ควินสันพูดประโยคเหล่านี้ออกมาอย่างเต็มปากเต็มคำ และมองหลินอิ่ง
ใช่แล้ว เท่าที่เขาดูแล้ว เขาให้ความช่วยเหลือกับหลินอิ่งอย่างมหาศาล
หลินอิ่งอยู่ในประเทศหลุงอำนาจใหญ่มาก แต่ก็มีสิทธิ์เท่าเทียมกับคุณชายตระกูลโครเมียร์อย่างเขาได้
สำหรับคนข้างกายหลินอิ่งพวกนี้ สาวประเทศหลุงหลายคนนี้ ก็เป็นแค่เศษขยะระดับล่างกลุ่มเดียวเท่านั้น
หลินอิ่งกลับมาสร้างความขุ่นเคืองกับเขา เพราะพวกขยะเหล่านี้? ช่างโง่เขลาจริงๆ
“นี่……พี่ เรื่องที่เขาพูด” กงซุนชิวอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของควินสันแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปค่อนข้างซับซ้อน
เธอนึกขึ้นได้ฉับพลัน ตระกูลโครเมียร์มีอำนาจอยู่ในระดับไหน แล้วตระกูลพอร์ตเล็ตเป็นอำนาจอะไร
ไม่เพียงแค่กงซุนชิวอวี่ จ้าวเฉิงเฉียนและฉู่ฉู่ที่อยู่ในเหตุการณ์ ต่างก็ตอบสนองขึ้นมาได้
ตระกูลโครเมียร์และตระกูลพอร์ตเล็ต นั่นล้วนเป็นตระกูลมหาอำนาจสูงสุดในโลกมืดแห่งตะวันตก
อันหนึ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเวสต์แลนส์ อันหนึ่งเป็นตระกูลอันดับหนึ่งแห่งนอร์ธแลนด์
ผลกระทบในต่างประเทศ เมื่อเทียบกับตระกูลผู้ดีชั้นสูงทั้งห้าแล้วแข็งแกร่งกว่าเยอะมาก
“เหอะ…….” หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา มองควินสันด้วยสีหน้าปกติ “ถ้าอย่างนั้นผมยังต้องขอบคุณงั้นเหรอ?”
“คำขอบคุณ ก็ไม่ต้องแล้ว” ควินสันพูดด้วยท่าทางสมเหตุสมผล “ถ้าหากคุณอยากขอบคุณผมจริง ก็เอาผู้หญิงคนนั้นให้ผม”
“อย่างไรเสีย ถึงระดับพวกเราแบบนี้ ก็ไม่ขาดผู้หญิงแล้วใช่ไหม?” ควินสันพูดอย่างจริงจัง “พูดตามตรง คุณหลิน นอกจากคุณ คนพวกนั้น ก็เป็นแค่พวกขยะเท่านั้น”
ปัง
คำพูดของควินสันเพิ่งจบ ก็มีเสียงดังขึ้นกะทันหัน
ขณะนี้ ร่างของหลินอิ่งชิดเข้าไป ถีบเขากระเด็นไปอยู่บนพื้น ล้มอยู่บนพื้นคอนกรีตอย่างแรง กระแทกจนเป็นหลุม
“เอื้อก”
ควินสันร้องอย่างเจ็บปวด พลิกตัวขึ้นฉับพลันทันที สีหน้าโมโห ขึ้นมาโวยวาย
“หลินอิ่ง คุณกล้าทำแบบนี้กับผม คุณคิดว่าตระกูลโครเมียร์ของเรารังแกง่ายเหรอ?”
