เมื่อสิบนาทีที่แล้ว หลี่เฟยได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายถังฮุย โดยบอกว่ามีท่านผู้ใหญ่คนหนึ่งจะมาที่พับหงเหรินก่วน ให้เขาจะต้องต้อนรับเป็นอย่างดี
แต่นึกไม่ถึงเลยว่า จะเป็นท่านอิ่งที่มาในสถานที่ด้วยตัวเอง!
หลี่เฟยในฐานะที่เป็นแกนหลักระดับแนวหน้าอยู่ภายใต้บังคับบัญชาของถังฮุย มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการวงการบันเทิงรอบๆ ถนนบาร์สายนี้ และจัดการดูแลเขตพื้นที่นี้
ในวันนั้นเขาจัดการกับเหยียนหลงอยู่ในเขตเหยียนหวง เขาเดินตามถังฮุยและเคยได้พบปะกับท่านอิ่งสักครั้ง โดยรู้ว่าท่านที่อยู่ข้างหน้าเขานั้น ลึกลับอย่างยิ่งนัก และเป็นนายน้อยอันดับหนึ่งในตำนานของตี้จิง ฉีหยิ่น!
เด็กขนดกไม่รู้เป็นตายร้ายดีกลุ่มนี้ ยังกล้าอวดความมั่งคั่งอยู่ต่อหน้าท่านอิ่งงั้นเหรอ แล้วยังบอกว่าท่านอิ่งไม่มีปัญญาจ่ายบิลงั้นเหรอ?
พวกเขาคงจะยังไม่รู้? ถนนสายนี้เป็นอุตสาหกรรมภายใต้ชื่อของท่านอิ่งทั้งหมด!
“ไม่มีอะไรเลย คุณถอยออกไป” หลินอิ่งกล่าวอย่างใจเย็น
“ครับ!” หลี่เฟยก้มศีรษะด้วยความเคารพ และถอยกลับไปด้านหลังหลินอิ่งพร้อมกับกลุ่มบอดี้การ์ดในชุดสีดำ
ตอนแรกหลินอิ่งคิดว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของฉีโม่ที่พับหงเหรินก่วน และถูกคนอื่นรังแก ดังนั้นจึงขอให้ถังฮุยทักทายกับผู้คนที่อยู่ภายใต้ และมาช่วยจัดการสักหน่อย
ยังไง ถนนบาร์สายนี้ เป็นอุตสาหกรรมบันเทิงที่ควบคุมโดยบริษัทบันเทิงหงเหรินก่วน และเจ้านายของบริษัทนี้คือหลี่เฟย เป็นลูกน้องของถังฮุย และอยู่ในอุตสาหกรรมภายใต้ชื่อของตัวเอง และอยู่ในอาณาเขตของตัวเอง
แต่ไม่นึกเลยว่า ทันใดที่เขามาถึง น้องสาวลูกพี่ลูกน้องของฉีโม่ลู่จิ้งก็อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
“นี่…….หลี่เฟยเป็นถึงท่านประธานของบริษัทบันเทิงหงเหรินก่วน บุคคลผู้ยิ่งใหญ่นี้ ทำไมถึงเรียกเขาว่าประธานหลิน?”
“ไม่น่าแปลกใจที่ชายผู้นี้ที่มีนามว่าหลิน กล้าที่จะทุบตีคุณชายหู ปรากฏว่าเขามีความสามารถมากขนาดนี้ และแม้แต่หลี่เฟยก็ปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ ภูมิหลังของเขาคืออะไรกันแน่?” หญิงสาวคนหนึ่งมองหลินอิ่งด้วยดวงตาที่เป็นประกาย และกำลังพูดกระซิบ
กลุ่มนักศึกษารุ่นหลังตระกูลที่ร่ำรวยกลุ่มนี้ซึ่งไม่มีประสบการณ์ทางด้านสังคมมาก่อน ต่างก็ตกตะลึงไปกับฉากนี้
ในครอบครัวของพวกเขามีเงินเล็กน้อยก็ใช่ แต่ก็ยังอยู่ไกลมากเมื่อเทียบกับหลี่เฟยแล้ว
คนที่ว่าเป็นคุณชายหูนั้นที่ฮาเดสตบจนล้มลงบนพื้น ก็มองหลินอิ่งด้วยความสยองขวัญ และไม่กล้าพูดกวนอีกต่อไป
“นี่ หลินอิ่ง คุณเหรอ?” สีหน้าของลู่จิ้งแปลกประหลาดมาก แต่ก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อมองไปที่ปฏิกิริยาของทุกคน และก็พอคาดเดาอะไรบางอย่างได้
คนที่ชื่อหลี่เฟยคือใคร เหมือนจะได้ยินจากพวกเขาพูดว่าเขาเป็นเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังของหงเหรินก่วน?
