ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1041 เคลื่อนทัพเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่น

อิสึซาโอะ อาโอยาม่ากับเทซึกะ โกดะแข็งทื่อไปแล้ว เขาจ้องพี่น้องมอร์รี่อย่างดุเดือดและแสดงถึงความดุร้ายออกมาทางสีหน้าจนน่ากลัวแบบไมเคิลแองเจโล มอร์รี่รู้สึกใจเสียนิดหน่อยและแอบพึมพำกับชาลส์ผู้เป็นน้องชายว่า “คนญี่ปุ่นคนนี้คงไม่ได้ถูกเล่นงานจนเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม?”
ชาลส์คร่ำครวญ “เขาตายไปเลยตอนนี้ดีที่สุด! ถ้าเขาไม่ตาย ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเรายังต้องเสียเงินไปอีกสักเท่าไร!”
เมื่อนึกถึงราคาที่เลวร้ายในตอนนี้ จิตใจของเขาก็สั่นสะท้าน เดิมทีเขาคาดหวังไว้ว่าจะเอาชนะปลาตัวนี้ให้ได้ในราคาหนึ่งล้านยูโร แต่ตอนนี้ราคาเกือบจะถึงสองล้านแล้ว!
หนึ่งล้านหกแสนยังห่างจากสองล้านส่วนหนึ่ง แต่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็ดึงราคาเข้าไปใกล้ระยะห่างนี้ในทันที “หนึ่งล้านเจ็ดแสน!”
เสียงอุทานดังขึ้นในสถานที่เกิดเหตุและมีคนพูดว่า “พระเจ้า นี่คืองานประมูลที่เต็มไปด้วยบุคคลในตำนานงานหนึ่งจริงๆ! ฉันกล้าพูดเลยว่าหนังสือพิมพ์อัมสเตอร์ดัมของวันพรุ่งนี้จะต้องขายดีอย่างแน่นอน เรื่องที่น่าสนใจแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมานานแค่ไหนแล้ว?”
เทซึกะ โกดะนั่งลงด้วยใบหน้าปั้นยากและมอบราชาแห่งปลาให้พวกพี่น้องมอร์รี่จัดการต่อ หลังจากที่เขารู้ว่าตัวเองต้องถอนตัวก็โกรธอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเป็นอย่างมาก แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าไม่ง่ายเลยที่จะโกงอีกฝ่าย ถ้ายอมให้เขาชนะราชาแห่งปลาในราคาต่ำ บริษัท ไดนิสึ จำกัดก็จะถูกประเมินว่าล้มละลาย
คนที่เหลืออยู่คือพี่น้องตระกูลมอร์รี่ที่กำลังต่อสู้กับอิสึซาโอะ อาโอยาม่า ด้านอิสึซาโอะ อาโอยาม่าสู้ราคาได้อย่างสมบูรณ์ พี่น้องมอร์รี่เพิ่มเงินครั้งละหนึ่งหมื่นดอลลาร์แคนาดา อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะเพิ่มครั้งละเก้าหมื่นทันทีเพื่อปัดเศษให้เป็นจำนวนเต็ม
ดังนั้นราคาประมูลจากหนึ่งล้านเจ็ดแสนจึงเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งล้านแปดแสน ตามด้วยหนึ่งล้านเก้าแสน และสองล้านในที่สุด คนอื่นๆ ไม่กล้าพูด ทำได้แค่จ้องมองเป็นไทยมุงอยู่อีกด้าน พวกเขากลัวว่าตัวเองจะต้องรับช่วงต่อข้อเสนอที่รับมือยากนี้
ราคาขึ้นไปถึงสองล้านยูโรแล้ว พี่น้องตระกูลมอร์รี่กับเทซึกะ โกดะนั่งไม่ติดที่แล้ว ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปจนน่าเกลียด
