บทที่ 297 นี่ก็คือต้นทุนที่คุณหยิ่งผยองงั้นหรือ?
“ผมไม่มีคุณสมบัติพองั้นเหรอ? คุณ คุณกล้าพูดได้อย่างไร!” นิ่งเซวียนกล่าวอย่างโกรธๆ
ความแข็งแกร่งของหลินอิ่งนั้น เกินความคาดหมายของเขา ไม่คาดคิดว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาพบปะ หลินอิ่งก็สั่งสอนเขาอย่างไร้ความปรานี!
นิ่งเซวียนอดกลั้นความโกรธไว้ในใจ และเดิมทีแผนการต่างๆ ในการพูดคุยและสนทนากับหลินอิ่งในใจของเขา โดยคิดว่าถ้าจะเจรจากับหลินอิ่งได้ดีก็จะดีที่สุด
ถ้ามันใช้ไม่ได้จริงๆ และสุดท้ายก็ใช้สายลับโจมตีหลินอิ่ง
แต่ไม่เคยคิดเลยว่า หลินอิ่งฉีกใบหน้าของเขาทันทีที่เขามาถึง และเขาก็ดุร้ายยิ่งกว่าเขามาก
“ดูหมิ่นผู้อาวุโส คุณ ก้มกราบต่อหน้าสามครั้ง” หลินอิ่งมองไปที่นิ่งเซวียนอย่างเย็นชา
นิ่งเซวียนจ้องไปที่หลินอิ่งด้วยความโกรธ สีหน้าของเขาบิดเบี้ยว และมีเส้นเลือดสีน้ำเงินปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเขา
ผู้อาวุโสหลินอิ่งคนนี้ ดูเหมือนจะมีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ และอาจจะอายุน้อยกว่าเขาอีกด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม การวางตัวของเขานั้นสูงกว่าท้องฟ้าอีกด้วย ราวกับว่าเขากำลังนั่งอยู่บนระดับที่เท่าเทียมกับคุณท่านเลยทีเดียว!
ทุบตีตัวเองยังไม่ว่า เอะอะก็จะใช้กฎของตระกูลนิ่งอีกด้วย จะให้ก้มกราบขอโทษเขางั้นเหรอ?
นี่มันแสร้งทำจนจะขึ้นสวรรค์ไปแล้ว!
“จะให้กูก้มกราบคุณงั้นเหรอ? กูก็อยากจะลองดูสักหน่อยว่า มึงแม่งแน่สักแค่ไหนกัน? คิดว่ามีฝีมือสักหน่อย ก็จะสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการต่อหน้าตระกูลนิ่งเหรอ?” นิ่งเซวียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “สายลับ จับตัวคนที่ไม่รู้ที่ต่ำที่สูงคนนี้!”
ขณะที่เขากำลังพูด ชายวัยกลางคนในชุดดำ เดินออกมาอย่างเงียบๆ หันหน้าไปทางหลินอิ่ง
“ในเมื่อคุณเป็นลูกหลานของผู้อาวุโสในอดีตคนนั้น คุณก็ควรจะรู้ว่านิ่งซื่อกรุ๊ปแห่งตี้จิงไม่ได้เป็นตระกูลทั่วไป จะปล่อยให้มาดูหมิ่นต่อความสง่าผ่าเผยของคุณชายใหญ่ได้อย่างไร เรื่องของคุณชายใหญ่ คุณไม่ต้องยุ่งเกี่ยวจะดีกว่า” ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเคร่งขรึม
หลินอิ่งมองไปอย่างเย็นชา เย้ยหยันและกล่าวว่า “คุณกำลังสอนให้ผมทำงานหรือ? ”
“ข้าน้อยไม่กล้าที่จะสอนผู้อาวุโส แต่ว่า หน้าที่ของข้าน้อยคือการปกป้องคุณชายใหญ่” ชายวัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม “คุณเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคุณชายใหญ่ขนาดนี้ สายลับอย่างพวกผมจะปล่อยไปโดยไม่สนใจได้อย่างไร?”
