ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1231 ขาดก็แค่เรื่องเดียวเท่านั้น

หลังจากที่บอลลูนลอยขึ้นจากเมือง การประชาสัมพันธ์การเลือกตั้งของวินนี่ก็แพร่กระจายไปทั่ว
ก่อนหน้านี้สองสามวัน วินนี่และเออร์บักยังบอกกับฉินสือโวอยู่เลยว่าไม่ต้องทำอะไร ให้พวกเขาจัดการกันเอง ตอนนี้เมื่อเห็นว่าฉินสือโอวทำเอิกเกริกแบบนี้ พวกเขาก็ไม่สนใจแล้ว เพราะว่าพวกเขาเข้าใจแล้วว่า ผู้ชายคนนี้สนุกที่จะใช้ชีวิตโอ้อวดความหรูหราแบบนี้
น่าเสียดายที่ระหว่างการหาเสียงเลือกตั้งเขาไม่อนุญาตให้ใช้นโยบายการใช้เงินกับผู้มีสิทธิเลือกตั้ง มิเช่นนั้นจะถือว่าเป็นการติดสินบนผู้มีสิทธิเลือกตั้งและผู้ลงเลือกตั้งจะถูกตัดสิทธิ์ทันที เรื่องนี้ทำให้ฉินสือโอวค่อนข้างเสียดาย เพราะเรื่องที่เขาถนัดมากที่สุดคือการใช้เงิน
เมื่อหาเงินง่าย การใช้เงินก็ไม่ใช่เรื่องน่าปวดใจ
แต่ว่าเรื่องนี้ไม่ต้องตกใจไป เรื่องที่ต้องจ่ายเงินให้กับผู้มีสิทธิเลือกตั้งนั้นเขามีวิธีอื่น หลังจากที่ซื้อบอลลูน ฉินสือโอวก็เรียกพวกชาวประมงให้มาหา พลางพูดว่า “อาทิตย์นี้ทุกคนไม่ต้องออกทะเลนะ ไตรมาสที่สองจบลงแล้ว ฉันจะให้ทุกคนพักผ่อน ทุกคนไปพักผ่อนกันเถอะนะ”
พวกชาวประมงโห่ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ ชาร์คและซีมอนสเตอร์พูดคุยกันอย่างมีความสุขว่าจะไปเที่ยวที่ไหนกันดี คนหนึ่งอยากไปบอสตันส่วนอีกคนอยากไปมอนทรีออล ด้วยเหตุนี้ทั้งสองฝ่ายจึงต้องจัดการกันอย่างรวดเร็ว
ฉินสือโอวมองทั้งสองคนด้วยสายตาแปลกประหลาด พลางพูดขึ้นว่า “พวกนายทำอะไรกันน่ะ?”
“กำลังวางแผนว่าวันหยุดจะไปเที่ยวไหนกันดี” ชาร์คตอบขึ้นมาทันทีโดยธรรมชาติ
ฉินสือโอวพูดออกมาว่า “ล้อเล่นอะไรกัน สัปดาห์นี้ลูกสาวคนโตของนายไม่ได้กลับบ้านหรอกเหรอ? ชาร์คน้อยกำลังเรียนหนังสืออยู่ ที่บ้านก็ยังเลี้ยงหมาสองตัวแมวอีกหนึ่งตัว มีอะไรให้ต้องดูแลมากมาย จะไปเที่ยวได้อย่างไร?”
ชาร์คหัวเราะออกมา “ง่ายจะตายไป ผมสามารถพาลูกสาวไปได้ ให้ชาร์คน้อยมาหาอะไรทานที่ฟาร์มปลาก็ได้ หมาสองตัวนั้นก็ให้บูลช่วยดูแล ส่วนแมวอีกตัวจะฝากไว้ที่เพื่อนบ้าน แบบนี้ก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวตบบ่าเขา แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรว่า “ชาร์ค ทำไมนายถึงไปเที่ยวล่ะ?”
ชาร์คตอบกลับว่า “ที่บ้านยุ่งวุ่นวายเกินไป ผมต้องการออกไปพักผ่อนสักหน่อย”
“งั้นส่งลูกมาที่นี่ เอาหมาและแมวไปฝากไว้กับคนอื่น แล้วที่บ้านยังมีอะไรยุ่งอีกหรือไม่? แบบนี้พักผ่อนอยู่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ?” ฉินสือโอวพูดออกมา
ชาร์คมองไปยังฉินสือโอวอย่างทำอะไรไม่ถูก แต่ว่าท่านชายฉินกลับไม่ได้สนใจเขา อีกทั้งยังหันไปมองซีมอนสเตอร์อีก “ซีมอนสเตอร์ ทำไมนายถึงคิดอยากจะไปเที่ยวงั้นเหรอ?”
