เมืองก่าง เขตไห่วัน
บนถนนอันเจริญรุ่งเรืองแห่งหนึ่ง รอบด้านเต็มไปด้วยตึกอาคารสูงตระหง่าน
ในนั้น มีอาคารทรงครึ่งวงกลมเหลืองทอง รูปแบบพิเศษเฉพาะ สีเหลืองอร่าม
ก็คืออาคารสำนักงานใหญ่ของสมาคมธุรกิจเมืองก่าง เรียกว่าศูนย์กลางการค้าแห่งเมืองก่าง
ที่นี่ ก็คือถนนสายการเงินแห่งเมืองก่าง เป็นศูนย์รวมสำนักงานใหญ่ของบริษัทมากมาย
รถBentleyสีดำคันหนึ่งจอดหน้าอาคาร จากนั้น บอดี้การ์ดต่างชาติสีหน้าเรียบเฉยคนหนึ่งลงมาเปิดประตู ชายเสื้อขาวคนหนึ่งเดินลงมา เดินเข้าไปในอาคารสำนักงานใหญ่สมาคมธุรกิจเมืองก่าง
คนที่มา ก็คือหลินอิ่ง มาพร้อมบอดี้การ์ดฮาเดส
เมื่อคืนหลังสั่งฉู่สงซานแล้ว วันนี้ ภายในสำนักงานใหญ่สมาคมธุรกิจเมืองก่างก็จัดการประชุมภายในขึ้น
เป้าหมายที่หลินอิ่งมาที่นี่ ก็คือควบคุมสมาคมธุรกิจเมืองก่าง
จี้ฉงซานตกใจจนไม่กล้าออกมาให้เห็นหน้าที่เมืองก่างแล้ว
ถ้าอย่างนั้น ก็ต้องกระทืบซ้ำให้หนัก ถอนเขี้ยวจี้ฉงซานให้หมด
“คุณ คุณเป็นใคร? ที่นี่คือสำนักงานใหญ่สมาคมธุรกิจเมืองก่าง ถ้าไม่ได้นักล่วงหน้า คุณไม่มีสิทธิ์เข้า”
“ที่นี่ ไม่ให้คนแปลกหน้าเข้าเด็ดขาด”
หลินอิ่งเพิ่งเดินเข้าไปในอาคาร ก็มีชายหนุ่มชุดสูทคนหนึ่งเข้ามาหา ขวางเขาไว้ด้วยสีหน้าเอือมระอา
“ให้หยินต้าชิวลงมาเจอผม” หลินอิ่งพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“หยินต้าชิว? รองหัวหน้าสมาคมหยิน?” ชายหนุ่มสีหน้าลังเลไปครู่หนึ่ง “คุณยังรู้จักรองหัวหน้าสมาคมหยินของสมาคมเราเหรอ?”
พูดไป ชายหนุ่มจ้องสังเกตหลินอิ่งด้วยสีหน้าสงสัย
เท่าที่เขาดูแล้ว หลินอิ่งอายุน้อยมาก ดูไม่ออกแม้แต่น้อย ว่ามีสิทธิ์อะไรไปรู้จักกับผู้ใหญ่คนโตอย่างรองหัวหน้าสมาคมหยินได้
อีกอย่าง หลินอิ่งดูแล้วก็ไม่เหมือนคุณชายอะไรในเมืองก่าง เพราะว่าร่างตัวไม่มีนาฬิกาหรือเครื่องประดับมีค่าอะไรเลย
“คุณออกไปก่อน ออกไปรอข้างนอก” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงยโส “ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายต้อนรับของอาคารสมาคม หลิวโกว แผนกต้อนรับของพวกเรา ไม่ต้อนรับคนแปลกหน้าใดๆทั้งสิ้น”
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย จ้องหน้าหลิวโกว
รู้สึกแปลกใจ หยินต้าชิวรู้ว่าเขาจะมาสำนักงานใหญ่สมาคมธุรกิจเมืองก่าง เขากลับไม่อยู่?
