ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1248 สั่งสอนบทเรียนให้นายบทหนึ่ง

ฉินสือโอวมองไปที่คาร์เตอร์ คาร์เตอร์กำลังยิ้มมาให้เขา แถมยังยื่นมือทำท่าเชื้อเชิญแบบสุภาพบุรุษอีก
โดนัลด์อธิบายว่า “เขากำลังทำท่าเชิญให้นายเคาะราคา”
ฉินสือโอวมองด้วยหางตา นายคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรือไงน้องชาย? คิดว่าฉันจะไม่เข้าใจท่าทางนี้หรือไง?
แต่เมื่อคิดว่าโดนัลด์ทำด้วยความหวังดี ความจริงเจ้าหมอนี่เป็นคนตรงไปตรงมา คำพูดนี้จึงไม่น่าจะใช่การยุยงให้มีเรื่องกัน ท่านชายฉินจึงไม่อยากจะโทษเขา เพียงแค่ตบไหล่เขาเบาๆ แล้วพูดว่า “รอดูว่าฉันจะจัดการมันยังไง”
ฉินสือโอวไม่ได้ทำการเคาะราคาทันที เขาไม่สนใจกับท่าทางหาเรื่องของคาร์เตอร์ สองมือเท้าคางไว้บนโต๊ะมองไปที่คนอื่นๆ
แต่เจ้าของฟาร์มปลาคนอื่นๆ ล้วนรอดูความสนุกกันอยู่ มีคนถึงขั้นหยิบมือถือออกมาด้วย ทำให้ท่านชายฉินคนนี้ปวดใจเหลือหลาย ทุกคนช่วยจริงจังกันหน่อยได้ไหมเนี่ย? อยากดูหนังก็ไปโรงหนังสิ สรุปเป็นใครกันที่ขายผลิตภัณฑ์ทะเลไม่ออกจนต้องมาเข้าร่วมงานประมูลในครั้งนี้?
ไม่มีคนเคาะราคาต่อคาร์เตอร์ ใบหน้าของชายที่สวมถุงมือขาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มอย่างมืออาชีพแล้วประกาศราคาต่อ เขาประกาศติดต่อกันสองครั้ง หลังจากครั้งที่สามกำลังจะเคาะค้อนแล้วแท้ๆ ฉินสือโอวถึงเพิ่งพูดออกมาว่า “หมายเลข 001 สามหมื่นเหรียญ!”
เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาที่รอดูเรื่องสนุกต่างพากันตื่นตัวขึ้นมาทันที การเคาะราคาครั้งนี้ถือว่าสูงพอดูเลย
สำหรับกุ้งกุลาดำที่พัฒนาแล้วนั้น ราคาสามหมื่นเหรียญไม่ถือว่าสูง เพราะอัตราการมีชีวิตรอดของกุ้งชนิดนี้ถือว่าสูงพอตัว และสำหรับกุ้งที่อาศัยอยู่ในใต้ท้องทะเลลึกนั้น มันชอบซ่อนตัวอยู่ในซอกโขดหิน ความสามารถในการซ่อนตัวก็สูงด้วยเช่นกัน
คาร์เตอร์ฟังราคาที่ฉินสือโอวเคาะแล้วก็หัวเราะอย่างเยือกเย็นออกมาทีหนึ่ง เขาชูสมุดภาพในมือแล้วตะโกนว่า “หมายเลข 002 สี่หมื่นเหรียญ!”
“แซ่ด!” เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาส่งเสียงตกใจออกมากันถ้วนหน้า ส่วนทางเจ้าของฟาร์มปลาที่พัฒนากุ้งขาวน่ะกำลังยิ้มไม่หุบปากเลย
จากนั้นฉินสือโอวก็ชูมือเคาะราคาด้วยหน้าไม่เปลี่ยนสีต่อว่า “หมายเลข 001 ห้าหมื่นเหรียญ!”