เจ้านายใหญ่อย่างหลี่เฟยจะเคารพต่อหลินอิ่งมากขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาเป็นแค่ไอ้ขยะที่เกาะผู้หญิงกินคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรเหรอ?
ลู่จิ้งตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และเธอก็ไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม หลังจากคิดอีกครั้ง เธอก็เข้าใจทันที
หลี่เฟยคนนี้ คงต้องเห็นแก่หน้าของพี่สาวจางฉีโม่ของเธอแน่ๆ พี่สาวของเธอต้องทักทายไว้แล้ว โดยบอกว่าเป็นคนที่มาช่วยเธอจัดฉากโดยเฉพาะ!
มิฉะนั้น ด้วยคนไร้ประโยชน์อย่างหลินอิ่ง เขามีคุณสมบัติอะไรที่จะทำให้เจ้านายใหญ่ให้ความเคารพแก่เขาเช่นนี้?
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ สีหน้าของลู่จิ้งก็กลับมามีชัยอีกครั้ง และกล่าวว่า “หลินอิ่ง อย่ามาแสร้งทำเป็นหมาป่าหางใหญ่อยู่ที่นี่เลย และพึ่งพาอาศัยพลังของความสัมพันธ์ของพี่สาวของฉันเพื่อสร้างภาพก็แค่นั้น ประธานหลี่ พี่สาวของฉันโทรมาทักทายให้คุณมาใช่ไหม?”
“ฉันแค่มองดูก็รู้แล้วว่า ประธานหลี่คือพี่สาวของฉันเรียกมาเพื่อมาต้อนรับฉัน ใช่ไหม?” ลู่จิ้งพูดอย่างมีชัย “ไอ้ขยะอย่างมึง ยังจะกล้ามาเล่นความฉลาดและหยิ่งผยองโดยยืมพลังของพี่สาวของฉัน? ตอนนี้ก็ถูกฉันเปิดโปงแล้วใช่ไหมล่ะ!”
“เพื่อนร่วมชั้นทั้งหลาย ไม่ต้องกลัวคนที่มีนามว่าหลินคนนี้ ประธานหลี่เป็นเพื่อนของพี่สาวของฉัน” ลู่จิ้งพูดด้วยท่าทางที่พึงพอใจ “หลินอิ่ง ให้บอดี้การ์ดโง่ๆ ที่อยู่ข้างคุณขอโทษคุณชายหูเพื่อนของฉันเดี๋ยวนี้! เขายังกล้าที่จะทุบตีคุณชายหูงั้นเหรอ นี่คือการไม่ไว้หน้าฉันไม่ใช่เหรอ?”
“อีกอย่าง ประธานหลี่ พี่สาวของฉันขอให้คุณมาใช่ไหม? มาดื่มด้วยกันสักแก้วเถอะ ไม่ต้องไปสนใจหลินอิ่ง และก็ไม่ต้องไว้หน้าเขา เขาไม่มีที่ยืนอยู่ที่ตระกูลจางของเราเลย” ลู่จิ้งกล่าวแบบลวกๆ ราวกับว่าการปรากฏตัวของเจ้าบ้าน ทำท่าทางสูงส่งมาก
“นี่……” หลี่เฟยเหงื่อออกที่หน้าผากของเขา และมองไปที่การแสดงออกที่สงบของหลินอิ่ง หัวใจของเขาเต้นแรงมาก
ผู้หญิงโง่คนนี้ที่มีนามว่าลู่ เป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของคุณนายหลินงั้นเหรอ? นี่มันโง่เกินไปหรือเปล่า?
ท่านอิ่งชายที่ร่ำรวยที่สุดในตี้จิงยืนอยู่ตรงหน้า มีระดับเครือญาติเช่นนี้ ยังไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับมันอย่างไร แถมแม่งยังล้อเลียนท่านหลินด้วยงั้นเหรอ? ดูถูกท่านอิ่งเป็นคนยากไร้งั้นเหรอ?
ยังคิดว่าตัวเองถูกคุณนายหลินเรียกมางั้นเหรอ? จริงๆ เลย ถ้าเขาหลี่เฟย สามารถได้มีความสัมพันธ์กับคนยิ่งใหญ่อย่างหลินอิ่ง มันคงเป็นบุญยิ่งนัก!