“พาผมไปที่ประชุม” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ
“พาคุณไปที่ประชุม? คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ไม่รู้จักดูสภาพตัวเอง มีสิทธิ์ไปประชุมด้วยเหรอ?” หลิวโกวสีหน้าดูถูก พูดอย่างเอือมระอา “คุณ ออกไปเดี๋ยวนี้ ที่นี่ไม่ใช่คนอย่างคุณจะมาได้”
เพี๊ยะ
เพิ่งพูดจบ ฮาเดสก็เข้าไปตบหน้าหลิวโกว
“แก แกกล้าลงไม้ลงมือ แกนี่มันรนหาที่ตาย? แกรู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน?” หลิวโกวล้มอยู่ที่พื้น สีหน้าไม่พอใจ ชี้หน้าด่าหลินอิ่ง
“แกรออยู่ที่นี่เลย รอฉันไปเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัยมา วันนี้ซ้อมแกจนคุกเข่าแน่” หลิวโกวตะโกนด่าอย่างบ้าคลั่ง “ไม่รู้จักเบิกตาดูว่าที่นี่มันที่ไหน ที่นี่มันสำนักงานใหญ่สมาคมเมืองก่าง แกรู้ไหมว่าคนที่มาประชุมที่นี่ทุกวันนั้นเป็นคนใหญ่โตระดับไหน?”
หลิวโกวตะโกนด่าไม่หยุด ท่าทางสีหน้าไม่พอใจ
เขาเป็นผู้จัดการแผนกต้อนรับ คนที่มาประชุมเจรจาธุรกิจทุกวันนั้น มีใครที่ไม่ใช่นักธุรกิจใหญ่ติดอันดับในเมืองก่างบ้าง? แต่กลับถูกเด็กหนุ่มแบบนี้ทำร้ายร่างกาย?
“รอเดี๋ยว แกจะรู้เอง……”
หลิวโกวหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ กำลังจะโทรศัพท์เรียกคน เขาจ้องหน้าหลินอิ่งสีหน้าเย็นชา ยังอยากด่าอะไรต่อ แต่สีหน้าก็เปลี่ยนทันที มองหลินอิ่งด้วยสีหน้าหวาดกลัว
เพราะว่า มีชายหนุ่มเสื้อสูทสีดำเป็นกลุ่มเดินเข้ามาจากทางเข้า ทุกคนใส่แว่นดำ สีหน้าเย็นชา
เพียงแค่ชั่วครู่ หน้าประตูอาคารสมาคมเมืองก่าง ก็จอดรถBentleyสีดำกว่าสามสิบคัน รถขับเข้ามาจอดเรื่อยๆ บอดี้การ์ดชุดสูทเดินเข้ามายืนข้างหลังหลินอิ่ง
ท่าทางนี้ ทำให้หลิวโกวตกใจสุดขีด เข่าอ่อนจนล้มไปกับพื้น จนเกือบฉี่ราดกางเกง
“ขอ ขอโทษด้วย ท่าน…..” หลิวโกวขอโทษหลินอิ่งด้วยความหวาดกลัว น้ำเสียงที่พูดก็สั่นเครือ “ท่านจะหารองหัวหน้าสมาคมหยินใช่ไหม? รองหัวหน้าสมาคมหยินอยู่ชั้นสาม กำลังประชุม…..”