เสียงดังฮวัก
เวลานี้ บอดี้การ์ดต่างชาติกลุ่มนั้น ต่างก็ล้อมเข้ามาด้วยสีหน้าโหดเหี้ยมเย็นชา ท่าทางพร้อมเคลื่อนไหวที่จะต่อสู้
“หลินที่รัก คุณ คุณทำแบบนี้กับน้องชายฉันได้ยังไง?” แอนนาสีหน้ากังวล พูดจาต่อว่า
“หลินอิ่ง พวกเรามาหาคุณที่ตี้จิงครั้งนี้ ตอนแรกตระกูลพวกเราอยากจะเจรจาธุรกิจกับคุณ” ควินสันพูดอย่างเย็นชา “คุณรู้ไหม คุณถูกบริษัทต่างชาติทั้งหมดปิดกั้นหมดแล้ว พวกเรามาให้โอกาสกับคุณ คุณทำไมถึงได้โง่เขลาไม่รู้จักแยกแยะ”
“คุณมองตระกูลของพวกคุณ สูงส่งเกินไปแล้ว” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
ควินสันคนนี้ แม้แต่ตำแหน่งตัวเองยังวางไม่ถูกเลย สถานการณ์ยังมองไม่ชัดเจน
ตอนอยู่เมืองก่าง โครเมียร์ แอนมามาขอร้องถึงที่ ตัวเขาเองใช้ดุลยพินิจพิจารณาแล้ว จึงปล่อยทางให้ตระกูลโครเมียร์ทำธุรกิจ
เป็นข้อแลกเปลี่ยน ก็คือตระกูลโครเมียร์ต้องจัดการคนของตระกูลพอร์ตเล็ต
ปรากฏว่า วันนี้กลับทำอากัปกิริยาสูงส่ง เอาเรื่องนี้มาทำเป็นบุญคุณใหญ่โตของตัวเอง?
ตระกูลของพวกเขาช่วยตัวเองจัดการปัญหาไป ก็ได้รับผลประโยชน์ที่ควรได้ในเมืองก่าง
นี่เป็นใครที่โง่เขลาไม่รู้จักแยกแยะ?
ปะทะกับตระกูลพอร์ตเล็ตจริง หลินอิ่งก็ไม่ได้กลัว
“วันนี้ ถ้าคุณไม่ให้คำอธิบาย อย่าโทษพวกเราหักหน้ากัน” ควินสันพูดอย่างข่มขู่ “ความโกรธของตระกูลโครเมียร์ ไม่ใช่สิ่งที่คุณสามารถรองรับได้”
“ให้ผมให้คำอธิบายกับคุณ เหอะ”
หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา
“ปู่ของคุณยังไม่กล้าพูดคำพูดพวกนี้”
“งั้นคุณก็คอยดูละกัน ผมจะทำให้คุณเสียใจ” ควินสันพูดอย่างโมโห
หลินอิ่งมองด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ผมนับสิบวินาที คุณยังไม่ขอโทษอีก ผม ฆ่าคุณแน่”
“คุณมันอวดดีเกินไปแล้ว คุณชายโหม ผม…….” ควินสันพูดอย่างโมโห จนเกือบจะลงมือแล้ว
เวลานี้ ร่างคนแก่คนหนึ่ง ปรากฏตัวอยู่หลังควินสันอย่างไร้เสียง ยื่นมือปิดปากของเขาไว้
“คุณหลิน ขอโทษ คุณชายควินสันไม่รู้หลักครองตนในสังคม หวังว่าคุณจะเข้าใจ”
คุณชายโหมก้มตัวเล็กน้อย เพื่อคำนับ พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย สำรวจมองคนแก่ต่างชาติคนนี้รอบหนึ่ง
คุณชายโหมอะไรคนนี้ น่าจะเป็นยอดฝีมือผู้เก่งกล้าข้างกายแอนนาคนนั้น
คนแก่คนนี้ มีกลิ่นอายอันตรายอย่างมากบางอย่างอยู่รอบตัว
พูดได้ว่า นอกจากท่านมังกรดำคนนั้นที่ไม่เคยปรากฏตัวเลย
คุณชายโหมเป็นยอดฝีมือที่เก่งกล้าที่สุด เท่าที่หลินอิ่งเคยเจอมา
