ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1207 เกิดมาคู่กัน

สิ่งที่ฉินสือโอวกังวลคือเรื่องนี้ ในเมื่อเรือลำนี้มีปัญหา อย่างนั้นก็ต้องตัดการเชื่อมต่อกับพวกเขา ไม่อย่างนั้นต่อไปถ้าคนพวกนี้มีเรื่องขึ้นมา จะทำให้ดึงเขาลงดิ่งไปด้วยได้ง่ายๆ
คนฉลาดจะมองเห็นและลดความเสี่ยงได้ นี่คือหลักการ
หลังจากคาดการณ์ว่าเรือลำนี้ต้องมีปัญหาแน่นอน ฉินสือโอวจึงไปแจ้งความกับตำรวจทางทะเลในเซนต์จอห์น ถ้าเรือลำนี้ไม่มีปัญหา อย่างมากเขาก็แค่กระต่ายตื่นตูมไปเอง แต่ถ้าเรือลำนี้มีปัญหาจริงๆ การแจ้งความทันเวลาของเขาจะสามารถปกป้องฟาร์มปลาได้มากที่สุด
ชาวประมงค้นเรือไปหนึ่งรอบก็พบว่า นอกจากธนูกับลูกศรอีกสองอันและมีดสั้นแล้ว ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย ไม่มียาเสพติดหรือสินค้าหนีภาษีที่ฉินสือโอวคาดเดาเอาไว้
ใช่แล้ว เขาต้องการหายาเสพติดและสินค้าหนีภาษี อาชญากรรมทางทะเลมักจะเกิดเรื่องแบบนี้บ่อยที่สุด
สายตาเย็นชาของเบนสันและคนอื่นๆ มองไปที่ชาวประมงที่ไม่พบอะไรเลย พวกเขาจึงพร้อมใจร้องตะโกนขึ้นอีกครั้งว่า
“เราจะฟ้องร้องพวกคุณ! พวกนักเลงแคนาดา! พวกแคนาดาชั่ว! พวกอันธพาลแคนาดา!”
“ใครมีโทรศัพท์? โทรแจ้งตำรวจเร็ว ให้ตำรวจมาช่วยเรา!”
“ไม่ เราจะต้องหาสถานทูต วันนี้เราจะไปประท้วงที่สถานทูตเดนมาร์กในโทรอนโต!”
ฉินสือโอวยิ้ม เขายืนบนหัวเรือและโน้มตัวมาข้างหน้าพร้อมกับผิวปาก เมื่อเสียงผิวปากดังขึ้น หู่เป้าฉงหลัวและแมวป่าที่กำลังเล่นกันบนชายหาดก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกันและเห็นฉินสือโอวกวักมือเรียกพวกมัน จากนั้นมันก็วิ่งไปที่ท่าเรืออย่างตื่นเต้นทันที
ฉินสือโอวอุ้มหู่จือและเป้าจือขึ้นไปบนเรือ เขายิ้มให้เบนสันและพูดว่า “นี่คุณ ผมขอแนะนำตัวก่อนนะ พวกเราคือเรนเจอร์ แต่เราไม่ใช่กองกำลังพิเศษของอเมริกาอย่างที่พวกคุณเข้าใจ แต่เป็นกองกำลังพิเศษของแคนาดาที่รับผิดชอบการลาดตระเวนทางทะเลโดยเฉพาะและทะเลผืนนี้ก็เป็นที่ของเรา”
แบล็คไนฟ์นำไอดีเรนเจอร์ออกมาแสดงให้ทุกคนเห็นได้ทันเวลาพอดี ซึ่งตราสัญลักษณ์แห่งชาติของแคนาดาและตราประจำกองทัพด้านบนนั้นเป็นอะไรที่น่าตื่นตามาก
“แล้วสุนัขสองตัวนี้ ก็เป็นสุนัขตรวจหาสารเสพติดที่เตรียมไว้ ดังนั้นในเมื่อพวกคุณปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ เราจึงต้องมาจัดการเองเท่านั้น” ฉินสือโอวตัดสินใจโกหกคนพวกนี้ เพราะตำรวจทะเลใกล้จะมาถึงแล้ว ถ้าเขาเอาหลักฐานออกมาไม่ได้ก็จะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น แม้ว่าปืนพวกนี้จะสามารถเอาเรื่องคนพวกนี้ได้มากพอก็ตาม
เบนสันและลูกน้องมองไปที่ฉินสือโอวอย่างสงบเสงี่ยม พวกเขามองฉินสือโอวด้วยสายตาแปลกๆ และพูดว่า “คุณคิดว่าเราเป็นพ่อค้ายาเสพติดเหรอ?”
