ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1018 กงล้อฟันหมาป่า

คราเคนและสัตว์ประหลาดรูปร่างตะขาบขนาดใหญ่ตัวนั้นถูกรัดเข้าไว้ด้วยกัน สัตว์ประหลาดมีเปลือกที่แข็งมาก มันไม่สนใจความสามารถในการรัดจนตายของหมึกยักษ์ด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าจะมีสิ่งแหลมคมอยู่บริเวณส่วนท้องของมัน ซึ่งทำให้คราเคนมีบาดแผลไปทั้งตัว!
เดิมทีฉินสือโอวไม่เคยให้ความสำคัญกับสัตว์ประหลาดตัวนี้เลย เพราะไม่ว่าสิ่งมีชีวิตในทะเลจะมีความแข็งแรงในการต่อสู้อย่างน่ากลัวแค่ไหนก็ตาม เขาก็สามารถควบคุมมันได้หมด
แต่นั่นมันคือเมื่อก่อน ซึ่งครั้งนี้เกิดขึ้นเป็นกรณีพิเศษ คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ สถานการณ์ของคราเคนจึงอันตรายขึ้นมาทันที!
ฉินสือโอวแทบจะไม่สนใจหรือตกตะลึงเลย เขาเริ่มใช้มาตรการสำรองอย่างรวดเร็ว จิตสำนึกแห่งโพไซดอนได้ถ่ายทอดพลังโพไซดอนเข้าสู่คราเคน และจิตสำนึกแห่งโพไซดอนอีกส่วนก็ได้พัดไปตามบริเวณรอบๆ น่านน้ำที่อันตรายและน่ากลัวแห่งนี้
เพื่อที่จะปกป้องคราเคน ครั้งนี้ฉินสือโอวจึงถ่ายทอดพลังงานให้อย่างสุดชีวิต หลังจากที่คราเคนได้ดูดซึมเข้าไปแล้วมันจะเป็นเหมือนกับสารกระตุ้น อันดับแรกร่างกายมันจะสั่นก่อนสักพัก จากนั้นถึงจะกลายเป็นพลังที่แข็งแกร่ง ด้วยคลื่นน้ำทะเลที่ซัดอย่างหนัก จึงทำให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็ถูกเหวี่ยงออกไปทางอื่น
หลังจากที่สัตว์ประหลาดตัวนั้นถูกเหวี่ยงออกไปแล้ว จากนั้นมันจึงไปนอนเก็บตัวอยู่บนกำแพงหินของหลุมดำ ส่วนคราเคนก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ทั้งสองฝ่ายจึงแยกออกจากกันทันที
หลังจากนั้น สงครามก็ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ!
คราเคนดูเหมือนจะแปลงร่างเป็นคิงคอง หนวดเส้นหนึ่งของมันกระทบลงใต้ท้องทะเลอย่างรุนแรง จึงเกิดคลื่นลูกใหญ่ซัดขึ้นและก้อนหินก็แตกเป็นเสี่ยงๆ หลังจากรวบรวมพลังได้ ก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยพลังและความกล้าหาญ
แต่สัตว์ประหลาดตัวนั้นที่เกาะอยู่บริเวณขอบหลุมดำก็ไม่ได้อ่อนข้อแม้แต่น้อย ร่างกายบางส่วนของมันยกตัวขึ้น เหมือนกับงูไททันโอโบอาที่กำลังแหงนหน้า จากนั้นก็ตกลงไปใต้ท้องทะเลและว่ายวนไปข้างหน้า ท่าทางมันจะรัดคราเคนอีกครั้ง
ฉินสือโอวก็ไม่ได้ใจดำอำมหิตอะไร เพียงแต่แค่ไม่มีความจำเป็นที่จะฆ่าสัตว์ในมหาสมุทรด้วยตัวเอง โดยเฉพาะสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่