ซีมอนเสตอร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า “โลกกว้างขนาดนี้ ผมอยากออกไปดูสักครั้ง”
“ให้นายพักผ่อนได้หนึ่งไตรมาส ช่วงฤดูร้อนไม่ต้องมาทำงาน ไปตั้งใจดูให้ดีล่ะ” ท่านชายฉินพูดอย่างเอาอกเอาใจ
นีลเซ็นที่อยู่ข้างๆ มองเกมออก เขาหัวเราะออกมาแล้วพูดขึ้นว่า “เห็นๆ กันอยู่ว่า บอสอยากให้เราทำอะไรบางอย่างในช่วงวันหยุด”
แบล็คไนฟ์ยักไหล่พลางพูดขึ้นว่า “ไม่ต้องสงสัยเลย แน่นอนว่าต้องเป็นการช่วยภรรยาของเขาหาเสียง”
แซ็กพูดออกมาอย่างจนปัญญาว่า “กัปตัน คุณอย่าเป็นแบบนี้สิ การเลือกนายกเทศมนตรีของภรรยาบอสเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแน่นอน คุณรออย่างสบายใจเถอะนะ!”
ฉินสือโอวหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฉันไม่ได้กังวล ฉันแค่ไม่เคยเป็นเจ้าภาพในการหาเสียงเลือกตั้ง รู้สึกว่าเรื่องนี้น่าสนใจมาก เลยจะพาพวกนายมาเล่นสนุกด้วย พวกนายไม่ยอมงั้นเหรอ?”
เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาอันดุดันของฉินสือโอว พวกชาวประมงก็พากันพยักหน้าอย่างแรง “ยอมครับยอม!” “ผมยอมอยู่แล้ว!” “ฮ่าๆ ผมรอวันนี้มานานแล้ว!” “อ่อ…พระเจ้า สัปดาห์นี้เราจะได้พักผ่อนกันจริงๆ ใช่ไหม?”
แต่ก็ยังมีบางคนไม่เข้าใจ บูลถามออกมาด้วยความงุนงงว่า “กัปตัน งานหาเสียงไม่ได้เป็นเรื่องที่ปู่เออร์บักจัดการอยู่เหรอ? มันกลายมาเป็นหน้าที่ของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ฉินสือโอวโบกมืออย่างหมดความอดทน แล้วพูดขึ้นว่า “เลิกพูดไร้สาระได้แล้วไอ้พวกโง่ ฉันบอกว่าฉันเป็นคนรับผิดชอบก็ต้องเป็นฉัน ปู่เออร์บักสองสามวันนี้ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหนแล้ว เขาดูเป็นคนมีหน้าที่รับผิดชอบเหรอ?! โอเค ตอนนี้ก็มาถึงเรื่องที่สอง โบนัสประจำไตรมาส โบนัสของไตรมาสที่สอง”
ทุกคนพากันตื่นเต้นขึ้นมาทันที พวกเขามองไปยังฉินสือโอวอย่างมีความหวังราวกับลูกสุนัขที่มองไปยังกระดูก
ท่านชายฉินยกนิ้วขึ้นมาแล้วพูดขึ้นว่า “จากมูลค่าของปลาที่จับได้ ชาร์ค ซีมอนสเตอร์ เบิร์ด นีลเซ็น แบล็คไนฟ์และบลูทุกคนได้พันละสอง ส่วนคนอื่นๆ พันละหนึ่ง…”
“สุดยอดไปเลย! พระเจ้า ท่านนี่ไม่พักผ่อนเลยนะ“
“ไอ้โง่ คนที่ควรขอบคุณตอนนี้คือบอสต่างหาก!”
ชาวประมงต่างพากันเฉลิมฉลอง พวกเขาหัวเราะและยิ้มออกมาอย่างครึกครื้น เงินพวกนี้ไม่ได้มาก ทุกเดือนผลผลิตของฟาร์มปลาจะมีมูลค่าเกินยี่สิบล้าน หนึ่งไตรมาสได้อย่างน้อยห้าสิบล้าน สองในพันก็เท่ากับหนึ่งแสน ส่วนหนึ่งในพันก็เท่ากับห้าหมื่น!
ฉินสือโอวไม่ลังเลที่จะจ่ายเงินให้กับชาวประมงที่ไว้ใจได้พวกนี้ คนพวกนี้เป็นคนของเขาโดยตรง และสาเหตุที่พวกเขาดูแลฟาร์มปลาด้วยความจริงใจ นอกจากฉินสือโอวและวินนี่ที่ได้ใจพวกเขาแล้ว ก็ยังเป็นเพราะรายได้ที่สูงมากขนาดนี้
ครั้งที่แล้วตอนที่ไปขึ้นศาลอุทธรณ์นิวฟันแลนด์ พวกชาร์คพูดว่าเงินเดือนของพวกเขานั้นสูงกว่าทนายเสียอีก เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่ได้โม้ขึ้นมาเอง
เมื่อเห็นท่าทางดีใจของพวกชาวประมง ฉินสือโอวก็หัวเราะออกมา “อย่าพึ่งรีบดีใจไป ยังมีข่าวดีกว่านี้อีก ฉันจะให้พวกนายเพิ่มอีกคนละหนึ่งหมื่นดอลลาร์ ได้หมดทุกคน!”
“โว้ว บอส ผมรักคุณตายเลยครับ!”
