หนึ่งชั่วโมงต่อมา ห้องโถงคฤหาสน์นิ่งซื่อ
ในห้องโถงใหญ่ มีทายาทรุ่นที่สองของตระกูลนิ่ง และผู้ที่มีอำนาจมากกว่าเล็กน้อยต่างก็มาถึงในสถานที่ นั่งเป็นสองแถวเต็มไปด้วยคนยี่สิบถึงสามสิบคน
ทายาทสายตรงของตระกูลนิ่งรุ่นที่สาม ก็มาถึงในสถานที่ทั้งหมด ยืนอยู่ที่ลานด้านนอกห้องโถงใหญ่ แม้แต่นิ่งซวนก็ถูกเรียกตัวมาในสถานที่ด้วย
นิ่งซวนยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน ดูประหม่า และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ภายในตระกูลนิ่งปัจจุบัน
เขารู้ว่าผู้อาวุโสหลินอิ่งในวันนี้ ได้ไปที่วิลล่าไท่จี๋ด้วยตัวเองอย่างเร่งรีบ แต่เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น และสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างไร
ทันใดนั้น นายท่านที่ป่วยอยู่บนเตียงก็ออกมา บอกสมาชิกในตระกูลนิ่งให้จัดการประชุมทางครอบครัว
“เกิดอะไรขึ้น? พึ่งต้อนรับผู้อาวุโสเข้ามาในตระกูลนิ่งเมื่อตอนเช้าไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ นายท่านก็ออกหน้าอย่างกะทันหัน และจัดการประชุมทางครอบครัว และงานก็ยิ่งใหญ่มากขึ้น ทุกคนในครอบครัวก็ถูกเรียกมาทั้งหมด!”
“ไม่รู้สิ รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น!”
ในลานบ้าน ลูกหลานสามชั่วอายุคนของตระกูลนิ่งที่อยู่ในสถานที่ ต่างก็กำลังพูดคุยกันอยู่
ภายในห้องโถง ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลนิ่งนั่งเป็นสองแถว ทุกคนต่างก็มีสีหน้าที่ไม่สบายใจ
กลุ่มคนพวกนี้เคยเข้าร่วมการประชุมที่นิ่งจองเต้าจัดขึ้นมาก่อนหน้านี้ เพื่อต้อนรับผู้อาวุโสหลินอิ่ง
ต่อมา หลินอิ่งและนิ่งจองเต้าได้ทะเลาะกันอยู่ในสถานที่ และกลุ่มคนก็ไปหานายท่านเพื่อทำอะไรบางอย่าง
เดิมทีพวกเขาทั้งหมดก็ยืนอยู่ข้างนิ่งจองเต้าอยู่แล้ว และพวกเขายังคงรอสิ่งที่จะเกิดขึ้นอยู่
แต่ในขณะนี้ พบว่านิ่งจองเต้าไม่อยู่ ซึ่งทำให้กลุ่มคนระดับสูงไม่สบายใจอย่างมาก และลางสังหรณ์ที่ไม่ทราบสาเหตุก็เกิดขึ้นในใจพวกเขา
“นายท่านได้พักฟื้นไปหลายเดือนแล้ว ทำไมจู่ๆ ถึงออกมาจัดการประธานในครอบครัว?” หญิงวัยกลางคนพูด ด้วยสีหน้าสงสัยมาก
“มันน่าแปลกจริงๆ นายท่านเป็นประธานการประชุมของครอบครัว แล้วพี่สองล่ะ? ทำไมไม่เห็นตัวพี่สองล่ะ?”
“ใช่ มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกจริงๆ ก่อนหน้านี้พี่สองไปพบกับนายท่าน พร้อมกับหลินอิ่งผู้ซึ่งไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แล้วทำไมไม่เห็นคนล่ะ”
ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลนิ่งรออยู่อย่างใจจดใจจ่อ และมีการพูดคุยกันมากมาย บนใบหน้าของทุกคนต่างก็แสดงท่าทีที่งงงวย
“คาดว่าพี่สองจะไปอยู่เป็นเพื่อนนายท่าน และเขาจะมาในภายหลังพร้อมกับนายท่านอย่างแน่นอน ส่วนคนที่ชื่อหลินอิ่งนั่น ฮ่าฮ่า เด็กคนนี้อาศัยมิตรภาพเล็กน้อยกับนายท่าน และทำทุกอย่างตามใจ” นิ่งจองเสียนพูดเยาะเย้ย “ตอนนี้นายท่านออกมาด้วยตัวเอง ตามการประเมินของผม นายท่านน่าจะโกรธแล้ว และกำลังจะยกเลิกสถานะของเขาในฐานะผู้อาวุโส เพื่อมาแจ้งให้ทุกคนทราบ!”
