ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 932 ธงเรือผีกระพือ

บีบีซวงบันทึกเส้นทางที่พวกเขาดำน้ำด้วยเรือดำน้ำในครั้งนี้ ไม่มีรูปแบบตายตัว พวกเขาออกเดินทางจากเกาะแฟร์เวล ไปที่หมู่เกาะแซงปิแยร์และมีเกอลงประเทศฝรั่งเศส อาศัยโอกาสที่หิมะตกลงมาบนผิวน้ำแล่นวนไปหนึ่งรอบ
หลังจากนั้น เรือดำน้ำก็มุ่งตรงไปทางตะวันตกจนถึงซิดนีย์ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ซิดนีย์ที่มีชื่อเสียงของประเทศออสเตรเลีย แต่เป็นซิดนีย์ของประเทศแคนาดา ซึ่งเป็นเมืองใหญ่อันดับสามของรัฐโนวาสโกเชีย
เมืองนี้ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของรัฐโนวาสโกเชีย เคยได้รับสมญานามว่าเป็นเมืองเหล็ก เป็นจุดกำเนิดของการปฏิวัติอุตสาหกรรมของแคนาดา และยังเป็นท่าเรือชั้นดีที่มีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในแคนาดาในช่วงยุคแรกๆ
หลังจากที่ผ่านเรือโดยสารในน่านน้ำตะวันออกของซิดนีย์ไปไม่นาน เรือดำน้ำก็กลับไปที่เรือกำปั่นทะเลเพื่อส่งเสบียง หลังจากนั้นลงไปทางใต้ยาวจนถึงน่านน้ำแฮลิแฟกซ์ และปรากฏตัวอยู่ที่นั่นสักพัก
ดังนั้นแล้วจึงส่งผลให้เมืองต่างๆ ริมมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือต่างหวาดผวา!
อิทธิพลของฟลาวเวอร์ฟอกซ์ไม่ได้จำกัดอยู่แค่แคนาดาตะวันออกเท่านั้น เพราะว่ามันเคยปรากฏตัวที่หมู่เกาะของฝรั่งเศส และชาวฝรั่งเศสบางคนก็เคยเห็นมันเช่นกัน รูปและวิดีโอที่เกี่ยวกับมันจึงถูกแพร่ออกไปยังสายตาสาธารณชน
เพื่อไม่ให้คนจับได้ ฉินสือโอวพลิกแพลงโดยการทาโคลนทะเลจำนวนมากบนเรือ แล้วยังแขวนพวกสาหร่ายทะเลและหญ้าทะเลจำนวนมากอีกด้วย นอกจากนี้แล้วตอนที่เรือผีโผล่ขึ้นไปเหนือผิวน้ำทุกครั้งจะมีน้ำแข็งแห้ง ทำให้ฟลาวเวอร์ฟอกซ์ปรากฏตัวท่ามกลางหมอกบางๆ ตลอดเวลา
ด้วยวิธีการนี้ นับประสาอะไรกับการถ่ายรูปหรืออัดวิดีโอจากมุมไกล ต่อให้มองจากมุมใกล้ก็ยังยากที่จะหาจุดพิรุธจากฟลาวเวอร์ฟอกซ์ได้เลย ซึ่งเรือผีก็ชักนำความคิดเห็นของเมืองชายฝั่งได้สำเร็จ
ฉินสือโอวหัวเราะเมื่อเห็นตารางงาน เขายืดแขนออกอยากจะตบไปที่บ่าของบีบีซวงอย่างที่ทำเป็นประจำ แต่ว่าตอนนี้เขาขยับไม่ได้ ยังดีว่าบีบีซวงฉลาด รีบเข้ามาใกล้ฉินสือโอวยื่นบ่าให้เขาตบไหล่
ฉินสือโอวตบไปที่บ่าของบีบีซวงอย่างพึงพอใจ กล่าวด้วยความชื่นชมว่า “ฉันดูคนไม่ผิดจริงๆ นายควรค่าที่จะฝึกต่อไป! ทำได้ดีมาก…”
“บอส บอสหมายถึงเรื่องที่พวกเราออกทะเลหรือเรื่องที่บีบีซวงประจบสอพลอต่อไป?” ทริกเกอร์ถามขึ้น
ฉินสือโอวทอดถอนใจ “ดูสิ ทริกเกอร์ คนหนุ่มอย่างนายไม่คู่ควรที่จะฝึกฝนต่อ! ยังจะต้องถามอีกเหรอ แน่นอนว่าที่ฉันหมายถึงคือทุกเรื่องรวมกัน!”