ในขณะที่เขาพูด ชายในชุดดำที่มีสีหน้าเย็นชาปรากฏตัวขึ้นทีละคน ในขณะที่เดินก็ไม่มีเสียงเลย และปรากฏตัวในทุกทิศทางของสำนักงาน
มีคนประมาณยี่สิบกว่าคน แต่ละคนมีรูปร่างที่ผอมเพรียว และมีอารมณ์ที่มั่นคง ซึ่งดูออกได้ว่าไม่ใช่คนดีอะไรเลย
นิ่งเซวียนจ้องมองหลินอิ่งด้วยสายตาเย็นชา กัดฟันอย่างขมขื่น
ในครั้งนี้เขาได้ย้ายหน่วยสายลับทั้งหน่วยมาจากในตระกูล หัวหน้าหน่วยสายลับนิ่งหั้วเฟิง เป็นปรมาจารย์ในรุ่นนี้ ทักษะของเขาค่อนข้างแข็งแกร่ง และคิดว่าเพียงพอที่จะจัดการกับเด็กขนดกอย่างหลินอิ่งได้แล้ว!
“ดูเหมือนว่า พวกคุณไม่เห็นโลงศพไม่ไม่หลั่งน้ำตา” หลินอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เห็นได้ชัดว่า คนส่วนหนึ่งของตระกูลนิ่ง ดูเหมือนจะไม่ได้ใส่ใจกับสถานะของตัวเอง ในฐานะที่เป็นผู้อาวุโสมากนัก
เพิกเฉยต่อความสง่าผ่าเผยของตัวเองในฐานะผู้อาวุโสอย่างสิ้นเชิงเลย
ไม่ต่อสู้อย่างรุนแรงสักครั้ง และสร้างความน่าเชื่อถือ กลัวว่า คนในตระกูลนิ่งแห่งตี้จิงจะมีไม่กี่คนที่จะเห็นผู้อาวุโสคนนี้อยู่ในสายตาเลย
“ในเมื่อคุณไม่ยอมถอนตัว และจะต้องเข้ามาแทรกแซงกับเรื่องภายในของตระกูลนิ่งให้ได้ งั้นก็ทำได้เพียงต้องรุกรานแล้ว!”
นิ่งหั้วเฟิง หัวหน้าของสายลับผู้นี้ จ้องมองไปที่หลินอิ่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและกล่าวว่า
เมื่อคำพูดจบลง ร่างของเขาก็ขยับทันที ทันใดนั้นก็กลายเป็นภาพหลังเงาที่พุ่งเข้ามา และก็รวดเร็วมากราวกับสายฟ้า
ในเวลาเดียวกัน คนอื่นๆ อีกยี่สิบกว่าคนในชุดดำล้วนตอบโต้ โจมตีหลินอิ่งจากทิศทางที่แตกต่างกัน
มีการเยาะเย้ยที่มุมปากของหลินอิ่ง อุ้มมือของเขาและยืนนิ่งกับที่
ทันใดนั้นฮาเดสที่อยู่ข้างๆ เขา ก็เคลื่อนไหวราวกับฟ้าร้อง และทั้งคนก็รีบวิ่งเข้าไปเหมือนเสือที่กำลังลงจากภูเขา ยกมือขึ้นคว้ามัน และคว้าตัวนิ่งหั้วเฟิงที่กำลังวิ่งเข้ามาอยู่
ด้วยเสียงตูม ปังกำปั้นสองคนตัดกัน ระหว่างการปะทะกันดั่งหินเหล็กไฟของหมัด สู้กันจนมีเสียงระเบิดดังอยู่ในท่ามกลางอากาศ
นิ่งหั้วเฟิงก็ไม่ใช่คนธรรมดา หลังจากที่อยู่ใกล้ฮาเดส เขาก็ปล่อยหมัดออกมาเป็นชุดหมัดที่ไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยหมัดและฝ่ามือสลับกันซ้ำๆ เขาก็สามารถแก้การโจมตีของฮาเดสที่หนักหน่วงได้ด้วยพลังอันชาญฉลาดของเขา ในทางกลับกันมันเข้าไปพัวพันกับฮาเดส
เห็นได้ชัดว่า หัวหน้าสายลับคนนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้ฮาเดสเลย แม้แต่ในแง่ของศิลปะการต่อสู้ เขาก็แข็งแกร่งกว่าฮาเดสมาก
จะต้องรู้ว่า ฮาเดสเป็นผู้ยอดฝีมือที่มีพลัง เขาสามารถทุบตีกำแพงทะลุได้ด้วยหมัดเดียว และร่างกายของเขาก็ฝึกจนเกือบจะถึงขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์แล้ว และนิ่งหั้วเฟิงร่างกายผอมโซ แถมยังเล่นงานฮาเดสได้อีกต่างหาก ซึ่งแสดงให้เห็นว่าฝีมือที่ลึกล้ำมากของเขา