“พูดได้พอมีเหตุผลอยู่บ้าง อาจจะจริงก็ได้” หญิงวัยกลางคนพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
การแสดงออกอย่างมีชัยของนิ่งจองเสียนบนใบหน้าของเขา ให้ความรู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะลุกขึ้นและเป็นผู้นำแล้วในครั้งนี้ และแม้แต่นายท่านก็ออกหน้าด้วยตัวเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเรื่องนี้มันเป็นปัญหามากเพียงใด!
ในครั้งนี้ ในที่สุดก็มีโอกาสล้างแค้นต่อหลินอิ่งแล้ว และอีกสักครู่ผมก็จะบ่นความทุกข์กับนายท่าน และพูดถึง “ความชั่วร้าย” ที่หลินอิ่งเคยทำอยู่ในตระกูลนิ่งอีกด้วย!
“พี่หก พี่เจ็ด ทำไมคุณสองคนนั่งไม่คุยกันเลย? พวกคุณเป็นคนที่เข้าไปหานายท่านพร้อมกับสอง นายท่านโกรธหรือเปล่า? ” นิ่งจองเสียนมองไปที่นิ่งจองเป่าและนิ่งจองเสิ้ง และกล่าวถามว่า
นิ่งจองเป่าและนิ่งจองเสิ้งนั่งอยู่ในที่นั่งแถวแรก และทั้งสองคนมีสีหน้าขมขื่นใจ ตัวสั่น และกังวลตลอดทั้งวัน กังวลว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่หรือตาย
เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของนิ่งจองเสียน พวกเขาทั้งสองไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย
ในตอนนี้นายท่านออกมาจากภูเขาอีกครั้ง เขาก็ทิ้งทั้งสองคนไปแล้ว พวกเขาสองคนสูญเสียพลังในมือไปหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้เลยว่าชีวิตของพวกเขายังจะได้อยู่ต่อหรือตายไป พวกเขาจะยังมีอารมณ์ไปสนใจเจ้าโง่ๆ อย่างนิ่งจองเสียนคนนี้ได้อย่างไร?
“เฮ้ พี่หก พี่เจ็ด ทำไมสีหน้าของคุณสองคนถึงดูไม่ดีเลย?” นิ่งจองเสียนถามอย่างสงสัย “หรือว่าจะเป็น หลินอิ่งคนนั้นทำให้นายท่านโกรธเหรอ? พี่หก ผมจำได้ว่าหลินอิ่งได้รับเชิญจากคุณไม่ใช่เหรอ หรือว่า นายท่านระบายความโกรธมาให้คุณ?”
นิ่งจองเป่าและนิ่งจองเสิ้งปิดปากแน่น และไม่พูดอะไรเลย นิ่งจองเสียน นี่เป็นคนโง่คนหนึ่งเลยจริงๆ
“นิ่งจองเสียน!”
ในขณะนี้ เสียงตำหนิที่ผันผวนของความโกรธก็ดังขึ้นมา ทำให้นิ่งจองเสียนตกใจกลัวที่จะยืดตัวขึ้นอย่างกะทันหัน เปียกไปด้วยเหงื่อเย็นที่หลังของเขา
นิ่งไท่จี๋ถือไม้ค้ำหัวมังกร และด้วยการประคองช่วยเหลือจากผู้ติดตามสองคน เขาเดินเข้าไปในห้องโถงอย่างช้าๆ และนั่งลงในที่นั่งรองในห้องโถงอย่างช้าๆ จ้องมองไปที่นิ่งจองเสียนด้วยดวงตาที่เย็นชา
ด้วยการแสดงออกที่สง่างามของนิ่งไท่จี๋เดินเข้ามา ผู้ร่วมงานทั้งหมดต่างก็เงียบไป
“นายท่าน ท่านเรียกผมมามีเรื่องอะไรเหรอครับ?” นิ่งจองเสียนมองไปที่นิ่งไท่จี๋ ด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มและกล่าวว่า ดวงตาของเขาดูประหลาดใจมาก “ทำไมท่านจึงนั่งในตำแหน่งรองล่ะ? ”
ขณะที่เขากำลังพูด หลินอิ่งแต่งกายด้วยชุดสีขาว เดินช้าๆ เข้าไปในห้องโถงใหญ่ ดึงเก้าอี้จีนชิงชันตัวใหญ่ที่เป็นของหัวหน้าตระกูลออกมา แล้วนั่งลงด้วยท่าทีที่สง่างาม
ในขณะนี้ สมาชิกครอบครัวตระกูลนิ่งทุกคนในสถานที่ ต่างก็แสดงสายตาที่โกรธเกรี้ยวอย่างมาก จ้องมองไปที่หลินอิ่งอย่างดุร้าย และยังมีหลายคนถึงกับลุกขึ้นมาเพื่อจะเข้าไปทุบตีหลินอิ่ง
ช่างไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเลยจริงๆ นายท่านอยู่ต่อหน้า และเด็กขนดกที่มีนามว่าหลินคนนี้ กล้านั่งอยู่ในที่นั่งของหัวหน้าตระกูลนิ่งงั้นหรือ? เขากำลังรนหาที่ตายอยู่หรือไม่?
