ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 899 ไวรัสที่แข็งแกร่งที่สุด

ถ้าเขาเป็นหวัดแค่คนเดียว ฉินสือโอวคงไม่แคร์ เพราะเขารู้จักสุขภาพร่างกายของตัวเองเป็นอย่างดี อีกทั้งยังแข็งแรงมาก หวัดแค่เล็กน้อยอดทนแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ผ่านไป แต่เมื่อทำให้วินนี่ติดไข้แถมยังป่วยหนักกว่าตัวเอง แบบนั้นจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา
วินนี่อยู่ในระหว่างการตั้งครรภ์ กำลังอยู่ในช่วงเดือนที่หกซึ่งเป็นข้อต่อสำคัญของการตั้งครรภ์ และเป็นช่วงที่อันตรายที่สุด
อย่ามองว่าเป็นแค่ไข้หวัด เชื้อไวรัสหวัดที่มีความรุนแรงหน่อยสามารถทำให้หญิงมีครรภ์แท้งได้
เมื่อเห็นตัวเลขที่ออกมาบนเทอร์มอมิเตอร์วัดไข้ ฉินสือโอวก็รีบโทรศัพท์ไปปลุกนีลเซ็นกับเบิร์ด บอกให้พวกเขาเตรียมรถเพื่อเข้าไปหาโอดอมในเมือง
โรงพยาบาลชุมชนของเมืองนี้มีแพทย์กับพยาบาลแค่อย่างละคนเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีความสามารถที่จะทำงานได้ตลอดทั้ง 24 ชั่วโมง แต่โอดอมกับลาร่าต่างก็นอนอยู่ที่โรงพยาบาลชุมชน หากมีเคสฉุกเฉินก็สามารถรับมือได้
ระหว่างทางฉินสือโอวโทรศัพท์ไปหาโอดอม นายแพทย์หนุ่มหล่อรับโทรศัพท์อย่างงัวเงีย เขาถอนหายใจแล้วถามว่า “เพื่อน คุณเอาแต่ถามว่าผมว่าผมมีเคล็ดลับอะไรถึงรักษาหุ่นไม่ให้อ้วนได้ ดูสิ พอนอนถึงกลางดึกก็ถูกคนลากขึ้นมาจากเตียงเป็นประจำ แล้วแบบนี้ผมจะอ้วนขึ้นได้ยังไงกันล่ะ?”
ทางด้านฉินสือโอวกำลังกระวนกระวายอย่างถึงที่สุด เขาจึงร้องขึ้นมาว่า “ไม่ต้องพูดเล่นแล้ว เพื่อน ผมกำลังจะเป็นบ้าแล้ว!”
“เย้ เย้ ผมรู้ ผมรู้ว่าคุณจะเป็นบ้าแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นผมจะล้อเล่นกับคุณทำไมล่ะ? ผ่อนคลาย ผ่อนคลายหน่อย แค่ไข้หวัดเอง จากที่คุณเล่าอาการมาน่าจะเป็นไข้หวัดที่เกิดจากไวรัส ผมจัดการได้ คุณไม่ต้องเป็นห่วง” โอดอมค่อยๆ พูดอย่างช้าๆ
รถเอสยูวีจอดลงที่หน้าประตูทางเข้าของโรงพยาบาลชุมชนอย่างรวดเร็วและปลอดภัย เบิร์ดยักไหล่แล้วพูดว่า “บอส มาตรฐานการขับขี่ของทหารปลดประจำการก็ไม่เลวเลยใช่ไหมครับ? สองนาทีสี่สิบวินาที เป็นยังไงบ้างครับ?”
