บทที่ 25 ครอบครองเขตตะวันออก
“หลินอิ่ง คุณคิดจะทำอะไร? คุณต้องการอะไร?”
ก้าวเข้าไปใกล้หลินอิ่งที่อยู่ตรงข้าม เซควนตื่นตระหนกจนมือไม้อ่อน ร่างกายโซซัดโซเซเล็กน้อย ล้มลงบนพื้น ก้นเปรอะเปื้อนไปหมด ดูหน้าตลกอย่างมาก
“พวกคุณยังจะตะลึงทำอะไรอยู่? ไปขวางเขาไว้ให้ฉันสิ!” เซควนร้องเรียกขึ้นมาอย่างตกใจ ออกคำสั่งลูกน้องอย่างบ้าคลั่ง
แต่ว่า เซควนออกคำสั่งลูกน้องหลายสิบคนตอนนี้ แต่ไม่มีสักคนที่จะกล้าลุกขึ้นไปขวางหลินอิ่ง
คนกลุ่มนี้ยังคงอยู่ในอาการหวาดผวา แววตาทุกคนหวาดกลัว มองหลินอิ่งด้วยท่าทีหวาดหวั่น
พวกเขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ยังคงตกใจหวาดผวาจนถึงบัดนี้
แม่งเอ้ย แม้แต่กระสุนหลินอิ่งก็ไม่กลัว นักฆ่าที่โหดเหี้ยมหลายสิบคนถูกล้มลงโดยเขาในหนึ่งนาที นี่ยังจะเอาอะไรมาจัดการได้? ไม่ได้รนหาที่ตายใช่ไหม?
หลินอิ่งมองไปรอบๆด้วยสายตาเย็นชา
ลูกน้องของเซควนได้พบกับดวงตาของหลินอิ่ง ก็รู้สึกหนาวเหน็บไปทั้งตัว ต่างพากันก้มหน้า
“ทุกๆคน คุกเข่า! ไม่ยอมทำ ตาย!” กล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
น้ำเสียงของเขาสงบ ทว่าเผยให้เห็นความน่าเกรงขามที่ไม่อาจต้านทานได้ ราวกับฟ้าผ่าอย่างรุนแรงในใจของคนในที่นี้
โครม
ลูกน้องหลายสิบคนของเซควนไม่ลังเลสักนิด ทั้งหมดทิ้งมีเหล็กกระบองที่พกมาจนหมด คุกเข่าลงอย่างง่ายดาย เป็นฉากที่ค่อนข้างจะยิ่งใหญ่
ในสายตาของพวกเขา หลินอิ่งเป็นเหมือนพระเจ้าที่มีอยู่จริง
หลินอิ่งกล่าวว่า : “เสิ่นซาน เก็บกวาด”
เสิ่นซานรู้สึกตื่นเต้น แม้ว่าเขาจะเป็นคนพเนจรทั่วทุกสารทิศมายี่สิบปี ก็ไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน! คำพูดหนึ่งประโยค ทำให้คนคุกเข่าอย่างง่ายดาย นี่ช่างเป็นอำนาจที่น่าเกรงขามเหลือเกิน!
เสิ่นซานตอนนี้รู้สึกว่า ตอนแรกที่สวามิภักดิ์ต่อท่านหลิน นี่เป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดในชีวิต!
เขาโบกมือ บอดี้การ์ดก็ตรงไปปลดอาวุธทั้งหมด ควบคุมผู้คนภายใต้เงื้อมมือของเซควน
เซควนเห็นฉากนี้ สีหน้าขาวซีดอย่างไม่มีอะไรเปรียบ ในใจเขาเข้าใจชัดเจน ในสถานการณ์ที่ผ่านมา!
ตนไม่ใช่คู่ต่อสู้หลินอิ่งเลยสักนิด
หลินอิ่งคนเดียว ก็มีความสามารถมากว่าตนอะไรอย่างนั้น……
“ท่านหลิน! ขอร้องท่านปล่อยฉันไปเถอะ! ให้ฉันทำความเคารพท่านก็ได้!”
เซควนคุกเข่าลงบนพื้น พูดขอร้อง ไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีใดๆทั้งสิ้น
เผชิญกับความเป็นความตายตรงหน้า คนที่โหดเหี้ยม ก็ปรากฎให้เห็นความอ่อนแออย่างยิ่ง
ตุบ!
