ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1269 นายต้องขอบคุณฉัน

หลังจากสองวันที่ฉินสือโอวคุยกับบัตเลอร์ บนผิวน้ำทะเลสีฟ้าที่ปากอ่าวโตเกียว เรือยอชต์ลำหนึ่งแล่นเอื่อยเฉื่อยไปตามสายลม
เรือยอชต์ลำนี้เป็นเรือส่วนตัวของผู้มีอิทธิพลอาหารทะเลโตเกียวอิสึซาโอะ อาโอยาม่า มีแค่ตอนต้อนรับแขกเขาถึงจะปรากฏตัว
แน่นอนว่าครั้งนี้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเชิญแขกผู้มีเกียรติมา ส่วนคนที่เลือกนั้นก็คือบัตเลอร์ที่ขึ้นมามีอิทธิพลในโตเกียวตอนนี้
หลายวันก่อนที่โดนบัตเลอร์ตักเตือน อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็เกรงนิดหน่อย เขาอยากจะบรรเทาความตึงเครียดในความสัมพันธ์จึงเชิญให้เขามาเป็นแขกกลางทะเล
เดิมทีลุงหนวดผิวดำไม่ได้สนใจจะมากินข้าวในทะเล แต่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าไม่รู้ว่าไปหาสาวสวยสองคนมาจากไหน ลุงหนวดผิวดำสนใจสาวสวยอ่อนหวานในชุดกิโมโนมากก็เลยตกลงขึ้นเรือ
ล่องเรือเล่นไปรอบหนึ่งจนถึงเวลาอาหารเย็นก็มีคนมากางร่มที่ดาดฟ้า จัดเบาะนั่ง โต๊ะชาให้กินข้าวบนดาดฟ้าได้เลย
อิสึซาโอะ อาโอยาม่านั่งคุกเข่าอยู่บนเบาะนั่งแล้วโบกมือตะโกนเรียกบัตเลอร์ “บัตเลอร์ซัง รีบมานั่งเถอะครับ มาลองชิมอาหารโตเกียวเลิศรสดู”
บัตเลอร์โอบสาวเซ็กซี่ในชุดกิโมโนเดินโซเซมา จากนั้นก็นั่งคุกเข่าตามอิสึซาโอะ อาโอยาม่าแล้วมองไปที่อาหารบนโต๊ะชา
อาหารบนโต๊ะชาเล็กเรียบง่ายแต่ประณีต มีซาชิมิ นัตโตะ อัณฑะปลาย่างเกลือและเหล้าสาเกสองขวดเล็ก
พินิจดูอาหารประณีตชั้นเลิศตรงหน้า ลุงหนวดผิวดำก็ยกขวดเหล้าขึ้นมาดื่มไปหนึ่งอึกก่อนจะพูดพลางขมวดคิ้ว “ของพวกนี้ กินได้ด้วยเหรอ?”
ได้ยินคำพูดหยาบคายของบัตเลอร์ สาวสวยเย้ายวนทั้งสองก็แอบขมวดคิ้ว แต่พวกเธอมาดื่มเป็นเพื่อน พูดอะไรมากไม่ได้จึงยังคงบริการบัตเลอร์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าพูดยิ้มๆ “บัตเลอร์ซังกังวลมากไปแล้ว นี่เป็นอาหารชั้นเลิศทั้งนั้น คุณลองดูก่อน ต้องเหลือความทรงจำที่ดีไว้ให้คุณแน่ๆ”
บัตเลอร์ส่ายหน้าแล้วพูดพลางขมวดคิ้ว “ผมกลัวว่าจะดื่มด่ำกับมันไม่ได้ รสนิยมคนญี่ปุ่นแปลกประหลาดจริงๆ ก่อนที่ประธานาธิบดีลินคอล์นจะยกเลิกสนธิสัญญาทาส ที่อเมริกาของพวกนี้เอาไว้ให้คนผิวดำกินทั้งนั้น มาที่นี่ทำไมกลายเป็นอาหารโอชะไปแล้วล่ะ?”
พูดไปเขาก็ชี้ไปที่ซาชิมิ “รู้ไหมว่าเจ้านี่มีพยาธิเท่าไร? ถ้าเป็นพยาธิตัวตืด มันแพร่ไปได้ทั้งตัว รู้ไหม? ทั้งร่างกายมีแต่พยาธิเป็นตัวๆ!”
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่นัตโตะ “ถั่วพวกนี้ก็ขึ้นราแล้ว พวกมันทำให้เกิดมะเร็งรู้ไหม?”