ถ้าหลังจากคราเคนและสัตว์ประหลาดตัวนี้แยกออกจากกันแล้วต่างคนต่างอยู่ เขาก็จะไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก เขาจะให้สัตว์ประหลาดตัวนี้เป็นเครื่องหมายแห่งความตกใจในความทรงจำขิงเขาก็พอ เขาคิดหาวิธีอย่างหนักเพื่อจะทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น
คิดไม่ถึงว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้จะไม่รับการควบคุมของฉินสือโอวได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับสถานการณ์แบบนี้ ความประหลาดใจที่เกิดขึ้นในใจของเขานั้นแค่คิดก็รู้แล้วว่าผลจะเป็นอย่างไร
แต่ตอนนี้คราเคนและสัตว์ประหลาดยังคงต่อสู้กันอย่างต่อเนื่องและท่าทางของคราเคนก็กวัดแกว่งไปมาอย่างไม่มีหยุดพัก ความดุร้ายของมันแข็งแกร่งมากในขณะนี้ ซึ่งฉินสือโอวไม่เคยเห็นมาก่อน
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฉินสือโอวไม่สามารถนิ่งดูดายได้ เขาต้องการช่วยคราเคนจัดการสัตว์ประหลาดตัวนี้ ถึงอย่างไรก็ตามคราเคนก็เป็นหนึ่งในกองกำลังคนโปรดของเขา
หลังจากตัดสินใจแล้ว ฉินสือโอวได้ให้คำแนะนำกับคราเคนและสอนให้มันต่อสู้ด้วยตัวเอง
อย่างไรก็ตามคราเคนก็เป็นปลาหมึกที่ไม่มีความคิดอะไร แม้ว่ามันจะมีกระบองฟันหมาป่าและยังสามารถใช้เพื่อต่อสู้ได้ แต่เมื่อพบคู่ต่อสู้ มันจะใช้สัญชาตญาณในการรัดจนตายอยู่ดี
เห็นได้ชัดว่าการถูกรัดตายไม่ได้เป็นอันตรายต่อสัตว์ประหลาดตัวนี้เลย อีกทั้งสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังสามารถรัดและฆ่ามันกลับได้
ฉินสือโอวให้คราเคนถอยห่างออกไปอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็ค่อยๆ เข้าไปใกล้ๆ เมื่อลำตัวของสัตว์ประหลาดยาวขึ้น เขาก็ฉวยโอกาสสะบัดกระบองฟันหมาป่า ซึ่งเหมือนเกมตีหนูที่ให้หัวของมันโผล่ขึ้นมาได้แป๊บเดียวเท่านั้นจากนั้นก็ตีหัวมัน!
คราเคนมีพรสวรรค์ในการต่อสู้เป็นอย่างมาก หมึกยักษ์เป็นเทพเจ้าแห่งสงครามในทะเล ซึ่งในตำรานี้ยังรวมถึงสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายมากอย่างวาฬเพชฌฆาตและวาฬหัวทุย
หลังจากที่ฉินสือโอวได้แนะนำคราเคนแล้ว มันจึงได้เรียนรู้วิธีในการต่อสู้กับสัตว์ประหลาด ในขณะที่มันตกอยู่ในที่นั่งลำบาก มันกลับตีลงไปที่หัวของสัตว์ประหลาดตัวนั้นพอดี ทำให้หัวของมันถูกทุบไปครึ่งหนึ่ง!
หัวของสัตว์ประหลาดที่ถูกทุบครึ่งหนึ่ง เปลือกของมันจึงแตกออกและของเหลวสีเขียวหนืดในร่างกายก็ไหลออกมา
ฉินสือโอวคิดว่านี่คงเป็นสมองของมันและคิดว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ถูกฆ่าแล้ว ใครจะคิดว่าหลังจากสัตว์ประหลาดที่ได้รับการโจมตีอย่างหนักจะหมุนตัวพร้อมกับหดตัวลงทันที แต่การเคลื่อนไหวด้วยความเร็วก็ยังคงเหมือนเดิม เหมือนกับว่ามันไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย!