“แซ่ด!” เสียงตกใจที่ดังกว่าเก่าดังขึ้นมา มีเจ้าของฟาร์มปลาที่ตกใจเพิ่มขึ้นมาอีก
คาร์เตอร์มองไปที่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ทีหนึ่ง ก็เคาะราคาอีก “หมายเลข 002 หกหมื่นเหรียญ!”
“หมายเลข 001 เจ็ดหมื่นเหรียญ!”
“หมายเลข 002 แปดหมื่นเหรียญ!”
“หมายเลข 001 หนึ่งแสนเหรียญ!”
“หมายเลข 002 หนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญ!” คาร์เตอร์มั่นใจว่าฉินสือโอวจะประมูลกุ้งขาวนี้ให้ได้ เพราะเขาเคยวิเคราะห์การขยายช่องทางการค้าของฟาร์มปลาต้าฉินมาก่อนแล้ว และพบว่าฟาร์มปลานี้ยังขาดทรัพยากรที่ดีในการตีตลาดไปยังตลาดอาหารทะเลในทวีปเอเชีย และกุ้งกุลาดำก็คือตัวเลือกที่ดีอย่างหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นเขาตัดสินใจว่าจะสั่งสอนบทเรียนราคาแพงให้ฉินสือโอวสักครั้งหนึ่ง เขารู้ว่าคนจีนตรงหน้าคนนี้มีเงินมาก และรู้ว่ากุ้งกุลาดำมีความสำคัญกับแบรนด์อาหารทะเลต้าฉินแค่ไหน จากการคาดเดาของเขาแล้ว ราคาในใจที่คนจีนตรงหน้าคิดไว้นั้น น่าจะอยู่ที่ประมาณหนึ่งแสนห้าหมื่นเหรียญ
ดังนั้นเขาจึงรอการเคาะราคาครั้งต่อไปของฉินสือโอว เขาตัดสินใจแล้ว ตอนที่ฉินสือโอวเคาะราคาอีกครั้งนั้น เขาก็จะหยุดการเคาะทันที ถึงตอนนั้นสีหน้าของคนจีนคนนี้ต้องน่าดูแน่ๆ
เมื่อคิดแบบนี้ คาร์เตอร์ก็มองไปที่ฉินสือโอวอย่างใจจดใจจ่อ รอเขาเคาะราคาต่อไป แต่ว่าการแสดงออกของอีกฝ่ายนั้นกลับทำให้ใจเขาตกฮวบ
ฉินสือโอวยักไหล่ จากนั้นก็ชูนิ้วโป้งให้กับเขา
ไม่รู้ว่าเจ้าของฟาร์มปลาข้างคาร์เตอร์นั้นโง่จริงหรือว่ามองดูความสนุกนี้จนโง่ไปแล้ว เขาเห็นท่าทางของฉินสือโอวแล้วก็โน้มตัวเข้าไปพูดว่า “เพื่อน เขากำลังชมนายอยู่ ดูท่าความยิ่งใหญ่ของนายจะเอาชนะคนจีนคนนี้แล้ว ทำได้ดี!”
คาร์เตอร์เต็มไปด้วยความโกรธ ผลักเขาออกไปแล้วพูดเสียงเบาว่า “หลีกไป ไอ้ลาโง่!”
ชายที่สวมถุงมือขาวไม่สนใจท่าทางเล็กน้อยด้านล่างเวที ขอแค่ไม่มีคนเคาะราคา เขาก็ต้องเตรียมดำเนินงานตามกฎต่อไป “คุณผู้ชายหมายเลข 002 ให้ราคาที่หนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญ ไม่ทราบว่ามีท่านไหนให้ราคาสูงกว่านี้ไหมครับ?”
มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่เคาะราคาในตอนนี้ หนึ่งหน่วยมีกุ้งขาวหนึ่งแสนสองหมื่นตัว ราคากุ้งกุลาดำของตลาดในแคนาดาตอนนี้ก็อยู่ที่ชั่งละประมาณยี่สิบดอลลาร์แคนาดาเท่านั้น แต่ตอนนี้ลูกกุ้งตัวหนึ่งราคาก็อยู่ที่สิบสองดอลลาร์แคนาดาแล้ว นอกเสียจากว่ากุ้งที่ผลิตออกมาตอนท้ายจะสามารถเข้าไปอยู่ในสินค้าระดับพรีเมี่ยมของแบรนด์อาหารทะเลต้าฉิน ไม่อย่างนั้นจะต้องขาดทุนแน่นอน
คาร์เตอร์ร้อนรนแล้ว ตัวเขามีช่องทางการจำหน่ายอาหารทะเลระดับพรีเมี่ยมที่ไหนกัน? เมื่อก่อนยังมีตระกูลมอร์รี่ช่วยเขาจัดการอาหารทะเลเกรดดี แต่ว่าตอนนี้เพราะแรงกดดันจากบัตเลอร์ ทำให้ตระกูลมอร์รี่อยู่ไม่เป็นสุขนัก แค่หุ้นส่วนอาหารทะเลในอเมริกาพวกเขายังดูแลไม่ไหวเลย แล้วจะยังมาซื้ออาหารทะเลจากคาร์เตอร์ได้อย่างไร?
เขาจ้องตาค้างไปที่ฉินสือโอว หวังให้อีกฝ่ายทำเหมือนที่ผ่านมาคือรอจนถึงเส้นตายก่อนแล้วค่อยเคาะราคา ตอนนี้เขาเริ่มเสียใจแล้ว ทำไมตัวเองต้องเล่นกับไฟด้วย?!
ชายที่สวมถุงมือขาวใช้น้ำเสียงที่ช้าและหนักแน่นพูดว่า “หนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญครั้งที่หนึ่ง! หนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญครั้งที่สอง! หนึ่งแสนสองหมื่นเหรียญครั้งที่สาม!”
‘ปัง!’ เสียงดังกึกก้อง ชายที่สวมถุงมือขาวปล่อยค้อนลงไปบนโต๊ะ ใช้เสียงสูงพูดว่า “ยินดีกับคุณผู้ชายหมายเลข 002 ด้วยครับ ตอนนี้กุ้งกุลาดำห้าหน่วยตกเป็นของเขาแล้ว ต่อไปจะทำการเปิดประมูลสินค้าชิ้นต่อไป…”
สีหน้าของคาร์เตอร์เต็มไปด้วยความเจ็บปวด จบแล้ว เหล้าแห่งความขมขื่นที่ตัวเองทำขึ้นมา สุดท้ายก็เป็นตัวเองที่ต้องดื่มเข้าไป!
นี่เป็นเงินถึงหกแสนดอลลาร์แคนาดาเลยทีเดียว เงินหกแสนดอลลาร์แคนาดาที่ต้องขาดทุนอย่างแน่นอน แน่นอนว่าจากฐานะของคาร์เตอร์แล้ว ราคาของฟาร์มปลาของเขาอย่างน้อยก็หกสิบล้านดอลลาร์แคนาดา อย่างไรเสียก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าของฟาร์มปลาที่ใหญ่ที่สุดในรัฐโนวาสโกเชียนี่นา
แต่ต้องคิดถึงว่า ฐานะของเจ้าของฟาร์มปลาขึ้นอยู่กับฟาร์มปลาและผลิตภัณฑ์ทางทะเล ความจริงตัวพวกเขาไม่ได้มีอิสระในการโยกเงินเสียเท่าไรหรอก ปกติเงินจะได้มาจากการกู้จากธนาคารเสียมากกว่า มีฟาร์มปลาค้ำประกัน ทำให้การกู้เงินหลายล้านหรือสิบล้านเป็นเรื่องง่ายราวพลิกฝ่ามือ
ดังนั้นสำหรับคาร์เตอร์แล้ว เงินหกแสนจึงไม่ได้เป็นเพียงเงินจำนวนน้อยอีกต่อไป โดยเฉพาะในปีนี้ที่ตลาดอาหารทะเลทำยากแบบนี้ด้วย!