“แล้วยังมีนี่ ทำมาจากอัณฑะปลาปักเป้า ยังไม่ต้องพูดถึงความเป็นพิษของมัน ลองคิดดูสิ ให้ตาย พวกคุณอยากให้ผมกินอัณฑะของสัตว์ตัวผู้? ไม่ใช่กลายเป็นว่าผมใช้ปากให้ปลาปักเป้านี่เหรอ?!”
ฟังบัตเลอร์บ่นไป สาวสวยสองคนก็เริ่มพะอืดพะอมขึ้นมา
พวกเธอหันมาสบตากันจากนั้นก็แอบด่าลุงผิวดำนี่ในใจว่าไม่มีรสนิยม ทั้งซาชิมิ นัตโตะล้วนแต่เป็นอาหารญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม
แน่นอนว่าสองสาวทำได้แต่ด่าในใจ พวกเธอไม่กล้าแสดงออกมาต่อหน้าแบบเปิดเผย
แต่พวกเธอก็ประเมินบัตเลอร์ต่ำไป อีกฝ่ายไต่เต้าจากชาวประมงชั้นล่างมาจนถึงทุกวันนี้ รสนิยมเขาอาจไม่สูง แต่สายตาเขาเฉียบคมมาก โดยเฉพาะการคาดเดาความคิดของคนจากสีหน้าและแววตา
ไม่รู้ว่ามีคนตั้งเท่าไรที่อยากร่วมงานกับฉินสือโอว เทซึกะ โกดะคิดทุกวิถีทาง สุดท้ายคนที่แย่งดีลฟาร์มปลาต้าฉินไปได้กลับเป็นบัตเลอร์ จากข้อนี้ก็เห็นได้ว่าเขาไม่ธรรมดา
ฉินสือโอวเข้าใจข้อนี้ดี แต่สาวสองคนนี้ไม่
พวกเธอกำลังด่าในใจกันอย่างเมามัน สายตาพิฆาตราวกับใบมีดของบัตเลอร์กวาดไปบนใบหน้าของพวกเธอ ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง จากนั้นก็ตบโต๊ะแล้วตะคอกออกมา “สอดรู้!”
การกระทำของเขาไม่มีปี่มีขลุ่ย อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเหงื่อแตกพลั่ก เขารีบเอ่ยถาม “บัตเลอร์ซังโกรธเรื่องอะไรครับ? เพราะอาหารไม่ถูกปากเหรอครับ? งั้นผมจะให้คนเปลี่ยนให้”
บัตเลอร์จ้องไปที่นางรำสองคนพลางพูดเสียงเย็น “เปล่า คุณอิสึ อาหารไม่มีปัญหา เจตนาดีของคุณผมได้รับแล้ว แต่ความคิดในใจของผู้หญิงสองคนนี้มีปัญหา คุณถามพวกเธอดู พวก**กำลังคิดอะไรในใจ?”
เขาทำแบบนี้ก็ออกจะรังแกกันเกินไปหน่อย คนอื่นคิดอะไรในใจเกี่ยวอะไรกับเขาด้วยล่ะ? ทุกคนก็เป็นมนุษย์ คุณบ่นโน่นนี่ได้ จะไปห้ามคนอื่นไม่ให้แม้แต่คิดก็ไม่ได้จริงไหม?
พูดได้แค่ว่าผู้หญิงสองคนนี้ซวยตามอิสึซาโอะ อาโอยาม่าไปด้วย บัตเลอร์มาโตเกียวเที่ยวนี้ก็เพื่อมาตอกย้ำอิสึซาโอะ อาโอยาม่าว่า ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็จะโดนจับผิด
ที่จริงบัตเลอร์รู้ว่าอาหารพวกนี้ล้วนเป็นอาหารชั้นเลิศของญี่ปุ่น ในฐานะนักธุรกิจอาหารทะเลแนวหน้าจะไม่รู้จักของพวกนี้ได้อย่างไร? แต่แล้วอย่างไรล่ะ? เขามาหาเรื่องจากที่ไม่เป็นเรื่อง ไม่ว่าอิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะเตรียมอะไรมา เขาก็จะโกรธอยู่ดี
ที่จริงอิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็เข้าใจเหตุผลนี้ดี แต่เขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ได้แต่ทนรับ ไม่มีทางตอบโต้ ในสถานการณ์แบบนี้ที่เขาทำได้ก็คือโกรธใส่ผู้หญิงทั้งสองคน ฟาดงวงฟาดงาไปตามบัตเลอร์
ดังนั้นพอบัตเลอร์พูดมาแบบนั้น เขาเองก็ตบโต๊ะทันทีแล้วตะโกนใส่ผู้หญิงทั้งสองคนนั้น “คุกเข่าลง ผู้หญิงน่าเกลียด! ยังไม่ขอโทษคุณผู้ชายคนนี้อีก? คิดจะทำอะไร?”