“แม่เจ้า!” เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ฉินสือโอวก็ถึงกับอดจะสาปแช่งมันไม่ได้
ต่อมาสัตว์ประหลาดจึงหดตัวและกระโดดกลับลงไปในหลุมดำใต้ท้องทะเล หมึกยักษ์จึงต้องการถือโอกาสตอนที่มันอ่อนแอจัดการมันซะ ผลคือมันวิ่งอย่างร้อนใจไปที่ปากหลุมดำ ด้วยความที่คลื่นทะเลซัดเข้ามา สัตว์ประหลาดจึงยื่นหัวออกมาอีกครั้ง พร้อมกับเริ่มโจมตีและต้องการรัดมันอย่างรวดเร็ว
ดังนั้นฉินสือโอวจึงไม่เพียงแต่สาปแช่งเท่านั้น มันยากที่จะเชื่อจริงๆ หัวของสัตว์ประหลาดตัวนี้เห็นๆ อยู่ว่าถูกคราเคนทุบจนแตก แต่ทำไมมันถึงยังไม่เป็นอะไรเลยสักนิด? และยังเต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังในการต่อสู้?
นอกจากนี้ เขายังมองดูอย่างละเอียดก็ยิ่งตกใจกับสิ่งอยู่ข้างหลัง หัวของสัตว์ประหลาดที่ถูกคราเคนทุบล่ะ? มันฟื้นตัวภายในเวลาอันรวดเดียวได้อย่างไร?
เมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ ฉินสือโอวก็ได้มีการคาดเดาไว้สองเรื่องในใจ อย่างแรกคือความสามารถในการฟื้นตัวของสัตว์ประหลาดตัวนี้ยอดเยี่ยมมาก หัวที่โดนทุบจนแตกสามารถกลับคืนสู่สภาพปกติได้ภายในเวลาไม่กี่สิบวินาที อีกอย่างหนึ่งคือทั้งตัวมันไม่ใช่ตัวเดียวกัน แต่เป็นสัตว์ประหลาดหลายตัวที่อยู่รวมกันและกัดกันไว้!
การคาดเดาแรกไม่มีความน่าเชื่อถือเท่าไรนัก ตามธรรมชาติแล้วไม่น่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวแบบนี้ ไม่อย่างนั้นสิ่งมีชีวิตอื่นๆ คงใช้ชีวิตอยู่ไม่ได้ ถ้ามหาสมุทรถูกพวกมันปกครอง แล้วจะมีหัวใจโพไซดอนไว้ทำไม?
สิ่งที่ฉินสือโอวมั่นใจคือการคาดเดาข้อที่สอง เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงกระต่ายทะเลที่เขาเคยเห็นมาก่อนในช่วงผสมพันธุ์ เจ้าตัวเล็กเหล่านั้นก็เชื่อมต่อกันอย่างต่อเนื่องแบบนี้ แม้จะมีหลายร้อยตัวก็ยังสามารถเชื่อมต่อเข้าด้วยกันได้!
การคาดเดาไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือต้องกำจัดสัตว์ประหลาดตัวนี้ก่อน จากนั้นฉินสือโอวจึงหาจุดอ่อนของมันเจอ นั่นก็คือต้องรัดคู่ต่อสู้
ดังนั้นเขาจึงสอนให้คราเคนแผ่ขยายหนวดทั้งแปดเส้นเพื่อรัดสัตว์ประหลาดตัวนี้ไว้ จากนั้นดึงหนวดอีกสองเส้นออกมาและใช้กระบองฟันหมาป่าทุบตีสัตว์ประหลาดตัวนี้เหมือนกับว่ากำลังตีกลอง!