แม้แต่ยอดฝีมือแบบนี้ก็พามาตี้จิงแล้ว ทำให้หลินอิ่งอดสงสัยไม่ได้ เป้าหมายที่แอนนามาตี้จิงครั้งนี้คืออะไร
“หลิน ช่างเธอ น้องชายฉันเขาไม่รู้เรื่อง ฉันจะสั่งสอนเขาเอง คุณอย่าโกรธเลยนะ” แอนนาก็ท่าทางสภาพน่าสงสาร พูดจาขอร้อง
“คุณชายควินสัน คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณหลิน ทำตามคำสั่งของคุณหลิน ขอโทษคุณผู้หญิงท่านนั้นเถอะ” คุณชายโหมวางมือลง พูดด้วยเสียงเบา
“แต่ แต่ว่า…….” ควินสันยังคงอยู่ในท่าทางไม่จำยอม
“นี่เป็นคำสั่งของท่านเอิร์ล สำหรับคุณหลิน คุณต้องรักษาความเคารพ” คุณชายโหมพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม
ได้ยินคำว่าท่านเอิร์ล สีหน้าของควินสันเปลี่ยนไปทันที อดกลั้นความโกรธนี้ไว้ ก้มหัวลง
“ขอโทษ คุณหลิน ผมผิดไปแล้ว” ควินสันเดินไปข้างหน้าหลินอิ่ง ก้มหัวลงแต่โดยดี โค้งตัวคำนับขอโทษ
จากนั้น ก็เดินไปข้างหน้าฉู่ฉู่ ก้มตัวขอโทษ
“คุณผู้หญิงท่านนี้ ขอโทษด้วย เป็นความผิดของผมเอง ขอให้คุณยกโทษให้กับความล่วงเกินของผมด้วย”
ควินสันพูดประโยคนี้ไปโดยเกือบจะกัดฟันพูด
ถูกคนตบหน้า ยังต้องก้มหัวขอโทษ คิดถึงฐานะหลานชายท่านเอิร์ลอย่างเขา อยู่ในต่างประเทศ เคยถูกเหยียดหยามแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย “ถ้ามีสถานการณ์แบบนี้อีก ผมจะทำให้คุณหายสาบสูญจากตี้จิง”
พูดจบ ในใจควินสันก็ชะงัก ถอยกลับไปอย่างว่านอนสอนง่าย
เห็นภาพเหตุการณ์พลิกผันแบบนี้ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย
พวกเขารู้ว่าหลินอิ่งมีอำนาจแข็งแกร่งในตี้จิง พลังอำนาจใหญ่มหาศาล
แต่คิดไม่ถึง ในต่างประเทศหลินอิ่งก็มีผลกระทบน่ากลัวขนาดนี้ แม้แต่ตระกูลโครเมียร์ระดับใหญ่โตในโลกตะวันตก ยังหวาดกลัวขนาดนี้
โดยเฉพาะจ้าวเฉิงเฉียน สายตาตะลึง แววตาเปลี่ยนไปอย่างไม่คงที่
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ เขาเป็นคนที่รู้อำนาจของตระกูลโครเมียร์ดีที่สุด
นั่นเป็นตระกูลมหาอำนาจใหญ่ครอบคลุมทั้งหมดในโลกมืดแห่งตะวันตก ไม่ใช่ตระกูลธรรมดาทั่วไป
โลกมืดแห่งตะวันตก นั่นมันตรงกันข้ามกัน กับโลกลึกลับในประเทศหลุงเลย
อย่างแก๊งหยางเหมินของเขา อำนาจในต่างประเทศ ก็เทียบกับตระกูลโครเมียร์ไม่ได้…….
“คุณหลิน ขอเสียมารยาทพูดสักคำ ไม่ทราบว่าคุณมีเวลาไหม? ท่านเอิร์มวานผม นำจดหมายให้คุณฉบับหนึ่ง มีคำพูดอยากบอกกับคุณ” คุณชายโหมพูดจารักษาท่าทางสุภาพ
“หลิน ฉันมาตี้จิงครั้งนี้ ก็เพื่อหาคุณมีเรื่องจะคุยด้วย หวังว่าคุณจะให้โอกาสกับพวกเรา” แอนนาก็เปิดปากพูด ท่าทางสายตาคาดหวังอย่างมาก
