ซุปเปอร์เจ้าสำราญ – ตอนที่ 411 ขอเตือนคุณว่าอย่าพาไอ้ไร้น้ำยาหลินอิ่งไว้ข้างกาย

“แกพูดอะไรนะ?”

หยินต้าชิวโมโหขึ้นมา จ้องหลินอิ่งด้วยความเย็นชา

“แกพูดอีกครั้งซิ?”

คำพูดของหลินอิ่ง ไม่มีคนอื่นในสายตาแม้แต่น้อย

สงสัยในนิสัยของเขาได้ แต่อย่าสงสัยในรสนิยมของเขา?

นี่ก็หมายความว่า เขาไม่มีวันชอบลูกสาวของตัวเองแม้แต่น้อย?

หลินอิ่งไม่ได้อธิบาย

ฮาเดสที่ยืนอยู่ข้างหลินอิ่ง หัวเราะเย็นชา พูดว่า “ไอ้อ้วนหน้าโง่ จะให้ประธานหลินพูดชัดเจนกว่านี้เหรอ?”

“หน้าตาอย่างลูกสาวนายนั่นเหรอ ถึงแม้ถอดเสื้อผ้าส่งมาถึงหน้าประตู ประธานหลินก็ไม่แม้แต่จะมอง”

ฮาเดสพูดอย่างไม่เกรงใจ ผู้หญิงที่ชื่อหยินปิงเหรอ? กล้าไร้ยางอายมาใส่ร้ายประธานหลิน ยังด่าประธานหลินว่าไม่ได้เจอผู้หญิงมาครึ่งปีแล้ว?

เขาติดตามประธานหลินเท่าที่เคยเห็น ผู้หญิงที่เข้ามาหาประธานหลินเอง แค่เลือกคนใดคนหนึ่งออกมา ไม่ว่าหน้าตา บุคลิก ไม่รู้ว่าเหนือกว่าหยินปิงตั้งกี่เท่า

“แกนี่รนหาที่ตายใช่ไหม กล้าดูถูกพี่สาวฉันขนาดนี้” หยินจุนเหวี่ยงหมัด ท่าทางโมโห จ้องหน้าหลินอิ่งและฮาเดส

“แก แก” หยินปิงหน้าแดงเพราะคำพูดของฮาเดส กัดฟันด้วยความโกรธ

“พ่อ บอดี้การ์ดของไอ้แซ่หลินมันดูถูกหนู” หยินปิงพูดด้วยท่าทางน่าสงสาร

“กล้ามากนะแก วันนี้ถึงไอ้น้องฉู่ก็ช่วยพวกแกไม่ได้แล้ว จัดการมันเดี๋ยวนี้” หยินต้าชิวตะโกนอย่างโมโห

พูดไป บอดี้การ์ดข้างหลังหยินต้าชิวเดินออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา เดินเข้าไปหาหลินอิ่ง

“หลินอิ่ง แกกล้าดูถูกลูกสาวฉันเหรอ?” หยินต้าชิวพูดด้วยสายตาเย็นชา “วันนี้ ฉันต้องตัดมือแกแน่นอน”

“หักมือมันเดี๋ยวนี้”

คำสั่งออกไป บอดี้การ์ดชุดสูทหลายคนพุ่งเข้าไปจับคน

หลินอิ่งไม่สะทกสะท้าน เขย่าแก้วไวน์ในมือ ยกแก้วดื่มไปคำหนึ่ง

ฮาเดสเดินขึ้นมาจากข้างหลัง หมุนคอไปมา ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

จัดการกับคนแบบนี้ จะให้หลินอิ่งลงมือเองไม่ได้

“ไม่ได้ ลุงหยิน ลุงจะทำอะไรคุณหลินไม่ได้”

ฉู่ฉู่รีบมาขวางไว้ข้างหน้าหลินอิ่ง ยื่นมือไปขวางบอดี้การ์ดที่จะเข้ามาทำร้ายหลินอิ่ง