ฉินสือโอวประคองวินนี่ขึ้นมา เขาบ่นพึมพำว่า “กลับไปแล้วค่อยชมนาย”
วินนี่ช่วยเขาเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ทั้งยังพูดกับเขาอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ต้องร้อนใจหรอกนะคะ ฉันไม่เป็นไร แค่ไข้หวัดเอง ดูสิคุณเป็นกังวลจนเหงื่อออกเต็มหัวแล้ว”
ฉินสือโอวฝืนยิ้มแล้วตอบเธอว่า “ผมไม่ได้ร้อนใจหรอกนะ ที่รัก นี่เป็นเพราะพิษไข้น่ะ ผมว่าท่าทางผมก็ไม่ค่อยดีแล้วเหมือนกัน”
ตอนที่พวกเขามาถึง ลาร่ากำลังเปิดประตูอยู่พอดี เธอรับวินนี่เข้ามาแล้วให้วินนี่คาบปรอทวัดไข้ไว้ในปากหนึ่งอัน จากนั้นก็หยิบมาให้ฉินสือโอวอีกหนึ่งอัน แล้วพูดว่า “มาเถอะ มีเตียงที่เพิ่งจะฆ่าเชื้อโรคไปสองเตียงอยู่พอดี พวกคุณสองคนนอนแยกกันนะ”
ทีแรกอาการหวัดของฉินสือโอวยังไม่เท่าไร แต่ปรากฏว่าพอเขาเริ่มรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึง ในช่วงเวลาสั้นๆ อาการหวัดก็เพิ่มทวีขึ้นยิ่งกว่าเดิม เมื่อลองวัดอุณหภูมิของร่างกายดู ทางฝั่งเขามีไข้สูงถึง 38.5 องศาแล้ว
ภายใต้อุณหภูมิร่างกายแบบนี้ กิจกรรมของเอนไซม์ในร่างกายจะลดลงเป็นอย่างมาก คนคนหนึ่งต้องไม่มีกำลังวังชาถึงจะถูก ทว่าฉินสือโอวยังมีท่าทางปกติมาก เขามองไปที่วินนี่ด้วยความกระวนกระวายใจ และวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง
ลาร่าเดินเข็นรถเข็นเข้ามา เมื่อลองตรวจดูรูม่านตาและสีเยื่อบุช่องปากของฉินสือโอว เธอก็พูดอย่างค่อนข้างประหลาดใจว่า “สุขภาพร่างกายของคุณดีมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันรู้ว่าเทอร์มอมิเตอร์วัดไข้ของฉันไม่ได้มีปัญหา ฉันต้องคิดว่าอุปกรณ์ทำงานผิดพลาดแล้วแน่ๆ”
โอดอมเริ่มจัดการให้กลูโคส หวัดที่เกิดจากเชื้อไวรัสมีอานุภาพรุนแรงกว่าหวัดที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียอยู่มาก แต่หลังจากลาร่าตรวจดูสภาพร่างกายของฉินสือโอว เธอก็เปลี่ยนแผนการรักษาให้กับเขา แล้วฉีดยาปฏิชีวนะให้หนึ่งเข็ม
หลังจากนั้นประมาณสิบกว่านาที โอดอมก็เดินเข้ามา ฉินสือโอวถามเขาว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง
โอดอมบอกให้เขานั่งลง แล้วพูดอย่างยิ้มๆ ว่า “ผ่อนคลายหน่อยเพื่อน นี่แค่หวัดนะโอเคไหม? ถ้าแค่นี้ผมยังรับมือไม่ได้ แบบนั้นก็คงไม่ต้องใส่เสื้อผ้าชุดนี้อีกต่อไปแล้ว”
เขากางเสื้อกาวน์ของตัวเองให้ฉินสือโอวดู หลังจากนั้นก็พูดขึ้นต่อ “จัดการให้กลูโคสกับคนรักของคุณแล้ว คิดว่าคืนนี้เธอคงพักต้องอยู่ที่นี่ กลับไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้เธอหน่อยเถอะ เรื่องอื่นไม่มีปัญหาอะไรแล้ว”
ฉินสือโอวอยากจะอยู่กับวินนี่ เพียงแต่ว่าตอนนี้เขามีเชื้อไวรัสอยู่กับตัว จึงต้องยอมกลับไปก่อน
เช้าวันถัดมา ฉินสือโอวรู้สึกว่าจมูกของเขาเริ่มมีน้ำมูกไหล แต่ว่าอุณหภูมิของร่างกายฟื้นคืนสู่สภาพปกติแล้ว นอกจากนี้ก็ไม่มีอาการป่วยอย่างอื่นอีก
ทว่าเบิร์ดและนีลเซ็นกลับเริ่มไม่สบายแล้ว สองคนนี้ก็เป็นนายทหารที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงเป็นอย่างมาก ปรากฏว่าพอพวกเขาไปส่งฉินสือโอวกับวินนี่มาหนึ่งรอบ ทั้งสองคนก็เริ่มจามและสูดน้ำมูกซ้ำแล้วซ้ำอีก
เวลาอาหารเช้า นีลเซ็นไปหาฉินสือโอวอย่างหดหู่ไม่มีชีวิตชีวา แล้วพูดกับเขาว่า “บอส ต้องขอบคุณพระเจ้าจริงๆ ท่านสร้างของพวกนี้มาทำไมกัน? เชื้อไวรัสหวัดของคุณรุนแรงมากจริงๆ รุนแรงยิ่งกว่าเชื้อไวรัสเอชไอวีเสียอีก!”
