บทที่ 187 จะต้องร่วมมือกับคุณให้ได้
“คุณจะไม่ร่วมมือกับฉันงั้นเหรอ?” หวางหงหลิงดูประหลาดใจ และยิ้มติดตลก
ล้อเล่นอะไรกัน หลินอิ่งมีเหตุผลอะไรที่ปฏิเสธจะร่วมมือกับเธอ?
คิดว่าเธอไม่เข้าใจในเรื่องธุรกิจจริงเหรอ? เมืองเทคโนโลยีของลาตินกรุ๊ปและโครงการเมืองโลกของไห่หยางกรุ๊ป กำลังเป็นข่าวใหญ่ที่คนทั้งเมืองตุงไห่ให้ความสนใจอยู่ในปัจจุบัน
สองโครงการนี้มีมูลค่ามากกว่าหลายหมื่นล้าน แต่ละโครงการในเมืองใหญ่เกี่ยวข้องกับร้านอาหาร ความบันเทิง อิเล็กทรอนิกส์ อสังหาริมทรัพย์ และเค้กชิ้นเล็กชิ้นน้อยทางการธุรกิจต่างๆ
อาจกล่าวได้ว่า ตราบใดที่กลุ่มนักธุรกิจในเมืองชิงหยูน ต่างก็กำลังจ้องมองเค้กสองก้อนนี้และคำนึงอยู่ แค่เข้าไปมีส่วนร่วมเพียงเล็กน้อยได้ก็จะสามารถสร้างความร่ำรวยได้
“หลินอิ่ง คุณอย่าแสร้งทำให้มันมากไปได้ไหม? ฉันรู้ว่า คุณมีส่วนแบ่งของไห่หยางกรุ๊ป” หวางหงหลิงกล่าวอย่างมั่นใจ “คุยถึงเรื่องในทางธุรกิจ ตระกูลหวางของเรามีทรัพยากรมากมายในเมืองเก่า ที่ดินและหน้าร้านมีทรัพยากรครบวงจรทั้งหมด ตราบใดที่คุณร่วมมือกับฉัน คุณก็เหมือนรอรับเงินอย่างเดียวเท่านั้น หรือว่าคุณไม่อยากได้เงินเลยหรือ?”
หลินอิ่งยิ้ม และกล่าวว่า “คุณคิดมากเกินไป ผมแค่ลงทุนเงินไปกับไห่หยางกรุ๊ปเพียงเล็กน้อย ซึ่งมันไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับผมเลย”
ความคิดของหวางหงหลิงเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร ก็เพราะเห็นว่าไห่หยางกรุ๊ปตอนนี้เสียเปรียบอยู่ ลาตินกรุ๊ปมีทรัพยากรทางการเงินที่แข็งแกร่งและยังมีตระกูลโจและตระกูลซูนสองตระกูลในท้องถิ่นกำลังร่วมมือกัน ไห่หยางกรุ๊ปแทบไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธการร่วมมือกับตระกูลหวางเลย
แน่นอนว่า หากยืนอยู่ในตำแหน่งของเจียงฉีในฐานะที่ประธานของไห่หยางกรุ๊ป การร่วมมือกับตระกูลหวางถือเป็นสถานการณ์ที่ชนะพร้อมกัน
น่าเสียดาย ที่หวางหงหลิงคิดผิดทิศทาง
ตัวเองเป็นคนรวยรายใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง และไห่หยางกรุ๊ปเป็นเพียงกระเป๋าเงินใบเล็กของเขาเท่านั้น
หวางหงหลิงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อมาหาตัวเอง อยากจะให้ตัวเองฟังคำชี้แนะของเธองั้นหรือ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร?
“หลินอิ่ง คุณต้องลองคิดดูให้ดีนะ ลาตินกรุ๊ปมาต่อรองด้วยราคาที่สูงกับฉันอยู่ ถ้าฉันตกลงที่จะร่วมมือกับลาตินกรุ๊ป คุณคิดว่าไห่หยางกรุ๊ปของคุณสามารถแบกรับได้หรือไม่?” หวางหงหลิงกล่าวอย่างไม่เต็มใจ “ฉันมาด้วยความหวังดีเพื่ออยากจะช่วยคุณสักหน่อย ถ้าเปลี่ยนมือไปร่วมมือกับลาตินกรุ๊ป ฉันก็จะสามารถทำเงินได้ตั้งมากมาย!”
