“ขอแค่คุณไม่ทำลายผลประโยชน์ของนายท่าน นายท่านรับรองกับคุณแล้ว ลูกหลานของตระกูลจี้ยังคงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้ อนาคตถ้านายท่านทำการสำเร็จแล้ว จะให้ตระกูลจี้กลับสู่เมืองก่างอีก”
“นายท่าน ต้องดีกับคนที่จงรักภักดีกับท่านแน่นอน ถ้าท่านไม่ยอมออกจากเมืองก่าง ถ้าอย่างนั้นคุณก็วางใจได้ นายท่านจะช่วยคุณแก้แค้นเอง จะฆ่าหลินอิ่งด้วยมือตัวเอง”
พูดถึงตรงนี้ เหวินเทียนเฟิ่งวางสาย
วางสายแล้ว สีหน้าจี้ฉงซานไม่ดีจนถึงสุดขีด แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ในโทรศัพท์ เหวินเทียนเฟิ่งพูดอย่างชัดเจนแล้ว
ท่านมังกรดำ ตัดเขาทิ้งไปแล้ว
ตอนนี้เขาทำอะไร ก็ไม่มีอะไรสำคัญแล้ว ไม่มีสิทธิ์อะไรไปสู้กับหลินอิ่งแล้ว ไม่มีสิทธิ์อะไรไปคุยข้อเสนออะไรกับท่านมังกรดำแล้ว
ที่โชคดีก็คือ คนของตระกูลจี้ หนีไปต่างประเทศหมดแล้ว
ท่านมังกรดำสื่อมาแค่เรื่องเดียวเท่านั้น ก็คือห้ามหักหลังเขา
ไม่อย่างนั้น ไม่ต้องรอหลินอิ่งลงมือ ท่านมังกรดำ ต้องตามฆ่าปิดปาก ฆ่าล้างตระกูลจี้ยกครัว ไม่เหลือสายเลือดไว้แม้แต่คนเดียว
“ตอนแรกคิดว่าแค่ทำเรื่องเล็กๆ ฆ่าไอ้เด็กหลินอิ่ง ปรากฏว่า กลับก่อให้เกิดเรื่องราวใหญ่โต” จี้ฉงซานบ่นพึมพำ เสียใจจนไส้พันกันหมดแล้ว
ผลลัพธ์ทุกอย่างในวันนี้ ล้วนเกิดจากเหตุที่ตัวเองทำไว้
ผลที่ดูถูกหลินอิ่งต้องชดใช้อย่างสาหัสขนาดนี้
“ฉันมันเดินผิดหนึ่งก้าวต้องเสียใจอย่างสุดซึ้งจริงๆ ประมาทแค่ครั้งเดียว ก็พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง”
จี้ฉงซานเงยหน้ามองฟ้า คำน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียใจและโกรธแค้น
“เคกเคกเคกเคก”
หลังจากระบายอารมณ์อย่างโมโหแล้ว จี้ฉงซานก็ไออย่างรุนแรง จนไอเป็นเลือด
“เอา เอายาของฉันมา” จี้ฉงซานเหงื่อท่วมหัว พูดอย่างเคร่งเครียด
จี้ฝูหยิบยาโรคหัวใจออกมาขวดหนึ่งจากกระเป๋าเสื้อ หยิบยาออกมาแล้วยื่นน้ำไปให้แก้วหนึ่ง
จี้ฉงซานหยิบกินยาโรคหัวใจไปหลายเม็ด สีหน้าที่ซีดขาว ถึงดีขึ้นมาบ้าง
เขาในเวลานี้ ความสง่าในอดีตได้สูญเสียไปหมดแล้ว ดูเหมือนแก่ไปสิบกว่าปีในพริบตา เหมือนดั่งตะเกียงไร้น้ำมัน
ใช่แล้ว ต้องมองดูอาณาจักรธุรกิจที่ตัวเองสร้างขึ้นมา พังทลายไปต่อหน้าตัวเอง
