“นี่? เรื่องอะไรกัน”
“นายน้อย? ท่านว่า นั่นคือกงจิ่ว?”
ตามจากที่จ้าวเฉิงเฉียนลุกขึ้นกะทันหัน เผยหวูหมิงและหม่าผิงชวนก็ร้องออกมาอย่างแปลกใจ สายตาจ้องมองไป แต่ไม่พบร่องรอยเงาดำนั้นแล้ว
“ผมเคยประมือกับกงจิ่วซึ่งๆหน้ากันที่มณฑลเกาหยาง แน่นอนว่าไม่มีทางลืมร่างและวิธีการของเขาได้”จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างเคร่งขรึม “ดูแล้วคงเกิดสถานการณ์คาดไม่ถึงแล้ว ทำไมกงจิ่วถึงมาที่นี่? หรือว่าได้รับข่าวแล้ว?”
จ้าวเฉิงเฉียนรู้สึกแปลกใจ และตื่นเต้นเล็กน้อย
ข่าวกรองเขาเป็นคนส่งให้หลินอิ่งกับมือ
ในข่าวกรอง อาคารร้างแห่งนี้มีเพียงผู้ปกปักรักษาของสำนักยุทธเชียนจั่วฉวนและจั่วซงเท่านั้น กงจิ่วไม่เคยปรากฏตัว
ถ้าหากปฏิบัติการครั้งนี้ของหลินอิ่งล้มเหลว หรือว่าลูกน้องในมือเจ็บหนักล้มตาย
นั่นไม่ต้องคิด ความโกรธของหลินอิ่งต้องหันมาที่ตัวเขาจ้าวเฉิงเฉียนแน่นอน คิดว่าถูกเขาหลอกแน่นอน
เห็นท่าทางจ้าวเฉิงเฉียนที่ให้ความสำคัญและตื่นเต้นแบบนี้ เผยหวูหมิงและหม่าผิงชวนก็สีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา
“นายน้อย คนของพวกเราจับตาอยู่ที่นี่นานขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเห็นกงจิ่วปรากฏตัวเลย ทำถึงคืนนี้หลินอิ่งลงมือ กงจิ่วก็มาเลย?”หม่าผิงชวนพูดอย่างครุ่นคิด
“นายน้อย ความสามารถของกงจิ่วสูงอย่างคาดเดายาก แม้แต่ท่านก็จัดการเขาไม่ได้ ถ้าหากกงจิ่วมาจริง หวงชิงซานสองคนนี้ เกรงว่าต้องเสียเปรียบแล้ว”เผยหวูหมิงพูดอย่างจริงจัง
สีหน้าจ้าวเฉิงเฉียนเคร่งเครียด แววตาค่อยๆเย็นชาลง จ้องอาคารร้างอยู่ไกลๆ
เงาดำดั่งปีศาจร้ายที่เคลื่อนไหวผ่านไปเมื่อครู่นั้น เขาสามารถมั่นใจได้ นั่นคือกงจิ่ว เพราะว่าคุ้นเคยมาก
ยอดฝีมือทั่วไป ไม่มีทางมีวิชาอันแปลกประหลาดขนาดนั้นแน่นอน
“ดูแล้วเรื่องราวจะมีปัญหาแล้ว”จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างเคร่งขรึม
“พวกคุณ ตามผมไป……”
“นี่มัน? นายน้อย ท่านแน่ใจหรือว่าจะประมือกับกงจิ่วซึ่งๆหน้าอีกหรือ?”หม่าผิงชวนพูดด้วยสีหน้าลังเล “กงจิ่วคนนี้เหมือนดั่งงูพิษ ปรากฏตัวทุกครั้งต้องกัดคนแน่นอน ครั้งที่แล้วที่เราปะทะกับเขา ก็สูญเสียยอดฝีมือไปมากมายแล้ว”
“ถึงแม้ว่าพวกเราไป ก็จับตัวกงจิ่วไม่ได้ แต่กลับจะทำให้หลินอิ่งสงสัยมากขึ้น”หม่าผิงชวนพูดคาดเดา
เผยหวูหมิงก็พูดอย่างจริงจัง “ไม่เข้าไป อย่างมากหลินอิ่งก็แค่คิดว่าข่าวกรองของเราผิดพลาดเท่านั้น”
“เข้าไป อีกหน่อยไม่เพียงแค่พูดไม่ชัดเจน อาจจะ พวกเรายังจะสูญเสียยอดฝีมืออีกไม่น้อย……อาจไม่คุ้มค่า”
ในขอบเขตความรู้ของความเขา กงจิ่วมาแล้ว ถ้าอย่างนั้น พวกหวงชิงซาน ต้องสูญเสียสาหัสแน่นอน