สิ่งที่ทำให้เขายิ่งเจ็บปวดก็คือ ชั่วขณะที่เขาหันหัวไปมองนั้น ก็เห็นฉินสือโอวที่ไม่รู้ว่าหยิบมือถือออกมาตอนไหน กำลังถ่ายรูปสีหน้าของเขาอยู่…
“ไอ้คนจีนสารเลวคนนี้!” คาร์เตอร์ขบฟันก่นด่าเสียงเบา แต่สิ่งที่ทำเอาเขาหมดหนทางจริงๆ ก็คือ นอกจากได้ระบายอารมณ์ทางคำพูดแล้ว ก็ไม่มีวิธีที่ทำให้เขาสบายใจได้อีกเลย
จากนั้นก็มีผลิตภัณฑ์ทางทะเลอีกมากมายที่นำออกมาประมูลอย่างไม่ขาดสาย ฉินสือโอวได้ทำการประมูลหอยเชลล์ไปอีกสิบกว่าหน่วย หอยนางรมยี่สิบกว่าหน่วย ปูหิมะขาโตอีกห้าสิบกว่าหน่วย
น่าจะเพราะวิธีที่ฉินสือโอวทำกับคาร์เตอร์โหดเกินไป ทำให้ตอนที่เขาร่วมประมูลของเหล่านี้นั้น เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาล้วนไม่กล้าแย่งกับเขาอีกเลย ถึงแม้จะมีคนสนใจ แต่การเคาะราคาก็ระมัดระวังมาก กลัวว่าจะกลายเป็นคาร์เตอร์คนที่สองกัน
งานดำเนินต่อไปเรื่อยๆ จนงานประมูลจบลง ฉินสือโอวได้ประมูลผลิตภัณฑ์ทางทะเลมา 9 ชนิด เขาคิดคำนวณสักพัก เงินที่ใช้จ่ายไปทั้งหมดก็แค่ประมาณสี่แสนเหรียญเท่านั้น แถมผลิตภัณฑ์มากมายในนั้นยังเป็นลูกพันธุ์ที่มีจำนวนมากอย่างปูหิมะขาโตอีกด้วย
งานประมูลสิ้นสุดลง เหล่าเจ้าของฟาร์มปลาพากันถือบัตรธนาคารไปคิดเงินกัน งานประมูลครั้งนี้เป็นถึงงานที่กรมประมงจัดขึ้น จึงไม่มีใครกล้าเบี้ยว ไม่อย่างนั้นก็คือเท่ากับไม่ไว้หน้ากรมประมง
ฉินสือโอวเดินไปหาคาร์เตอร์ คาร์เตอร์สังเกตเห็นเงาของเขา แล้วมองไปที่เขาอย่างโกรธเคือง เจ้าของฟาร์มปลาจากรัฐโนวาสโกเชียคนนี้ได้แอบตัดสินใจแล้ว ถ้าสารเลวคนนี้กล้าเข้ามาพูดจาประชดเสียดสีล่ะก็ งั้นก็จะจัดการเขาตรงนั้นเลย!
แต่ท่านชายฉินไม่ได้สนใจเขา ยังคงเดินพุ่งตรงไปด้านหน้าคาร์เตอร์ แล้วพูดกับเจ้าของฟาร์มปลาเชื้อสายเอเชียวัยหนุ่มว่า “สวัสดีครับ คุณนิโค ตู้ใช่ไหมครับ? ผมชื่อฉิน จากฟาร์มปลาต้าฉินครับ คือแบบนี้นะครับ ลูกกุ้งขาวของคุณยังพอมีเหลือบ้างไหมครับ? ผมอยากจะซื้อจำนวนหนึ่งครับ”
เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว คาร์เตอร์ก็โกรธจัดขึ้นมา รู้อยู่แล้วว่านายอยากจะเพาะกุ้งขาวพันธุ์นี้ แต่ทำไมเมื่อกี้นายไม่สู้กับฉันจนถึงที่สุดล่ะ?