มองในแง่มุมหนึ่ง เท่ากับว่าเขาได้ตายไปแล้ว
ไร้เรี่ยวแรงหมดลมหายใจไปแล้ว
กับคนตายแล้วก็ไม่มีอะไรต่างกัน
ที่พอปลอบใจได้บ้างก็คือ ลูกชายหลายคนของเขา ยังใช้ชีวิตอย่างดีที่ต่างประเทศ
“คุณท่านจี้ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว รีบจัดเที่ยวบินส่วนตัว ออกจากเมืองก่างตอนนี้เถอะ มิเช่นนั้นก็สายเกินไป” จี้ฝูพูดอย่างข้างกาย
จี้ฉงซานหลับตาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจพูด “ช่างเถอะ ช่างเถอะ เตรียมเครื่องบินส่วนตัว ฉันยอมแพ้แล้ว”
ในใจต่อต้านอยู่นาน สุดท้าย จี้ฉงซานก็ยอม
เพราะว่า เขาเองก็กลัวตายเหมือนกัน
“คุณท่านจี้ แย่แล้ว มีกลุ่มคนไม่ทราบตัวตนหย่อนตัวลงมากลางอากาศ”
“หน่วยรักษาการรอบนอกของตระกูลจี้ ถูกจัดการหมดแล้ว”
เวลาเดียวกัน ยอดฝีมือในชุดปฏิบัติการสีดำหลายคน รีบวิ่งเข้ามารายงานอย่างรีบร้อน
“อะไร บุกเข้ามาฆ่าถึงเกาะไห่เทียนแล้ว?”
จี้ฉงซานตกใจจนเป็นลมไปตรงนั้น แววตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง
คราวนี้ แม้แต่หนทางสุดท้ายก็ไม่มีแล้ว
หลินอิ่ง หามาถึงถิ่นลับของเขาแล้ว
“เอาปากกามา ฉันจะเขียนหนังสือลาตาย ฉันต้องเตือนลูกหลานตระกูลจี้ ต้องช่วยฉันแก้แค้นให้ได้ ลูกหลานของฉันต้องฆ่าหลินอิ่งให้ได้ไม่ว่าต้องชดใช้ด้วยอะไร”
จี้ฉงซานตะโกนพูดอย่างเย็นชา เต็มไปด้วยความโกรธและโหดเหี้ยมที่มีต่อหลินอิ่ง
ฮวั๊ก
จี้ฉงซานถือปากกามือสั่น เขียนหนังสืออย่างรวดเร็ว เพื่อเตือนลูกชายที่อยู่ต่างประเทศ ต้องรับคำสั่งเสียของเขา ฆ่าหลินอิ่ง
เขียนหนังสือสั่งเสียเสร็จแล้ว ถูกส่งออกไปด้วยโทรศัพท์เบอร์ลับ จี้ฉงซานเหมือนใช้เรี่ยวแรงสุดท้ายจนหมด ล้มนั่งลงไปที่เก้าอี้ เหมือนดั่งสุนัขที่ตายแล้ว
สามนาทีผ่านไป
หรงหยังพาทีมชายหนุ่มหน้าโหดเดินนำอยู่ข้างหน้า เดินเข้าไปในศูนย์ฝึกลับ
ภายในศูนย์ฝึกลับนี้ องครักษ์ตระกูลจี้ที่ผ่านการฝึกฝนสิบกว่าคน นอนกระอักเลือดอยู่บนพื้นเหมือนหมา
หลินอิ่งในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบง่าย สีหน้าเรียบเฉย ยืนมือไขว้หลังอยู่ตรงกลาง เดินเข้ามาช้าๆ
สถานการณ์ในเกาะไห่เทียน อยู่ในการควบคุมของหลินอิ่งทั้งหมด
จี้ฉงซานครั้งนี้ ติดปีกก็บินยากแล้ว
“แก แกก็คือหลินอิ่ง?”