หลินอิ่งส่ายหัว และพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปร่วมมือกับลาตินกรุ๊ปเถอะ ขอให้คุณเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ดีงามนพ”
ความคิดของหวางหงหลิง เกิดขึ้นเป็นความคิดของนักธุรกิจจำนวนมากในเมืองตุงไห่ คิดว่าคราวนี้พวกเขาจะได้รับประโยชน์จากผลกำไรอย่างง่ายดาย การติดตามลาตินกร๊ปสามารถสร้างรายได้ แต่ไห่หยางกรุ๊ปจะต้องล้มละลายอย่างแน่นอนในอนาคต
อย่างไรก็ตาม นักธุรกิจรายใดก็ตามที่ลงทุนในลาตินกรุ๊ป จะต้องสูญเสียเงินไปทั้งหมดในที่สุด
เพราะว่าหลินอิ่งจะไม่ยอมปล่อยให้ลาตินกรุ๊ปสร้างรายได้อย่างเมามันอยู่ในเมืองชิงหยูนอย่างแน่นอน!
“คุณ!” หวางหงหลิงโกรธมากจนพูดไม่ออก และจ้องไปที่หลินอิ่งอย่างเย็นชา “คุณไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเลยจริงๆ ฉันจะไม่ไปเจรจากับลาตินกรุ๊ปอะไรทั้งนั้น ฉันจะต้องร่วมมือกับคุณให้ได้!”
“ผมบอกไปแล้วว่า ผมไม่ต้องการทรัพยากรของตระกูลหวาง ผมแค่ลงทุนเงินเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าคุณอยากจะคุยเรื่องธุรกิจ ไปหาเจียงฉีถึงจะถูก” หลินอิ่งกล่าวอย่างช้าๆ
“โอเค ถ้าอย่างงั้นฉันจะไปคุยกับเจียงฉี คุณก็รอที่จะรับผิดชอบในการเข้าร่วมธุรกิจของตระกูลหวางกับฉัน” หวางหงหลิงกล่าวด้วยสีหน้ามีชัย โดยคิดว่าหลินอิ่งยอมรับความช่วยเหลือจากเธอ แต่อายที่จะพูด ให้เธอไปคุยกับเจียงฉีแทน
ในมุมมองของเธอ ไห่หยางกรุ๊ปเจียงฉีน่าจะเป็นบุคคลอันดับหนึ่ง และหลินอิ่งอาศัยอำนาจของตระกูลกงซุนนั้น คาดว่าจะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับสองที่อยู่เบื้องหลัง
ตราบเท่าที่การเจรจาสามารถสรุปได้ และให้เจียงฉีรู้ถึงความสำคัญของทรัพยากรทางตระกูลหวางของเธอ ถึงเวลานั้นก็จะต้องส่งหลินอิ่งไปเอาใจเธอด้วยทุกวิถีทางอยู่แล้ว?
“หลินอิ่ง ฉันจะบอกคุณได้เลยว่า ตระกูลกงซุนมีเพียงอำนาจอยู่ตี้จิงเท่านั้น มันไม่ได้ตั้งอยู่ในเมืองตุงไห่ หากคุณอยากหาผู้สนับสนุนที่ดีกว่า ก็ต้องให้แม่นยำขึ้น รู้ไหม?” หวางหงหลิงนั่งไขว้ขาขึ้น และถือถ้วยน้ำชา กล่าวอย่างสบายๆ
หลินอิ่งเพียงแค่ยิ้ม และเกียจคร้านที่จะอธิบาย “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไปหาเจียงฉีเถอะ ผมยังมีเรื่องต้องทำ ไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวก่อน รีบไปไหนกัน? รู้สึกอายเหรอ ที่จะยอมรับความช่วยเหลือของฉัน?” หวางหงหลิงหัวเราะอย่างขี้เล่น และยืนขึ้นเพื่อหยุดหลินอิ่ง
“พอดีเลย ฉันโทรหาเจียงฉีเพื่อมาพูดคุยเกี่ยวกับสัญญา อย่างไรก็ตาม คุณก็จะพาฉันไปที่ถนนการค้าในเมืองเก่าเพื่อดูอสังหาริมทรัพย์เป็นอย่างไร? นี่เป็นโครงการที่จะร่วมมือกันในอนาคต” หวางหงหลิงกล่าว
หลินอิ่งครุ่นคิดสักพัก ที่เขามาที่เขตเมืองเก่าในครั้งนี้เพื่อมาตรวจสอบสถานการณ์ในเมืองโลกอยู่แล้ว หากได้ไปดูถนนการค้าที่อยู่ในมือของตระกูลหวางก็ดีเหมือนกัน
“งั้นก็ไปดูกันเถอะ” หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย
หวางหงหลิงยิ้ม และทั้งสองก็ลงไปชั้นล่าง
“หงหลิง คุณพูดคุยเรื่องอะไรกับเขา? คุยเสร็จหรือยัง?”