และเมื่อฮาเดสและนิ่งหั้วเฟิงกำลังต่อสู้กัน มีสายลับมากกว่ายี่สิบคนเข้ามาใกล้แล้ว บีบลำคอ หมัดงอ ฝ่ามือมีด ขาฝาดและกลอุบายที่ร้ายแรงและเลวร้ายต่างๆ พวกเขาก็โจมตีเข้าไปในจุดสำคัญแต่ละจุดของหลินอิ่งทั้งหมด แต่ไม่มีที่ว่างเหลือเลยสักนิด
ฮะ ฮะ ฮะ
ในช่วงเวลาที่สำคัญนั้น หลินอิ่งก็หันหลังโน้มนิ้วทั้งห้าของเขาออกไป ราวกับจับลมในอากาศ สายลมมีเสียงดัง เห็นเพียงแค่ภาพหลังมือของเขาที่แกว่งไปมาในอากาศ ทำให้ผู้คนที่ดูแล้วตาลายไปหมด
ความพยายามสิบลมหายใจ
เสียงแตกหัก เสียงกระดูกหักก็ดังออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง
ผู้เป็นนายในชุดดำที่เข้ามาโจมตีหลินอิ่งแต่ละคน ล้วนบิดเบี้ยวด้วยกระดูกมือที่หัก บินคว่ำเหมือนว่าว ตกลงสู่พื้นอย่างแรง ทำให้พื้นแตกเป็นชิ้นๆ ล้มลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้นและกรีดร้อง!
การแสดงออกของความเจ็บปวดที่หาที่เปรียบมิได้ปรากฏขึ้นบนพวกเขาแต่ละคน และพวกเขาก็คำรามด้วยเสียงต่ำ
“อื้ อ๊ะ!”
ในฐานะที่เป็นสายลับตระกูลนิ่งที่ได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ พวกเขาไม่กลัวความเจ็บปวดอย่างแน่นอน และหากความเจ็บปวดนั้นไม่สามารถทนได้ พวกเขาก็จะไม่กรีดร้องออกมาแน่นอน
“คุณ คุณเป็นใครกันแน่? นี่คุณกำลังใช้กลยุทธ์อะไรอยู่เหรอ!”
สายลับของตระกูลนิ่งยี่สิบกว่าคนที่ทรุดตัวนอนลงกับพื้น เกือบจะแสดงความน่ากลัวเหมือนกันอย่างที่ไม่ได้นัดหมายกัน และมองไปที่หลินอิ่งด้วยความไม่น่าเชื่อ
พวกเขาทุกคนต่างก็ตกตะลึงด้วยพลังที่น่ากลัว เมื่อพวกเขาสัมผัสร่างกายของหลินอิ่งในชั่วพริบตา ก็โดนแรงสะเทือนจนกระดูกหักไปหมด กลยุทธ์ทั้งตัวก็หายไปหมด
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลินอิ่งแค่คว้ามันอย่างผ่านๆ และโดนใครก็ตาม ก็จะทำให้กระดูกมือของเขาหัก และการเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วมากจนเขามองด้วยตาเปล่าไม่เห็นชัดเจนเหมือนลมกระโชกแรง
กลยุทธ์เหล่านี้ เป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม และคาดเดาไม่ได้
“อะแฮ่ม!”
สายลับของตระกูลนิ่งกลุ่มนี้ยังคงต้องการถามต่อ แต่จู่ๆ ภายในร่างของพวกเขาก็พลิกกลับ ต่างก็อาเจียนเป็นเลือดออกมา และใบหน้าของพวกเขาก็ซีดลง
“นี่ คุณ!”
นิ่งเซวัยนเฝ้าดูฉากนี้ ตะลึง เฝ้าดูการแสดงออกอย่างสบายๆ ของหลินอิ่ง รู้สึกเพียงว่า คนคนนี้ล้ำลึกคาดเดาไม่ถูกเลยจริงๆ!
สายลับของตระกูลนิ่งชุดนี้ ถูกหลินอิ่งกำจัดไปอย่างไม่เสียแรงโดยสิ้นเชิง?
จะต้องรู้ว่า สายลับทุกคนที่อยู่ในสถานที่ มีทักษะที่น่ากลัวที่สามารถต่อสู้กับศัตรูนับร้อยต่อหนึ่งคน!
