ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1348 โรงอาบน้ำพุร้อน

หลังจากจัดการเรื่องของนายทหารเก่าเสร็จแล้ว ฉินสือโอวก็รีบกลับไปที่เกาะแฟร์เวลทันที เขาต้องจัดการเตรียมงานแต่งงานแล้ว เดือนหน้าก็จะถึงงานวันแต่งงานครั้งใหญ่ของเขาแล้ว
เดิมทีพอถึงเดือนสิงหาคมฟาร์มปลาก็จะเริ่มก่อสร้างสวนดอกไม้ได้แล้ว อันเดร์นักออกแบบสวนรายใหญ่ช่วยเขาติดต่อผู้จัดจำหน่ายวัสดุอุปกรณ์ ทีมก่อสร้างของวิลที่ฉินสือโอวจ้างมาก็เตรียมพร้อมสำหรับการทำงานอยู่ตลอดเวลา
แต่ฉินสือโอวก็คิดใคร่ครวญได้ว่าเขากำลังจะจัดงานแต่งงานแล้ว อีกทั้งการสร้างสวนดอกไม้ก็เป็นงานระยะยาว ตั้งแต่การซ่อมแซมพื้นผิวดินให้เรียบร้อยก่อน มีพื้นที่บางส่วนที่คุณภาพดินไม่ดี และยังต้องขนดินมาเพิ่ม ทำให้อย่างน้อยๆ ก็ต้องใช้เวลาอีกระยะหนึ่งถึงจะสามารถสร้างเค้าโครงขึ้นมาได้ ซึ่งในระหว่างนั้นจะทำให้ฟาร์มปลาเละเทะไม่เป็นระเบียบ เขาจึงยังไม่ให้เริ่มการก่อสร้าง
แต่ว่าในตอนนี้เขาสามารถบุกเบิกบ่อน้ำร้อนได้แล้ว ในที่สุดการเคลื่อนไหวของหินหนืดใต้ทะเลก็เข้าสู่ช่วงพักตัว ระดับอุณหภูมิในบ่อน้ำร้อนของฟาร์มปลาจึงคืนสมดุลและกลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้ว เมื่อฉินสือโอวลองตรวจวัดดูก็พบว่าระดับอุณหภูมิผันผวนไปมาอยู่ระหว่างสี่สิบห้าถึงห้าสิบองศา
เนื่องจากการเคลื่อนไหวของหินหนืด อุณหภูมิของน้ำจะเปลี่ยนแปลงอยู่เป็นประจำ และบางครั้งอาจสูงถึงห้าสิบหกสิบองศา แต่บางครั้งก็ลดลงถึง 20 องศากว่าๆ ทำให้ไม่กล้าเริ่มการก่อสร้างในบ่อน้ำร้อนตามอำเภอใจ หากหินหนืดไหลทะลักขึ้นมาสถานการณ์คงจะย่ำแย่มากแน่ๆ
ได้แปลนร่างของบ่อน้ำร้อนมาตั้งนานแล้ว ฉินสือโอวรอที่จะเริ่มการก่อสร้างมาเป็นปีๆ นี่ทำให้เขาร้อนใจพอดูทีเดียว
พอเขาโทรไปหาวิล วิลก็บอกเขาว่าสามารถเริ่มงานได้ทันที หลังจากนั้นก็ส่งแปลนก่อสร้างมาให้เขาอีกครั้ง เพื่อให้เขาทำการยืนยันเป็นครั้งสุดท้าย หากไม่มีปัญหาอะไรก็จะเริ่มงานตามนี้เลย
เวลาว่างในช่วงนั้นก็มีค่าเหมือนกัน วิลปรับปรุงการออกแบบบ่อน้ำร้อนของฟาร์มปลาให้ใหม่อีกครั้ง ที่ฟาร์มปลาบ่อน้ำร้อนสองบ่อแบ่งเป็นบ่อเล็กและบ่อใหญ่ เขาแนะนำว่าให้ใช้การตกแต่งสองสไตล์ สไตล์แรกเป็นแบบเรือกสวนตามธรรมชาติ ส่วนอีกบ่อให้ตกแต่งด้วยสไตล์สปอร์ตแบบทันสมัย