เบิร์ดถอนหายใจออกมา หลังจากนั้นก็จามออกมาอีก เออร์บักจึงถามเขาอย่างประหลาดใจว่า “พวกนายก็ติดด้วยเหรอ?”
เมื่อได้คำตอบที่แน่ชัดแล้ว เออร์บักก็รีบกลับไปหาหน้ากากอนามัยมาหนึ่งกองเลยทันที เขาสวมให้เด็กๆ คนละอัน บอกพวกเขาว่าวันนี้ไม่ต้องกลับมานอนที่นี่ ให้ไปอยู่ที่อพาร์ตเมนต์กับพวกชาร์คแทน
ไวรัสหวัดในครั้งนี้ดุร้ายมากจริงๆ ถ้าเออร์บักคิดว่าแบบนี้จะช่วยแก้ปัญหาได้ นั่นก็คงจะง่ายดายเกินไปแล้ว เพียงไม่นานชายชราก็เริ่มจามและมีน้ำมูกไหลแล้วเช่นกัน อีกทั้งหลังจากเลิกโรงเรียนเด็กๆ ทุกคนก็เริ่มปรากฏอาการป่วยจากไข้หวัด
เหมือนกับประกายไฟที่ไหม้ลามไปทั่วทุ่ง เมื่อเกิดประกายไฟที่เริ่มจากฉินสือโอว เปลวเพลิงลูกใหญ่ก็โหมไหม้ขึ้นมา เพียงไม่นานก็ลุกท่วมไปทั่วทั้งฟาร์มปลา
ในช่วงวันสองวันนี้ ในถังขยะของฟาร์มปลาเต็มไปด้วยกระดาษสั่งน้ำมูก ชาร์คไปซื้อยาแก้หวัดมาหนึ่งกองเพื่อแจกจ่ายให้กับทุกๆ คน เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า “แม่งเอ๊ย ถ้ามนุษยชาติจะสูญสิ้นเพราะความเจ็บป่วย ก็ต้องเป็นเพราะไข้หวัดแน่ๆ!”
เชอร์ลี่ย์ปรับรูปทรงของหน้ากากอนามัย ให้เหล่าสัตว์เลี้ยงอย่างหู่เป้าฉงหลัวใส่เช่นกัน แม้กระทั่งซิมบ้าก็ใส่หน้ากากอนามัยไซส์เล็กๆ วิ่งไปวิ่งมาเหมือนนักฆ่าสวมหน้ากาก
ฉินสือโอวเลยให้พวกชาวประมงลาหยุดไปเลย ทุกคนไม่ต้องออกทะเลแล้ว ถึงยังไงฟาร์มปลาในช่วงฤดูหนาวก็ไม่มีงานอะไรอยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าหน้าหนาวเป็นเวลาที่ดีที่จะจับปลาค็อดและกุ้งมังกรกับปู ทางฝั่งบัตเลอร์มีปริมาณการจำหน่ายปลาค็อดกับกุ้งมังกรที่ดีมาก จึงมักจะเร่งรัดให้พวกเขาจับขึ้นมาเยอะๆ แต่จากสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขาจะไปจับได้ยังไงกัน?
