้ายกาจ ไม่นานเธอก็จัดการผู้หญิงคนหนึ่งล้มลง แล้วก็ไปจัดการที่เหลืออีกสองคน มุกดาตอนนี้ว่างแล้ว เธอก็เดินไปทางธินิดาเพื่อสั่งสอนเธออีกครั้ง
ธินิดาเห็นมุกดาเดินมาทางตนเอง เธอก็เริ่มวิ่งหนี ลูซี่คนนี้ เดิมทีก็เก่งกาจกว่าบอดี้การ์ดสามคนนี้ของตนเองอยู่แล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยจริงๆว่าเป็นคนสนิทของฟิลลิป
แต่มุกดาจะปล่อยให้เธอหนีไปได้ยังไง ไม่นานก็จะจับเธอได้แล้ว แต่เวลานี้เองธินิดากลับหยุดยืนนิ่งเลย เธอล้มลงบนพื้น
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงทำร้ายคนอื่น” ตำรวจสองนายเดินมาจากฝั่งตรงข้าม
ที่แท้ธินิดามองเห็นว่าตำรวจกำลังมา ก็เลยแกล้งทำเป็นถูกทำร้ายล้มลง ตำรวจมองเห็นคนล้มลง ก็ถามมุกดาด้วยความสงสัย
“พี่คะ พี่คะ พี่เป็นอะไรคะ คุณตำรวจ เธอเป็นพี่สาวของฉันค่ะ เธอมีปัญหาทางจิต มักจะทำร้ายคนโดยไม่มีเหตุผล ดังนั้นฉันเลยต้องขัดขวางเธอค่ะ” มุกดารีบย่อตัวลงไปข้างๆธินิดาทันที แสดงท่าทางเสียใจมาก ธินิดา เธอไม่ใช่ว่าเสแสร้งเก่งเหรอ อยากนั้นฉันก็จะเล่นกับเธอด้วย
“เป็นคนบ้าเหรอ งั้นคุณก็เอาเธอกลับไปเถอะ อย่าปล่อยให้ทำร้ายคนอื่น” พอตำรวจได้ยินว่าคนบนพื้นเป็นคนโรคจิตคนหนึ่ง ก็มองธินิดาอย่างรังเกียจ ถอยหลังไปสองสามก้าว
“อืม อืม ฉันจะพาเธอกลับไปเดี๋ยวนี้ค่ะ ขอบคุณ คุณตำรวจด้วยนะคะ” มุกดามองธินิดา ยิ้มกับเธอ ธินิดาอยากจะบอกกับตำรวจว่าตนเองไม่ใช่คนบ้า แต่ตำรวจก็เชื่อมุกดาไปแล้ว
“คุณตำรวจคะ ฉันไม่ได้บ้านะคะ ฉันไม่ได้บ้า ฉันไม่ได้บ้าจริงๆนะ!” ธินิดารีบบอกกับตำรวจ
ที่มุกดาทำกับธินิดาในเวลานี้ก็คือตบหนึ่งฉาก จากนั้นก็ต่อยที่ศีรษะเธอหนึ่งหมัด หน้าธินิดาถูกตีจนบวม
“พี่สาวฉันอาการกำเริบอีกแล้ว คุณตำรวจคะ ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวเธอก็จะบอกว่าตนเองเป็นคนของใคร พูดเพ้อเจ้อแบบนี้ทุกวันค่ะ” มุกดาอธิบายกับตำรวจ
“ฉันคือคนของคุณฟิลลิป พวกคุณรีบจับเธอเอาไว้ จับเธอเอาไว้” ธินิดาเริ่มตะโกนเรียกตำรวจขึ้นมาแล้วจริงๆ
ตำรวจได้ยินคำพูดของธินิดา ก็ส่ายหน้า ตอนนี้เกิดอะไรบนโลกใบนี้ คนที่เป็นโรคแบบนี้ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าแรงกดดันตัวเองมีมากแค่ไหน
ตำรวจไปแล้ว ธินิดายังนอนอยู่บนพื้น รอบๆยังมีคนรุมล้อมถ่ายภาพ หลายคนเอารูปนี้ไปโพสต์ในอินเทอร์เน็ต บอกว่าคนผู้นี้เป็นผู้ป่วยทางจิตสร้างความเดือดร้อนให้ประชาชน ถูกน้องสาวของตนเองควบคุมไว้แล้ว
“มุกดา เธออย่าคิดว่าฉัน จะยอมให้เรื่องนี้จบง่ายๆ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอแน่นอน” ธินิดาพูดด้วยเสียงดุร้ายเบาๆ
“อะไรนะ พี่จะกลับไปเอามีดมาฟันแทงคนอื่น นี่ไม่ได้นะคะ พี่จะทำแบบนี้กับคนบริสุทธิ์พวกนี้ไม่ได้ ใครมีเชือกบ้าง ให้ฉันยืมใช้หน่อยค่ะ ฉันจะมัดเธอเอาไม่ให้ไปทำร้ายคนอื่นอีก เธอฟันคนที่บ้านเก่าของพวกเราไปหลายคนแล้ว ตอนนี้ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย” มุกดาพูดกับคนที่มามุงดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นเหล่านั้น
“ผมมี ผมมีเชือก ที่บ้านผมมีคนถูกคนบ้าฟัน ผมโกรธเกลียดคนพวกนี้มาก” มีวัยรุ่นคนหนึ่งเดินออกมาจากฝูงชน ในมือถือเชือกไนลอนม้วนหนึ่ง