“ลุงหยิน คุณหลินเป็นแขกของครอบครัวหนู ทางที่ดีลุงควรไว้หน้าพ่อหนูหน่อยนะคะ” ฉู่ฉู่พูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

หยินจุนเห็นฉู่ฉู่ขวางไว้ข้างหน้าหลินอิ่ง มองด้วยสายตาที่อิจฉา พูดว่า “พ่อ ต้องลงมือจับไอ้หลินอิ่งไว้ มันดูถูกพี่ขนาดนี้ พวกเราจะปล่อยมันไปไม่ได้ ทางด้านลุงฉู่เรามีเหตุผลอยู่แล้ว รอหักมือไอ้หลินอิ่งก่อน ผมเชื่อว่าลุงฉู่ก็เป็นคนมีเหตุมีผล ต้องเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงว่าไอ้หลินอิ่งมันเป็นนักต้มตุ๋นแน่นอน”

คราวนี้พ่อของเขาหยินต้าชิวโมโหแล้ว ถึงแม้ไอ้ไร้น้ำยาหลินอิ่งจะมีฉู่สงซานคอยคุ้มหัวไว้ ก็ไม่มีวันปล่อยไปง่ายๆแน่

หักมือข้างหนึ่งของมันก่อน ฉู่สงซานแตกแยกกับตระกูลหยินเพราะคนแบบนี้เหรอ?

“ฉู่ฉู่ เธอหลีกไปก่อน เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง ไอ้แซ่หลินนี่มันรนหาที่ตายเอง”

หยินจุนเดินเข้าไป จะเข้าไปดึงมือของฉู่ฉู่ ฉวยโอกาสลวนลาม

เพี๊ยะ

ฮาเดสตบเข้าที่หน้าของหยินจุน ตบจนหยินจุนตีลังการ้อยแปดสิบองศา กระเด็นไปไกลสิบกว่าเมตร ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“เอื้อก”

หยินจุนกระอักเลือด ถูกตบทีเดียวจนหน้าทั้งเขียวทั้งบวม เลือดกำเดาไหลไม่หยุด เจ็บจนกลิ้งอยู่บนพื้น ท่าทางตลก

“แก แกกล้าให้บอดี้การ์ดแกตบฉัน?”

หยินจุนจ้องไปด้วยความโมโห หลินอิ่งนั่งลงไปที่เก้าอี้ กำลังเขย่าแก้วไวน์ มองหน้าเขายิ้มเล็กน้อย

“ตัวอะไร? ยังอยากฉวยโอกาสลวนลาม? ตัวเองเป็นคนลามกสกปรก ยังจะใส่ร้ายประธานหลินอีก?” ฮาเดสพูดอย่างเย็นชา

“สำหรับไอ้ขยะอย่างแก ตบหน้าแกยังทำให้มือประธานหลินเปื้อน”

“เจ็บจะตายแล้ว พ่อ ไอ้แซ่หลินมันอวดดีเกินไปแล้ว”

หยินจุนจับแก้มที่แสบร้อนแล้วตะโกนพูดด้วยความโมโห

“ล้อมพวกมันไว้ วันนี้เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆแล้ว”

หยินต้าชิวสีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห โบกมือออกคำสั่ง

ทันใดนั้น กลุ่มบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างกาย ก็ขยับตัวปฏิบัติการทันที บอดี้การ์ดยี่สิบกว่าคนเข้ามาล้อมพวกเขาไว้

บอดี้การ์ดทุกคน ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ท่าทางดุเดือดพร้อมสู้รบ

ในเสื้อพวกเขามีของอะไรกันแน่ ใช้นิ้วมือคิดก็รู้ว่านั่นคืออะไร

“หลินอิ่ง ก่อนที่ฉันตัดสินใจสั่งฆ่า แกรีบคุกเข่าต่อหน้าลูกสาวและลูกชายฉันเดี๋ยวนี้ ขอโทษอย่างจริงใจ เห็นแก่หน้าฉู่สงซาน ฉันยังสามารถไว้ชีวิตแกได้ ไม่อย่างนั้น แกตายแน่”

หยินต้าชิวท่าทางมีบารมีล้นฟ้า ชี้หน้าพูดกับหลินอิ่ง

“โอ้แม่เจ้า นั่นมันสถานการณ์อะไร? ใครทำให้หัวหน้าสมาคมหยินโมโห?”