ฉินสือโอวเป็นคนที่หายเร็วที่สุด มีไข้ตอนกลางคืน วันต่อมามีน้ำมูก แต่ต่อจากนั้นก็หายดีแล้ว อาการเจ็บป่วยอะไรก็ไม่มี
อาการหวัดของเออร์บัก กับเชอร์ลี่ย์และเด็กคนอื่นๆ ค่อนข้างรุนแรง ฉินสือโอวจึงต้องเขียนใบลาป่วยให้กับพวกเด็กๆ เมื่อเป็นเช่นนี้พวกเชอร์ลี่ย์ก็พากันดีใจ วันๆ เอาแต่เล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ในห้อง
ให้กลูโคสอยู่สองวันวินนี่ก็หายดีแล้ว แต่เพื่อความปลอดภัย ฉินสือโอวจึงให้วินนี่พักอยู่ที่บ้านของคุณลุงฮิคสันไปก่อนเป็นการชั่วคราว ตาเฒ่ารู้สึกยินดีมาก เขาบอกว่าฟาร์มปลาของพวกนายกลายเป็นแหล่งไวรัสไปแล้ว ปีนี้เชื้อไวรัสหวัดรุนแรงมากจริงๆ
ร้ายแรงจริงๆ ไม่ใช่แค่ฟาร์มปลาต้าฉินที่ประสบกับการทำลายล้างของเชื้อไวรัสหวัด ที่รัฐออนแทรีโอร้ายแรงยับเยินยิ่งกว่านี้ ในฐานะที่เป็นรัฐที่มีความหนาแน่นของประชากรมากที่สุดในแคนาดา จุดสำคัญของการโจมตีจากเชื้อไวรัสหวัดในครั้งนี้จึงอยู่ที่นั่น
รุนแรงถึงระดับไหนน่ะเหรอ? สนามเจ้าภาพของทีมบาสเกตบอลเอ็นบีเอ ทีมโทรอนโตแร็ปเตอร์ที่อยู่ที่โทรอนโต ปรากฏว่านักบาสจำนวนสิบห้าคนของพวกเขา มีเก้าคนที่ไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันเพราะไข้หวัด ในหนึ่งสัปดาห์หกคนที่เหลือต้องแข่งถึงสามรอบ และถูกทีมอื่นโจมตี!
สถานการณ์ที่นิวฟันด์แลนด์ยังไม่แย่มาก พื้นที่กว้างใหญ่ประชากรเบาบาง คนป่วยเป็นไข้หวัดไม่เยอะ การติดเชื้อจึงไม่ได้ก่อตัวขึ้นขนาดใหญ่
เช่นนี้แล้วบรรดาชาวประมงจึงไม่สามารถออกทะเลได้เนื่องจากเป็นหวัด และถึงอย่างไรลมทะเลก็แรงขนาดนั้น ถ้าอาการหวัดเล็กน้อยการเป็นไข้หวัดรุนแรงต้องแย่แล้วแน่ๆ ฉินสือโอวเลยพาอีวิลสันออกทะเลด้วยตัวเอง
อีวิลสันมีสุขภาพร่างกายเหมือนดั่งสัตว์ร้ายอย่างแท้จริง เขากับฉินสือโอวอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน เป็นคนคนเดียวที่ไม่ได้ติดเชื้อไวรัสหวัด ฉินสือโอวถามเขาว่าเขาไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? เขาชะงักไปชั่วครู่ แล้วบอกว่าช่วงนี้มีความอยากอาหารค่อนข้างมาก อยากกินอะไรเยอะๆ หน่อย
หลังจากนั้นฉินสือโอวเลยไม่ได้สนใจอะไรเขาอีกแล้ว คนที่มื้อหนึ่งทานพิซซ่าได้ตั้งห้าชั่งแถมยังทานเนื้อหมูได้อีกสองชั่ง บอกว่าเขาเป็นหวัดก็คงไม่มีใครเชื่อ
………………………………………………………