“ประธานหลิน เงินเตรียมเรียบร้อยแล้ว คนก็มาพร้อมแล้ว”
คริสเดินเข้ามา รายงานอย่างเคารพข้างกายหลินอิ่ง
หลินอิ่งพยักหน้า “ไปเถอะ เข้าไป”
พูดจบ หลินอิ่งมือไขว้หลัง เดินขึ้นไปบนบันไดครึ่งวงกลมของอาคาร
ส่วนข้างหลังเขา มีคริส ฮาเดส หรงหยัง คนโหดทั้งสาม
ทีมบอดี้การ์ดก็เดินตามหลังไป
และมีบอดี้การ์ดหลายสิบคนเริ่มปฏิบัติการ ล็อกประตูทางเข้าของสมาคม ห้ามไม่ให้คนอื่นเข้ามา
เวลาเดียวกัน
สำนักงานใหญ่สมาคมธุรกิจ ห้องประชุมชั้นสาม
โต๊ะประชุมทรงกลม มีชายวัยกลางคนบุคลิกไม่ธรรมดานั่งเต็ม
ทุกคนต่างใส่ชุดสูทราคาแพง สวมใส่นาฬิการาคาสิบล้าน ทุกอย่างบนตัวล้วนไม่ธรรมดา
“รองหัวหน้าสมาคมหยิน? ท่านจะประชุมกะทันหันหมายความว่ายังไง? ยังบอกว่าอะไร ท่านจะปลดตำแหน่งหัวหน้าสมาคมจี้?” ชายวัยกลางคนร่างอวบคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้าเอือมระอา
“รองหัวหน้าสมาคมหยิน? นี่คุณกำลังพูดตลกใช่ไหม? หลายวันก่อนหัวหน้าสมาคมจี้ก็ประกาศแล้ว ว่าจะปลดตำแหน่งท่านในสมาคม” หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งหัวเราะมองหน้าหยินต้าชิว “ตอนนี้คุณพูดกับพวกเราว่า ให้พวกเราสนับสนุนคุณไปล้มหัวหน้าสมาคมจี้? คุณมีสิทธิ์อะไร?”
“ผมบอกคุณได้นะ รองหัวหน้าสมาคมหยิน วันนี้ถ้าคุณไม่ให้คำอธิบายกับพวกเรา วันนี้คุณอย่าคิดที่จะออกจากห้องประชุม ผมสั่งคนมารอข้างนอกแล้ว คุณไม่อธิบายให้ชัดเจน ผมจับตัวคุณแน่ แล้วส่งไปให้หัวหน้าจี้” ชายชุดสูทคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา
หยินต้าชิวยืนข้างโต๊ะประชุม สีหน้าเคร่งเครียด เหงื่อท่วมหน้าผาก รู้สึกกดดันในใจเป็นอย่างมาก
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉู่สงซานใช้ปืนจ่อหัวเขา เขาจะเอาความกล้ามาจากไหน? แจ้งประชุมเรื่องปลดตำแหน่งจี้ฉงซานออกจากหัวหน้าสมาคม?
ตอนนี้ ฉู่สงซานกับหลินอิ่งยังไม่มา ลำพังเขาคนเดียวในนี้ ควบคุมสถานการณ์ไม่อยู่แม้แต่น้อย
สมาชิกในสมาคม ต่างก็แสดงท่าทางเหมือนจะกลืนกินเขา
“ทุกท่าน ใจเย็นๆก่อน” หยินต้าชิวพูดเสียงเคร่งขรึม “เรื่องที่ผมยื่นเสนอไป ต้องมีความมั่นใจแน่นอน เดี๋ยวเจ้านายผมก็มาถึง เขาต้องให้ผลตอบแทนกับทุกท่านในนี้อย่างพอใจแน่นอน”
“เหอะเหอะ เถ้าแก่ที่อยู่เบื้องหลังคุณ? รองหัวหน้าสมาคมหยิน คุณกำลังล้อเล่นอะไร? คุณอยากให้พวกเราหักหลังหัวหน้าจี้? เป็นอริกับหัวหน้าจี้?” ชายสูงอายุใส่แว่นคนหนึ่งพูดด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา
“คุณจะให้เงินพวกเราเท่าไหร่ พวกเราก็ไม่สนับสนุนข้อเสนอนี้ ไม่รู้จักคิดดู ในเมืองก่าง มีใครกล้าไปต่อต้านนายท่านจี้?”
ทุกคนในห้องประชุมต่างพากันพูดอย่างไม่พอใจ รู้สึกว่าหยินต้าชิวกำลังพูดตลก
“ใช่เหรอ? ไม่มีใครต่อต้านจี้ฉงซาน?”
เวลาเดียวกัน ประตูห้องประชุมถูกเปิดออก
จากนอกประตู เป็นเสียงอันเยือกเย็น ทำให้ทุกคนในห้องประชุมต่างรับรู้ถึงความเย็นชานั้นได้