บัตเลอร์อธิบายให้ฉินสือโอวฟัง “ถ้ายังเสนอราคากันต่อ ราชาแห่งปลาตัวนี้จะขาดทุน แม้ว่าในเรื่องคุณภาพ ปลาตัวนี้จะดีกว่าราชาแห่งปลาที่ประมูลได้จากตลาดสึกิจิ แต่คุณภาพของเนื้อต่างกันไม่เท่าไร ความต่างของต้นทุนในการโฆษณาก็เยอะมาก”
คุณค่าที่แท้จริงของราชาแห่งปลาไม่ใช่ความอร่อย แต่ปลาตัวนี้ถือเป็นสัญลักษณ์ สัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งและความทะเยอทะยานของผู้ประมูลในตลาดสึกิจิซึ่งไม่ใช่ที่อัมสเตอร์ดัม
แบบนั้นก็เหมือนกับที่พูดไปก่อนหน้านี้ จุดขายของงานประมูลทั้งสองงานไม่ได้แตกต่างกัน ที่ตลาดสึกิจินอกจากราชาแห่งปลาแล้ว ปลาสายพันธุ์อื่นล้วนประมูลในราคาทั่วไป ราชาแห่งปลาจะขายในราคาที่สูงเป็นพิเศษ ตรงกันข้ามกับตลาดที่อัมสเตอร์ดัม ถ้าให้พูดกันอย่างจริงจังต่อให้ไม่มีราชาแห่งปลา ปลาทั้งหมดต่างก็เป็นปลาที่ดีและขายได้ในราคาที่สูงกว่าท้องตลาด
เทซึกะ โกดะไม่ได้ต่อสู้กับอิสึซาโอะ อาโอยาม่าที่ตลาดสึกิจิ เขาแค่อยากจะชนะราชาแห่งปลาตัวหนึ่งในราคาที่ค่อนข้างต่ำที่อัมสเตอร์ดัม หลังจากนั้นก็ใช้ความแตกต่างของราคากลับไปที่โตเกียวเพื่อทำการโฆษณา
แต่ตอนนี้ความต่างของราคาลดลงเรื่อยๆ กำไรก็น้อยลงเรื่อยๆ เช่นกัน และน่าเสียดายที่การร่วมมือกันของตระกูลมอร์รี่กับเทซึกะ โกดะจะต้องมีปลาตัวนี้เป็นไพ่เอกในการประชาสัมพันธ์ ไม่อย่างนั้นพวกเขาก็จะโฆษณาไม่ขึ้น
นี่คือสังคมแห่งการโฆษณา หากพวกเขาต้องการโทษใครก็อย่าโทษอิสึซาโอะ อาโอยาม่าที่โหดร้ายเกินไป แต่ต้องโทษตัวเองที่ทำร้ายจิตใจคนอื่นในตอนนั้น
เมื่อราคาถึงสองล้านยูโร อิสึซาโอะ อาโอยาม่ายังคงไม่ยอมแพ้และจ้องไปที่พี่น้องมอร์รี่อย่างดุร้าย พวกเขาเสนอราคาครั้งหนึ่ง ราคาก็จะเพิ่มขึ้นทันที
ชาลส์ทนไม่ไหว หลังจากที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเสนอราคา ‘สองล้านสองแสน’ เขาก็ทนไม่ได้และตะโกนด่าอีกฝ่าย “ฟัคยู แกมันคนเสียสติ! นี่มันก็แค่ปลา ไม่ใช่ทองคำนะเว้ย! ทางที่ดีที่สุดคือแกลองไปตรวจสุขภาพจิตของแกดู แกมีข้อบกพร่องรู้บ้างไหม? แกต้องไปโรงพยาบาลจิตเวชเพื่อตรวจ…”
ผู้จัดงานประมูลโบกมือครั้งหนึ่งก็มีพนักงานรักษาความปลอดภัยเข้ามาคุมตัวชาลส์ออกไป เขาทำผิดวินัยในการประมูลซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งนี้ชาลส์ทำการละเมิดโดยเจตนา จึงไม่ได้รับการผ่อนปรนเป็นเรื่องธรรมดา
บัตเลอร์มองชาลส์ที่ถูกลากออกไปและหัวเราะเยาะออกมาอย่างต่อเนื่อง เขาพูดพึมพำซ้ำไปซ้ำมา “ทำไมถึงเลิกรักษา? ทำไมถึงเลิกรักษา?”