ฉินสือโอวลองศึกษาดูแล้วก็รู้สึกว่าใช้การตกแต่งสองสไตล์ก็ดีเหมือนกัน เขาจ่ายเงินทุนครึ่งหนึ่งให้วิลล่วงหน้าเป็นเงินจำนวน 220,000 ดอลลาร์แคนาดา แล้วบอกให้เขาดำเนินการสร้างบ่อน้ำพุร้อนโดยเร็ว
วิลรู้วันเวลาที่เขาจะจัดงานแต่งงาน จึงได้รับปากกับเขาว่า “วางใจได้เลยนะ ฉิน ตอนนี่เพิ่งจะต้นเดือนกันยายน ใช้เวลาแค่สองอาทิตย์ครึ่ง ฉันก็จะสร้างโรงอาบน้ำร้อนของนายทั้งสองหลังจนเสร็จแล้วล่ะ”
เขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น วันต่อมาเขาก็พาวิศวกรมาทำการวัดแล้ว ต่อจากนั้นพอคนงานมาถึงก็เริ่มดำเนินการก่อสร้างบ่อน้ำร้อนทั้งสองบ่อเลยทันที
เนื่องจากหลายวันมานี้อุณหภูมิน้ำไม่คงที่ พอฉินสือโอวไม่ได้ไปแช่น้ำร้อน บ่อน้ำร้อนแห่งนี้เลยกลายเป็นรังของนกจมูกหลอดหางสั้นไปเสียแล้ว บริเวณรอบๆ เต็มไปด้วยขนนกและขี้นก ตอนที่ไปดูวิลตกใจมาก เขาจึงพูดขึ้นมาว่า “ชิท ฉิน นายทำการทารุณกรรมนกที่นี่หรือยังไงกัน?”
หลังจากที่คนงานสูบน้ำออกจนแห้ง ก็พบว่าใต้บ่อน้ำร้อนยังมีไข่นกจมูกหลอดหางสั้นอยู่อีกไม่น้อยเลย ลองนับดูคร่าวๆ แค่บ่อน้ำร้อนบ่อใหญ่บ่อเดียวก็งมไข่นกขึ้นมาได้มากกว่าร้อยฟอง เห็นได้ชัดว่าพวกนกจมูกหลอดหางสั้นพากันออกไข่ไว้ที่นี่…
วิลนำทีมก่อสร้างดำเนินงานตลอดทั้งวันทั้งคืนด้วยความเร่งรีบ ใช้เวลาแค่สองสัปดาห์ก็สร้างโรงอาบน้ำร้อนได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว
ในระหว่างขั้นตอนการดำเนินการก่อสร้าง สิ่งที่ขั้นตอนที่ต้องใช้เวลามากที่สุดก็คือการขยายบ่อน้ำพุร้อนให้กว้างขึ้น เดิมทีบ่อน้ำพุร้อนทั้งสองบ่อมีเนื้อที่เพียงไม่กี่สิบตารางเมตร แต่หลังจากขยายให้กว้างขึ้นแล้ว บ่อน้ำร้อนบ่อใหญ่ก็มีเนื้อที่กว้างขึ้นถึง 250 ตารางเมตรและตกแต่งด้วยสไตล์ธรรมชาติ ส่วนบ่อเล็กมีเนื้อที่ 150 ตารางเมตร ถูกตกแต่งให้เป็นสไตล์สปอร์ตแบบทันสมัย
พวกเขาไม่กล้าทำการก่อสร้างตรงบริเวณด้านหน้าบ่อก็เพราะกลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นในระหว่างที่กำลังขยายบ่อ ถ้าหินหนืดไหลทะลักออกมาคงดูไม่จืดเลยล่ะคราวนี้