พึ่งลงมาชั้นล่าง เซียวซวนก็รีบเดินเข้าไป มองไปที่หลินอิ่งด้วยสีหน้าระแวดระวัง
“เรื่องธุรกิจบางอย่าง” หวางหงหลิงกล่าว
“ธุรกิจเหรอ? คนบ้านนอกอย่างเขาจะเข้าใจเรื่องของธุรกิจได้อย่างไร?” เซียวซวนมองไปที่หลินอิ่งด้วยความรังเกียจ รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก คิดว่าหลินอิ่งพยายามประจบหวางหงหลิงในตอนเมื่อกี้นี้ และไม่รู้ว่าวางยาเสน่ห์อะไรในน้ำซุปของเธอไป
“หลินอิ่ง ฉันเคยบอกสถานการณ์คุณไปแล้ว ทำไมคุณถึงไม่รู้จักคิดบ้าง?” เซียวซวนพูดอย่างเย็นชา “เมื่อกี้ฉันเพิ่งโทรหาพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉัน และพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันจะกลับมาที่เมืองชิงหยูนในอีกสองวัน ถ้าถึงเวลานั้นคุณยังคงพัวพันกับหวางหงหลิงอยู่ และคุณก็จะจบลงในไม่ช้าแล้ว”
หลินอิ่งมองไปที่หวางหงหลิง และถามว่า “พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอคือใครเหรอ?”
แม้จะรู้ว่านี่คือหวางหงหลิงที่จงใจปฏิบัติต่อตัวเองในฐานะเป้าหมายการถ่ายโอน แต่มันก็น่ารำคาญจริงๆ ที่ต้องฟังเซียวซวนคนนี้เอาพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเธอมาขู่เข็ญตัวเอง
“พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเซียวซวน ชื่อเซียวจวง เป็นลูกชายคนโตของเซียวซื่อกรุ๊ปแห่งประเทศ M และเป็นบุคคลที่มีหุ้นส่วนอยู่ในลาตินกรุ๊ปเช่นกัน” หวางหงหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย มีหุ้นส่วนอยู่ในลาตินกรุ๊ปงั้นเหรอ? เขาพอเข้าใจเจตนาของหวางหงหลิงบ้างแล้ว
“ใช่ ลาตินกรุ๊ปและเซียวซื่อกรุ๊ปมีความร่วมมือที่ดี หลินอิ่ง ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉันยอดเยี่ยมมากแค่ไหนแล้วหรือยัง? คุณอยากจะเทียบกับพี่ชายลูกพี่ลูกน้องฉัน คุณยังไม่มีคุณสมบัติพออย่างยิ่ง?” เซียวซวนกล่าวด้วยความได้ใจ และรู้สึกมีความเหนือกว่ามาก
“คุณเซียวซวน รอให้พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของคุณมาที่เมืองชิงหยูน คุณอย่าลืมให้เขามาหาผม” หลินอิ่งพูดอย่างใจเย็น
เซียวซวนยิ้มเยาะ และพูดว่า “ฮ่าฮ่า ยังจะแกล้งทำเป็นอีกเหรอ? เมื่อคุณพบกับพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉัน ดูสิว่าคุณยังกล้าที่จะหยิ่งผยองเช่นนี้หรือเปล่า”
ไม่รู้เลยจริงๆว่าหลินอิ่งมีความกล้าหาญมาจากไหนกัน หลังจากรู้ว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเขาเป็นผู้ถือหุ้นของลาตินกรุ๊ป เขายังกล้าพูดกับตัวเองแบบนี้อีกเหรอ? คิดว่าหวางหงหลิงจะสามารถปกป้องเขาได้จริงๆงั้นหรือ?
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพี่ชายลูกพี่ลูกน้องชอบหวางหงหลิง เพียงตระกูลหวางในเมืองชิงหยูนเหรอ จะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับเซียวซื่อกรุ๊ปของพี่ชายลูกพี่ลูกน้องได้?
“หลินอิ่ง เราไปที่เที่ยวชมที่พลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์ของเมืองโลกกันก่อน นั่นคือธุรกิจที่อยู่ภายใต้ของตระกูลหวางของเรา คุณสามารถดูขนาดของพลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์ได้ มีศักยภาพที่ดีอย่างแน่นอน” หวางหงหลิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เมื่อพูดเช่นนั้น หวางหงหลิงก็อยู่ในรถสีแดงกุหลาบที่จอดอยู่ข้างถนน ไอ้หกอยู่ในตำแหน่งคนขับโดยไม่พูดอะไรสักคำ และหลินอิ่งนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถโดยไม่มีการแสดงออกใดๆ
“เดี๋ยวก่อน หงหลิง ฉันจะไปกับคุณ” เซียวซวนเข้าไปที่เบาะหลังของรถ โดยไม่สนใจว่าคนเขาจะเห็นด้วยหรือไม่ “ฉันได้ยินมาว่าจะมีคอนเสิร์ตขนาดใหญ่ที่พลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์เมื่อเร็วๆนี้ และยังจะมีการแสดงวงเวียนของดาราดังอีกด้วย ไปเที่ยวดูสักหน่อยพอดีเลย”
หวางหงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้ม และสั่งให้ไอ้หกว่า “ไปที่พลาซ่าภาพยนตร์และโทรทัศน์”