“สังคมนิยมคือผู้มีพระคุณของประชาชน!”
“บอส อย่าขยับ ผมจะถ่ายรูปแล้วนำไปล้างเสียงหน่อย แล้วผมจะเอามาให้คุณ!”
ฉินสือโอวยังคงหัวเราะออกมา “ดีมาก แต่ฉันยังมีความต้องการอีกอย่าง นั่นคือตั้งแต่วันนี้ไปจนถึงช่วงสัปดาห์เลือกตั้ง ทุกคนจำเป็นต้องเลี้ยงข้าวคนอื่นอย่างน้อยสิบมื้อ! ทุกมื้อจำนวนคนต้องไม่ต่ำกว่าสิบคน! คนที่มาทานต้องไม่ซ้ำกันด้วย!”
เสียงโห่ร้องดีใจของพวกชาวประมงหยุดลงทันที ชาร์ครีบตอบกลับทันทีด้วยความร้อนใจว่า “แบบนี้ก็เป็นการติดสินบนสิ! บอส คุณต้องมีสตินะ!”
ฉินสือโอวทำปากมุ่ยแล้วพูดขึ้นว่า “อย่าบอกว่าฉันเป็นคนบอกนะ ตอนที่นายกรัฐมนตรีแฮมเล็ตหาเสียง เขาก็เลี้ยงข้าวฉันเหมือนกัน เลี้ยงคนอีกหลายคนด้วย แต่ฉันกับวินนี่ไม่ได้เป็นคนออกมาเลี้ยงข้าวเอง จะเป็นการติดสินบนได้อย่างไร?”
ซีมอนสเตอร์บีบจมูกตัวเอง หลังจากนั้นคำนวณ “บ้านฮิวจ์ฉันเลี้ยงเอง ฮิวจ์คนน้องฉันก็จะเลี้ยงเอง ปู่ฮิคสันฉันก็เลี้ยง นอกจากนี้ยังมีครอบครัวงี่เง่าของชิลอีก อ้อ ยังมีหมอโอดอมกับพยาบาลลาร่าอีก…”
“ชิบ ซีมอนสเตอร์ นายเหลือคนไว้ให้พวกเราด้วยสิ!”
พวกทหารร้องดีใจออกมาด้วยความตื่นเต้น พวกเขาไม่ค่อยสนิมกับคนในเมือง ดังนั้นเรื่องเลี้ยงข้าวคงใช้พวกเขาไม่ได้แน่นอน ต้องจัดปาร์ตี้สิบที่เลยนะ นี่ใช้พลังงานเยอะว่าทำงานหนักติดกันสิบวันอีกนะ เงินหนึ่งหมื่นไม่พอหรอก!
ชาร์คมองไปยังพวกทหารด้วยสายตาดูถูก พลางพูดกลั้วหัวเราะ “เงินของบอสไม่ได้ได้มาง่ายขนาดนั้น พวกนายไม่ถูกใช้ให้ไปเลี้ยงข้าว ก็ต้องมีอย่างอื่นให้ทำแน่นอน!”
ฉินสือโอวยิ้มออกมาอย่างสนใจพลางพูดขึ้นว่า “สมแล้วที่ชาร์คอยู่กับฉันมานานที่สุด เขาพูดถูก พวกทหาร มานี่สิ ฉันมีเรื่องที่ให้พวกนายทำ”
เมื่อจัดแจงงานให้พวกทหารและชาวประมงเรียบร้อยแล้ว การเลือกตั้งในเมืองเล็กๆ ก็กำลังมาถึงจุดสิ้นสุด ฉินสือโอวรู้สึกภาคภูมิใจในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก เพราะเรื่องทั้งหมดนี้จัดการโดยเขา เริ่มตั้งแต่การหาเสียงโดยการแปะโปสเตอร์ ปูทางมาจนถึงการซื้อบอลลูนเพื่อความสาแก่ใจ ตอนนี้ทีมหาเสียงเลือกตั้งได้ทำให้การหาเสียงมาจนถึงจุดไคลแมกซ์แล้ว…
เพราะเหตุนี้เขาจึงรู้สึกภูมิใจมาก
อันที่จริงแล้วที่เขากระตือรือร้นในการหาเสียงขนาดนี้ ไม่เพียงแค่ต้องการที่จะดูแลกระบวนการทั้งหมดเท่านั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาต้องการชดเชยอะไรบางอย่างให้กับวินนี่
เดิมทีคนที่ควรจะลงเลือกตั้งคือเขา งานเหล่านี้เขาควรจะเป็นคนทำ แต่เขาทนไม่ได้ที่จะต้องทำงานจุกจิกในฐานะนายกเทศมนตรี ซึ่งวินนี่เข้าใจในเรื่องนี้ จึงลงสมัครแทนเขาเพื่อที่จะให้เขาสามารถควบคุมเมืองได้ และเพื่อที่จะให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้อย่างไม่ต้องทุกข์ร้อน
ตอนนี้ทุกอย่างก็เตรียมไว้หมดแล้ว เหลือเพียงเรื่องเดียวเท่านั้น!
………………………………………………