อีกอย่าง เท่าที่พวกเขาประมือกับกงจิ่วมาในอดีต รู้นิสัยของกงจิ่วอย่างดี
กงจิ่วคืองูพิษแก่ตัวจริงไม่ผิดแน่ โหดเหี้ยมปลิ้นปล้อน ไม่ก็หาคนไม่เจอ ไม่ก็เขาออกมาเอง กัดลงไปอย่างรุนแรง ทำให้คนอื่นรับไม่ไหว
ครั้งที่แล้วที่มณฑลเกาหยาง แก๊งหยางเหมินต้องหน้าตามอมแมมฝุ่นตลบ พี่น้องตายในมือของกงจิ่วไปไม่น้อย
บวกกับ ความสามารถในวิชาการต่อสู้ของกงจิ่วเอง ก็เก่งกาจอย่างน่ากลัว ครั้งที่แล้วที่นายน้อยจ้าวเฉิงเฉียนประมือกันกันกงจิ่ว หากไม่ใช่ผู้ปกปักรักษาอาวุโสสองท่านของแก๊งหยางเหมินช่วยเหลือ เกรงว่าคงร้ายมากกว่าดี……
“ไป”จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างจริงจังหนักแน่น น้ำเสียงส่อแววสังหาร
“ช่วงนี้ผมฝึกวิชาใหม่พอดี พอดีเลยหากงจิ่วมาทดสอบฝีมืออีกครั้ง”
พูดไป จ้าวเฉิงเฉียนสีหน้าเคร่งเครียด ในตามีแววสังหาร ก้าวออกไปก่อน มุ่งหน้าไปทางอาคารร้างที่ห่างออกไปนั้น
เผยหวูหมิงและหม่าผิงชวนมองหน้าสบตากัน
“เผยหวูหมิง นายพาคนตามนายน้อยไป ต้องรับรองความปลอดภัยของนายน้อย ฉันจะติดต่อยอดฝีมือของสาขาย่อยตี้จิง……”หม่าผิงชวนพูดอย่างเคร่งขรึม
เวลาเดียวกัน
ภายในอาคารร้าง เย่เฮยและหวงชิงซานทั้งสองคนยืนขนานกัน
ยอดฝีมือองครักษ์มังกรหลายคนที่อยู่ด้านหลังเขาสองคน ต่างมีรอยแผลจากมีด เลือดไหล ดูแล้วบาดเจ็บสาหัส
ส่วนทางด้านจั่วฉวนและจั่วซง ล้มตายไปแล้วเจ็ดแปดศพ มีดลายเบญจมาศหลายด้ามหล่นอยู่บนพื้น
ดูจากความสามารถของลูกน้องยอดฝีมือแล้ว ทางด้านสำนักยุทธเชียนด้อยระดับหนึ่งอย่างชัดเจน ถูกคนอื่นฆ่าหมดและกับบาดแผลภายนอกเพียงเล็กน้อย
อย่างไรเสีย คนที่ติดตามข้างกายเย่เฮย นั่นล้วนเป็นอดีตยอดฝีมือองครักษ์มังกรดำของแก๊งมังกร ไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วไปสามารถเทียบได้เด็ดขาด
เมื่อเทียบความสามารถแล้ว สำนักยุทธเชียนไม่คู่ควรเปรียบเทียบกับอดีตแก๊งมังกร
“แคกแคก……”จั่วฉวนไอแห้งไปสองที เลือดไหลจากมุมปาก
“พวกแก ไม่ใช่คนของแก๊งหยางเหมิน? พวกแกเป็นใครกันแน่?”จั่วฉวนพูดอย่างเคร่งขรึม “พวกเขามาเพื่อต้องการยาชุดนี้? สินค้าของสำนักยุทธเชียนเรา ไม่ได้แย่งง่ายขนาดนั้น”
สถานการณ์ตอนนี้ ไม่เอื้อผลต่อพวกจั่วฉวนเลย ในใจมีความกดดันไม่น้อย
เย่เฮยและหวงชิงซานยอดฝีมือทั้งสองคน สามารถกดยับยั้งพวกเขาสองคนได้
นี่ทำให้จั่วฉวนคนนี้ซึ่งเป็นผู้ปกปักรักษาของสำนักยุทธเชียนรู้สึกแปลกใจมาก
แปลกประหลาดมาก ทำไมถึงมีคนหาสถานที่อันลึกลับนี้เจอได้ ยังให้ยอดฝีมือแข็งแกร่งขนาดนี้สองคนออกมา?
เย่เฮยและหวงชิงซานไม่ได้พูด จ้องจั่วฉวนและจั่วซงอย่างเย็นชา
ฮู…….