แน่นอนว่านิโค ตู้รู้ถึงความขัดแย้งของทั้งสองคน เขาได้ทำธุรกิจกับคาร์เตอร์ไปแล้ว จึงไม่สามารถทำธุรกิจกับฉินสือโอวได้อีก ไม่อย่างนั้นจะต้องมีการผิดใจกับอีกฝ่ายเป็นแน่ ดังนั้น เขาจึงพูดออกไปอย่างลำบากใจว่า “ขอโทษครับ คุณฉิน ลูกกุ้งห้าหน่วยถึงขีดจำกัดที่ผมให้ได้แล้วครับ”
เมื่อได้ยินคำนี้ สีหน้าของคาร์เตอร์ก็เผยความดีใจออกมา แล้วมองไปที่ฉินสือโอวอย่างได้ใจ รู้อยู่แล้วว่านายสนใจกุ้งชนิดนี้ แต่นายกลับซื้อไม่ได้! แต่ว่าเขาเองก็แอบตัดสินใจอีกด้วยว่า ถ้าคนจีนคนนี้ยอมอ่อนข้อให้เขา เขาก็ยินยอมที่จะขายทรัพยากรกุ้งขาวให้มือให้
ก็นี่เป็นเงินหกแสนเหรียญเลยนี่นา! เงินในบัญชีเขาจะมีเงินถึงหกแสนเหรียญหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย
ฉินสือโอวยิ้มๆ พูดว่า “ไม่ครับ คุณตู้ ผมคิดว่าฟาร์มปลาคุณยังสามารถสรรหาลูกกุ้งได้อีกจำนวนหนึ่งนะครับ คุณไม่อยากได้กำไรที่อยู่ตรงหน้าจริงเหรอครับ? อีกอย่างถ้าผมเดาไม่ผิด พวกเราน่าจะเป็นเพื่อนร่วมชาติกันใช่ไหมครับ?”
นิโค ตู้พยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับ ผมก็เป็นคนเชื้อสายจีนเหมือนกัน บ้านเกิดผมคือมณฑลกวางตุ้งครับ แต่พูดตามจริงนะครับคุณฉิน การจะขายลูกกุ้งให้คุณอีกจำนวนหนึ่งนั้นเป็นเรื่องลำบากจริงๆ ครับ”
ฉินสือโอวหัวเราะแล้วพูดว่า “ฟาร์มปลาของผมยังมีลูกปลาค็อด ปลาค็อดมหาสมุทรแอตแลนติก ปลาแฮดดัค ปลาค็อดหิมะ ปลาอลาสก้าพอลล็อค ปลาค็อดลายจุดก็มีด้วย ไม่ทราบว่าคุณต้องการบ้างไหมครับ?”
หลังจากได้ยินคำนี้แล้วตาของนิโค ตู้ก็เป็นประกายขึ้นมา เขาถามไปว่า “มีกี่หน่วยครับ?”
ฉินสือโอวพูดว่า “ก็ดูว่าคุณสามารถให้ได้กี่หน่วยครับ ทางผมมีอย่างน้อยสิบหน่วย”
“สิบหน่วย? ไม่มีปัญหาครับ กลับไปผมจะรีบเตรียมให้คุณเลย!” นิโค ตู้พูดอย่างดีใจ
ตอนนี้คาร์เตอร์ใกล้จะบ้าแล้ว ที่ทำให้เขาคลั่งไปอีกก็คือ ฉินสือโอวยังพูดต่ออีกด้วยว่า “คุณขายหน่วยละเท่าไรครับ? เห็นแก่ว่าเรามาจากที่เดียวกัน ราคาปลาค็อดของผมสามารถให้คุณได้ในราคาประมูลเริ่มต้นนะครับ”
นิโค ตู้เข้าใจความหมายของเขา จึงมองไปที่คาร์เตอร์อย่างเกรงใจ ลูบจมูกแล้วพูดเสียงเบาว่า “ผมก็ให้ราคาประมูลเริ่มต้นกับคุณเหมือนกันครับ”
คาร์เตอร์ “…”
…………………………………………….