ความกดดันตกมาอยู่ที่ไมเคิลแองเจโล มอร์รี่ เขาทำได้แค่รั้งตัวเองไว้เพื่อเสนอราคาต่อ และราคาก็เพิ่มขึ้นมาถึงสองล้านสองแสนหนึ่งหมื่นยูโร
ไม่น่าแปลกใจที่อิสึซาโอะ อาโอยาม่าจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “สองล้านสามแสน!”
ไมเคิลแองเจโลไม่ได้สนใจที่จะเล่นสนุกต่อและพูดแค่ว่า “พวกเราขอเสนอสองล้านห้าแสน!”
นี่เป็นราคาฐานที่เขาไม่สามารถแบกรับไหว ถ้าอิสึซาโอะ อาโอยาม่าเพิ่มราคาขึ้นอีก เขาก็คงจะยอมแพ้การประมูลและปล่อยให้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าเอาราชาแห่งปลาสองตัวนี้ไป
ราคาของราชาแห่งปลาสูงเกินไป ยอดรวมของปลาทั้งสองตัวเกือบจะถึงหกล้านดอลลาร์สหรัฐ ปลาสายพันธุ์นี้ไม่ว่าจะขายอย่างไรก็ขาดทุน ไมเคิลแองเจโลเชื่อว่า แค่ค่าเสียหายหกล้านดอลลาร์สหรัฐก็สามารถทำให้อิสึซาโอะ อาโอยาม่าคิดกระโดดตึกฆ่าตัวตายเพื่อชดใช้ได้แล้ว
ผลคือเมื่อเขาเสนอราคานี้ออกไป อิสึซาโอะ อาโอยาม่าก็ไม่ได้พูดอะไรอีก นอกจากหัวเราะเยาะและนั่งลง
ผู้จัดงานประมูลจึงตะโกนด้วยเสียงที่ดังก้องไปทั่วว่า “สินค้าชิ้นที่ 150 ปลาทูน่าครีบน้ำเงิน สุภาพบุรุษท่านนี้เสนอราคาสองล้านห้าแสนยูโร มีผู้ใดต้องการเสนอราคาอีกหรือไม่? ยังมีผู้ใดต้องการเสนอราคาอีกหรือไม่?”
“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 1!”
“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 2!”
“สองล้านห้าแสนยูโรครั้งที่ 3!”
“ปัง! ยินดีกับสุภาพบุรุษท่านนี้ด้วย!”
ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุต่างลุกขึ้นยืนปรบมือให้เหมือนกับกำลังดูละครดราม่าและยังมีคนตะโกนเสียงดังอีกว่า “เยี่ยม! ยอดเยี่ยมมาก!”
ฉินสือโอวก็ปรบมือและตะโกนว่า ‘ยอดเยี่ยม’ ด้วยเช่นกัน ปลาตัวนี้ขายออกไปในราคานี้ทำให้เขาแปลกใจมากจริงๆ เขาคาดการณ์ไว้ว่าประมูลได้ถึงหนึ่งล้านก็สุดยอดแล้ว ตอนที่ประมูลได้ถึงหนึ่งล้านห้าแสนนั้นเป็นเพราะความเก่งกาจของบัตเลอร์
นึกไม่ถึงว่าผลสุดท้ายคือสองล้านห้าแสนยูโร!