จะต้องรู้ว่า กฎของตระกูลนิ่งนั้นเข้มงวดมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโอกาสอันศักดิ์สิทธิ์เช่นนี้ การจัดตำแหน่งแต่ละตำแหน่งนั้นไม่เหมือนกัน และใครก็ตามที่กล้านั่งไปทั่ว อาจจะถูกไล่ออกจากตระกูลนิ่งทันทีด้วยซ้ำ!
ตำแหน่งที่นั่งของผู้นำนี้ มีไว้สำหรับนายท่านนิ่งไท่จี๋คนเดียวเท่านั้น แม้ว่านิ่งจองเต้าจะยึดอำนาจไว้คนเดียวก่อนหน้านี้ และก็เพียงแค่นั่งอยู่ที่ตำแหน่งรองเท่านั้น และไม่กล้าที่จะเข้ามานั่งที่ตำแหน่งของนายท่านเลย!
“หลินอิ่ง! คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ? คุณกล้าที่จะนั่งในที่ของนายท่านงั้นหรือ?” นิ่งจองเสียนจ้องไปที่หลินอิ่งด้วยความโกรธ และคำรามว่า “มึงรีบลงมาเดี๋ยวนี้ คุกเข่าลงขอโทษนายท่านด้วย!”
“นิ่งจองเสียน หุบปาก!” นิ่งไท่จี๋จ้องเขาด้วยความโกรธ และตะคอกอย่างเย็นชาว่า “คุณ คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ ขอโทษผู้อาวุโสหลินเดี๋ยวนี้!”
“ผู้อาวุโสหลิน เป็นคนที่คุณจะนินทาอยู่ข้างหลังได้หรือไม่? คุณจะซักถามได้อย่างไรกัน?” นิ่งไท่จี๋ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เผยให้เห็นความสง่างามของหัวหน้าตระกูล และกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม
ต่อหน้าความสง่างามที่ยิ่งใหญ่ของนายท่าน ใบหน้าของนิ่งจองเสียนซีดเผือด และเขารู้สึกไม่น่าเชื่อเลย
เขาไม่รู้ว่า นายท่านทนดูหลินอิ่งนั่งอยู่บนที่นั่งของเขาได้อย่างไร?
กระหน่ำ!
ก่อนที่เขาจะคิดได้ นิ่งจองเสียนไม่สามารถทนต่อสายตาที่สง่างามของนิ่งไท่จี๋ได้ และคุกเข่าลงที่จุดนั้น
“นิ่งจองเป่า นิ่งจองเสิ้ง คุกเข่าลงให้กับผู้อาวุโสหลิน!” นิ่งไท่จี๋กล่าวด้วยเสียงทุ้ม
กระหน่ำ
นิ่งจองเป่าและทั้งสองไม่ลังเลเลยสักนิด พวกเขาเตรียมพร้อมมานานแล้ว และคุกเข่าลงโดยตรง และวางหน้าผากของพวกเขาไว้บนพื้น บูชาร่างทั้งห้าและกราบไหว้หลินอิ่ง
“ในวันนี้ ที่ข้าเรียกพวกเจ้ามาที่นี่ มีเรื่องสำคัญจะประกาศให้ทั้งตระกูลทราบ!” นิ่งไท่จี๋กล่าวอย่างเคร่งขรึม
“นี่! นี่! นี่!”
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมนายท่านถึงให้พี่หกและพี่เจ็ด คุกเข่าลงให้หลินอิ่งคนนั้น? ยังปล่อยให้ตัวหลินอิ่งนั่งในที่นั่งตำแหน่งของผู้นำตระกูลอีกด้วย?”
“นี่มัน ผิดปกติจริงๆ ทำไมถึงตอนนี้แล้ว ถึงยังไม่เห็นหน้าพี่สองเลย?”
ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลนิ่งทุกคน ต่างก็แสดงท่าทีตกใจอย่างมาก และพวกเขาไม่เข้าใจเลยว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ทำไมเวลามันผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง ดูเหมือนว่า ตระกูลนิ่ง ก็เปลี่ยนผู้นำไปแล้ว!
