ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1393 จินตนาการ

เมื่อค่ำคืนค่อยๆ มืดลง ปาร์ตี้ในคืนวันฮาโลวีนก็ยิ่งบ้าคลั่ง
ฮิวจ์คนน้องนั่งอยู่ข้างถนนอย่างโศกเศร้า กลุ่มมนุษย์หมาป่าก็นั่งยองๆ ลงข้างๆ เขาและพูดปลอบเขาว่า “ไม่เป็นไรนะ ก็แค่โดนหมีสีน้ำตาลเลียเท่านั้นเอง ไม่ได้โดนผสมพันธุ์สักหน่อย” “ถ้าโดนผสมพันธุ์ก็ไม่ต้องกลัวหรอก มันมีการแยกการสืบพันธุ์ เพราะฉะนั้นจึงตั้งท้องไม่ได้”
ฉินสือโอวยิ้มอย่างสะใจอยู่ข้างๆ สิ่งที่เชอร์ลี่ย์เพิ่งโยนไปนั้นคือน้ำเชื่อมเมเปิลหนึ่งซอง หลังจากที่มันหกใส่ฮิวจ์คนน้อง ฉงต้าที่ได้กลิ่นหอมหวานเลยกระโจนใส่เขาอย่างสุดกำลัง ทำให้ฮิวจ์คนน้องกรีดร้องอย่างน่าเวทนา
ฉงต้านั่งยองๆ ลงข้างๆ และเชอร์ลี่ย์ที่กำลังจะกลับไป จึงกวักมือเรียกมันแต่มันก็ไม่สนใจและเข้าไปหาฉินสือโอวแล้วหยุดอยู่ตรงนั้น โลลิต้าก็ยังคงตะโกนว่า ‘เจ้าหมีดำ เจ้าหมีดำ’ อยู่ตรงนั้น ฉงต้าที่ไม่สนใจจึงเดินมาหาฉินสือโอว
ฉินสือโอวที่ยิ้มๆ อยู่ก็แทบจะยิ้มไม่ออก เมื่อเขามองเห็นสายตาของฉงต้าก็รู้สึกว่าสายตาของเจ้าตัวนี้ดูไม่พอใจเล็กน้อย
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกขนลุกขึ้นทันที ไม่ใช่ว่าขนที่หนาและนุ่มของเขาในตอนนี้ดูเหมือนกับหมีควาย? พูดอีกอย่างแม้ว่าเขาจะร่างกายกำยำล่ำสัน แต่ถึงอย่างไรเอวนั้นก็เป็นเอวของมนุษย์ การใส่ชุดหมีควายก็น่าจะถือว่าเป็นเอวเล็กๆ ของหมีตัวเมียและฉงต้าอาจจะเข้าใจผิดใช่ไหม?
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ฉินสือโอวจึงรีบถอดชุดออกทันทีและเข้าไปใกล้ๆ ฉงต้า “ฉงต้า ฉันเอง ฉันไง พ่อของแก แกอย่าทำอะไรตามอำเภอใจสิ”
ฉงต้าเลียไหล่ของเขา จากนั้นก็จากไปอย่างเงียบเหงา
ทันใดนั้นฉินสือโอวก็รู้สึกว่าเขาจำเป็นต้องไปหาหมีตัวเมียตัวน้อยให้มันบนเขาและให้พวกมันรู้จักกัน เขากล้าสาบานเลยว่าหลังจากที่เขาเปิดหัวออกมา เห็นได้ชัดว่าสายตาของฉงต้าดูผิดหวังเป็นอย่างมาก!