พื้นรองเท้าของหลินอิ่งก็เหยียบอยู่บนหน้าของเซควน กดหัวของเขาไว้กับพื้น เลือดสดๆทะลักออกมาจากที่ถูกทำร้ายร่างกายเลือดสดๆทะลักออกมาจากที่ถูกทำร้ายร่างกายอย่างหนัก
“ของอยู่ไหน?” หลินอิ่งถามออกมาอย่างสีหน้าเมินเฉย
“ไปสิ! หนู คุณรีบไปเอาของออกมาให้ท่านหลิน! ” เซควนรีบพูดเร่ง เหมือนรีบคว้าความหวังสุดท้ายไว้
หนูรูปร่างผอมและตัวเล็ก รีบเข้าไปในห้องเล็ก ๆ
“ท่านหลิน อัญมณีของท่านที่ขโมยมา นี่ไม่ใช่ความตั้งใจของฉันนะ! เป็นจางเถียนไห่ที่หามาให้ฉัน!”เซควนอ้อนวอนไม่หยุด
“ขอร้องท่านให้โอกาสฉันสักคน! ฉันสามารถทำงานให้ท่านอย่างนั้นเหมือนกับเสิ่นซาน หลังจากนี้ท่านสั่งอะไร ฉันก็จะทำ!” เซควนอ้อนวอนอย่างสุดความสามารถ
“สายแล้ว” หลินอิ่งพูดเรียบๆ
สีหน้าของเซควนหม่นหมอง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว นอนหงายอยู่กับพื้นเหมือนหมาที่ตายแล้ว
“ฉันฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาตลอดชีวิต ทว่าไม่ชอบฆ่าคน” หลินอิ่งพูดอย่างสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์
“แต่ว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ปล่อยให้ใครมาฆ่าฉันได้”
“พูดจบ หลินอิ่งหันกลับ สายตามองไปเรียบๆไปที่เสิ่นซาน
เสิ่นซานพยักหน้า เข้าใจเป็นอย่างดี ตรงไปจับเซควนที่สภาพเหมือนดินโคลนนิ่มๆ
“เซควน ท่านหลินให้โอกาสคุณแล้ว คุณไม่รู้จักเห็นคุณค่าของตัวเอง คาดไม่ถึงว่าคุณจะหลงผิดคิดฆ่าท่านหลิน” เสิ่นซานยกมุมปากเยาะเย้ยถากถาง “ตัวฉันเองมอบให้คุณ ก็ไม่ทำให้คุณเสียความเป็นหนึ่งในเขตตะวันออกนี้”
เสิ่นซานพาบอดี้การ์ดสองคนมา นำเซควนไปข้างๆแม่น้ำชิงหยูน……
เวลานี้ หนูเดินออกมาจากห้องเล็กๆ ตัวสั่นงันงกเดินไปด้านหน้าหลินอิ่ง มอบกล่องคริสตัลที่งดงามให้
“ท่านหลิน นี่คือของของท่าน สภาพดีไม่ขาดตกบกพร่อง พวกเราไม่กล้าแตะต้อง” หนูพูดด้วยความกลัว
หลินอิ่งไม่พูดอะไร เปิดกล่องคริสตัลออก ความแวววับของอัญมณีเปล่งประกายอยู่ด้านใน
ในกล่องคริสตัลเป็นจี้เพชรแวววาวหนึ่งชิ้น คล้ายกับโปร่งใส สีม่วงรูปร่างโค้งสวยงามวิจิตรเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะแกะสลักไว้อย่างละเอียดอ่อน แสงสะท้อนที่ทำให้จิตใจของผู้คนตื่นตาตื่นใจ เป็นความงามที่ไม่อาจพรรณนาได้ เหมือนเป็นงานศิลปะจากธรรมชาติ
นี่คือสิ่งที่เขาและจางฉีโม่ตั้งใจทำอย่างยากลำบากมาด้วยกัน World king
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของหลินอิ่ง แล้วค่อยๆปิดกล่องคริสตัล