ถ้าหากการได้ยินเกินคน ตอนนี้ยืนอยู่ข้างเย่เฮยสองคน ก็สามารถได้ยินเสียงหายใจอันถี่และดังดั่งสายฟ้า
สองคนนี้ ก็ได้รับอาการบาดเจ็บภายในไม่น้อย
หยุดมือ ไม่พูด เพียงแค่ปรับลมหายใจกำลังภายในเท่านั้น
“ทำไม? จากความสามารถของทั้งสอง ควรจะรู้ว่าสำนักยุทธเชียนแห่งต้าเหอ หากไร้ความแค้นในอดีต ผมแนะนำให้ทั้งสองถอนตัว สินค้าของพวกเรา พวกคุณเอาไปแล้วก็ไม่มีชีวิตได้ใช้”จั่วซงพูดข่มขู่ เห็นได้ชัดว่าภายนอกดูเข้มแข็งแต่ภายในขี้ขลาด
“ทั้งสองน่าจะรู้ เราสองคนถ้าจะไป พวกคุณขวางไม่อยู่แน่ ผมบอกพวกคุณก็ได้ อาคารนี้ซ่อนดินระเบิดไว้สิบกิโล หากจุดระเบิดขึ้นมา จุดจบก็คือแพ้และเจ็บทั้งสองฝ่าย……”
“เหรอ?”เย่เฮยหัวเราะเย็นชา แววตาเย็นชาขึ้นมากะทันหัน
เป้าหมายของเขาสองคน ก็คือต้องจับจั่วซงและจั่วฉวนได้ร้อยเปอร์เซ็นต์
ทั้งสองบาดเจ็บภายใน ไม่รู้อาการบาดเจ็บของจั่วฉวนและจั่วซงว่าเป็นอย่างไร
เพราะฉะนั้นจึงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม
หลังจากฟังคำขู่ของคนต้าเหอทั้งสองแล้ว
เย่เฮยรู้แล้ว หลังจากการสู้รบกันยกหนึ่งแล้ว พละกำลังอันแข็งแกร่งของจั่วฉวนและจั่วซงเสื่อมทรุดแล้ว
ชิ้ว
วินาทีนี้ เย่เฮยและหวงชิงซานก็รู้กันทั้งสองฝ่าย ลงมือพร้อมกันอย่างรุนแรง
ทั้งสองพลังอำนาจดุจสายฟ้า พุ่งฆ่าเหมือนดั่งแสงไฟฟ้า ยกมือขึ้นก็มีแรงดั่งดินถล่มคลื่นสึนามิซัด อากาศสั่นสะเทือนยังคงคำรามไม่หยุด ใช้ฝ่ามือเป็นมีด ฟาดลงไปที่จั่วฉวนและจั่วซงอย่างแรง
ภายใต้ความเร่งรีบ จั่วฉวนและจั่วซงทั้งสองคนสีหน้าตะลึง ชักมีดต่อสู้
ปัง ปัง
เสียงดังสะท้อนกึกก้องสองครั้ง ฝุ่นบนพื้นฟุ้งกระจายไปทั่ว
เห็นเพียง คนต้าเหอทั้งสองถูกสะเทือนมีดลายเบญจมาศในมือปลิว คนก็กระเด็นไปไกลสิบกว่าเมตร
“เอื้อกอ้าก”
จั่วฉวนร้องโอดโอยออกมา กระอักเลือดออกมาจากมุมปาก
“พูดมา หัวหน้าของพวกแก กงจิ่วอยู่ไหน? แล้วสินค้าในอาคารนี้ที่แกพูด คืออะไร?”เย่เฮยพูดอย่างเย็นชา
“อูย อูย”
จั่วฉวนและจั่วซงร้องเสียงออกมาด้วยความตกใจ เหมือนกับพูดไม่ออก มองพวกเย่เฮยอยากไม่อยากเชื่อ
พวกเขาสองคนกำลังอยากกัดยาพิษหลังฟัน เพื่อฆ่าตัวตาย แต่กลับคิดไม่ถึง ตอนนี้ร่างกายชาทั่วร่าง แม้แต่ฟันลิ้นก็แข็งทื่อแล้ว
เห็นได้ชัดว่า ฝ่ายตรงข้ามเตรียมตัวไว้อย่างดีแล้ว นี่ต้องการจับเป็น
“เลิกอูยอูยได้แล้ว……จัดการกับพวกคนต้าเหออย่างพวกแก ฉันเคยมีประสบการณ์”หวงชิงซานพูดอย่างเชื่องช้า “ตอนประมือกัน พวกแกก็ถูกวางยาขจัดพลัง กำลังภายในกระจายทั่วร่าง ฤทธิ์ยากระจาย ไม่มีโอกาสโต้ตอบ”
ฮู๊ว
เวลาเดียวกัน จะจับสองคนได้เห็นๆแล้ว
ทันใดนั้นลมกระโชกแรงขึ้น เงาดำดุจสายฟ้าพุ่งเข้ามา
เย่เฮยและหวงชิงซานหรี่ตา เห็นได้ชัดว่าไม่รู้ตัวเลยว่ายังมีคนแอบซ่อนตัวอยู่
ปัง ปัง
การประมือกันทั่วพริบตา เย่เฮยและหวงชิงซานถูกเงาดำลอบทำร้ายกะทันหัน กระเด็นออกไปไกลสิบกว่าเมตร กระแทกกำแพงคอนกรีตไปสองแผ่น ล้มลงกับพื้น
เห็นเพียง ชายวัยกลางคนในชุดนักสู้สีขาว หุ่นเตี้ยตัวเล็กคนหนึ่ง สีหน้าโหดเหี้ยม จ้องมองเย่เฮยและหวงชิงซาน
“หลินอิ่งจะอวดดีเกินไปไหม? ส่งมาแค่พวกแกสองคน ยังกล้ามาลงมือกับฉัน?”