เด็กๆ ต่างก็เติบโตกันแล้ว ฉินสือโอวจึงถอนหายใจด้วยความเศร้าใจ ก่อนหน้านี้เป็นหู่จือและเป้าจือ แต่ตอนนี้เป็นฉงต้า
ในช่วงเทศกาลฮาโลวีน หลายคนยังคงขายของ โดยเฉพาะเบอร์เกอร์ เครื่องดื่มและไอศกรีม ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมหลายๆ คนที่นี่ถึงทั้งตะโกนและกรีดร้องและกระโดดโลดเต้นไปด้วย มันต้องง่ายต่อการทำอะไรไม่ดีแน่ๆ ในคืนนี้ฉินสือโอวจึงซื้อน้ำมาดื่มแค่สองขวด
เสียงดนตรีโหยหวนเหล่านั้นกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่งบนท้องถนนและมีบางคนเอาเสียงในภาพยนตร์สยองขวัญจากอินเทอร์เน็ตมา มักจะมีเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น แต่ก็ผู้คนจำนวนมากก็ไม่มีใครกลัว
เมื่อเวลาสิบสองนาฬิกา ผู้คนบนถนนก็เริ่มลดลง ฉินสือโอวรู้สึกอบอ้าวจนเหงื่อออก จึงลากวินนี่กลับบ้านและวินนี่ก็ง่วงนอนแล้วด้วย ดังนั้นจึงอุ้มลูกสาวขึ้นรถอย่างเชื่อฟัง
เมื่อกลับมาถึงวิลล่า ฉินสือโอวก็ฮัมเพลงธีม ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ พร้อมกับโยนเสื้อคลุมขนฟูตัวนี้ทิ้งแล้ววิ่งไปล้างหน้าล้างตา
หลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้วเขาก็เดินออกมาอย่างมีความสุขและเดินไปที่ข้างๆ เตียง จึงเห็นว่าวินนี่หลับไปพร้อมกับอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยอยู่ สาวสวยสองคนคนหนึ่งตัวใหญ่และตัวเล็กกำลังนอนกรนไปด้วยกัน ภาพเหตุการณ์นี้ทำให้ลมทะเลเบาๆ ในยามค่ำคืนอบอุ่นขึ้นมาทันที
หลังจากจูบลงบนหน้าผากของสาวสายทั้งสองแล้ว ฉินสือโอวก็นอนลงบนเตียงเช่นกันและปล่อยจิตสำนึกแห่งโพไซดอนออกไปเดินเล่น ตามหาสมบัติที่จมอยู่ใต้น้ำ
งานในวันนั้นมีมากมายและทำให้รู้สึกเหนื่อยล้า เหมือนว่าเขาจะค้นพบเรืออับปางลำหนึ่งในขณะที่สะลึมสะลือ แต่ด้วยความที่เขาง่วงเกินไป เขาจึงไม่สนใจและดึงจิตสำนึกแห่งโพไซดอนกลับมาจากนั้นก็นอนหลับสนิท
รายงานหลังวันฮาโลวีนล้วนเกี่ยวข้องกับเทศกาล ฉินสือโอวดูข่าวในตอนเช้า ก็พบว่าตำนานสัตว์ประหลาดในทะเลและหายนะของเรือผีที่เขาสร้างขึ้นได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เมื่อคืนนี้สถานีโทรทัศน์หลายแห่งตั้งใจออกอากาศและแน่นอนว่าทั้งหมดนี้เป็นการคาดเดาด้วยความตั้งใจ
ในขณะที่ดูข่าวผ่านๆ อยู่ ทันใดนั้นเขาก็เห็นข้อความแจ้งเตือนขึ้นว่า หลังวันฮาโลวีนจะมีฟักทองจำนวนมากถูกทิ้งลงบนถนนและเต็มถังขยะในหลายเมือง ยังมีฟักทองขนาดใหญ่จำนวนมากในพื้นที่ชนบทบางแห่งที่ยังไม่เก็บออกไปจึงทำได้เพียงทิ้งให้เน่าเสีย
ในขณะรับประทานอาหารเขาก็ทำเป็นพูดเล่นๆ ออกมา หลังจากวินนี่ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มคิดต่าง แล้วพูดว่า “ฟักทองลูกใหญ่มากมายขนาดนี้มีที่ไว้เหรอ? บางทีเราอาจจะจัดกิจกรรมขึ้นมาได้นะ การแข่งเรือฟักทองไง เป็นอย่างไรบ้าง?”
เธอพูดเป็นภาษาจีน ฉินสือโอวจึงรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินและถามว่า “โจ๊กฟักทอง? แค่ให้ทุกคนร่วมต้มโจ๊กด้วยกันและดูว่าใครทำอาหารได้อร่อยเหรอ?”
วินนี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่ใช่เรือเล็ก แต่เป็นเรือฟักทองเล็กเราสามารถจัดการแข่งขันแบบนี้ได้ไหม? และยังสามารถโปรโมตเมืองได้อีกด้วย”
ฉินสือโอวได้ยินเช่นนั้นก็เข้าใจทันทีและเห็นด้วยกับความคิดของเธอ “แบบนี้ก็โอเคนะ แต่ต้องเป็นเด็กๆ เท่านั้นที่จะพายเรือได้ ที่รัก คุณจัดการเถอะ เรายังมีฟักทองขนาดใหญ่อีกหลายลูกในไร่ มีเพียงฟาร์มปลาของเราที่จะสามารถจัดกลุ่มแข่งขันได้”
เชอร์ลี่ย์พูดอย่างตื่นเต้นว่า “พวกเราเป็นอย่างไรบ้าง? ฟาร์มปลามีเด็กแปดคน เราก็สามารถออกเรือได้แปดลำใช่ไหมคะ?”
วินนี่ยิ้มพร้อมกับบีบแก้มของโลลิต้าและพูดว่า “แน่นอนไม่มีปัญหา พี่จะกลับไปวางแผนประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับเงินรางวัล จากนั้นก็สามารถประกาศให้ทุกคนรู้ได้”
รอยยิ้มบนใบหน้าของโลลิต้าหายไป เธอเกลียดการถูกบีบแก้มมาก ได้โปรด ทุกคนใกล้จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วโอเค?