นิ่งเซวียนได้เห็นมันด้วยตาของเขาเอง ตอนที่เขาทำงานอยู่ในต่างประเทศ เขามีความขัดแย้งกับคุณชายในต่างแดน อีกฝ่ายสั่งกองพันทหารรับจ้างพร้อมปืนและกระสุนจริง ผลคือ เขาก็พึ่งสายลับมากกว่ายี่สิบรายนี้ กำจัดทหารรับจ้างทั้งหมดในกองพัน และโยนพวกเขาลงทะเลให้อาหารฉลามโดยตรง
ด้วยพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ของสายลับ ยังไม่สามารถสู้ได้กับหลินอิ่งเพียงคนเดียวงั้นเหรอ?
หุหุ
ในอีกด้านหนึ่ง การต่อสู้ระหว่างฮาเดสและนิ่งหั้วเฟิงก็สิ้นสุดลงแล้วเช่นกัน ทั้งสองต่อสู้กันอย่างเท่าเทียมกัน โดยดึงแต่ละคนออกจากกันเป็นสิบกว่าเมตร
“หรือว่า? นี่คือพลังลับเหรอ? สามารถใช้พลังลับได้อย่างยอดเยี่ยมขนาดนี้เหรอ?” นิ่งหั้วเฟิงพูดด้วยความตกใจ และมองไปที่กลุ่มสายลับที่นอนอยู่บนพื้นด้วยความไม่น่าเชื่อ
ในฐานะที่เป็นหัวหน้าของสายลับหน่วยนี้ นิ่งหั้วเฟิงตระหนักดีถึงพลังการต่อสู้ของสายลับเหล่านี้ แต่พวกเขาก็พ่ายแพ้ในท่าเดียวเท่านั้น และแม้แต่ทักษะของหลินอิ่งก็ยังไม่สามารถดูออกได้เลย
ในขณะนี้ เขารู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในใจของเขา
“ประธานหลิน ผู้เฒ่าผู้นี้มีความแข็งแกร่งอยู่เล็กน้อย และผมไม่สามารถเอาชนะเขาได้ในเวลาสั้นๆ” ฮาเดสรายงานว่า
หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย โดยไม่กล่าวโทษฮาเดส
เพราะยังไงก็เป็นถึงตระกูลนิ่งที่เป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของตี้จิง และหัวหน้าสายลับในตระกูล ก็ไม่ใช่คนทั่วไป ฮาเดสไม่สามารถกำจัดมันได้ในเวลาสั้นๆ มันก็อยู่ในการคาดการณ์ของเขา
ฮะ
ทันใดนั้นร่างของหลินอิ่งก็พุ่งออกไป ตรงไปที่นิ่งหั้วเฟิงโดยตรง
นิ่งหั้วเฟิงมองด้วยความสยดสยอง ไม่คิดว่าเงาร่างของหลินอิ่งจะเหมือนดั่งกระแสไฟฟ้า เร็วจนเขาตอบสนองกลับมาไม่ทันเลย ในความเร่งรีบ เขาตั้งหลักอยากจะจับตัวหลินอิ่ง
ตูม! ตูม! ตูม!
เงาร่างที่น่าสยดสยองของหลินอิ่งปรากฏตัวต่อหน้านิ่งหั้วเฟิง ต่อยด้วยมือข้างเดียว สามหมัดติดต่อกัน และใช้ทุบตีลงที่หน้าอกของนิ่งหั้วเฟิงอย่างแรง
หลังจากการชกสามหมัด นิ่งหั้วเฟิงก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด และคุกเข่าใต้เท้าหลินอิ่ง ตัวสั่นอย่างรุนแรง ใบหน้าของเขาซีดเซียว
“ผู้ ผู้อาวุโสยกโทษให้ผม ผมสมควรตาย โปรดเมตตาผมด้วยเถอะ!” นิ่งหั้วเฟิงตะโกนอย่างไม่หยุดหย่อน ด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
เขาตกตะลึงอย่างมากกับทักษะที่น่ากลัวของหลินอิ่ง และแม้แต่ความกล้าหาญของเขาก็หายไปจนหมด!
ทักษะของหลินอิ่งแข็งแกร่งเกินไป หมัดทั้งสามนี้ เกือบจะฆ่าเขาได้ทันที! หลังจากฝึกฝนมาหลายสิบปี เกือบถูกทุบตีจนสูญเสียไปทั้งหมด!
การแสดงออกของหลินอิ่งปกติ และมองไปที่นิ่งเซวียน
“แค่นี้เหรอ? นี่คือความมั่นใจที่คุณกล้าหยิ่งผยองกับผมเหรอ?”