“กล้าหาเรื่องหัวหน้าสมาคมหยิน? มีใครไม่รู้ว่าหัวหน้าสมาคมหยินนั้นเป็นถึงหัวหน้าใหญ่ทั้งสองวงการ? นั่นเด็กหนุ่มแซ่หลินนั่นเป็นใคร? บ้าไปแล้วเหรอ?”

“ไม่รู้เหมือนกัน ดุเดือดเกินไปไหม? ก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ดูเหมือนยังลงมือทำร้ายลูกชายหัวหน้าสมาคมหยินด้วย? หรือจะเป็นคุณชายตระกูลใหญ่ที่ไหนมาเมืองก่าง?”

คราวนี้ จากเสียงตะโกนอย่างโมโหของหยินต้าชิว ก็เกิดความโกลาหลขึ้นภายในงาน

เหล่าไฮโซที่สวมชุดราตรีชุดสูททั้งหลาย ต่างก็เดิมมุงดูเหตุการณ์ มองหลินอิ่งด้วยแววตาสงสัย

เท่าที่พวกเขาดูแล้ว นี่ก็เป็นเหมือนข่าวใหญ่

ชายหนุ่มแปลกหน้าในแวดวงไฮโซคนหนึ่ง กล้าท้าทายนักธุรกิจใหญ่แห่งเมืองก่างอย่างหยินต้าชิว?

“ที่นี่ เกิดเรื่องอะไรขึ้น? หัวหน้าสมาคมหยิน? นี่คุณอยากทำอะไร?”

เวลานี้ มีเสียงคนหนึ่งที่พูดด้วยอาการตกใจดังมา

ฉู่สงซานพาบอดี้การ์ดสองคน เดินลงมาจากชั้นบนอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งเข้าไปในตำแหน่งที่หลินอิ่งนั่งอยู่

ในงานเลี้ยงเกิดเหตุการณ์โกลาหลขึ้น จนรบกวนถึงฉู่สงซาน ก็เลยรีบลงมาตรวจดู

ฉู่สงซานมองไป ก็เห็นหยินต้าชิวให้คนล้อมหลินอิ่งไว้?

หน้าผากเข้าเหงื่อไหลออกมาไม่หยุด

ไอ้บ้านี่ แม้แต่คุณชายอิ่งแห่งตี้จิงยังกล้าล้อม?

หยินต้าชิวไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ

ตำนานแห่งตี้จิงอย่างคุณชายอิ่ง มองไปทั่วเมืองก่างจะมีกี่คนที่กล้าไปหาเรื่อง?

“น้องฉู่ มาก็ดีเลย ไอ้หลินอิ่งอะไรนี่ เป็นแขกที่นายเชิญมาใช่ไหม?” หยินต้าชิวพูดอย่างจริงจัง “นายมาอธิบายให้ฉันฟังหน่อย ไอ้หลินอิ่งนี่ ทำอะไรทำใจชอบในงาน กล้ารังแกลูกสาวฉัน ฉันถามมันว่าเพราะอะไร กลับพูดจาดูถูกลูกสาวฉันอีก ยังให้บอดี้การ์ดตบหน้าลูกชายฉัน”

“น้องฉู่ ไม่ใช่ว่าฉันอยากยุ่งหรอกนะ คนไร้น้ำยาอย่างหลินอิ่ง ฉันขอเดือนนายว่าอย่าเอาไว้ข้างกาย” หยินต้าชิวพูดเคร่งขรึม