โรงอาบน้ำร้อนสไตล์ธรรมชาติถูกสร้างขึ้นอย่างค่อนข้างเรียบง่าย บ่อน้ำร้อนถูกแบ่งออกเป็นบ่อใหญ่ขนาด 100 ตารางเมตรสองบ่อ และขนาดเล็ก 25 ตารางเมตรอีกสองบ่อ โดยใช้กระจกนิรภัยกั้นให้แยกจากกัน เมื่อมองจากผิวน้ำจะยังคงเป็นบ่อหนึ่งบ่อ แต่ที่จริงแล้วถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วน
สาเหตุที่ต้องกั้นบ่อให้กลายเป็นสี่ส่วนก็เพื่อที่จะทำให้บ่อน้ำร้อนมีฟังก์ชันการใช้งานที่มากยิ่งขึ้น พวกเขาเติมสารคอปเปอร์ซัลเฟตลงไปในบ่อใหญ่บ่อหนึ่ง น้ำในบ่อจึงกลายเป็นสีเทอร์ควอยซ์ใส เติมบ่อใหญ่อีกบ่อด้วยไอรอนซัลเฟต น้ำในบ่อจึงกลายเป็นสีแดงสวย ส่วนบ่อเล็กทั้งสองบ่อก็มีลักษณะเฉพาะตัวเช่นกัน
เมื่อเป็นเช่นนี้เวลาแช่น้ำร้อนในแต่ละบ่อ ก็จะให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน
บริเวณรอบๆ บ่อน้ำร้อนถูกโอบล้อมด้วยหินปูน และปลูกพืชจำพวกเถาวัลย์ไว้บนก้อนหิน พืชที่ปลูกไว้ก็จะเติบโตไปตามหินก้อนต่างๆ ล้อมรอบบ่อน้ำไว้จนทั่วบริเวณ เมื่อถึงตอนที่ดอกไม้บานทั่วทั้งโรงอาบน้ำก็จะถูกตกแต่งอย่างสวยงามเกินคำบรรยาย
นอกจากนี้ ยังเคลื่อนย้ายต้นไม้มาเพื่อตกแต่งภูมิทัศน์รอบๆ บ่อน้ำร้อน ต้นไม้พวกนี้ไม่ใช่ของจริง แต่เป็นต้นไม้ที่ทำมาจากพลาสติก พวกมันกลายเป็นโครงสำหรับการยึดเหนี่ยว มีชั้นของพลาสติกสังเคราะห์ที่มีความโปร่งใสสูงซึ่งปกคลุมบ่อน้ำพุร้อนไว้เสมือนเป็นหลังคา แบบนี้ต่อให้ฝนหรือหิมะตกก็สามารถแช่น้ำร้อนได้
โรงอาบน้ำแห่งนี้ยังเชื่อมต่อกับศาลาเก๋งจีนหลังหนึ่ง ซึ่งจริงๆ แล้วก็คือห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าและห้องนั่งเล่นที่ถูกทำขึ้นมาเพื่อช่วยอำนวยความสะดวกในการแช่บ่อน้ำร้อนนั่นเอง
โรงอาบน้ำร้อนอีกหลังหนึ่งถูกสร้างขึ้นและตกแต่งด้วยสไตล์สปอร์ตทันสมัย ทีมก่อสร้างขุดขยายสระว่ายน้ำให้มีรูปร่างเหมือนไวโอลิน บริเวณรอบๆ ประดับด้วยกระเบื้องเคลือบที่มีความละเอียดสวยงาม ทั้งยังวางเก้าอี้เอนหลังไว้ในน้ำ เพื่อเติมเต็มกลิ่นอายของความทันสมัย
หลังจากสร้างโรงอาบน้ำทั้งสองหลังเสร็จแล้ว ฉินสือโอวก็ลองเข้าไปด้านใน กลิ่นกำมะถันเข้มข้นแพร่กระจายอยู่ในอากาศอย่างหนาแน่น เมื่อสูดหายใจเข้าไปลึกๆ ทั่วทั้งร่างกายของเขาก็เริ่มร้อนขึ้น
แบบนี้ค่อนข้างน่าเป็นห่วงอยู่เหมือนกัน เขาจึงถามขึ้นมาว่า “ก๊าซพวกนี้จะไม่เป็นปัญหาใช่ไหม?”