แน่นอนว่า มันเกี่ยวข้องกับเรื่องของท่านอิ่ง และหลี่เฟยก็ไม่กล้าเข้าไปเกี่ยวข้อง และไม่กล้าพูดอะไรเลย ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่ที่เดิม
เมื่อลู่จิ้งเห็นหลินอิ่งและหลี่เฟยไม่สนใจเธอเลย สีหน้าของเธอก็ไม่น่าดูขึ้นมาทันที
ในขณะนี้ ผู้หญิงในชุดกระโปรงสีน้ำเงินที่มีใบหน้าที่ไม่มีใครเทียบได้ มีสีหน้าที่เคร่งขรึม เดินเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดหญิงสองคนในชุดดำ
“หลินอิ่ง มึงมันไอ้ขยะชัดๆ คุณหูหนวกเหรอ? มึงไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? ” ลู่จิ้งพูดอย่างโมโห ไม่มีความอดทนอย่างมาก “ตอนนี้ ขอโทษเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้! ตอนนี้ไม่ต้องให้คนจนอย่างมึงจ่ายบิลให้แล้ว! เพื่อนของพี่สาวของฉันประธานหลี่อยู่ที่นี่แล้ว คุณสามารถออกไปได้ทันที อย่ามาขัดตาฉันอยู่ที่นี่!”
ตะครุบ!
ทันใดนั้น มือดั่งหยกข้างหนึ่งก็ตบเข้าที่ใบหน้าของลู่จิ้ง และกระแทกให้เธอล้มลงกับพื้น ลายนิ้วมือสีแดงทั้งห้าถูกพิมพ์อยู่บนใบหน้าของเธอ และมันเผาร้อนมาก
หญิงในชุดกระโปรงสีน้ำเงินที่เดินเข้ามา ยกมือขึ้นตบอย่างไม่เกรงใจ
“ผู้ชายของฉันคุณก็กล้าด่าว่าเหรอ?”
ผู้หญิงในชุดกระโปรงสีน้ำเงินพูดอย่างเย็นชา ท่าทางของเธอหยิ่งเย็นชามาก
ในเวลานี้ ทุกคนในที่นั้นต่างสบตากัน จ้องไปที่หญิงสาวในชุดกระโปรงสีน้ำเงินที่จู่ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาด้วยสีหน้าสยอง
ผู้หญิงคนนี้สวยมาก!
ใบหน้าของเธอนั้นงดงามมาก ผิวของเธอของเหมือนไขมัน รูปร่างของเธอผอมเพรียว อารมณ์ของเธอเต็มไปด้วยความแตกต่างและประณีต ทำให้คนที่ดูรู้สึกละอายใจกับรูปร่างหน้าตาของตัวเอง และสามารถเรียกได้ว่าเธอมีท่าทางที่ไม่มีใครเทียบได้!
คนสวยที่มีอารมณ์ที่โดดเด่นขนาดนี้ บอกว่าหลินอิ่งเป็นผู้ชายของเธองั้นเหรอ?
นี่ นี่มันเหลือเชื่อเกินไปไหม?
เด็กผู้ชายทุกคนที่อยู่ในสถานที่ ในใจเต็มไปด้วยความอิจฉาต่อหลินอิ่งในขณะนี้
“คุณ คุณเป็นใคร? คุณกล้าตบฉันเหรอ? ” ลู่จิ้งพูดด้วยท่าทางโกรธ โกรธแบบผิดปกติ
“ฉันเป็นใคร? ฉันชื่อจ้าวหลินเอ๋อร์!” จ้าวหลินเอ๋อร์กล่าวอย่างภาคภูมิใจ มองลงมาที่ลู่จิ้งด้วยทัศนคติที่ต่ำลง
หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย และเหลือบมองจ้าวหลินเอ๋อร์
เขาจำลักษณะที่ปรากฏของจ้าวหลินเอ๋อร์ไม่ค่อยได้อย่างชัดเจนแล้ว เพราะยังไงก็ห่างกันเป็นเวลากว่าสิบปีแล้ว อย่างไรก็ตาม อารมณ์ที่เย่อหยิ่งนี้ได้รับการหล่อเลี้ยงโดยภูมิหลังของคนรวยชั้นยอด
หลินอิ่งรู้ว่าจ้าวหลินเอ๋อร์ได้ติดตามความเคลื่อนไหวของตัวเองอยู่ในตี้จิงอยู่ตลอด หลังจากโทรเมื่อไม่กี่วันก่อน เธอยังทิ้งข้อความไว้โดยบอกว่าเธอจะค้นหาตัวเองให้เจอ
แต่ไม่เคยคิดเลย จะปล่อยให้เธอติดตามตัวเองจนเจอจริงๆ งั้นหรือ?