จี้ฉงซานแววตาหดหู่ มองดูหลินอิ่งท่าทางสง่ายืนอยู่ท่ามกลางกลุ่มคน
“คิดไม่ถึงจริงๆ พวกเราเจอกันครั้งแรก จะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้” จี้ฉงซานส่ายหัว พูดจาเสียดสีตัว
ผู้มีอำนาจอย่างเขา ผู้คนยกย่องในเมืองก่าง ยืนหยัดอยู่จุดสูงสุดนับสิบปี
สุดท้าย กลับพ่ายแพ้ให้กับผู้ชายที่อายุน้อยอย่างเหลือเชื่อ
“ไม่ว่าใครที่ไปมาหาสู่กับตระกูลเหวิน ผมไม่ปล่อยไว้แน่” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
“จี้ฉงซาน ตอนที่อยู่ตี้จิง ไปจับตัวลูกน้องผม ส่งโลงศพไปถึงหน้าประตู นั่นก็แน่ใจแล้วว่า คุณต้องมีจุดจบอย่างวันนี้”
จี้ฉงซานปากกระตุก ตอนนั้นอยู่ในตี้จิงเขาสง่าผ่าเผยแค่ไหน ดูถูกหลินอิ่งขนาดไหน
จับตัวหยูจื๋อเฉิงไป ยังส่งโลงศพไปถึงหน้าประตูหลินอิ่ง ประกาศว่าให้หลินอิ่ง
ปรากฏว่ามาถึงวันนี้ ทุกอย่างมันช่างน่าเสียดสีจริงๆ
“จี้ฉงซาน บอกร่องรอยของเหวินเทียนเฟิ่งมา ผมจะให้คุณตายอย่างสมศักดิ์ศรีหน่อย ไม่ติดใจเอาเรื่องกับลูกหลานตระกูลจี้” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย
“เหอะเหอะเหอะ ฉันไม่มีวันความลับของตระกูลเหวินให้แกรู้เด็ดขาด” จี้ฉงซานหัวเราะหดหู่ ส่ายหน้า
“แพ้ก็คือแพ้ ฉันไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว แต่ว่า แกอย่าคิดว่าแกชนะแล้ว”
“แกเอาชนะฉันได้ ไม่ได้หมายความว่าจะชนะเหวินเทียนเฟิ่ง ชนะท่านมังกรดำได้”
“ลูกชายทั้งหลายของฉัน ต้องมีสักวัน ที่จะได้เห็นแกตาย”
สายตาจี้ฉงซานเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม พูดอย่างไม่พอใจ
หลินอิ่งยิ้มอย่างเย็นชา ไม่ได้พูดอะไรอีก
สุนัขรับใช้อย่างจี้ฉงซาน ยังคงดื้อรั้นไม่เปลี่ยน
ไอ้แก่คนนี้ ทำเรื่องเลวทรามมากมายขนาดนี้ ในเมืองก่างไม่รู้มีผู้คนมากมายขนาดไหนถูกเขาทำร้าย กลายเป็นผีไร้วิญญาณ
“หยูจื๋อเฉิง ไปเก็บศพไอ้แก่คนนี้ที” หลินอิ่งออกคำสั่งเรียบเฉย
จี้ฉงซาน จับตัวหยูจื๋อเฉิงไปก่อนหน้านี้ ทรมานและเหยียดหยามสารพัด
หลินอิ่งก็ต้องเก็บไอ้แก่คนนี้ไว้ให้หยูจื๋อเฉิง เป็นคนจัดการ
เพี๊ยะ
หยูจื๋อเฉิงเดินเข้าไป ตบหน้าจี้ฉงซาน ตบจนเขาดวงตาไร้แวว ล้มตัวนอนไปบนที่นั่ง
“แกมันก็แค่สุนัขลอบกัดที่ซ่อนตัวอยู่แต่ในที่ลับ ทำแต่เรื่องเลวทราม ยังคิดอยากฆ่าท่านอิ่ง? แกมีจุดจบอย่างวันนี้ ตายยังไม่สมกับความชั่วที่แกทำแม้แต่น้อย” หยูจื๋อเฉิงพูดอย่างเย็นชา
“เหอะเหอะเหอะ……”
จี้ฉงซานเริ่มไม่ค่อยมีสติ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เริ่มมีเลือดไหลออกจากมุมปาก ดูเหมือนกินยาพิษเข้าไปก่อนแล้ว พิษออกฤทธิ์ใกล้ตายแล้ว
โคร่ง
จี้ฉงซานร่างแข็งทันที ล้มลงไปกับพื้น สภาพทรหด
ยาพิษออกฤทธิ์ตายแล้ว กินยาพิษฆ่าตัวตาย
ผู้มีอำนาจคนหนึ่ง มีจุดจบแบบนี้