ฉินสือโอวยักไหล่และพูดว่า “ถ้ามีสินค้าต้องห้ามอื่นๆ ลูกๆ ของผมก็สามารถหาเจอได้เช่นกัน”
เขาพูดพลางตบตูดของหู่จือและเป้าจือเพื่อให้พวกมันเข้าไปในห้องผู้โดยสารเรือ เจ้าแลบราดอร์หันหน้ามามองเขาด้วยสีหน้างงงวย พ่อ พวกเด็กๆ ไม่รู้ว่าต้องทำอะไร
เกี่ยวอะไรกับพวกคุณ พวกคุณก็ให้ผมเข้าไปก็พอ ฉินสือโอวพึมพำในใจและพาเจ้าแลบราดอร์ทั้งสองตัวเข้าไปในห้องโดยสารเรืออย่างราบรื่น
ท่าทางอันสงบเสงี่ยมของเบนสันและคนอื่นๆ ทำให้ฉินสือโอวรู้สึกท่าไม่ดีแล้ว เขารู้สึกว่าตัวเองอาจจะแก้ปัญหาผิดจุด แต่ถ้าดูจากท่าทางของคนพวกนี้ในตอนแรกแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีปัญหาจริงๆ!
แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนล่ะ?
ฉินสือโอวที่กำลังคิดอย่างหนัก จู่ๆ เสียงร้องของหู่จือและเป้าจือก็ดังขึ้นจากห้องโดยสารเรือ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกมันเจออะไรบางอย่างแล้วแน่ๆ
หลังจากเบนสันและคนอื่นๆ ได้ยินเสียงสุนัขเห่าสีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันที ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เบนสันจ้องไปที่เขาอย่างโหดเหี้ยม เขาจึงทำได้เพียงหุบปากอย่างคับแค้นใจ
ฉินสือโอวดีใจมาก คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอกับเรื่องดีๆ เดิมทีเขาแค่ต้องการให้หู่จือและเป้าจือขึ้นมาร้องคำรามใส่เบนสันและคนอื่นๆ เท่านั้น  คิดไม่ถึงว่าพวกมันจะเจออะไรบางอย่างจริงๆ
หลังจากตามเสียงเห่าของสุนัขแล้ว ฉินสือโอว แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ ก็วิ่งเข้าไปในห้องโดยสารเรือ จากนั้นเข้าไปในห้องบังคับเรือ นี่คือเรือบรรทุกสินค้าธรรมดาทั่วไป จึงมีขนาดเล็กเพียงสี่ถึงห้าร้อยตันเท่านั้น ดังนั้นห้องบังคับเรือจึงเป็นเหมือนกับห้องพักของลูกเรือ ซึ่งพื้นที่มีขนาดเล็กและมีสิ่งของแค่ไม่กี่อย่าง
ตอนนี้หู่จือและเป้าจือตัวหนึ่งกำลังหมอบอยู่ข้างนอกประตูและอีกตัวหนึ่งกำลังหมอบอยู่ข้างในประตู มันเงยหน้าขึ้นไปที่กรงเหล็กบนโต๊ะแล้วส่งเสียงร้อง
ฉินสือโอวจึงเข้าไปดูและเห็นว่ามีเฟอเรทสองตัวอยู่ในกรงเหล็กบนโต๊ะ หู่จือและเป้าจือก็กำลังร้องคำรามใส่พวกมัน
เฟอเรททั้งสองตัวนี้ยังคงเป็นตัวเล็กๆ เท่าฝ่ามือเท่านั้น มีขนสีขาวราวกับหิมะทั่วทั้งตัว ดวงตาเล็กๆ สีดำมืดของพวกมันจ้องไปที่สิ่งที่กระจัดกระจายในกรง บางครั้งก็หยุดและหันหน้าไปส่งเสียง ‘จิ๊ดๆ’ ใส่หู่จือที่อยู่ในห้อง จากนั้นก็วิ่งไปรอบๆ ต่อ
เมื่อเห็นเช่นนี้ แบล็คไนฟ์จึงถอนหายใจและพูดอย่างจนปัญญาว่า “ผมคิดว่าจะเจออะไรบางอย่างซะอีก นี่เป็นเฟอเรทสีขาวบริสุทธิ์ มันเป็นสัตว์เลี้ยงธรรมดาทั่วไป น้องชายของผมก็เลี้ยงไว้ในบ้านหนึ่งตัว เจ้าตัวเล็กนี้น่ารักมาก แต่ความจริงๆ แล้วสุนัขไม่ชอบพวกมัน”