บัตเลอร์ทำหน้าบึ้งโมโหต่อไป ครั้งนี้เขาเตรียมหันปากกระบอกปืนไปที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่า แต่เรือยอชต์ที่เคลื่อนที่อย่างราบรื่นหยุดกะทันหัน ลูกเรือคนหนึ่งวิ่งไปที่หัวเรือแล้วชี้โบ้ชี้เบ้ไปมา
ภาพนั้นทำให้บัตเลอร์ดีใจ กำลังจะหาข้ออ้างจัดการกับอิสึซาโอะ อาโอยาม่าอยู่พอดี ปรากฏว่าลูกน้องเขาไม่ได้เรื่อง คนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับมารยาทมาก ตอนนี้สิ่งที่พวกลูกเรือทำถือเป็นพฤติกรรมที่ไร้มารยาท
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าร้องโอดครวญในใจ ในขณะเดียวกันก็โกรธมาก ลูกเรือพวกนี้ยุ่งยากจริงๆ เขายืนขึ้นแล้วตะคอกด้วยความโกรธ “ไอ้พวกเบื๊อก! พวกทึ่ม เป็นอะไร? ทำไมจู่ๆ ถึงหยุดเรือ?!”
มีคนวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรนแล้วพูดว่า “ประธานอิสึ รอบเรือยอชต์มีโลมาปรากฏตัว ถ้าเดินหน้าไปอีกก็จะชนถูกโลมาครับ”
อ่าวโตเกียวเจอโลมาได้บ่อยๆ ไม่อย่างนั้นคนญี่ปุ่นก็ไม่มีเทศกาลล่าโลมาหรอก แถวนี้มันอุดมสมบูรณ์ถึงมีอาชีพเกิดขึ้นมากมาย
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าพูดหน้าบึ้ง “โลมาไม่ใช่ก้อนหินเสียหน่อย ขับไปเถอะ เดี๋ยวพวกมันก็หลบไปเอง พวกแกจะหยุดเรือทำไม?”
ลูกเรือคนนั้นพูดว่า “ครับ ประธานอิสึ คุณพูดถูก แต่คุณช่วยมาดูที่หัวเรือได้ไหม ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน”
ในเมื่อลูกเรือว่าแบบนี้เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น อิสึซาโอะ อาโอยาม่าตามไปชะโงกหัวดูที่หัวเรือ บัตเลอร์ก็ตามไปดูด้วยความสงสัย จากนั้นก็เห็นโลมาที่เสียครีบหางไปครึ่งหนึ่งและไม่สามารถว่ายน้ำได้อย่างอิสระเป็นฝูง
“โอ้ แย่แล้ว!” บัตเลอร์อดด่าออกมาไม่ได้ “ใครตัดหางของโลมาทิ้งเนี่ย? ไอ้พวกโหดร้ายสมควรตาย! ที่อเมริกาถ้าทารุณสัตว์แบบนี้ต้องขึ้นศาลนะ!”
อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากลับรู้ถึงแผนล้อมเลี้ยงโลมาที่อ่าวไทจิของกรมประมง แต่เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ตอนที่ควรมาจัดการเรื่องนี้ เขาก็เลยด่าไปตามบัตเลอร์
บัตเลอร์ด่าไปด่ามาจู่ๆ ก็อึ้งไป เขาเกาคางแล้วพูดขึ้น “เพื่อน นี่คือโลมาปากขวดที่น่ารักใช่ไหมเนี่ย?”
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าพยักหน้าแล้วตอบว่าใช่
บัตเลอร์ถามอีก “โลมาพวกนี้เสียครีบไปครึ่งหนึ่ง ความสามารถในการเคลื่อนไหวลดไปมากใช่ไหม?”
อิสึซาโอะ อาโอยาม่าพยักหน้าตอบว่าใช่ต่อไป
จากนั้นบัตเลอร์ก็ยิ้มออกมา เขาเอามือถือออกมาโทรหาฉินสือโอว “เฮ้ เพื่อน นายต้องขอบคุณฉันแล้วล่ะ!”
…………………………………….