วินนี่ทำงานไม่ผัดวันประกันพรุ่งเหมือนกับฉินสือโอว เธอทำงานได้อย่างรวดเร็วและวันรุ่งขึ้นแผนงานก็ออกมาแล้ว
การแข่งขันแบ่งออกเป็นสองประเภท ประเภทแรกคือการแข่งขันวิ่งผลัดสองร้อยเมตร และอีกประเภทคือการแข่งขันวิ่งผลัดสองคูณหนึ่งร้อยเมตร ผู้เข้าร่วมต้องเป็นเด็กอายุระหว่างแปดถึงสิบสี่ปีเท่านั้น
ระบบการแข่งขันแต่ละประเภทจะแบ่งออกเป็นรางวัลที่หนึ่ง สองและสาม บังเอิญที่เชอร์ลี่ย์ได้รับรางวัลชนะเลิศจากการท่องเที่ยว จึงสามารถเปลี่ยนได้ สองรางวัลแรกคือแพ็กเกจท่องเที่ยวแบบครอบครัว รางวัลที่สองคือคูปองช้อปปิ้งมูลค่าสองพันดอลลาร์แคนาดาและรางวัลที่สามคือของขวัญมูลค่าหนึ่งพันดอลลาร์แคนาดา
หลังจากเห็นรางวัลฉินสือโอวถึงกับส่ายหัวและบอกว่าวันฮาโลวีนเพิ่งจะจบไป ทุกคนก็เข้าร่วมการแข่งขันมากมายขนาดนี้เลยเหรอ เงินรางวัลดังกล่าวไม่น่าสนใจสำหรับพวกเขา ถ้าจะเล่นต้องเล่นให้ใหญ่ไปเลย รางวัลที่สามคือแพ็กเกจท่องเที่ยวแบบครอบครัวมูลค่าสามพันดอลลาร์แคนาดา รางวัลที่สองเป็นคูปองช้อปปิ้งมูลค่าห้าพันดอลลาร์แคนาดาและรางวัลที่หนึ่งคือเงินสดหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดา ตรงๆ ไปเลย!
ในฐานะที่เป็นเมืองหลวงที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ฉินสือโอวจึงจัดหาสปอนเซอร์มาครึ่งหนึ่ง ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากแบรนด์อาหารทะเลต้าฉิน
วินนี่รู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี รายได้ทางการเงินของเมืองก็มีมากเพียงพอที่จะรองรับกิจกรรมการแข่งขันนี้ได้อย่างไม่มีปัญหา
ดังนั้นฉินสือโอวจึงเริ่มเตรียมการสู้รบ การแข่งขันนี้กำหนดขึ้นหลังสองสัปดาห์ เขาต้องทำเรือฟักทองแปดลำในระหว่างสองสัปดาห์นี้
การแข่งขันเรือฟักทองเป็นการแข่งขันประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจากการวิจัยแรงลอยตัวพบว่าฟักทองที่มีเนื้อที่ขุดเนื้อออกได้มากกว่าหนึ่งพันปอนด์สามารถรองรับน้ำหนักของผู้ใหญ่ที่นั่งพายเรืออยู่ข้างในนั้นได้ถึงสองพันปอนด์
แต่สำหรับครอบครัวส่วนใหญ่แล้ว พวกเขายังไม่สามารถปลูกฟักทองขนาดพันปอนด์ได้ ดังนั้นวินนี่จึงปรับเปลี่ยนเล็กน้อย จึงเปลี่ยนเป็นงานสำหรับเด็กๆ ดังนั้นจึงจะสามารถดึงดูดให้ครอบครัวมาเข้าร่วมและเพิ่มขอบเขตของผู้เข้าร่วมการแข่งขันได้
รวมทั้งราชาแตงที่เคยสร้างสถิติ ฉินสือโอวยังหาฟักทองขนาดใหญ่มาได้ทั้งหมดแค่แปดลูกเท่านั้น จากนั้นจึงเรียกชาร์คและคนอื่นๆ มาและพูดว่า “พวกเรา สองวันข้างหน้านี้เราจะไม่ออกทะเล ดังนั้นไปทำเรือฟักทองแปดลำให้ฉันซะ!”
ซีมอนสเตอร์ถนัดลงมือ เขาลูบที่เคราไปมาและยิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดว่า “เอาฟักทองลูกที่ใหญ่ที่สุดมาให้ผม แล้วผมจะสร้างเรือรบขั้นสุดยอดให้คุณเอง!”
ฉินสือโอวจึงเลือกฟักทองออกมาหนึ่งลูกและชี้ไปที่เขาแล้วพูดว่า “อย่าโม้นะซีมอนสเตอร์ สิ่งที่ฉันต้องการสร้างคือยานอวกาศ เรามาลองเปรียบเทียบกันดูสิ”
…………………………………