แบล็คไนฟ์และคนอื่นๆ หัวเราะขึ้นมา อายุของพวกเขาต่างก็มากกว่าฉินสือโอว จึงเห็นได้ชัดว่าฉินสือโอวกำลังพูดเล่น
ฉินสือโอวให้เหล่าทหารที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอกหยุด 4 วัน บริเวณรอบๆ ฟาร์มปลามีแต่กองหิมะ เขาเชื่อว่าอากาศแบบนี้จะไม่มีโจรที่ไหนมาสร้างความวุ่นวาย จึงไม่จำเป็นต้องมีทหารคุ้มกัน
บีบีซวง ทริกเกอร์ แอร์แบ็คทุกคนต่างมีความสุขกันถ้วนหน้า ทำอะไรได้ตั้งเยอะในสี่วัน พวกเขาทำได้แม้กระทั่งบินกลับไปบ้านสักสองสามวัน เพื่อไปอยู่กับครอบครัวสักหน่อย
ตอนที่แยกกัน แบล็คไนฟ์ดึงคอเสื้อแอร์แบ็คไว้แล้วพูดกับทั้งสามว่า “เฮ้ ถ้าพวกนายกลับบ้าน ต้องปิดปากให้สนิทนะ อย่าไปพูดมั่วซั่วอะไรเชียวนะ!”
เส้นเอ็นของฉินสือโอวได้รับบาดเจ็บ เขาจึงไม่สามารถขยับได้ จึงได้แต่นั่งอยู่บนโซฟากินขนมแล้วก็ดูทีวี
วินนี่นั่งอยู่ข้างเขาช่วยเขาแกะถั่วพิสตาชิโอ มองมาที่เขาบ่อยๆ พอมองเสร็จก็ยิ้มหวานและหัวเราะเหมือนคนงี่เง่า
หลิวซูเหยียนที่เล่นอยู่กับตั๋วตั่วอยู่ข้างๆ ยิ้มแล้วพูดกับวินนี่ว่า “เธอตอนนี้มีความสุขมากใช่ไหม?”
วินนี่กะพริบตา ตอนนี้ยิ้มหวานขึ้นกว่าเดิม
ฉินสือโอวมองไปที่สองสาวด้วยความสงสัย “หมายความว่าอะไร? ขาของผมเจ็บ วินนี่จะมีความสุขได้อย่างไรกัน?”
หลิวซูเหยียนถอนใจ แล้วพูดว่า “พวกผู้ชายนะ แค่นี้ยังต้องถามอีกเหรอ? ถ้าเกิดขาคุณไม่เจ็บ จะมานั่งอยู่ข้างๆ วินนี่ได้ง่ายๆ แบบนี้เหรอ?”
ฉินสือโอวกะพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา
จริงอย่างที่ว่า ถึงแม้ว่าโดยปกติแล้วเขาจะอยู่ที่ฟาร์มปลาไม่ได้ไปข้างนอก แต่ก็น้อยมากที่จะนั่งนิ่งๆ ข้างวินนี่แบบนี้ เพราะว่าเขาเป็นพวกอยู่ไม่สุข ไม่มีอะไรทำก็ออกไปข้างนอก ต่อให้แค่ออกไปเดินเล่นที่ริมชายหาดก็ตาม
แต่อันนี้จะโทษเขาทั้งหมดก็ไม่ได้ ก่อนที่วินนี่จะท้อง ตัวเธอเองก็อยู่ไม่สุข ถ้าไม่ไปทำงานก็พาพวกเด็กๆ ออกไปเล่น ฉินสือโอวจึงเคยชินกับสิ่งนี้
แต่พอถูกหลิวซูเหยียนตักเตือน ฉินสือโอวจึงว่านอนสอนง่ายขึ้น จะไม่ว่านอนสอนง่ายก็ไม่ได้ ขาฉีกจนโดนไข่ เจ็บขนาดนี้แล้ว จะไปที่ไหนก็ไม่ได้
ฉินสือโอวเปลี่ยนช่องดูข่าว หลายสถานีกำลังรายงานเกี่ยวกับข่าวของเรือผี ครั้งนี้เรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์โด่งดังในมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือแล้วจริงๆ
ช่องรายการธรรมชาติของรัฐโนวาสโกเชียจัดทำรายการพิเศษตอนที่หนึ่งโดยเฉพาะ ซึ่งออกอากาศไปเมื่อสองวันก่อน พอฉินสือโอวเห็นก็ดาวน์โหลดเก็บมาดู ข้างในเนื้อหาเยอะทีเดียว รูปภาพ วิดีโอมีหมด และยังมีเชิญลูกเรือไก่ฟ้ามิกาโดที่เป็นผู้คนพบเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์กลุ่มแรกมาด้วย
กัปตันเรือไก่ฟ้ามิกาโดทักษะการแสดงเทียบได้กับนักแสดงเลย ตอนที่สัมภาษณ์เขาแสดงออกทางอารมณ์ได้หลากหลายมาก ท่าทางก็เกินจริง “ผมเป็นคนแรกที่เจอมัน ผมกล้าสาบานเลย พระเจ้าเป็นพยานให้ผมได้ว่าผมพบมันเป็นคนแรก!”
“ผมกำลังลาดตระเวนอยู่บนเรือประมง หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงคนสองคนพูดคุยกัน เสียงทั้งบางและเบามาก ราวกับว่ามีคนกำลังแอบกระซิบอยู่ข้างๆ หูของคุณไม่มีผิด!”
“เพื่อนเอ๊ย ตอนนั้นผมตกใจมาก รู้ไหมว่าตอนนั้นมันกี่โมงแล้ว? ตอนเที่ยงคืนเป๊ะ! เจอผีแล้วจริงๆ ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องไปลาดตระเวนตอนเที่ยงคืน ซึ่งถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเป็นไปไม่ได้แน่ เพราะพวกเราต่างก็รู้ดีว่า ทะเลนั้นลึกลับ!”
“ตอนดึกวันนั้นก็แปลกแบบนี้ ผมยังจำได้ดี วันนั้นไม่มีพระจันทร์ ตอนผมลาดตระเวนก็มองไปที่เวลา ตอนนั้นเที่ยงคืนพอดี หลังจากนั้นตอนที่ผมขึ้นไปดาดฟ้า ก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ข้างๆ หู เมื่อผมมองไปรอบๆ เรือลำนั้นจู่ๆ ก็มาปรากฏขึ้นมาต่อหน้าผม!”
“ผมกล้าสาบาน ก่อนที่ผมจะก้มมองดูนาฬิกา คลื่นลมยังสงบดี แต่พอผมเงยหน้าเท่านั้นแหละ พระจันทร์ก็หายไป คลื่นก็ซัดสาด แล้วเรือผีก็ปรากฏขึ้น…”
เหมาเหว่ยหลงเดินเข้ามาจากด้านนอก เขามองทีวีแล้วก็ถามขึ้น “นายกำลังดูหนังผีเหรอ? นายคนนี้มันเป็นใคร? จางเจิ้นคนแคนาดา? พูดซะน่าขนลุกเชียว”
นอกจากคนที่ฟาร์มปลาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้สถานการณ์เรื่องเรือผีอีกแล้ว
ฉินสือโอวเกริ่นให้เหมาเหว่ยหลงฟัง เขาฟังด้วยความสนใจจนนั่งลงตรงนั้นแล้วถามขึ้น “เฮ้ มีเรือผีในทะเลจริงเหรอ? ก่อนที่ฉันจะมา คนในเมืองก็คุยกันเรื่องนี้อยู่ ฉันนึกว่าเป็นเรื่องไร้สาระ”
กัปตันเรือในทีวียังคงพูดไร้สาระไปเรื่อย กลุ่มหน้าม้าที่รายการพามาเข้าร่วมรายการต่างส่งเสียงร้องตกใจในแบบต่างๆ มิน่าเหมาเหว่ยหลงถึงนึกว่าเป็นรายการจางเจิ้นเล่าเรือผีฉบับแคนาดา
ฉินสือโอวมองไปตรงๆ ลูกเรือกลุ่มนี้มั่วนิ่มจริงๆ ครั้งแรกที่เรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์ออกทะเลเป็นตอนตีหนึ่ง ทำไมอยู่ดีๆ ก็เปลี่ยนเป็นเที่ยงคืนแล้วล่ะ?