“ตุ้บๆๆๆ” ตอนนี้ภายใต้ท้องทะเลเปรียบเหมือนกับเพลงร็อกที่กำลังเริ่มบรรเลงขึ้น ในที่สุดคราเคนก็คว้าโอกาสในการแก้แค้นได้ เพราะมีฉินสือโอวคอยถ่ายทอดพลังโพไซดอนเป็นกำลังหนุนหลังให้กับมัน และในขณะนี้จึงสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้กล้า
กระบองฟันหมาป่าที่มีน้ำหนักหลายร้อยกิโลกรัมถูกหมึกยักษ์เหวี่ยงขึ้นไป มันทรงพลังพอๆ กับเครื่องตอกเสาเข็ม กระบองไม้ที่ทุบลงจะต้องทุบลงบนตัวของสัตว์ประหลาด ดังนั้นคราเคนจึงยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เหวี่ยงกระบองทุบลงไปนับสิบครั้งภายในเวลาไม่ถึงสิบวินาทีและทุบลงบนกลางตัวของมันซ้ำๆ อย่างต่อเนื่อง!
ส่วนเชื่อมต่อตรงกลางจึงถูกทุบ ทันใดนั้นสัตว์ประหลาดตัวนี้ก็ขาดเป็นสองท่อน ท่อนหนึ่งวนหนีกลับเข้าไปในหลุมดำ ในขณะที่อีกท่อนหนึ่งยังคงรัดหมึกยักษ์อย่างบ้าคลั่ง
นี่จึงเป็นการยืนยันการคาดเดาของฉินสือโอวว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้ไม่ใช่ทั้งตัวของมัน แต่เป็นสัตว์ประหลาดตัวแบนขนาดเล็กที่มีความยาวสองถึงสามเมตรเชื่อมต่อกัน
สิ่งนี้ยังอธิบายความสงสัยในใจของฉินสือโอวได้เช่นกัน ไม่แปลกที่เขาไม่สามารถควบคุมสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ เพราะจิตสำนึกแห่งโพไซดอนจะควบคุมได้แค่สัตว์ประหลาดตัวเล็กๆ เท่านั้น สัตว์ประหลาดประเภทอื่นจึงควบคุมไม่ได้ แต่ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่สามารถควบคุมได้
คราเคนยังคงต่อสู้ดิ้นรนต่อไป มันสะบัดและขว้างสัตว์ประหลาดพวกนั้นที่รัดตัวมันอยู่ออกไป เพื่อไม่ให้มันเชื่อมต่อรวมกันได้อีก สัตว์ประหลาดตัวน้อยจึงไม่มีพลังในการต่อสู้ หลังจากถูกคราเคนขว้างออกไปแล้วพวกมันก็กระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง บางส่วนหนีไปที่หลุมดำ บางส่วนก็ถูกขว้างทิ้งลงใต้ทะเล
สัตว์ประหลาดตัวน้อยที่ถูกขว้างลงใต้ทะเลเผยให้เห็นอีกด้านหนึ่งของมันคือ ส่วนท้องของสัตว์ตัวนี้มีปากขนาดใหญ่ที่น่าเกลียดน่ากลัว ข้างในมีฟันแหลมคมจำนวนมากและมีขาปล้องอยู่รอบๆ ตัว ถ้ามองดูคร่าวๆ แล้วน่าจะมีประมาณสิบกว่าขา ไม่แปลกใจที่มันวิ่งได้เร็วมากขนาดนี้
คราเคนเกิดความภาคภูมิใจเหมือนกับตีหนูได้ พร้อมกับไล่ตามและโบกหนวดไปมาใส่สัตว์ประหลาดตัวน้อยพวกนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้หนวดทั้งหมดของมันได้รับการปลดปล่อยแล้วและพลังการต่อสู้ก็เพิ่มสูงขึ้นอีกด้วย!
แค่เห็นคราเคนพ่นน้ำเพื่อไล่โจมตีสัตว์ประหลาดตัวน้อย หนวดทั้งเก้าเส้นก็สับเปลี่ยนกันโจมตีตามลำดับ เหมือนกับกังหันกำลังหมุนอยู่ หนวดเส้นหนึ่งจึงทุบลงไปที่ทันทีและอีกเส้นก็รีบดึงกลับคืนตาม จากนั้นก็ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ มันทุบสัตว์ประหลาดตัวน้อยจนแตกละเอียดจนไม่เหลือซากเหมือนกับพายุหอบเอาเศษปุยเมฆ
……………………………………………..