ราคานี้น่ากลัวมาก แต่ตัวเลขไม่ค่อยดีนัก สำหรับคนจีนแล้วนี่เป็นตัวเลขของคนโง่ แต่ใครจะสนกันล่ะถ้าได้เงิน? ฉินสือโอวอยากกลับฟาร์มปลาเพื่อไปเลี้ยงดูปลาทูน่าตัวใหญ่อีกหลาย 10 ตัวและนำมาขายในราคาสองล้านห้าแสน…
การประมูลที่บ้าคลั่งที่ได้รับการยอมรับจากผู้คนบนโลกมีแค่การประมูลราชาแห่งปลาที่ตลาดสึกิจิ เพื่อสิ่งที่เรียกว่าประเพณีกับตำนาน ผู้ประมูลจะเสนอราคาโดยไม่คำนึงถึงความคุ้มค่า ในสถานการณ์ปกติแล้ว ปลาทูน่าแม้ว่าจะมีคุณภาพดีแค่ไหนก็ไม่สามารถขายในราคาแบบนี้ได้
งานประมูลที่อัมสเตอร์ดัมในวันนี้เปิดโอกาสให้ทุกคนได้เห็นกันทั่วแล้วว่ายังมีงานประมูลที่บ้าคลั่งยิ่งกว่าที่ตลาดสึกิจิอีก
ราคาที่ตกลงซื้อขายของปลาจักรพรรดิที่ตลาดสึกิจิสูงมาก นั่นเป็นเพราะราคาเริ่มต้นก็สูงเช่นกัน แต่ราคาครั้งนี้ก็สูงขึ้นไปอีก!
เมื่องานประมูลสิ้นสุดลง ชาลส์ที่ถูกไล่ออกไปก็กลับเข้ามาและเก็บข้าวของด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวกับพี่ชายและเทซึกะ โกดะที่ออกไปด้วยกัน แม้ว่าทั้งสามคนจะชนะปลามากที่สุดและยังได้ปลาที่ดีที่สุดในงานประมูลไป แต่ภายในใจของพวกเขากลับรู้สึกหนักอึ้งและมืดมนจนอยากจะฆ่าคน
ก่อนที่เทซึกะ โกดะจะเดินออกไป ในตอนสุดท้ายเขามองไปที่นิชิมุระ เร็น ตอนที่เขาเดินผ่านไปด้านข้างก็หัวเราะออกมาเบาๆ “ดี ดีมาก นิชิมุระซัง คุณสร้างเรื่องที่น่าอัศจรรย์ขึ้นมาเรื่องหนึ่งแล้ว!”
นิชิมุระ เร็นร้อง ‘ฮะ’ ขึนมาในทันทีและโค้งคำนับ 90 องศาพร้อมกับพูดด้วยความเคารพ “ขอบคุณสำหรับคำชมครับท่านประธานเทซึกะ ขอสรรเสริญท่านประธาน! พวกเราต่างก็ได้รับการสั่งสอนจากท่านประธาน นิชิมุระผู้นี้จะพยายามอย่างเต็มที่อย่างแน่นอนครับ! หวังว่าวันข้างหน้าประธานจะยังให้คำแนะนำมากกว่านี้ครับ!”
ทั้งสองฝ่ายเดินผ่านไปและไม่ได้พบกัน ฉินสือโอวไม่ได้สนใจ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาและเป็นบัตเลอร์ที่คอยจัดการด้วยตัวเอง ถ้าเป็นเขา เทซึกะ โกดะจะไม่น่าสังเวชขนาดนี้แน่นอน
หลังจากงานประมูลสิ้นสุดลง ฉินสือโอวก็กลับไปที่โรงแรม เมื่อตอนพลบค่ำบัตเลอร์รีบมารับเขา เพราะต้องพาเขาไปทานอาหารค่ำและพบปะทำความรู้จักกับคนหลายคน
เมื่อมาถึงโรงแรม ฉินสือโอวเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวและเห็นนิชิมุระ เร็นกับอิสึซาโอะ อาโอยาม่า ทั้งสองคนไม่พูดไม่จาลุกขึ้นโค้งคำนับ 90 องศา!
……………………………………………