อีกอย่าง มีสามีภรรยาคู่หนึ่งแอบกระซิบกันที่ไหนกันเล่า? ถึงแม้ว่าเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์จะมีครั้งหนึ่งที่เคยปรากฏตัวท่ามกลางคลื่นปั่นป่วน แต่นั่นเป็นครั้งที่สองเถอะ ครั้งแรกที่ปรากฏตัวคลื่นลมสงบดี โอเคไหม?
เรือไก่ฟ้ามิกาโดปีนี้ไม่กล้าออกทะเลอีก แต่รายได้ของพวกลูกเรือกลับเยอะขึ้น เพราะว่ามีหลายรายการเชิญพวกเขาไปเป็นแขกรับเชิญ แบบนี้พวกเขาก็หาเงินได้ไม่น้อยแล้ว
ฉินสือโอวเปลี่ยนช่อง สุดท้ายก็มาหยุดดูรายการเล็กๆ ของนิวยอร์ก รายการนั้นก็กำลังแนะนำเรื่องเรือผีเช่นกัน แต่กลับคิดว่าเรือฟลาวเวอร์ฟอกซ์ไม่ใช่เรือผี แต่เป็นเรือดำน้ำลำหนึ่งที่ผุพัง เป็นเรื่องตลกที่คนแต่งขึ้น
สิ่งนี้ทำให้ฉินสือโอวประหลาดใจเล็กน้อย บนโลกใบนี้ยังมีคนฉลาดอยู่นะนี่
……………………………………….

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา

ชีวิตบัดซบของ ‘ฉินสือโอว’ เริ่มต้นด้วยการถูกใส่ร้ายว่ายักยอกเงินและถูกให้ออกจากบริษัท หนำซ้ำยังต้องชดใช้จนไม่มีแม้แต่เงินจ่ายค่าเช่าห้อง แต่ไม่รู้ว่าโชคดีหรืออะไร เขาพบว่าคุณปู่รองได้ทิ้งพินัยกรรมมูลค่าหลายร้อยล้านไว้ให้ นั่นคือฟาร์มปลาที่แคนาดา แต่ที่นั่นกลับโกโรโกโสทรุดโทรม ปลาสักตัวก็แทบไม่มี นอกจากนั้นยังต้องเสียภาษีการยืนยันพินัยกรรมจำนวนมากอีก จากที่ตอนแรกเขากะจะขายฟาร์มแล้วหอบเงินกลับประเทศจีน กลับต้องฟื้นฟูกิจการฟาร์มปลาเพื่อหาเงินไปจ่ายค่าภาษี ไม่งั้นจะต้องยอมเสียฟาร์มให้ทางการไป ทว่าระหว่างที่สำรวจทะเลสาบในเกาะ เขาถูกปลาทำร้ายจนเลือดที่คางหยดลงไปบนจี้รูปหัวใจสีน้ำเงินที่มีชื่อว่า ‘หัวใจโพไซดอน’ ทำให้ตัวจี้หลอมเข้าไปในตัวเขา จากนั้นมา… จิตสำนึกของเขาก็สามารถสำรวจและควบคุมท้องน้ำรวมถึงทำการเยียวยาและรักษาสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ และนี่ คือหนทางกอบกู้ฟาร์มมรดกของเขา!

Options

not work with dark mode
Reset