ฉินสือโอวเข้าใจว่าหู่จือและเป้าจือพบเฟอเรทแค่สองตัวเท่านั้น จึงรู้สึกเจ็บใจเช่นกัน เฟอเรทเป็นหนึ่งในสัตว์เลี้ยงที่พบได้มากที่สุดในครอบครัวชาวอเมริกันและแคนาดา ว่ากันว่าตอนนี้มีเฟอเรทมากกว่าสิบล้านตัวที่เลี้ยงในทวีปอเมริกาเหนือ จำนวนสัตว์เลี้ยงในบ้านกำลังจะเกินกว่าจำนวนแมวแล้ว
เมื่อเห็นฉินสือโอวเข้ามา หู่จือที่อยู่ในห้องก็กระโดดตรงขึ้นไปบนโต๊ะ
สิ่งนี้ทำให้เฟอเรทตัวน้อยทั้งสองในกรงตกใจ พวกมันพยายามเบียดกันเข้าไปในมุมกรงจนไม่มีทางถอย จากนั้นก็รวมตัวกันและมองดูหู่จืออย่างน่าเวทนา
ฉินสือโอวจึงลากหู่จือออกไป แต่เมื่อเขามองเข้าไปในกรง เขาก็เห็นขนของเฟอเรทที่หล่นกระจัดกระจายบางส่วนก่อนหน้านี้ มีขนสีขาวเพียงครึ่งเดียวและครึ่งหนึ่งเป็นสีน้ำตาลไม่ก็ดำ
นอกจากนี้ การมองเห็นที่เฉียบแหลมของเขาก็แสดงความสามารถอีกครั้ง เขาสังเกตเห็นร่องรอยของสีขาวตามฐานไม้ของกรง
แบล็คไนฟ์ไม่เข้าใจว่าเขาหยุดเดินทำไม จึงถามว่า “บอส เจออะไรใหม่ๆ เหรอครับ?”
ฉินสือโอวไม่ได้พูดอะไร แต่ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วทันที เขานึกถึงท่าทางที่สงบเสงี่ยมของเบนสันและคนอื่นๆ เมื่อตอนที่หู่จือและเป้าจือเพิ่งจะเข้ามาและยังนึกถึงท่าทางที่เปลี่ยนไปของคนพวกนี้เมื่อได้ยินเสียงร้องคำรามของหู่จือและเป้าจือ ทันใดนั้นเขาก็เดาบางอย่างขึ้นในใจทันที
เขาหันหน้ากลับมาแล้วถามแบล็คไนฟ์ว่า “นี่แบล็คไนฟ์ นายรู้ไหมว่าเฟอเรทสายพันธุ์ไหนหายากมากเป็นพิเศษ? หรือพวกมันมีสปีชี่ส์เดียวกันหรือสัตว์ที่หน้าตาคล้ายกัน…”
“เฟอเรทแบลคฟุต” แบล็คไนฟ์พูดอย่างเรียบง่าย
“อะไรนะ?” ฉินสือโอวได้ยินไม่ชัดจึงถามอีกครั้ง
“เฟอเรทแบลคฟุตสายพันธุ์นี้หาได้ยากมาก เรียกได้ว่าเป็นแพนด้ายักษ์ในอเมริกาเหนือ จริงๆ แล้วจำนวนของพวกมันมีน้อยกว่าแพนด้ายักษ์ซะอีก ในป่าพวกมันอาจจะมีแค่สิบกว่าตัวเท่านั้นและการขยายพันธุ์เทียมก็มีไม่ถึงห้าร้อยตัว” แบล็คไนฟ์อธิบาย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินสือโอวก็หัวเราะขึ้นมาทันที เขาลูบเจ้าตัวน้อยทั้งสองในกรงเบาๆ แล้วพูดว่า “อาบน้ำให้พวกมัน ฉันคิดว่าเราเจอเฟอเรทแบลคฟุตสองตัวแล้ว!”
ในเมื่อคนพวกนี้ไม่ใช่พ่อค้ายาเสพติด งั้นก็เป็นผู้ลักลอบค้าของเถื่อน อาชญากรรมทางทะเลมีเพียงสองประเภทนี้เท่านั้นที่พบบ่อยที่สุด แต่การลักลอบค้าของเถื่อนมีความหลากหลายมากและการลักลอบค้าสัตว์และพืชหายากก็เป็นหนึ่งในนั้น
ฉินสือโอวให้แบล็คไนฟ์ยกอ่างน้ำมา เขาจับเจ้าเฟอเรทตัวเล็กสองตัวใส่ลงในน้ำอุ่น เฟอเรทไม่กลัวน้ำ ดังนั้นหลังจากเอาลงในน้ำแล้วพวกมันจะดิ้นตามสัญชาตญาณเท่านั้น ฉินสือโอวจึงใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมพวกมันทันที จากนั้นก็ใช้เจลอาบน้ำและสบู่ทำความสะอาดให้พวกมันอย่างเกลี้ยงเกลา
……………………………………………..