“ท่านหลิน! ขอร้องท่านปล่อยฉันเถอะ ฉันแค่ทำตามคำสั่งของเซควน ฉันปนเปอยู่กับเขา ก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง!” หนูพูดจาอ้อนวอน
หลินอิ่งกล่าวว่า : “ช่วยฉันจัดการเรื่องหนึ่ง ฉันไม่เพียงแต่จะปล่อยคุณ ยังตบรางวัลให้คุณหนักๆเลย”
“ท่านหลินท่านกำชับคำสั่งมาได้เลย ไม่ว่าอะไรก็ตาม ฉันจะทำให้คุณอย่างแน่นอน!” หนูมองเห็นความหวังของการอยู่รอด พูดด้วยตาทั้งคู่ที่เปล่งประกาย
หลินอิ่งกล่าว : “ง่ายมาก คุณไปจับจางเถียนไห่มา เขายุยงคุณอย่างไรในตอนแรก และหลักฐานว่าเขาสมรู้ร่วมคิดกับคุณเพื่อขโมยKing of the world ไปหามาให้ทั้งหมด”
“เวลาที่เหมาะสม คุณยังต้องออกไปชี้ตัวจางเถียนไห่”
“ไม่มีปัญหา! ท่านหลิน! ฉันจะไปทำเดี๋ยวนี้!” หนูตอบรับคำ นี่ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา
“ท่านหลิน ท่านวางใจเถอะ ฉันต้องให้เจ้าจางเถียนไห่นั่นสารภาพผิดออกมาให้หมด! เรื่องนี้เดิมเป็นความตั้งใจของเขา” หนูพูดด้วยสีหน้าดูดีว่า “ในมือฉันยังมีบันทึกเสียงการสนทนาที่คุยกับเขาไว้ตั้งแต่แรก สามารถใช้เป็นหลักฐานได้ทั้งหมด!”
หลินอิ่งพยักหน้าเล็กน้อย : “ดีมาก หลังจากทำเรื่องนี้สำเร็จแล้ว เขตตะวันออกจะมีที่สำหรับคุณ”
“ขอบคุณท่านหลิน!” หนูก้มโค้งคำนับอย่างตื่นเต้น
ครั้งนี้ไม่เพียงแต่รอดตาย ยังได้รับคำชมจากท่านหลินอีก ในใจหนูเหมือนได้นั่งรถไฟเหาะ
ชัดเจนมาก เมืองหนานเฉิงท่านเสิ่นซานมีท่านหลินท่านนี้บงการอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้เซควนก็ตายไปแล้ว โลกใต้ดินในอนาคตของเขตตะวันออก ยังไม่ใช่ประโยคที่หลินอิ่งบอกหรอ?
หลินอิ่งยิ้มมุมปาก จางเถียนไห่กล้าแอบวางแผนอยู่เบื้องหลัง ตนจะปล่อยเขาไปง่ายๆได้อย่างไร……
“ยังมีอีกหนึ่งเรื่อง” หลินอิ่งนึกขึ้นได้ ก็กวาดสายตาไปที่ทุกๆคนตอนนี้
“ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ สักนิดเดียวใครก็ห้ามแพร่งพรายออกไป” หลินอิ่งพูดอย่างสงบ “ใครพลาดเอ่ยปากพูดไป ฉันสามารถทำให้เขาพูดไม่ได้ตลอดไป”
เสียงสงบของหลินอิ่งดังก้องตัวอาคารโรงงาน อยู่ในหูของทุกคน ทว่าราวกับเสียงฟ้าร้อง ทำให้พวกเขาตกใจกลัว กลัวจนตัวสั่นงันงก
ทุกคน จำประโยคนี้ได้อย่างขึ้นใจ!
“ท่านหลิน เซควนอยู่บนถนนแล้ว”
เวลานี้ เสิ่นซานกับบอดี้การ์ดสองคน กลับไปที่โรงงาน
“เซควนตายแล้ว สถานการณ์ของเขตตะวันออก ให้คุณเป็นคนจัดการ”หลินอิ่งพูดเรียบๆ
“ท่านหลิน รับทราบ!” เสิ่นซานพูดด้วยสีหน้าปกติ “ภายในสามวัน ฉันจะสามารถจัดการทุกอย่างที่เขตตะวันออกเสร็จ รับช่วงต่อของอำนาจทั้งหมดที่เซควนทิ้งไว้ ช่วยท่านดูแลเขตตะวันออกให้ดี……”