วิลตอบเขาด้วยความมั่นใจว่า “ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอน ฉิน บ่อน้ำร้อนของนายเกิดจากภูเขาไฟ ต้องมีกลิ่นกำมะถันเจือปนอยู่ในอากาศอยู่แล้ว โดยเฉพาะการที่ฉันขุดขยายมันให้กว้างขึ้นก็จะยิ่งทำให้ก๊าซกำมะถันถูกปล่อยออกมามากยิ่งขึ้น”
พวกเขาทั้งสองคนเปลือยกายแล้วลงไปนั่งแช่น้ำร้อน ฉินสือโอวที่กำลังเพลิดเพลินกับน้ำแร่อุ่นๆ ก็พูดขึ้นมาว่า “ชิท คุ้มกับเงินที่เสียไปจริงๆ แต่ว่านะ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแปลกๆ ก็ไม่รู้”
วิลครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ฉิน ฉันว่าตอนนี้ไม่ใช้โอกาสที่ดีในการแช่น้ำร้อน ไม่อย่างนั้นพวกเราพากันขึ้นจากน้ำก่อนดีกว่าไหม? แช่น้ำร้อนตอนอากาศหนาวกว่านี้น่าจะดีกว่า ผ่านไปอีกเดือนหนึ่งก็จะเป็นช่วงงานแต่งงานของนายพอดี ถึงตอนนั้นก็เป็นช่วงที่เหมาะกับการแช่บ่อน้ำร้อนแล้ว”
ฉินสือโอวก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น ตอนนี้มันยังร้อนเกินไปหน่อย วันที่อากาศร้อนอบอ้าวแบบนี้ควรจะตากแอร์แทนที่จะมาแช่บ่อน้ำร้อนใช่ไหมล่ะ?
แต่จะว่าไปแล้วโรงอาบน้ำทั้งสองหลังก็สร้างขึ้นมาได้อย่างสวยงามจริงๆ ซึ่งนี่ทำให้เขามีความสุขมาก เขาจ่ายเงินส่วนที่เหลือให้กับวิลอย่างสบายๆ และแถมยังให้ทิปเขาเพิ่มอีกสองพันดอลลาร์
วิลจูบเช็คเงินสดใบนั้น แล้วพูดกับเขาว่า “เจ๋งเลย เพื่อน นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันชอบทำงานให้นาย เออขอถามอะไรหน่อยสิ ช่วงนี้ในเมืองมีงานอะไรบ้างหรือเปล่า? อย่าลืมส่งให้ฉันเป็นคนทำนะ ฉิน ส่งมาให้วิลเพื่อนนายคนนี้”
ฉินสือโอวชนกำปั้นกับเขาแล้วพูดอย่างยิ้มๆ “วางใจเถอะ งานในเมืองนี้เป็นของนายทั้งหมดนั่นล่ะ”
ขณะที่กำลังจะเดินไปส่งวิล ที่หน้าประตูทางเข้าฟาร์มปลาก็มีคนมาพอดี คนที่มาเป็นคู่หนุ่มสาวสามีกับภรรยา ผู้ชายสะพายกระเป๋าหนึ่งใบ ส่วนผู้หญิงก็อุ้มลูกเอาไว้ทั้งสองคนกำลังจะเดินเข้ามาในฟาร์มปลา
ฉินสือโอวกำลังจะถามว่าพวกเขามาทำอะไรที่นี่ ทว่าชายคนนั้นก็โบกมือให้เขาด้วยท่าทางดีใจเสียก่อน แล้วหลังจากนั้นก็พูดกับเขาว่า “ไฮ ไฮ คุณฉินใช่ไหมครับ? คุณคือฉินแน่ๆ”
ฉินสือโอวจับมือทักทายกันกับเขา แล้วลองถามหยั่งเชิงว่า “พวกคุณมาหาผมเหรอครับ?”
ชายคนนั้นใช้มือทั้งสองข้างกุมมือเขาอย่างแรง ราวกับว่าได้พบกับผู้นำประเทศไม่มีผิด “ใช่แล้วครับ คุณฉิน พวกเรามาหาคุณแล้วก็มาขอบคุณคุณด้วย”
วิลพูดหยอกเขาว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลย ฉิน งั้นฉันไปก่อนแล้วกันนะ ฉันนึกว่านายจะเจอเรื่องวุ่นวายแล้วเสียอีก ก็ว่าจะมาช่วยนายพอดี นายก็รู้นี่เพื่อน ว่าฉันน่ะเกิดในครอบครัวผู้รับเหมาก่อสร้าง เลยมีแรงเยอะเหลือเฟือเลย”
ฉินสือโอวยิ้มพร้อมกับโบกมือให้เขาเพื่อบอกเป็นนัยว่าให้วิลกลับไปได้แล้ว หลังจากนั้นเขาก็หันกลับไปถามสองคนนั้นว่า “พวกคุณมาขอบคุณผมเหรอ? ขอบคุณเรื่องอะไรกัน?”
……………………………………………